In a few days 2021 will be over and the time has come to present the albums that made the cut for each and every one of us and of course the list of the 20 top albums of 2021 according to Progrocks.gr, a moment that we ourselves have been waiting for impatiently. The situation with the covid-19 pandemic has been hard for all of us, but at least we had the chance to listen to much more music, and be more optimistic under these difficult conditions.
Just like 2020, 2019, 2018, 2017, 2016, 2015 and 2014, the whole process turned out to be extremely interesting. Apart from the value of the lists (whichever it may be) and the sorting of albums from most to least favourite, their importance, for all it’s worth, lies in the numerous different albums chosen, regardless of their ranking. Here you can find 102 listening suggestions, which are not limited to prog, but come largely from the undreground music scene of various genres.
This year, the margin between the first and second place is a record for our website, very difficult to break in the future, and this is probably due to the fact that the band from Atlanta released an album that in the future will be considered a classic.
Let the countdown begin…
Orchestration is a category in itself in the process of producing an album and in this area MEER present their credentials for this year. Just their second album, titled Playing House, finds them doing simple things in their melodic lines, with simple rhythmic changes and two voices that alternate with ease between dozens of, brilliant couples and choruses. Apart from the unparalleled technique (hats off in the wonderful drumming of Mats Lillehaug) the group has one of the most interesting sounds I have heard lately, since they step on the warmth of neo soul but essentially play with prog rock reasoning that perhaps approaches quite a lot the style of Bent Knee but in a more radio friendly way. Instrumental parts, alternative metal outbursts, melancholic indie rock melodies and much more will keep you company through a hearty set of 11 compositions.
– Alexandros Topintzis
19. Iotunn – Access All Worlds
Iotunn is the name that met Jens Nicolai Gräs’s expectations in search of the right word to describe his new musical vision that began in 2009 wuthdreams of space rock which crystallized a few years later into something quite different: a modern version of progressive metal. In this adventure into the unknown, Iotunn’s music aspires to combine different music genres with progressive prevailing and acting as the connective power between them all. The album carries the musical tradition of the great Scandinavian scene: melodic death metal that highlights the atmosphere and lets the melody breathe through those heavy riffs. Access All Worlds sounds more and more fascinating after each spin. Numerous hidden spots await their discovery and the journey seems inexhaustible on the horizons it promises. If today’s progressive metal was looking for a place to flourish, this album offers the seeds.
– Christos Minos
A Valediction is one of the most complete musical proposals that Obscura have presented in their career. I dare to describe it as catchy in places as it has a lot of the melody of the Göteborg scene (At The Gates, early Arch Enemy) without losing any aggression or heaviness. Together with the ever-present Death, Cynic and Necrophagist influences, they constitute an excellent color palette with which Kummerer / Münzner paint an almost perfect technical / progressive death metal record. I think that this album will not only bring a lot of new fans to the band but it will enter the discussion for their best album to date. However, regardless of the ranking that everyone has in mind for the band’s album, it is a high quality work and shows that Obscura still have many prosperous days ahead of them as long as they keep this line-up and the dynamics acquired here intact.
– Tasos Poimenidis
17. Need – Norchestrion: A Song for the End
Norchestrion closes the trilogy of the “A song for..” albums that Need started in 2014 with ORVAM: A Song for Home. Norchestrion: A Song for the End does not steer away from its predecessors. However, there is a distinct improvement in the songwriting, a growth in the abilities and a more mature approach to deconstruct their influences.
In a time when the kings of old released great albums, it feels more paramount to talk about the future of the progressive metal sound. Psychotic Waltz and Fates Warning will not be around for a long time, and more importantly, you can’t expect them to continue creating a sound that will breathe new life into the progressive metal genre. Bands like Need, Leprous, and Mother of Millions should create the same sense of anticipation like our heroes of old.
– Lefteris Statharas
Einar Solberg described the recording of Aphelion as much more chaotic than any of the previous records. When it comes to the sound of the album, Leprous have further stripped away the metal elements allowing them to peak out only now and again. The keyboards and strings are the main movers of the songs, with Raphael Weinroth-Browne and Chris Baum making their presence felt with the cello and violin respectively. And while both of them had appeared in the previous records, they are virtually everywhere in this record making their presence felt in every song. With multiple listens you can find different elements in the songs that confirm that Leprous is one of the most exciting bands in the prog rock area. Is it a bit disappointing that we didn’t hear something as unique and surprising as the previous records? Sure, but a good Leprous album is still exciting and better than many of the new releases out there.
– Lefteris Statharas
15. Shamblemaths – Shamblemaths 2
Simen Ådnøy Ellingsen’s musical vision is not only interesting but also different from almost anything else today. What encouraged progressive rock fans in the band’s debut, sounds even more exciting here upon first listen. In Shamblemaths 2 the main style is much closer to avant-prog. The flow of the album is excellent, the orchestration is simply exemplary and the meticulous details act as a catalyst for the effectiveness of a very ambitious and peculiar artistic endeavor that is crowned with absolute success. In an mostly dark environment, the high level of technique works narratively, the children’s vocals are an ideal contrast and the general lyricism effortlessly leads to the final uplift. The tribute to Shostakovich in D.S.C.H. (Op. 110 String Quartet No. 8 in C Minor, Mvts. 1 and 2) and the stunning prog epic The River that closes the album are two of the greatest prog achievements of the last (many) years.
– Dimitris Kaltsas
14. Embryo – Auf Auf
During the long course of the German band that goes by the name of Embryo and is classified in the progressive field of rock, their sound orientation was set from the very beginning, starting from the restless 70s. The late Christian Burchard always used the phrase “Auf Auf”, which translates to “Keep doing what you do”, which is confirmed by his career in the band, as he led Embryo for more than 50 years. Through various collaborations they created their own sound on what is called krautrock, focusing on jazz and later ethnic elements. The baton -from 2016- was passed to his daughter Marja, who maintains and enriches the band’s sound. This year’s Auf Auf album proves that! From the deep, unruly jazz, to the Afghan – and Oriental in general – modal and from there to a psychedelic jazz-rock vortex, multiculturalism is everywhere and their fusion is what we need to calm down after another strange year.
– Giorgos Zoukas
Two years after their debut LP, black midi keep their progressive logic intact, keeping the balance of their pattrns between improvisation and structured compositions. Their dramaturgy imprints shockingly the paranoia of our untuned and tangled world, while sliding between melodic sensitivity (Marlene Dietrich), never ending adventure of compose-decompose-recompose (John L.), games between harmony and disharmony (Chondromalacia Patella), endless groove that moves the floors (Dehtroned). Jazz is the aid in all this delirium with a rock engine and math synapses, not in the narrow meaning of the genre, but more in the mentality that unlocks the development and the free spirited communication of the musicians, bringing at the same time a wide fusion philosophy. Cavalcade is the voice of a group of 20-year old friends that try to echo the troubles of their times.
– Panagiotis Stathopoulos
12. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
Unstoppable. This is the best way to characterize the Norwegians, who seem to continue being fearless and without any intention to cut speed, in a course that impresses and with each step offers a high quality album in the modern European rock scene. The difference that the listener will perceive from the very first listening of Kingdom of Oblivion is the focus on the riffs and the return to heavy rock paths, which develop and guide the compositions. Τcomes after an inconceivable series of records and follows another direction, closer to that of Heavy Metal Fruit and especially Little Lucid Moments, giving a new freshness to the more progressive quests of the band. Another striking addition to the discography of Motorpsycho, an album that keeps that informal leading position for the band that has earned the respect of rock fans, as a leading modern band that never compromised on its way to greatness.
– Panos Papazoglou
Driven by his love for bands like Änglagård and Anekdoten, the Italian progressive rock tradition and his innate talent for melody, Ske offers us another instrumental gem with this year’s Insolubilia, an album full of ideas and orchestrations that correspond to two or even three albums. As happened in 1000 Autumni, he has more or less 24 guest musicians by his side. One of the most impressive elements of the album is that it manages to sound both retro and up-to-date at the same time, while the numerous wind and string instruments that parade in the 11 compositions serve only the compositions, and there is not a single moment of self-indulgence. Despite its long duration, Insolubilia manages to sound uniform, so it is really difficult find highlights, although the finale with Insolubilia V, IV and III is breathtaking. Without a second thought, we are dealing with one of the highest quality and most complete instrumental prog records of recent years.
– Paris Gravouniotis
10. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
One of the main features of Tempest Revisited is that it is not the natural follow-up to Ekhidna, and it’s also quite different from Ding Dong. You’re Dead. It is a unique one-off addition to Mollestad’s discography, although her trademark playing and her aesthetics remain intact here. According to Mollestad, the Norwegian weather affected the idiosyncrasy of the album and this is clear in the many changes in the musicians’ moods as well as their effort to create extensive soundscapes between compositional peaks. All band members make their presence evident through, but Mollestad is once again shining between equals, with her so characteristic essential playing style. Tempest Revisited is another strong addition to her discography and yet another proof of her compositional and playing talent, as well as the high aesthetic quality with which she approaches her art.
– Kostas Barbas
Ascension Codes is like a natural continuation of Traced in Air which is also the album of their past that sounds closer, but also keeping some elements from the most rock parts of Kindly Bent to Free Us, while there are always ambient interludes among the main tracks that sound very atmospheric and spacey. The rhythm metal guitars have returned for good and the result justifies Masvidal but also those who had complained about the metal element that was missing and always fitted Cynic’s music so much. Along with the guitars, the vocoder, which is their trademark, has also returned. This is an album that sounds 100% Cynic and at the same time proves that as a composer Masvidal was not afraid to leave his comfort zone. An authentic redefinition of the band, a work that extends one hand to the past and with the other shows the present and the future. An album born through death and mourning that is both a celebration of life and soul, one of the best records of recent years.
– Tasos Poimenidis
08. Diagonal – 4
Diagonal’s previous album launched a noticeable change of their style, even though their 70s influence remained the main pillar in which they will etch their expressiveness. The basic difference in Arc was that even though the progressive rock feeling was omnipresent, they expressed their multifaceted compositional ability in an alternative calmer way. This diversity is imprinted effortlessly and in full creative mode in this new album as well. The Britishness combined with the varied style, is key so that they can completely please the most demanding prog listener. Diagonal compose deep and addicting tracks, surpassing Arc in quality. The songs are not at all monothematic and monotonous but are being built on different genres. Prog/ kraut / fold / psychedelic / jazz and a more guitar oriented sound with a distinct Canterbury aesthetic being present everywhere, they reveal a hedonistic alchemistic distillate of true progressive music.
– Thomas Sarakintsis
07. Terra Odium – Ne Plus Ultra
Terra Odium constitute the point where old friends meet again: Asgeir Michelson (ex Spiral Architect) with Bollie Fredrikesn (ex Manitou) and Øyvind Hægeland with a tenure in both bands. With them the always present Steve Di Giorgio and Jon Phipps. A band that with its composition it brings back charming memories. Their first album brings back a golden age of progressive metal. In their music we hear Watchtower, Psychotic Waltz, old Fats Warning… Bands that in their youth forged the technical side of progressive heavy metal music. Some of the best songs of this years progressive metal genre are in here and reflect a golden past. Between nostalgia and the push to remain in the present and its logics, Ne Plus Ultra has definite tendencies towards one of the two and that could be magnifiscent.
– Christos Minos
The album has many heavy elements reminding riffs from the band’s four previous records, but at the same time it’s different in other aspects. It is not a happy record, but it gives a sense of revitalization and empowerment, something that their previous works did not have. Stylistically it’s 100% Gojira, there are some small interesting surprises (The Chant), but not something really different or experimental. Ιf someone wanted it to sound like any of the band’s previous albums, he/she might be disappointed. But I am convinced that this is an enjoyable album that will be loved by many people, will be played in the future and contains several songs with the aura of a future classic.
– Tasos Poimenidis
05. Ryley Walker – Course in Fable
Ryley Walker is known for his adventurous and daring music on a compositional or instrumentation level. His collaboration with John McEntire works perfectly, building on the folk base of his music some wonderful orchestrations without losing the feeling and the dreamy atmosphere they exude. 12-string guitars, rhythmic patterns, a sequence of chords that bear progressive rock influences while the modern aesthetics is given in a discreet way. Walker’s fragile voice brings to mind folk giants such as John Martyn, Nick Drake, Jimmy Webb and in places even Bert Jansch, being intensely emotional, lonely and earthly with an expression that binds with the listener. In times of music change and the expansion of progressive music, releases such as this are considered essential to the pluralism of expression and the renewal of its relationship with a particular audience thirsting for high quality folk artists.
– Giannis Zavradinos
04. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
With each new release, Krokofant manage to evolve their sound, to change directions without deviating from their path to the top and in short to offer great records, one after the other. And on their fifth album, with the imaginative title Fifth, through their four labyrinthine compositions, they manage to lead the listener on an experimental walk through labyrinthine melodies and intricate improvisations that make up their jazz-rock hybrid. With the valuable contribution of Ståle Storløkken and Ingebrigt Håker Flaten, Krokofant complicates things with a genuinely progressive mood and intention, and highlights a sound characterized by the improvisational impulses on the one hand and the intense conversation with the legacy of e.g. King Crimson. Krokofant have created a genuinely enjoyable album, nothing short of an excellent example of contemporary artistic perception of the genre’s evolution, which seems to be a trademark of the impressive production of the Norwegian scene.
– Panos Papazoglou
After two great albums, especially The Finest of Miracles, Ciccada are back after almost six years with their third record. Harvest offers six excellent compositions with the ultimate goal of transporting the listener to places that are intact but not unfamiliar. Six compositions that do not depart from the previous renaissance “pastoral” prog of the British school with distinct symphonic and jazz elements. Six compositions that glean their obsessions and highlight a lively and active perfectionist prog folk mystagogy. This is by far their richest and most mature work, always in terms of songwriting. Their prestige continues to heat in the light and in nature, where notes and nostalgic melodies of positive and spiritual contemplation alternate, leaving the indelible mark of an interactive fairy tale through images and magic.
– Thomas Sarakintsis
The fourth studio album of Agusa, four years after their self-titled album, the quintet from Malmö is back with two line-up changes and the two side-song recipe that they had followed in Två (2015). In En Annan Värld, the music is once again deeply rooted in the early 70s with the commune spirit and the staggered development of themes (both songs last more than 20 minutes) highlighting the wonderful progressive / psych / folk rock of Agusa, exuding calmness, openness and above all persuasiveness. Sagobrus is by itself a reason for someone to listen and love this music, a sensational epic with an exciting development, indulgently rich in inspiration with sweet phrases as a homage to Camel. The more calm and ethereal and also exceptional Uppenbarelser is almost a surprise, exploring the more psychedelic side of the band, starting acoustically and ending in a more classically inspired theme that is built flawlessly, closing one of the best albums of the year.
– Dimitris Kaltsas
01. Mastodon – Hushed and Grim
In 2018, Mastodon’s longtime manager and friend, Nick John, lost the battle with cancer and Hushed and Grim is the band’s complete artistic reaction to this tragic event. It was created in quarantine isolation and eventually grew large enough to be released as a 15 track double album with a gray cover. The gour great musicians are great connoisseurs of rock music and though they basically play progressive metal in general, they have managed to cover a very wide range of sounds and influences, starting from psychedelic rock and reaching up to sludge metal, with several stops along the way. At the same time, they have the talent and experience to use all this rock alphabet, and create music without limits, which despite being seemingly inaccessible, it can speak to anyone who listens carefully. Hushed and Grim, a masterpiece about human loss, stripped of any suspicion of melodrama, eclectic and at the same time not at all elitist, an instant classic. It’s that gray on its cover, in all its grandeur and shades that this hazy color can have.
– Kostas Barbas
Dimitris Anastasiadis
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Agusa – En Annan Värld
03. Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises
04. Ciccada – Harvest
05. Leprous – Aphelion
06. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
07. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
08. Gojira – Fortitude
09. Diagonal – 4
10. Sturgill Simpson – The Ballad of Dood & Juanita
Kostas Barbas
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
03. Agusa – En Annan Värld
04. Ryley Walker – Course in Fable
05. Ciccada – Harvest
06. Bend the Future – Without Notice
07. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
08. Diagonal – 4
09. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
10. Ske – Insolubilia
Meletis Doulgeroglou
01. Archspire – Bleed the Future
02. Between the Buried and Me – Colors II
03. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
04. Terra Odium – Ne Plus Ultra
05. At the Gates – The Nightmare of Being
06. Gojira – Fortitude
07. Fear Factory – Aggression Continuum
08. Iotunn – Access All Worlds
09. Hedvig Mollestad Trio – Ding Dong. You’re Dead.
10. Liquid Tension Experiment – Liquid Tension Experiment 3
Nikos Filippaios
01. Embryo – Auf Auf
02. Divorce From New York – This Ain’t Jazz No More
03. Time Is a Mountain – lll
04. Stiletti-Ana – I’m An Arpeggiator
05. Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp – We’re OK. But We’re Lost Anyway
06. Islandman – Godless Ceremony
07. L’ Eclair – Confusions
08. Occupations of Uninhabited Space – External Monologue
09. downstairs J – basement, etc…
10. Lanterna – Hidden Drives
Paris Gravouniotis
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Ske – Insolubilia
03. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
04. Agusa – En Annan Värld
05. Ciccada – Harvest
06. Diagonal – 4
07. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
08. Ryley Walker – Course in Fable
09. Cynic – Ascension Codes
10. Need – Norchestrion: A Song for the End
Dimitris Kaltsas
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Agusa – En Annan Värld
03. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
04. Diagonal – 4
05. Shamblemaths – Shamblemaths 2
06. Ryley Walker – Course in Fable
07. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
08. Ciccada – Harvest
09. Ske – Insolubilia
10. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
Vasilis Korolis
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Gojira – Fortitude
03. Dold Vorde Ens Navn – Mørkere
04. Ethereal Shroud – Trisagion
05. Lingua Ignota – Sinner Get Ready
06. Funeral Mist – Deiform
07. Mystras – Empires Vanquished And Dismantled
08. Panopticon – …And Again Into the Light
09. Leprous – Aphelion
10. MØL – Diorama
Christos Minos
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Iron Maiden – Senjutsu
03. Kenn Nardi – Trauma
04. Obscura – A Valediction
05. Terra Odium – Ne Plus Ultra
06. IIotunn – Access All Worlds
07. Carcass – Torn Arteries
08. Need – Norchestrion: A Song for the End
09. Cryptosis – Bionic Swarm
10. Liquid Tension Experiment – Liquid Tension Experiment 3
Eleni Panayiotou
01. Leprous – Aphelion
02. Frost* – Day and Age
03. Agusa – En Annan Värld
04. The Dear Hunter – The Indigo Child
05. Mastodon – Hushed and Grim
06. Mariusz Duda – Claustrophobic Universe
07. Antony Kalugin – Chameleon Shapeshifter
08. Kristoffer Gildenlow – Let Me Be A Ghost
09. Dream Theater – A View from the Top of the World
10. Steven Wilson – The Future Bites
Petros Papadogiannis
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Ryley Walker – Course in Fable
03. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
04. Iotunn – Access All Worlds
05. Wolf Alice – Blue Weekend
06. Cynic – Ascension Codes
07. Shamblemaths – Shamblemaths 2
08. Diagonal – 4
09. MEER – Playing House
10. Derya Yıldırım & Grup Şimşek – DOST 1
Panos Papazoglou
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Gojira – Fortitude
03. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
04. Terra Odium – Ne Plus Ultra
05. Dvne – Etemen Ænka
06. Turnstile – Glow On
07. Biffy Clyro – The Myth of The Happily Ever After
08. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
09. black midi – Cavalcade
10. Diagonal – 4
Goran Petrić
01. Cynic – Ascension Codes
02. Ske – Insolubilia
03. Mastodon – Hushed and Grim
04. Ciccada – Harvest
05. Terra Odium – Ne Plus Ultra
06. Agusa – En Annan Värld
07. Canvas Solaris – Chromosphere
08. Diagonal – 4
09. Kenn Nardi – Trauma
10. A Dying Planet – When The Skies Are Grey
Tasos Poimenidis
01. Carcass – Torn Arteries
02. Terra Odium – Ne Plus Ultra
03. Need – Norchestrion: A Song for the End
04. Cynic – Ascension Codes
05. Obscura – A Valediction
06. Mastodon – Hushed and Grim
07. Gojira – Fortitude
08. Cryptosis – Bionic Swarm
09. Demoniac – So It Goes
10. Leprous – Aphelion
Kostas Rokas
01. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
02. Ciccada – Harvest
03. The Bevis Frond – Little Eden
04. black midi – Cavalcade
05. Mastodon – Hushed and Grim
06. Needlepoint – Walking Up That Valley
07. Jordsjø – Pastoralia
08. Levitation Orchestra – Illusions & Realities
09. Sufjan Stevens & Angelo De Augustine – A Beginner’s Mind
10. Godspeed You! Black Emperor – G_d’s Pee at State’s End!
Thomas Sarakintsis
01. Diagonal – 4
02. Ciccada – Harvest
03. Shamblemaths – Shamblemaths 2
04. Mastodon – Hushed and Grim
05. Iron Maiden – Senjutsu
06. Ryley Walker – Course in Fable
07. Bend the Future – Without Notice
08. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
09. Terra Odium – Ne Plus Ultra
10. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
Lefteris Statharas
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Agusa – En Annan Värld
03. Ryley Walker – Course in Fable
04. Ciccada – Harvest
05. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
06. Gojira – Fortitude
07. Hedvig Mollestad Trio – Ding Dong. You’re Dead.
08. black midi – Cavalcade
09. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
10. Ske – Insolubilia
Panagiotis Stathopoulos
01. Richard Dawson & Circle – Henki
02. Vault of Blossomed Ropes – Etidorhpa
03. Tomaga – Intimate Immensity
04. Aging, Land Trance – Embassy Nocturnes
05. Notwist – Vertigo Days
06. Embryo – Auf Auf
07. Vanishing Twin – Ookii Gekkou
08. Nils Okland – Glodetradar
09. Ryley Walker – Course in Fable
10. Lingua Ignota – Sinner Get Ready
Alexandros Topintzis
01. Turnstile – Glow On
02. Mastodon – Hushed and Grim
03. black midi – Cavalcade
04. Ske – Insolubilia
05. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
06. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
07. MEER – Playing House
08. Jan Van Angelopoulos – Streams
09. Ill Considered – Liminal Space
10. Web Web x Max Herre – Web Max
Giannis Voulgaris
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Cynic – Ascension Codes
03. Gojira – Fortitude
04. Dvne – Etemen Ænka
05. Rivers of Nihil – The Work
06. Need – Norchestrion: A Song for the End
07. Vola – Witness
08. Obscura – A Valediction
09. Teramaze – And the Beauty they Perceive
10. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
Giannis Zavradinos
01. Cathal Coughlan – Song of Co-Aklan
02. MEER – Playing House
03. Andy Summers – Harmonics of the Night
04. Utopianisti – Tango Solo
05. Ryley Walker – Course in Fable
06. Frost* – Day and Age
07. black midi – Cavalcade
08. Manic Street Preachers – The Ultra Vivid Lament
09. Shamblemaths – Shamblemaths 2
10. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
Giorgos Zoukas
01. Discodor – Discodor
02. Sven Wunder – Natura Morta
03. The Brkn Record – The Architecture of Oppression Part 1
04. Embryo – Auf Auf
05. Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises
06. Madlib – Sound Ancestors
07. Anthony Joseph – The Rich Are Only Defeated When Running For Their Lives
08. Jaubi – Nafs At Peace
09. MAST – Battle Hymns of the Republic
10. Cult48 – Underground Signals From An Unknown Place
Το 2021 σε λίγες ημέρες θα είναι παρελθόν και ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε τα albums που ξεχωρίσαμε ο καθένας από εμάς χωριστά και φυσικά τη συνολική λίστα των 20 κορυφαίων albums του 2021 για το Progrocks.gr, κάτι που κι εμείς περιμένουμε ανυπόμονα κάθε χρόνο. Η δύσκολη κατάσταση για όλους μας λόγω της πανδημίας ευνόησε την ακρόαση ακόμα περισσότερης μουσικής και αυτό σίγουρα μας έκανε και μας κάνει να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
Όπως το 2020, 2019, τo 2018, το 2017, το 2016, το 2015 και το 2014, η όλη διαδικασία αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Πέρα από την όποια σημασία των λιστών και της ιεραρχική ταξινόμησης των δίσκων, η αξία αυτής της σύνοψης βρίσκεται και στα πολλά και διαφορετικά albums που επιλέχτηκαν, ανεξάρτητα της θέσης τους. Εδώ μπορεί κανείς να βρει 95 αξιόλογες προτάσεις για ακρόαση, που εκτείνονται και αρκετά εκτός prog βεβαίως και έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι προέρχονται σε μεγάλο ποσοστό από τον underground χώρο.
Αυτή τη χρονιά η διαφορά μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης θέσης συνιστά ένα ρεκόρ για το site μας που πολύ δύσκολα θα καταρριφθεί στο μέλλον και αυτό πιθανότατα οφείλεται στο ότι η μπάντα από την Atlanta κυκλοφόρησε ένα album που στο μέλλον θα θεωρείται ως κλασικό.
Ας αρχίσει λοιπόν η αντίστροφη μέτρηση…
Η ενορχήστρωση είναι μια κατηγορία από μόνη της στην διαδικασία παραγωγής ενός δίσκου και σε αυτόν τον τομέα οι MEER δίνουν τα διαπιστευτήρια τους για φέτος. Το μόλις δεύτερο album τους, με τίτλο Playing House τους βρίσκει να κάνουν απλά πράγματα στις μελωδικές γραμμές τους, με βατές ρυθμικές εναλλαγές και 2 φωνές που εναλλάσσονται με ευκολία ανάμεσα στα δεκάδες, πανέξυπνα κουπλέ και ρεφραίν. Πέρα από την απαράμιλλη τεχνική (hats off στο υπέροχο drumming του Mats Lillehaug) το group έχει έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ήχους που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, αφού πατάνε στην ζεστασιά της neo soul αλλά ουσιαστικά παίζουν με prog rock σκεπτικό που ίσως να προσεγγίζει αρκετά το στυλ των Bent Knee αλλά με πιο radio friendly τρόπο. Ορχηστρικά μέρη, alternative metal ξεσπάσματα, μελαγχολικές indie rock μελωδίες και άλλα πολλά θα σας κρατήσουν παρέα μέσα από ένα χορταστικότατο σύνολο 11 συνθέσεων.
– Αλέξανδρος Τοπιντζής
19. Iotunn – Access All Worlds
Iotunn είναι το όνομα που απάντησε στις προσδοκίες του Jens Nicolai Gräs στην αναζήτηση της κατάλληλη λέξης για το διαμορφούμενο μουσικό του όραμα που αρχίζει από το 2009 με όνειρα για space rock και αποκρυσταλλώνεται λίγα χρόνια σε κάτι αρκετά διαφορετικό: μια σύγχρονη εκδοχή του προοδευτικού metal. Σε αυτή την περιπέτεια στο άγνωστο η μουσική των Iotunn φιλοδοξεί να συγκεράσει διάφορα μουσικά είδη με το προοδευτικό να κατισχύει και να λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία μεταξύ τους. O δίσκος κουβαλάει τη μουσική παράδοση της τεράστιας σε σημασία Σκανδιναβικής σκηνής: μελωδικό death metal που γνωρίζει να αναδεικνύει την ατμόσφαιρα και μέσα από σκληρά riff αφήνει τη μελωδία να αναπνεύσει. To Αccess All Worlds ακούγεται ακρόαση με ακρόαση όλο και πιο γοητευτικό. Δεκάδες κρυμμένα σημεία περιμένουν την ανακάλυψη τους και το ταξίδι φαίνεται ανεξάντλητο στους ορίζοντες που υπόσχεται. Αν το προοδευτικό metal του σήμερα αναζητούσε ένα μέρος για να ανθίσει, αυτός ο δίσκος του προσφέρει τους σπόρους του.
– Χρήστος Μήνος
Το A Valediction αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες μουσικές προτάσεις που έχουν παρουσιάσει οι Obscura στην καριέρα τους. Τολμώ να το χαρακτηρίσω και πιασάρικο σε σημεία καθώς έχει πολλή από τη μελωδία της σκηνής του Göteborg (At The Gates, early Arch Enemy) χωρίς να χάνει όμως καθόλου σε επιθετικότητα και heaviness. Μαζί με τις πάντα παρούσες Death, Cynic και Necrophagist επιρροές συνιστούν μια εξαιρετική παλέτα χρωμάτων με τις οποίες οι Kummerer / Münzner ζωγραφίζουν έναν σχεδόν τέλειο δίσκο τεχνικού / progressive death metal. Φρονώ ότι το album αυτό όχι μόνο θα κερδίσει πολύ κόσμο για το σχήμα αλλά θα μπει στη συζήτηση για το καλύτερο album τους μέχρι σήμερα. Ανεξάρτητα πάντως με την κατάταξη που έχει ο καθένας στο μυαλό του για τις δουλειές της μπάντας, αποτελεί μια άκρως ποιοτική δουλειά και δείχνει ότι οι Obscura έχουν ακόμη πολλές ακμαίες ημέρες μπροστά τους αρκεί φυσικά να κρατήσουν ανέπαφο αυτή τη φορά το line-up και τη δυναμική που απέκτησαν εδώ.
– Τάσος Ποιμενίδης
17. Need – Norchestrion: A Song for the End
Το Norchestrion κλείνει την τριλογία των “A song for…” άλμπουμ που οι Need ξεκίνησαν το 2014 με το ORVAM: A Song for Home. Εδώ υπάρχει μια εμφανής βελτίωση στις συνθέσεις, μια εξέλιξη στις ικανότητες και μια πιο ώριμη προσέγγιση ως προς τις επιρροές.
Σε μια εποχή όπου τα μεγαθήρια και οι ήρωες του παρελθόντος μας κυκλοφόρησαν εξαιρετικά άλμπουμ, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε για το μέλλον του progressive metal ήχου. Γιατί οι Psychotic Waltz και οι Fates Warning δεν θα υπάρχουν για πάντα και ίσως κυριότερα, δεν γίνεται να περιμένουμε να δώσουν νέα πνοή στον ήχο (που ξεπέρασε τα 40 χρόνια). Μπάντες σαν τους Need, Leprous και Mother of Millions θα πρέπει να δημιουργούν την ίδια αίσθηση αναμονής όπως οι παλιοί μας ήρωες.
– Λευτέρης Σταθάρας
Ο Einar Solberg περιέγραψε την ηχογράφηση του Aphelion ως πιο χαοτική συγκριτικά με οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ. Ηχητικά, οι Leprous έχουν αφαιρέσει περαιτέρω τα heavy στοιχεία τα οποία όμως κάνουν την εμφάνιση τους. Τα πλήκτρα και τα κλασσικά έγχορδα οδηγούν τα κομμάτια, με τους Raphael Weinroth-Browne και Chris Baum να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με το τσέλο και το βιολί αντίστοιχα. Και ενώ και οι δύο έχουν ξαναεμφανιστεί σε προηγούμενα άλμπουμ, σε αυτόν το δίσκο ακούγονται σχεδόν παντού. Με πολλαπλές ακροάσεις βρίσκεις καινούρια στοιχεία στα κομμάτια, κάτι που επιβεβαιώνει πως οι Leprous είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές μπάντες του progressive χώρου. Είναι απογοητευτικό που δεν υπάρχει κάτι μοναδικό και καινούριο όπως στους προηγούμενους δίσκους; Σίγουρα, αλλά ένας καλός δίσκος Leprous είναι πάντα δελεαστικός και σίγουρα πιο ενδιαφέρον από κάμποσες κυκλοφορίες εκεί έξω.
– Λευτέρης Σταθάρας
15. Shamblemaths – Shamblemaths 2
Tο μουσικό όραμα του Simen Ådnøy Ellingsen δεν είναι απλά ενδιαφέρον αλλά και διαφορετικό από σχεδόν οτιδήποτε άλλο σήμερα. Όσα ενθάρρυναν τους λάτρεις του progressive rock στο ντεμπούτο, εδώ ενθουσιάζουν από την πρώτη ακρόαση. Στο Shamblemaths 2 το βασικό πλαίσιο μεταφέρεται ακόμα περισσότερο προς το avant-prog που κυριαρχεί υφολογικά. Η ροή του album είναι αριστουργηματική, η ενορχήστρωση είναι απλά υποδειγματική και οι προσεγμένες λεπτομέρειες λειτουργούν ως καταλύτης για την επιδραστικότητα ενός πολύ φιλόδοξου όσο και παράξενου καλλιτεχνικού εγχειρήματος που στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Σε ένα ως επί το πλείστο σκοτεινό περιβάλλον, η υψηλή τεχνική λειτουργεί αφηγηματικά, τα παιδικά φωνητικά εμπίπτουν αντιθετικά άψογα και ο εν γένει λυρισμός οδηγεί αβίαστα στην τελική ανάταση. O φόρος τιμής στον Shostakovich με το D.S.C.H. (Op. 110 String Quartet No. 8 in C Minor, Mvts. 1 and 2) και το συγκλονιστικό prog epic The River που κλείνει τον δίσκο είναι δύο από τα σημαντικότερα prog επιτεύγματα των τελευταίων (πολλών) ετών.
– Δημήτρης Καλτσάς
14. Embryo – Auf Auf
Κατά την μακρόχρονη πορεία της Γερμανικής κολεκτίβας που ακούει στο όνομα Embryo και κατατάσσεται στον προοδευτικό χώρο της ροκ, ετέθη ευθύς εξαρχής ο ηχητικός τους προσανατολισμός, με αφετηρία τα ανήσυχα 70s. Ο αείμνηστος Christian Burchard χρησιμοποιούσε πάντα τη φράση “Auf Auf”, όπου μεταφράζεται “Συνέχισε αυτό που κάνεις”, πράγμα που επιβεβαιώνεται από την πορεία του μέσα στο συγκρότημα, καθώς ηγούνταν του σχήματος για 50 και πλέον χρόνια. Μέσα από ποικίλες συνεργασίες δημιούργησαν την δική τους ανάγνωση πάνω σε αυτό που ονομάστηκε krautrock, εστιάζοντας σε στοιχεία jazz και αργότερα ethnic. Η σκυτάλη -από το 2016- πέρασε στην κόρη του, Marja, η οποία διατηρεί και εμπλουτίζει τις ηχητικές περιπλανήσεις. Ο φετινός δίσκος Auf Auf το αποδεικνύει περίτρανα! Από την βαθιά, ατίθαση jazz, στην Αφγανική -και ανατολίτικη γενικότερα- modal και από εκεί σε μια ψυχεδελική jazz-rock περιδίνηση, η πολυπολιτισμικότητα είναι πανταχού παρούσα και το fusion τους αυτό που χρειαζόμαστε για να γαληνέψουμε μετά από ακόμα μια παράξενη χρονιά.
– Γιώργος Ζούκας
Μια διετία μετά το ντεμπούτο LP τους, οι black midi διατηρούν ακέραια την προοδευτική λογική τους, ισομοιράζοντας την τράπουλα των δομών τους μεταξύ αυτοσχεδιασμού και συγκροτημένης σύνθεσης. Η δραματουργία τους αποτυπώνει συγκλονιστικά την παράνοια του ξεκούρδιστου και μπερδεμένου καιρού μας, ελισσόμενη μεταξύ μελωδικής αισθαντικότητας (Marlene Dietrich), ασταμάτητα περιπετειώδους αλληλουχίας του συνθέτω-αποδομώ-ανασυνθέτω (John L), παιχνιδιών αρμονίας και δυσαρμονίας (Chondromalacia Patella), αέναου groove που στριφογυρίζει το πάτωμα (Dethroned). Η jazz είναι αρωγός σε όλο αυτό το ντελιριακό αλισβερίσι με rock κινητήρα και math συνάψεις, όχι με τη στενή έννοια ενός genre, αλλά περισσότερο σαν νοοτροπία που ξεκλειδώνει τις αναπτύξεις και την επικοινωνία των μουσικών με ελευθερία πνεύματος, κομίζοντας παράλληλα και μια ευάερη fusion φιλοσοφία. Το Cavalcade γίνεται η φωνή μιας παρέας 20χρονων και κάτι νέων που από κοινού και αδιαίρετα απηχούν με το δικό τους τρόπο τις τρικυμίες της εποχής τους.
– Παναγιώτης Σταθόπουλος
12. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
Ασταμάτητοι. Μόνο έτσι θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει πλέον τους Νορβηγούς, οι οποίοι φαίνεται να συνεχίζουν απτόητοι και χωρίς καμία διάθεση να κόψουν ταχύτητα, σε μια πορεία που εντυπωσιάζει και με κάθε της βήμα προσφέρει ένα ποιοτικότατο λιθαράκι στο σύγχρονο ευρωπαϊκό rock στερέωμα. Η διαφορά που ο ακροατής θα αντιληφθεί από την πρώτη κιόλας ακρόαση του Kingdom of Oblivion είναι η εστίαση στα riffs και η επιστροφή σε πιο heavy rock μονοπάτια, τα οποία εξελίσσουν τις συνθέσεις και τις καθοδηγούν. Το Kingdom of Oblivion έρχεται μετά από ένα ασύλληπτο σερί δίσκων για να συνεχίσει μέσα από μια άλλη κατεύθυνση, εγγύτερα σε εκείνη του Heavy Metal Fruit ας πούμε και του Little Lucid Moments περισσότερο και να προσδώσει μια νέα φρεσκάδα στις προοδευτικότερες αναζητήσεις τους. Mία ακόμα εντυπωσιακή προσθήκη στον δισκογραφικό πλούτο των Νορβηγών, ένα άλμπουμ που τους διατηρεί σε μια άτυπη πρωτοκαθεδρία ενός συγκροτήματος που έχει κερδίσει το σεβασμό του κοινού, σαν μια κορυφαία σύγχρονη μπάντα με καμία έκπτωση στις διαθέσεις για μεγαλουργία.
– Πάνος Παπάζογλου
Με όχημα την αγάπη για σχήματα όπως οι Änglagård και οι Anekdoten, την ιταλική παράδοση στο progressive rock και το έμφυτο ταλέντο στη μελωδία, ο Ske με το φετινό Insolubilia μας προσφέρει ακόμη ένα instrumental διαμάντι γεμάτο με ιδέες και ενορχηστρώσεις που άλλοι χρειάζονται δύο ή και τρεις δουλειές για να τις συμπεριλάβουν. Στο πλευρό του όπως συνέβη και στο 1000 Autumni, έχει ούτε λίγο ούτε πολύ 24 guest μουσικούς. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του δίσκου είναι ότι καταφέρνει να ακούγεται retro και επίκαιρο την ίδια ακριβώς στιγμή, ενώ η πλειάδα πνευστών και εγχόρδων μουσικών οργάνων που παρελαύνει μέσα στις 11 συνθέσεις εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο τη σύνθεση και δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή επιδειξιμανίας ή φλυαρίας. Το Insolubilia παρά τη μεγάλη του διάρκεια καταφέρνει να ακούγεται ενιαίο, για αυτό είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος ένα κομμάτι, αν και το φινάλε με τα Insolubilia V, IV και III κόβουν την ανάσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν από τους ποιοτικότερους και αρτιότερους instrumental prog δίσκους των τελευταίων ετών.
– Πάρης Γραβουνιώτης
10. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Tempest Revisited είναι πως δεν αποτελεί την φυσική συνέχεια του Ekhidna, αλλά επίσης απέχει αρκετά από το Ding Dong. You’re Dead. Αποτελεί μια ξεχωριστή one-off προσθήκη στη δισκογραφία της Νορβηγίδας, παρότι το trademark παίξιμό της και η αισθητική της παραμένουν και εδώ άθικτα. Σύμφωνα με την Mollestad ο καιρός της Νορβηγίας επηρέασε την ιδιοσυγκρασία του δίσκου και αυτό γίνεται ξεκάθαρο από τις πολλές αλλαγές στη διάθεση των μουσικών, αλλά από την προσπάθεια τους για την δημιουργία εκτενών ηχοτοπίων ανάμεσα στις συνθετικές κορυφώσεις. Όλα τα μέλη της μπάντας κάνουν ξεκάθαρη την παρουσία τους στον δίσκο μέσω του παιξίματός τους, αλλά είναι η Mollestad που για μια ακόμα φορά λάμπει μεταξύ ίσων, με το τόσο χαρακτηριστικό και γεμάτο ουσία παίξιμό της. Το Tempest Revisited αποτελεί μία ακόμα στιβαρή προσθήκη στη δισκογραφία της και μία ακόμα απόδειξη του συνθετικού και παικτικού της ταλέντου, όπως και της υψηλότατης καλαισθησίας με την οποία προσεγγίζει την τέχνη της.
– Κώστας Μπάρμπας
Το Ascension Codes φαντάζει σαν μια φυσική συνέχεια του Traced in Air, κρατώντας όμως και κάποια στοιχεία από τα πιο rock του Kindly Bent to Free Us, ενώ ανάμεσα στα main κομμάτια υπάρχουν πάντα ambient interludes που ακούγονται πολύ ατμοσφαιρικά και spacey. Οι ρυθμικές metal κιθάρες επέστρεψαν για τα καλά και το αποτέλεσμα δικαιώνει τον Masvidal αλλά και όσους γκρίνιαζαν για το metal στοιχείο που έλειπε και τόσο ταίριαζε στους Cynic. Μαζί με τις κιθάρες επέστρεψε και το vocoder που αποτελεί σήμα κατατεθέν τους. Πρόκειται για έναν δίσκο που ενώ ακούγεται 100% Cynic, ταυτόχρονα δείχνει και έναν συνθέτη που δεν φοβήθηκε σε πολλά σημεία να βγει από το comfort zone του. Ένα αυθεντικό redefinition της μπάντας, ένα έργο που απλώνει το ένα χέρι του στο παρελθόν και με το άλλο δείχνει το παρόν και το μέλλον. Ένα album που γεννήθηκε με θάνατο και θρήνο που αποτελεί ταυτόχρονα μια γιορτή της ζωής και της ψυχής, ένας από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων χρόνων.
– Τάσος Ποιμενίδης
08. Diagonal – 4
Το προηγούμενό album των Diagonal δρομολόγησε μία αισθητή μεταποίηση του ύφους τους, παρόλο που τα 70s παρέμειναν η βασική δεξαμενή επιρροών, ο πυλώνας πάνω στον οποίο θα χάραζαν την εκφραστική τους. Η βασική διαφορά του Arc ήταν ότι ενώ η προοδευτική αίσθηση ήταν πανταχού παρούσα, εξέφραζαν πολυσχιδώς, αλλά με έναν εναλλακτικό / ήπιο τρόπο τη συνθετική τους δεινότητα. Αυτή η πολυσχιδία αποτυπώνεται ανεπιτήδευτα και σε πλήρη δημιουργική ροή και στο καινούριο album. Η πηγαία βρετανικότητα σε συνδυασμό με μία ποικιλότροπη υφολογία, είναι το κλειδί ώστε να ικανοποιήσουν πλήρως και τον πιο απαιτητικό φιλοπρόοδο ακροατή. Οι Diagonal συνθέτουν εκ νέου βαθιά εθιστικά κομμάτια, ξεπερνώντας σε ποιότητα το Arc. Τα τραγούδια δεν είναι διόλου μονοθεματικά και μονότονα, αλλά δομούνται επί διαφόρων ειδών. Prog / kraut / folk / psychedelic / jazz και ένας περισσότερο κιθαριστικά προσανατολισμένος ήχος, με την ευδιάκριτη Canterbury αισθητική πανταχού παρούσα, απογυμνώνουν και φανερώνουν ένα ηδονικό αλχημικό απόσταγμα αληθινής προοδευτικής μουσικής.
– Θωμάς Σαρακίντσης
07. Terra Odium – Ne Plus Ultra
Οι Terra Odium συνιστούν το σημείο που παλιοί γνώριμοι ανταμώνουν ξανά: ο Asgeir Mickelson (από τους Spiral Architect) με τον o Bollie Fredriksen (από τους Manitou) και ο Øyvind Hægeland με προϋπηρεσία και στις δύο μπάντες. Mαζί τους, ο πανταχού παρών Steve Di Giorgio και ο Jon Phipps. Μια μπάντα που η σύνθεση των ονομάτων ανακαλεί ένα γοητευτικό παρελθόν. Ο πρώτος τους δίσκος τους ανακαλεί ακριβώς μια χρυσή εποχή του προοδευτικού metal. Στη μουσική τους παρελαύνουν οι Watchtower, οι Pyschotic Walz, οι παλιοί Fates Warning… Μπάντες που στη νεότητά τους σφυρηλάτησαν την τεχνική πλευρά της σκληρής προοδευτικής metal μουσικής. Μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του φετινού παραδοσιακού προοδευτικού metal βρίσκονται εδώ και αντανακλούν ένα χρυσό παρελθόν όσο λίγα άλλα. Ανάμεσα στη νοσταλγία και την ώθηση για την παραμονή στο παρόν και τις λογικές του, το Ne Plus Ultra κλίνει σαφώς προς τη μία μεριά και αυτό στην τελική μπορεί και να είναι υπέροχο.
– Χρήστος Μήνος
Το album έχει αρκετά heavy στοιχεία σχεδόν δανειζόμενο σε κάποια σημεία riffs και από τους τέσσερις προηγούμενους δίσκους, ταυτόχρονα όμως είναι και διαφορετικός σε άλλες πτυχές του. Έχει ποικιλία στις συνθέσεις, ενώ τα αδιάφορα σημεία είναι μάλλον ελάχιστα. Δεν είναι ένας χαρούμενος δίσκος, όμως σε πολλά σημεία δίνει αίσθηση αναπτέρωσης και ενδυνάμωσης, κάτι που δεν το είχαν οι προηγούμενες δουλειές τους. Η δουλειά αυτή είναι 100% Gojira υφολογικά, υπάρχουν κάποιες μικρές ηχητικές διαφοροποιήσεις από τo αναμενόμενο (The Chant) προσδίδουν ενδιαφέρον, χωρίς φυσικά να μιλάμε για κάποια ακραία διαφοροποίηση ή πειραματισμό. Αν κάποιος περίμενε να θυμίζει κάποιον συγκεκριμένο δίσκο του παρελθόντος τους σε γενικότερη αισθητική, ίσως και να απογοητευτεί. Είμαι όμως πεπεισμένος πως πρόκειται για μια απολαυστική δουλειά που θα αγαπήσει πολύς κόσμος, θα ακούγεται στο μέλλον και περιέχει αρκετά τραγούδια με την αύρα του κλασικού.
– Τάσος Ποιμενίδης
05. Ryley Walker – Course in Fable
H μουσική του Ryley Walker διακρίνεται για την περιπετειώδη και τολμηρή απόδοση της, είτε συνθετικά, είτε ενορχηστρωτικά, είτε και τα δυο. H συνεργασία του με τον John McEntire αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο χτίζοντας πάνω στην folk βάση της μουσικής του υπέροχες ενορχηστρώσεις χωρίς να χάνεται το συναίσθημα και η ονειρική ατμόσφαιρα που αποπνέουν. 12χορδες κιθάρες, ρυθμικά σχήματα, ακολουθία συγχορδιών που προϊδεάζουν progressive rock επιρροές ενώ δεν απουσιάζει η μοντέρνα αισθητική δοσμένη διακριτικά. Η εύθραυστη φωνή του Walker φέρνει στο μυαλό γίγαντες του ιδιώματος όπως οι John Martyn, Νick Drake, Jimmy Webb και σε σημεία Βert Jansch, όντας έντονα συναισθηματική, μοναχική και γήινη με δεσμευτική για τον ακροατή εκφραστικότητα. Σε μια εποχή έντονης μουσικής κινητικότητας και διεύρυνσης της προοδευτικής μουσικής, τέτοιες κυκλοφορίες κρίνονται απαραίτητες για τον πλουραλισμό της έκφρασης και την ανανέωση της σχέσης της με ένα ιδιαίτερο κοινό που διψάει για folk καλλιτέχνες υψηλής ποιότητας.
– Γιάννης Ζαβραδινός
04. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
Με κάθε τους κυκλοφορία πια οι Νορβηγοί Krokofant καταφέρνουν να εξελίσσουν τον ήχο τους, να αλλάζουν κατευθύνσεις χωρίς να παρεκκλίνουν από την πορεία τους προς την κορυφή και εν ολίγοις να προσφέρουν απανωτές δισκάρες. Και στον πέμπτο δίσκο τους λοιπόν, με τον “ευφάνταστο” τίτλο Fifth, μέσα από τις 4 δαιδαλώδεις συνθέσεις τους καταφέρνουν να οδηγήσουν τον ακροατή σε έναν πειραματικό περίπατο μέσα από λαβυρινθώδεις επωδούς και πολύπλοκους αυτοσχεδιασμούς που συγκροτούν το jazz-rock υβρίδιό τους. Με την πολύτιμη συνδρομή και συνθετική συμβολή των Ståle Storløkken, Ingebrigt Håker Flaten, οι Krokofant περιπλέκουν τα πράγματα με γνήσια προοδευτική διάθεση και πρόθεση και αναδεικνύουν έναν ήχο που χαρακτηρίζεται από τις αυτοσχεδιαστικές ορμές αφενός και αφετέρου την έντονη συνομιλία με την παρακαταθήκη των πρώιμων King Crimson φερ’ ειπείν. Οι Krokofant δημιούργησαν ένα γνήσια απολαυστικό άλμπουμ, τίποτα λιγότερο από ένα εξαιρετικό δείγμα σύγχρονης καλλιτεχνικής αντίληψης για την πορεία ενός ήχου, ο οποίος φαίνεται να αποτελεί σήμα κατατεθέν της εντυπωσιακής παραγωγής της νορβηγικής σχολής.
– Πάνος Παπάζογλου
Μετά από δύο υπέροχους δίσκους, με αποκορύφωμα το The Finest of Miracles, οι Ciccada επανέρχονται σχεδόν μετά από μία εξαετία με την πολυπόθητη τρίτη τους δημιουργία. Το Harvest προσφέρει έξι άριστες συνθέσεις με απώτερο σκοπό τη μεταφορά του ακροατή σε τόπους ανέπαφους, αλλά όχι ανοίκειους. Έξι συνθέσεις που δεν απομακρύνονται από το προηγηθέν αναγεννησιακό «ποιμενικό» prog βρετανικής σχολής με ευδιάκριτες συμφωνικές και jazz ρανίδες. Έξι συνθέσεις που σταχυολογούν τις εμμονές τους και αναδεικνύουν μία ζώσα και δρώσα περφεξιονιστική prog folk μυσταγωγία. Η αίγλη τους εξακολουθεί να πυρώνει στο φως και στη φύση, όπου νότες και ταξιδιάρικες μελωδίες νοσταλγίας θετικής και πνευματικής ενατένισης εναλλάσσονται διαδοχικά αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα ενός διαδραστικού παραμυθιού μέσω εικόνων και μαγείας.
– Θωμάς Σαρακίντσης
Το τέταρτο studio album των Agusa, τέσσερα χρόνια μετά τον ομώνυμο δίσκο τους, το κουιντέτο από το Malmö επιστρέφει στη συνταγή των δύο side songs που είχε ακολουθήσει στο Två (2015) με δύο αλλαγές στη σύνθεση. Στο En Annan Värld η μουσική παραμένει βαθιά ριζωμένη στα πρώιμα 70s, με το κοινοβιακό πνεύμα και τις κλιμακωτές αναπτύξεις των θεμάτων (και τα δύο κομμάτια διαρκούν πάνω από 20 λεπτά) να αναδεικνύουν το υπέροχο progressive / psych / folk rock των Agusa αποπνέοντας χαλαρότητα, ειλικρίνεια και πάνω απ’ όλα πειστικότητα. Το Sagobrus είναι από μόνο του ένας λόγος να ακούει και να αγαπά κανείς αυτή τη μουσική, ένα συγκλονιστικό epic με συναρπαστική εξέλιξη, πλούτο επιεικώς εμπνευσμένων ιδεών και γλυκύτατες φράσεις ως φόρο τιμής στους Camel. Το πιο ήπιο και αιθέριο, επίσης εξαιρετικό Uppenbarelser αποτελεί σχεδόν έκπληξη, εξερευνώντας την πιο ψυχεδελική πλευρά της μπάντας ξεκινώντας ακουστικά και καταλήγοντας σε ένα κλασικότροπο θέμα που χτίζεται άψογα, κλείνοντας έτσι έναν από τους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς.
– Δημήτρης Καλτσάς
01. Mastodon – Hushed and Grim
To 2018 ο επί χρόνια manager και φίλος των Mastodon, Nick John, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο και τo Hushed and Grim αποτελεί την ολοκληρωμένη καλλιτεχνική αντίδραση τους στο τραγικό αυτό γεγονός. Δημιουργήθηκε μέσα στην απομόνωση της καραντίνας και εν τέλει μεγάλωσε αρκετά ώστε να κυκλοφορεί ως διπλός δίσκος 15 κομματιών, πίσω από ένα γκρι εξώφυλλο. Οι τέσσερεις κορυφαίοι μουσικοί είναι μεγάλοι γνώστες της rock και έχουν καταφέρει ενώ κατά βάση παίζουν progressive metal σε γενικές γραμμές, η μουσική τους να καλύπτει ένα πολύ μεγάλο φάσμα ήχων και επιρροών, που ξεκινά από το ψυχεδελικό rock και φτάνει μέχρι το sludge metal, με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς. Έχουν παράλληλα το ταλέντο και πλέον και την εμπειρία να χρησιμοποιούν όλο το αυτό το αλφαβητάριο της rock, όντας αριστούχοι μαθητές του, για να δημιουργούν χωρίς όρια μουσική, που παρά τον φαινομενικά δυσπρόσιτο χαρακτήρα της, μπορεί να μιλήσει σε οποιονδήποτε σταθεί με προσοχή για να την ακούσει. Το Hushed and Grim, ένα αριστουργηματικό έργο για την ανθρώπινη απώλεια, απογυμνωμένο από οποιαδήποτε υποψία μελοδράματος, εκλεκτικό και συνάμα βαθιά λαϊκό, μοιάζει να βάζει πλώρη για την καλλιτεχνική αιωνιότητα. Είναι το γκρι του εξωφύλλου του, σε όλο το μεγαλείο και τις αποχρώσεις που μπορεί να έχει αυτό το μουντό χρώμα.
– Κώστας Μπάρμπας
Δημήτρης Αναστασιάδης
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Agusa – En Annan Värld
03. Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises
04. Ciccada – Harvest
05. Leprous – Aphelion
06. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
07. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
08. Gojira – Fortitude
09. Diagonal – 4
10. Sturgill Simpson – The Ballad of Dood & Juanita
Γιάννης Βούλγαρης
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Cynic – Ascension Codes
03. Gojira – Fortitude
04. Dvne – Etemen Ænka
05. Rivers of Nihil – The Work
06. Need – Norchestrion: A Song for the End
07. Vola – Witness
08. Obscura – A Valediction
09. Teramaze – And the Beauty they Perceive
10. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
Πάρης Γραβουνιώτης
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Ske – Insolubilia
03. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
04. Agusa – En Annan Värld
05. Ciccada – Harvest
06. Diagonal – 4
07. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
08. Ryley Walker – Course in Fable
09. Cynic – Ascension Codes
10. Need – Norchestrion: A Song for the End
Μελέτης Δουλγκέρογλου
01. Archspire – Bleed the Future
02. Between the Buried and Me – Colors II
03. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
04. Terra Odium – Ne Plus Ultra
05. At the Gates – The Nightmare of Being
06. Gojira – Fortitude
07. Fear Factory – Aggression Continuum
08. Iotunn – Access All Worlds
09. Hedvig Mollestad Trio – Ding Dong. You’re Dead.
10. Liquid Tension Experiment – Liquid Tension Experiment 3
Γιάννης Ζαβραδινός
01. Cathal Coughlan – Song of Co-Aklan
02. MEER – Playing House
03. Andy Summers – Harmonics of the Night
04. Utopianisti – Tango Solo
05. Ryley Walker – Course in Fable
06. Frost* – Day and Age
07. black midi – Cavalcade
08. Manic Street Preachers – The Ultra Vivid Lament
09. Shamblemaths – Shamblemaths 2
10. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
Γιώργος Ζούκας
01. Discodor – Discodor
02. Sven Wunder – Natura Morta
03. The Brkn Record – The Architecture of Oppression Part 1
04. Embryo – Auf Auf
05. Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra – Promises
06. Madlib – Sound Ancestors
07. Anthony Joseph – The Rich Are Only Defeated When Running For Their Lives
08. Jaubi – Nafs At Peace
09. MAST – Battle Hymns of the Republic
10. Cult48 – Underground Signals From An Unknown Place
Δημήτρης Καλτσάς
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Agusa – En Annan Värld
03. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
04. Diagonal – 4
05. Shamblemaths – Shamblemaths 2
06. Ryley Walker – Course in Fable
07. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
08. Ciccada – Harvest
09. Ske – Insolubilia
10. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
Βασίλης Κορολής
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Gojira – Fortitude
03. Dold Vorde Ens Navn – Mørkere
04. Ethereal Shroud – Trisagion
05. Lingua Ignota – Sinner Get Ready
06. Funeral Mist – Deiform
07. Mystras – Empires Vanquished And Dismantled
08. Panopticon – …And Again Into the Light
09. Leprous – Aphelion
10. MØL – Diorama
Χρήστος Μήνος
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Iron Maiden – Senjutsu
03. Kenn Nardi – Trauma
04. Obscura – A Valediction
05. Terra Odium – Ne Plus Ultra
06. Iotunn – Access All Worlds
07. Carcass – Torn Arteries
08. Need – Norchestrion: A Song for the End
09. Cryptosis – Bionic Swarm
10. Liquid Tension Experiment – Liquid Tension Experiment 3
Κώστας Μπάρμπας
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
03. Agusa – En Annan Värld
04. Ryley Walker – Course in Fable
05. Ciccada – Harvest
06. Bend the Future – Without Notice
07. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
08. Diagonal – 4
09. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
10. Ske – Insolubilia
Ελένη Παναγιώτου
01. Leprous – Aphelion
02. Frost* – Day and Age
03. Agusa – En Annan Värld
04. The Dear Hunter – The Indigo Child
05. Mastodon – Hushed and Grim
06. Mariusz Duda – Claustrophobic Universe
07. Antony Kalugin – Chameleon Shapeshifter
08. Kristoffer Gildenlow – Let Me Be A Ghost
09. Dream Theater – A View from the Top of the World
10. Steven Wilson – The Future Bites
Πέτρος Παπαδογιάννης
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Ryley Walker – Course in Fable
03. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
04. Iotunn – Access All Worlds
05. Wolf Alice – Blue Weekend
06. Cynic – Ascension Codes
07. Shamblemaths – Shamblemaths 2
08. Diagonal – 4
09. MEER – Playing House
10. Derya Yıldırım & Grup Şimşek – DOST 1
Πάνος Παπάζογλου
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Gojira – Fortitude
03. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
04. Terra Odium – Ne Plus Ultra
05. Dvne – Etemen Ænka
06. Turnstile – Glow On
07. Biffy Clyro – The Myth of The Happily Ever After
08. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
09. black midi – Cavalcade
10. Diagonal – 4
Goran Petrić
01. Cynic – Ascension Codes
02. Ske – Insolubilia
03. Mastodon – Hushed and Grim
04. Ciccada – Harvest
05. Terra Odium – Ne Plus Ultra
06. Agusa – En Annan Värld
07. Canvas Solaris – Chromosphere
08. Diagonal – 4
09. Kenn Nardi – Trauma
10. A Dying Planet – When The Skies Are Grey
Τάσος Ποιμενίδης
01. Carcass – Torn Arteries
02. Terra Odium – Ne Plus Ultra
03. Need – Norchestrion: A Song for the End
04. Cynic – Ascension Codes
05. Obscura – A Valediction
06. Mastodon – Hushed and Grim
07. Gojira – Fortitude
08. Cryptosis – Bionic Swarm
09. Demoniac – So It Goes
10. Leprous – Aphelion
Κώστας Ρόκας
01. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
02. Ciccada – Harvest
03. The Bevis Frond – Little Eden
04. black midi – Cavalcade
05. Mastodon – Hushed and Grim
06. Needlepoint – Walking Up That Valley
07. Jordsjø – Pastoralia
08. Levitation Orchestra – Illusions & Realities
09. Sufjan Stevens & Angelo De Augustine – A Beginner’s Mind
10. Godspeed You! Black Emperor – G_d’s Pee at State’s End!
Θωμάς Σαρακίντσης
01. Diagonal – 4
02. Ciccada – Harvest
03. Shamblemaths – Shamblemaths 2
04. Mastodon – Hushed and Grim
05. Iron Maiden – Senjutsu
06. Ryley Walker – Course in Fable
07. Bend the Future – Without Notice
08. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
09. Terra Odium – Ne Plus Ultra
10. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
Λευτέρης Σταθάρας
01. Mastodon – Hushed and Grim
02. Agusa – En Annan Värld
03. Ryley Walker – Course in Fable
04. Ciccada – Harvest
05. Motorpsycho – Kingdom of Oblivion
06. Gojira – Fortitude
07. Hedvig Mollestad Trio – Ding Dong. You’re Dead.
08. black midi – Cavalcade
09. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
10. Ske – Insolubilia
Παναγιώτης Σταθόπουλος
01. Richard Dawson & Circle – Henki
02. Vault of Blossomed Ropes – Etidorhpa
03. Tomaga – Intimate Immensity
04. Aging, Land Trance – Embassy Nocturnes
05. Notwist – Vertigo Days
06. Embryo – Auf Auf
07. Vanishing Twin – Ookii Gekkou
08. Nils Okland – Glodetradar
09. Ryley Walker – Course in Fable
10. Lingua Ignota – Sinner Get Ready
Αλέξανδρος Τοπιντζής
01. Turnstile – Glow On
02. Mastodon – Hushed and Grim
03. black midi – Cavalcade
04. Ske – Insolubilia
05. Krokofant with Ståle Storløkken & Ingebrigt Håker Flaten – Fifth
06. Hedvig Mollestad – Tempest Revisited
07. MEER – Playing House
08. Jan Van Angelopoulos – Streams
09. Ill Considered – Liminal Space
10. Web Web x Max Herre – Web Max
Νίκος Φιλιππαίος
01. Embryo – Auf Auf
02. Divorce From New York – This Ain’t Jazz No More
03. Time Is a Mountain – lll
04. Stiletti-Ana – I’m An Arpeggiator
05. Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp – We’re OK. But We’re Lost Anyway
06. Islandman – Godless Ceremony
07. L’ Eclair – Confusions
08. Occupations of Uninhabited Space – External Monologue
09. downstairs J – basement, etc…
10. Lanterna – Hidden Drives
