Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
by Kostas Barbas, Paris Gravouniotis, Dimitris Kaltsas, Panos Papazoglou, Goran Petrić, Tasos Poimenidis, Thomas Sarakintsis, Lefteris Statharas, Panagiotis Stathopoulos, Giannis Zavradinos
The bands that emerged from the progressive spectrum during the last decade are numerous and many of them are now regarded as highly promising or already established acts. This is the second part of a series of articles dedicated to the most important prog debuts since 2010 (you can read about the 2010 prog debuts here). The purpose of this article series is not only to remember these albums, but also to rate each debut as well as the prospect of each band today (at the bottom of the page). Let us now remember in chronological order (based on month and day of release) the most important debut albums for 2011 and what each band has accomplished thus far.
Utopianisti – Utopianisti
Markus Pajakkala is a very creative and unsual man. In the debut of Utopianisti he plays percussion, keyboards, flute, soprano, tenor and baritone saxophones and has enlisted many guests who participate in different songs. This is groovy jazz-rock fusion music that will make the stiffest head bob. This debut album shows vision and creativity that many experienced musicians would envy. The song writing is dense, however there is enough air between ideas to not tire the listener. The heavy jazz-rock avant-prog vehicle carries many blues, Balkan, metal and experimental passages that keep you engaged.
[bandcamp width=100% height=120 album=929971957 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… Efforts to stabilize the line-up has have given us some great results (Utopianisti II, The Third Frontier) and some questionable adventures (Brutopianisti). |
Scherzoo – 01
Scherzoo from Lyon, France were formed in 2009 and their first album was released under the title 01 on the fourth day of 2011. With drummer and band leader François Thollot as the sole composer, the exclusively instrumental music of Scherzoo was right from the beginning a cross between avant-prog and jazz-fusion. With the special weight falling primarily on Rock In Opposition and secondarily on zeuhl and Canterbury sound, jazz has been the Scherzoo’s main expressive frame since the band’s first album. Although the melodies are deliberately hidden behind technically perfect obscurity, 01 rightfully gave Scherzoo a prominent place on the avant-prog map.
[bandcamp width=100% height=120 album=2279963883 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… They have released 02 (2012), 03 (2015) and 04 (2018), displaying an enviable quality stability and an unwavering belief in the sound of their debut. Based on that, we expect 05 to be released soon… |
Sanhedrin – Ever After
Sanhedrin was formed in 1998 in Tel Aviv by brothers Aviv (keyboards) and Sagi (bass) Barness originally as a Camel cover band. After numerous line-up changes, the instrumental album Ever After was released with Gadi Ben Elisha (guitar), Igal Baram (drums), Shem-Tov Levi (flute – ex member of the legendary Sheshet and Ktzat Acheret) in the quintet. The strong Camel and secondarily Pink Floyd influence is the only negative element that can be attributed to this charming symphonic progressive rock masterpiece. The exemplary flow of music and tracks, the stunning melodies and the perfect musicianship suggest that this is one of the top vintage prog records of the last 20 years.
[bandcamp width=100% height=120 album=3369382836 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… Although their traces were lost shortly after the release of Ever After, in 2019 Sagi Barness uploaded the new track Infinite Reflection which rekindled the interest for a second album by this great band. |
TesseracT – One
As if they’d been long prepared, TesseracT shook up the wider prog metal scene in 2011. Meshuggah’s mathematic, cold rhythmic parts meet melody. A gifted, versatile and amazing performer, catchy choruses, concrete guitar riffs, a monstrous rhythm section with a great bass and delicate drumming in a seminar album production. The polyrhythmics in the heavy parts interact amazingly in an almost ambient environment with clean guitars and soundtrack-like keys in the quieter parts. Indeed, One showed that it had everything. Very rarely does a band look as ready with such a character of its own in its debut as TesseracT did here.
Since then… Thompkins left, O’Hara joined, Altered State that followed was a triumph, Thompkins returned behind the microphone and two very good albums followed. The band live is amazing and their sound has become a reference point in the field. I don’t think we’ve witnessed their magnum opus yet. |
Caligula’s Horse – Moments from Ephemeral City
The Brisbane quintet released its first album in the spring of 2011. This debut offers technically played and well written music with interesting variations in both tempo and chord progression. The album begins quite pompously and heavily, with one of the best songs they’ve ever done, The City Has No Empathy. The backbone of the songs consists of heavy prog metal riffs, consistently polyphonic alternative vocals, melancholic atmosphere and sound gimmicks according to new art-rock standards have also been sprinkled in. Despite the fact that the album lacks originality at some places, it is an enjoyable listening experience and a great starting point for these talented guys.
Since then… Caligula’s Horse continues to grow and evolve with every new album in ways that are just beyond the capabilities of almost any other modern prog metal band. |
Innosense – Outcast
Innosense managed to make their presence known and established themselves as a brilliant Greek prog metal with only one album, Outcast. There was a time when if a group sounded like an amalgam of the greats e.g. ‘Ryche and Fates, one knew he would hear something that following the progressive recipe with a bit of power metal. While in 2011 there was no possibility of a reunion for the amazing Conception, Innosense took the magic of Flow and relayed it to their debut, which is decorated with high level compositions, as well as excellent vocals that take them off. Yes, they were influenced by ‘Ryche’, but the result was so successful that the lack of an album-successor has turned Outcast into a hidden contemporary progressive metal gem.
Since then… They have opened the concerts of some of their ‘heroes’, but a second album is still missing. Conception, however, are back. |
Ske – 1000 Autunni
Ske was the personal project band of Paolo Botta, keyboardist of the excellent Italian prog rockers Yugen. With almost all Yugen members on his side plus numerous guest musicians – including Nikos Nikolopoulos of Ciccada – 1000 Autumni is full of flawless and bold avant-prog with the ‘necessary’ doses of symphonic prog and classical music being spread in the 12 instrumental compositions of the album. One could say that this may be the ideal intersection between Änglagård and Univers Zero, with Ske approaching perfection, if not compositionally, definitely on a technical and aesthetic level.
[bandcamp width=100% height=120 album=3139374260 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… There was no sophomore record for Ske, with Paolo Botta focusing on Yugen and Not A Good Sign, while his guest appearances are way too many. |
Methexis – The Fall of Bliss
The Fall of Bliss came at a time when the Greek scene was making its first steps finding its place in the revival of progressive rock. This is a nightmarish masterpiece debut by an excellent composer and connoisseur who dared choose the difficult path in finding a personal style without compromise. Composed vision, self-confidence and innerness are the main features of the musical ethics of Nikitas Kissonas who introduces himself ideally and promises consistency. Smart compositions, great arrangements, compositional maturity and dark lyrics complete a wonderful mosaic of modern perspective addressed only to thoughtful listeners. We are still at the beginning…
[bandcamp width=100% height=120 album=3972456821 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… With the spiritual journey of Suiciety (2015) and the wonderful Topos (2018) Methexis have paved their path in discography. With stunning live performances and participation in Verbal Delirium (and Jargon), Nikitas Kissonas honors his connection with the audience and the musicians with whom he shares the same artistic concerns. |
Eldberg – Eldberg
In late 2008, brothers Ásmundur Svavar (bass) and Jakob Grétar (drums, keyboards) Sigurðsson formed Eldberg and along with Eyþór Ingi Gunnlaugsson (vocals), Reynir Hauksson (guitar, keyboards) and Heimir Klemenz (keyboards, piano), they recorded their self-titled debut album in just four days. The sound of the band from Iceland is purely retro-prog with a suspicion of psychedelia and heavy prog leanings with the sound of hammond dominating, like a combination of 70s progressive rock by Mánar, Trúbrot and Svanfríður with the melodic heavy sound of Uriah Heep. With lyrics sang in their native language and almost nothing reminiscent of anything after 1975, the album is a hidden retro-prog gem.
[bandcamp width=100% height=120 album=1153382994 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… The also wonderful Þar Er Heimur Hugans was released in 2015 by the Chilean Mylodon Records and everything was rosy for Eldberg until February 20, 2018, when their keyboardist Heimir Klemenzson passed away. Their future remains unknown. |
Cranium Pie – Mechanisms (Part 1)
This is the first and most informative proof of the dynamics of this wonderfully strange band from Wiltshire in southwest England. A dynamic that manifests itself here through a dreamy, but entirely composed work. An effectively progressive dialogue between psychedelic rock with intergalactic aspirations – with vivid memories of Meddle era Pink Floyd – the “sound of Canterbury” – with Caravan as the main reference, both in keys and symphonic climaxes, oriental mysticism and hallucinogenic slalom timbres (with a ton of effects). The eerie atmosphere and the stellar freak out are spreading in the frame, and the frisson rises more and more.
[bandcamp width=100% height=120 album=1166457192 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… They released Mechanisms Part II where they culminated their creative pursuits, remaining faithful to the interaction of structured composition and improvisation. They also released some EPs, as well as a very good collection of extensive jamming. |
Druckfarben – Druckfarben
Druckfarben belongs to the rare group of bands formed by five already renowned musicians. In their self-titled debut, their music is a very melodic symphonic progressive rock with many other secondary elements, such as hard rock and jazz. The main influences here are Yes, Kansas and their Toronto compatriots Rush, in a more modern version, similar to the sound of Spock’s Beard. The album is full of exceptional high level performances and a spirit of positivity, while the amazing guitarist Ed Bernard (who also plays the violin, mandolin and has also done the production) steals the show along with Phil Naro, a truly powerful singer.
[bandcamp width=100% height=120 album=3155538024 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… The equally beautiful and heavier Second Sound (2014) was released with exactly the same line-up, a year after the live album Artifact. Ed Bernard’s first solo album, Polydactyl, was released in 2015. Druckfarben’s third studio album is expected soon, hopefully… |
Camembert – Schnörgl Attahk
Two years after the promising EP Clacosmique, Camembert’s debut album was a revelation for avant-prog fans. The instrumental music of the sextet from Strasbourg, France flows effortlessly in Schnörgl Attahk. That’s because they masterfully balance between ethereal melodies and aggression, as well as between Rock In Opposition, zeuhl and jazz-rock, with fascinating Zappa and post-Allen Gong influences and – most importantly – with one of the best arrangements (at least) in the genre during the last many years. The groovy air, the discreet (?) humor and the atmosphere of mystery create the ideal environment for the “narration” of the adventures of cheese starship Clacosmique against Professor Frankenschnörgl.
[bandcamp width=100% height=120 album=1325634850 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Since then… Negative Toe was released six years later again by AltrOck with three line-up changes and the result was at least equally wonderful with Schnörgl Attahk, if not more. We are waiting for the continuation of this fascinating concept! |
Autumn Chorus – The Village to the Vale
In The Village to the Vale something unique in the history of progressive rock happens. In a clear post-rock context, we hear for the first time so clearly, but also so fittingly, the whole aftermath of early 70s British progressive rock / folk. All the nobility and Britishness of that time touch today perfectly through ambient soundscapes. The vocal melodies, the strings and wind instruments aim directly at the listener’s heart and succeed through the sincerity with which the mainman 0f Autumn Chorus, Robbie Wilson, creates. Thief is one of the best songs of the decade in the genre, and something similar has happened again only in the debut of Messenger.
Since then… Unfortunately, Robbie Wilson was faced with cancer during the recordings of the second album of Autumn Chorus, and after a while he lost the battle, leaving behind a sincere work of incomparable beauty. |
Those were the 11 prog debuts from 2011 we picked as most important. Several Progrocks.gr editors (not only those who participated in the article above) rated the albums and the prospect of all respective bands based on their activity till this day. The average of all ratings gave these results:
The bar chart above shows our rating averages regarding each record as well as the prospect of each band today. Sanhedrin’s debut is appointed as the highest ranking album of the selection (8.5/10), followed by the bedut albums by Ske (8.43/10) and Caligula’s Horse (8.33/10), while Methexis was appointed as the most promising act (8.54/10), followed by Sanhedrin (8.5/10) and Caligula’s Horse (8.42/10).
We are returning soon with the third part and the prog debuts released in 2012!
Από τους: Πάρη Γραβουνιώτη, Γιάννη Ζαβραδινό, Δημήτρη Καλτσά, Κώστα Μπάρμπα, Πάνο Παπάζογλου, Goran Petrić, Τάσο Ποιμενίδη, Λευτέρη Σταθάρα, Παναγιώτη Σταθόπουλο
Οι μπάντες που εμφανίστηκαν κατά την προηγούμενη δεκαετία στον προοδευτικό χώρο ήταν πολλές και αρκετές από αυτές θεωρούνται σήμερα ως άκρως ελπιδοφόρες ή ήδη σπουδαίες. Αυτό είναι το δεύτερο από μια σειρά άρθρων αφιερωμένα στα σημαντικότερα prog ντεμπούτα από το 2010 μέχρι σήμερα (διαβάστε εδώ για τα prog ντεμπούτα του 2010). Η σειρά παρουσίασης γίνεται με βάση την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας και σκοπός είναι όχι απλά να θυμηθούμε τις πρώτες κυκλοφορίες κάθε μπάντας, αλλά να βαθμολογήσουμε κάθε ντεμπούτο καθώς και την προοπτική της κάθε μπάντας με σημερινά δεδομένα (στο τέλος της σελίδας). Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα σημαντικότερα prog ντεμπούτα του 2011 και τι έχει κάνει η κάθε μπάντα από τότε.
Utopianisti – Utopianisti
Ο Markus Pajakkala είναι μια πολύ ασυνήθιστη και δημιουργική φυσιογνωμία. Στο ντεμπούτο των Utopianisti παίζει κρουστά, πλήκτρα, φλάουτο, σοπράνο, τενόρο και βαρύτονο σαξόφωνο και έχει στρατολογήσει πολλούς για να παίξουν στα κομμάτια του δίσκου. Groovy jazz-rock fusion μουσική που θα κάνει τον πιο συντηρητικό να κουνήσει το κεφάλι του. Το ντεμπούτο δείχνει ξεκάθαρο όραμα και δημιουργικότητα που πολλοί έμπειροι μουσικοί θα ζήλευαν. Οι συνθέσεις είναι πυκνές, ωστόσο υπάρχει αρκετός αέρας μεταξύ των ιδεών για να μην κουράσει τον ακροατή. Το heavy jazz-rock avant-prog όχημα μεταφέρει μαζί του αρκετό blues, βαλκανικά στοιχεία, metal και πειραματισμούς, έτσι ώστε να κρατήσουν τους πάντες προσηλωμένους.
[bandcamp width=100% height=120 album=929971957 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Υπήρξαν μερικές προσπάθειες για να σταθεροποιηθεί το line-up που έφεραν μερικά εξαιρετικά αποτελέσματα (Utopianisti II, The Third Frontier), αλλά και μερικά αμφισβητήσιμα (Brutopianisti). |
Scherzoo – 01
Οι Scherzoo από την Lyon της Γαλλίας σχηματίστηκαν το 2009 και το πρώτο album τους με τον εύσχημο τίτλο 01 κυκλοφόρησε την τέταρτη ημέρα του 2011. Έχοντας ως ηγέτη τον drummer και αποκλειστικό συνθέτη του σχήματος, François Thollot, η αποκλειστικά ορχηστρική μουσική των Scherzoo ήταν εξαρχής μία διασταύρωση avant-prog και jazz-fusion. Με το το ειδικό βάρος να πέφτει πρωτίστως στο Rock In Opposition και δευτερευόντως στο zeuhl και τον Canterbury ήχο, η jazz αποτέλεσε από το πρώτο album της μπάντας ένα βασικό εκφραστικό πλαίσιο. Αν και οι μελωδίες σκόπιμα κρύβονται πίσω από την τεχνικά άρτια στρυφνότητα, το 01 δικαιωματικά έδωσε στους Scherzoo μία ευδιάκριτη θέση στον avant-prog χάρτη.
[bandcamp width=100% height=120 album=2279963883 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Έχουν κυκλοφορήσει τα 02 (2012), 03 (2015) και 04 (2018), επιδεικνύοντας μία αξιοζήλευτη ποιοτική σταθερότητα και μία ακλόνητη πίστη στον ήχο του ντεμπούτου τους. Εκτός απροόπτου αναμένουμε το 05 σύντομα… |
Sanhedrin – Ever After
Οι Sanhedrin σχηματίστηκαν το 1998 στο Τελ Αβίβ από τoυς αδερφούς Aviv (πλήκτρα) και Sagi (μπάσο) Barness αρχικά ως cover band των Camel. Μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές μελών, το ορχηστρικό album Ever After κυκλοφόρησε με τους Gadi Ben Elisha (κιθάρα), Igal Baram (ντραμς), Shem-Tov Levi (φλάουτο – μέλος των θρυλικών Sheshet και Ktzat Acheret). Η εντονότατη επιρροή των Camel και δευτερευόντως των Pink Floyd είναι το μόνο αρνητικό που μπορεί να προσάψει κανείς σε αυτό το εκπληκτικό συμφωνικό progressive rock κομψοτέχνημα. Η υποδειγματική ροή της μουσικής και των κομματιών, οι συγκλονιστικές μελωδίες και η άρτια τεχνική συνηγορούν πως πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους symphonic prog δίσκους των τελευταίων 20 ετών.
[bandcamp width=100% height=120 album=3369382836 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Αν και τα ίχνη τους χάθηκαν λίγο μετά την κυκλοφορία του Ever After, το 2019 ο Sagi Barness ανέβασε στο διαδίκτυο το νέο κομμάτι Infinite Reflection (με την ίδια σύνθεση του κουιντέτου) που αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για ένα δεύτερο album από τους υπέροχους Sanhedrin. |
TesseracT – One
Σαν έτοιμοι από καιρό, το 2011 οι TesseracT ταράσσουν τον ευρύτερο prog metal χώρο. Τα μαθηματικοποιημένα, ψυχρά ρυθμικά μέρη των Meshuggah συναντούν την μελωδία. Ένας προικισμένος, πολυσύνθετος και καταπληκτικός ερμηνευτής, πιασάρικα ρεφραίν, κιθάρες μπετόν αρμέ, ένα τερατώδες rhythm section με ένα μπάσο να λάμπει και τα τύμπανα να κεντάνε σε μία σεμιναριακή παραγωγή. Οι πολυρυθμίες στα σκληρά σημεία αλληλεπιδρούν εκπληκτικά σε σχεδόν ambient περιβάλλον με καθαρές κιθάρες και soundtrack-ικά πλήκτρα στα ήρεμα μέρη. Πραγματικά, το One έδειξε ότι τα είχε όλα. Πολύ σπάνια μία μπάντα δείχνει τόσο έτοιμη στο ντεμπούτο της και με τόσο δικό της χαρακτήρα όσο οι Βρετανοί.
Από τότε… Ο Thompkins έφυγε, ο O’Hara ήρθε, το Altered State που ακολούθησε ήταν θρίαμβος, ο Thompkins επέστρεψε στο μικρόφωνο και ακολούθησαν δύο πολύ καλά albums. Η μπάντα στα live θερίζει και ηχητικά έχουν γίνει σημείο αναφοράς στο χώρο. Φρονώ ότι το magnum opus τους δεν το έχουμε δει ακόμη. |
Caligula’s Horse – Moments from Ephemeral City
Το κουιντέτο από το Brisbane κυκλοφόρησε το πρώτο του album την άνοιξη του 2011. Το ντεμπούτο τους περιέχει καλογραμμένη μουσική υψηλής τεχνικής με ενδιαφέρουσες εναλλαγές ρυθμού και συγχορδιών. Το album ξεκινά πομπωδώς και βαριά με ένα από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας μέχρι σήμερα, το The City Has No Empathy. Η ραχοκοκαλιά των κομματιών αποτελείται από σκληρά prog metal riffs, σταθερά πολυφωνικά alternative φωνητικά, μελαγχολική ατμόσφαιρα και ηχητικά τεχνάσματα με βάση τα νέα art-rock δεδομένα, πασπαλισμένα σε διάφορα μέρη. Αν και ο δίσκος στερείται πρωτοτυπίας σε κάποια σημεία, αποτελεί μία απολαυστική ηχητική εμπειρία και ένα σπουδαίο εναρκτήριο σημείο για αυτούς τους ταλαντούχους μουσικούς.
Από τότε… Οι Caligula’s Horse εξακολουθούν να ωριμάζουν και να εξελίσονται με κάθε νέο album με τρόπο που είναι πέρα από τις δυνατότητες σχεδόν οποιασδήποτε άλλης σύγχρονης prog metal μπάντας. |
Innosense – Outcast
Οι Innosense κατάφεραν με ένα (και μόνο) album να γνωστοποιήσουν με στόμφο την παρουσία τους, ως ένα λαμπρό συγκρότημα του εγχώριου prog metal με το Outcast. Υπήρξε μια περίοδος που αν ένα γκρουπ ακουγόταν σαν αμάλγαμα παλιών π.χ. ‘Ryche με Fates, ήξερε κανείς ότι θα ακούσει κάτι που ακολουθεί τη μανιέρα του prog με ολίγη από power metal. Ενώ το 2011 δεν υπήρξε ενδεχόμενο επανένωσης των (εκπληκτικών) Conception, οι Innosense πήραν τη μαγεία του Flow και την μεταλαμπάδευσαν στο ντεμπούτο τους, το οποίο διανθίζουν συνθέσεις υψηλού επιπέδου, αλλά και εξαιρετικά φωνητικά που τις απογειώνουν. Ναι, είχαν επιρροές από ‘Ryche, αλλά το αποτέλεσμα ήταν τόσο επιτυχημένο που η έλλειψη ενός album-διαδόχου έχει μετατρέψει το Outcast σε ένα κρυμμένο διαμάντι του σύγχρονου progressive metal.
Από τότε… Έχουν ανοίξει τις συναυλίες κάποιων εκ των «ηρώων» τους, αλλά δεύτερος δίσκος αγνοείται. Οι Conception επέστρεψαν πάντως. |
Ske – 1000 Autunni
Οι Ske αποτέλεσαν την προσωπική μπάντα project του Paolo Botta, πληκτρά των εξαιρετικών Ιταλών prog rockers Yugen. Έχοντας στο πλευρό του σχεδόν ολόκληρο το lineup των Yugen συν μία πλειάδα guest μουσικών – μεταξύ αυτών και ο Νίκος Νικολόπουλος των Ciccada -, το 1000 Autumni είναι γεμάτο από αψεγάδιαστο και τολμηρό avant-prog με τις απαραίτητες δόσεις συμφωνικού prog και κλασικής μουσικής να είναι απλωμένες και στις 12 instrumental συνθέσεις του δίσκου. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εδώ έχουμε ίσως την ιδανική τομή μεταξύ Änglagård και Univers Zero, με τον/τους Ske να προσεγγίζουν το τέλειο αν όχι συνθετικά, τότε σίγουρα τεχνικά και αισθητικά.
[bandcamp width=100% height=120 album=3139374260 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Δισκογραφική συνέχεια δεν υπήρξε για τους Ske, με τον Paolo Botta να επικεντρώνεται στους Yugen και στους Not A Good Sign, ενώ οι guest συμμετοχές του δεν χωράνε στις γραμμές αυτού του αφιερώματος. |
Methexis – The Fall of Bliss
Το The Fall of Bliss βγήκε σε μια εποχή που η ελληνική σκηνή αγουροξυπνημένη προσπαθούσε να βρει τα βήματά της και τη θέση της στην διαφαινόμενη αναβίωση του progressive rock. Εφιαλτικά αριστουργηματικό ντεμπούτο από έναν εξαιρετικό μουσικοσυνθέτη και γνώστη που τόλμησε το δύσκολο δρόμο προς αναζήτηση προσωπικού ύφους χωρίς συμβιβασμούς. Συγκροτημένο όραμα, αυτοπεποίθηση και εσωτερικότητα τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής ηθικής του Νικήτα Κίσσονα που μας συστήνεται με τον καλύτερο τρόπο και μας υπόσχεται συνέπεια. Έξυπνες συνθέσεις, μελετημένες ενορχηστρώσεις, συνθετική ωριμότητα και σκοτεινοί στίχοι συμπληρώνουν ένα υπέροχο μωσαϊκό μοντέρνας οπτικής που απευθύνεται μόνο σε σκεπτόμενους ακροατές. Είμαστε ακόμα στην αρχή…
[bandcamp width=100% height=120 album=3972456821 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Με το πνευματικό ταξίδι του Suiciety (2015) και το πανέμορφο Topos (2018) δρομολόγησαν την ποιοτική δισκογραφική πορεία τους. Με εκπληκτικές ζωντανές εμφανίσεις και τη συμμετοχή στους Verbal Delirium (και Jargon), o Nικήτας Κίσσονας τιμά την αγαστή σύνδεσή του με το κοινό και τους μουσικούς με τους οποίους μοιράζεται τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες. |
Eldberg – Eldberg
Στα τέλη του 2008 τα αδέρφια Ásmundur Svavar (μπάσο) και Jakob Grétar (ντραμς, πλήκτρα) Sigurðsson σχημάτισαν τους Eldberg και με τους Eyþór Ingi Gunnlaugsson (φωνητικά), Reynir Hauksson (κιθάρα, πλήκτρα) και Heimir Klemenzson (πλήκτρα, πιάνο) ηχογράφησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους σε τέσσερις μόλις ημέρες. Ο ήχος του ισλανδικού σχήματος είναι αμιγώς retro-prog με υποψία ψυχεδέλειας και heavy prog απολήξεις με κυρίαρχο τον ήχο του hammond, ένας συνδυασμό του 70s progressive rock των Mánar, Trúbrot και Svanfríður με την ευθύτητα και τη μελωδικότητα των Uriah Heep. Με τους στίχους στη μητρική τους γλώσσα και σχεδόν τίποτα να θυμίζει οτιδήποτε μετά το 1975, ο δίσκος είναι ένα κρυμμένο retro-prog διαμάντι.
[bandcamp width=100% height=120 album=1153382994 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Το επίσης εξαιρετικό Þar Er Heimur Hugans κυκλοφόρησε το 2015 και αυτό από την Χιλιανή εταιρεία Mylodon και όλα ήταν ρόδινα για τους Eldberg μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2018, όταν ο κημπορντίστας τους Heimir Klemenzson πέθανε. Το μέλλον τους παραμένει άγνωστο. |
Cranium Pie – Mechanisms (Part 1)
Πρώτο και κατατοπιστικότερο πειστήριο της δυναμικής αυτού του υπέροχα περίεργου σχήματος από το Wiltshire της νοτιοδυτικής Αγγλίας. Μια δυναμική που εκδηλώνεται εδώ μέσα από μια φευγάτη, μα καθόλα συγκροτημένη ως πρόταση. Μια αποτελεσματικά προοδευτική συνδιαλαγή μεταξύ ενός ψυχεδελικού rock με διαγαλαξιακές βλέψεις – με φανερές θύμησες από Pink Floyd μέχρι και την Meddle εποχή, του «ήχου του Canterbury» – με κύρια αναφορά αυτή των Caravan, τόσο στα πλήκτρα όσο και στις συμφωνικές κλιμακώσεις, ανατολίτικο μυστικισμό και παραισθησιογόνα σλάλομ ηχοχρωμάτων (με τα εφέ να δίνουν και να παίρνουν). Στο κάδρο απλώνονται κι η απόκοσμη ατμοσφαιρικότητα και το αστρικό freak out ξέδωμα, και η ανατριχίλα συνεχίζει την ανοδική της πορεία.
[bandcamp width=100% height=120 album=1166457192 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Κυκλοφόρησαν το Mechanisms Part II όπου κορύφωσαν τις δημιουργικές τους αναζητήσεις, μένοντας πιστοί στην αλληλεπίδραση συγκροτημένης σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού. Έβγαλαν και ορισμένα EPs, καθώς και μια συλλογή με εκτεταμένο τζαμάρισμα η οποία μόνο παράταιρη δεν είναι. |
Druckfarben – Druckfarben
Οι Druckfarben ανήκουν στην σπάνια κατηγορία συγκροτημάτων που σχηματίστηκαν από πέντε ήδη καταξιωμένους μουσικούς. Στο ομώνυμο ντεμπούτο τους η μουσική τους είναι μελωδικότατο συμφωνικό progressive rock με πολλά άλλα δευτερεύοντα στοιχεία, όπως το hard rock αλλά και η jazz. Οι κυριότερες επιρροές είναι οι Yes, οι Kansas και οι συντοπίτες τους από το Rush από το Toronto, σε μία πιο σύγχρονη εκδοχή, αντίστοιχη με αυτή των Spock’s Beard. Ο δίσκος είναι γεμάτος από εξαιρετικά παιξίματα υψηλού επιπέδου και ένα πνεύμα θετικότητας, ενώ την παράσταση κερδίζει ο καταπληκτικός κιθαρίστας Ed Bernard (ο οποίος παίζει επίσης βιολί, μαντολίνο και έχει κάνει και την παραγωγή) και ο υπέροχος τραγουδιστής Phil Naro.
[bandcamp width=100% height=120 album=3155538024 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Με την ίδια ακριβώς σύνθεση κυκλοφόρησε το ισάξιο και πιο σκληρό Second Sound (2014), ένα χρόνο μετά το ζωντανά ηχογραφημένο Artifact. Το 2015 βγήκε και το πρώτο προσωπικό album του Ed Bernard με τίτλο Polydactyl. Αναμένεται το τρίτο studio album των Druckfarben… |
Camembert – Schnörgl Attahk
Δύο χρόνια μετά το υποσχόμενο EP Clacosmique, το ντεμπούτο των Camembert ήταν μια αποκάλυψη για τους λάτρεις του avant-prog. Η ορχηστρική μουσική της εξαμελούς μπάντας από το Στρασβούργο ρέει αβίαστα στο Schnörgl Attahk. Κι αυτό, γιατί ισορροπούν μαεστρικά μεταξύ αιθέριων μελωδιών και επιθετικότητας, καθώς και μεταξύ Rock In Opposition, zeuhl και jazz-rock, με υπέροχη Zappa και μετά-Allen Gong επιρροή και – το σημαντικότερο – με μία από τις καλύτερες ενορχηστρώσεις (τουλάχιστον) στο είδους τα τελευταία πολλά χρόνια. Ο groovy αέρας, το διακριτικό (;) χιούμορ και η ατμόσφαιρα μυστηρίου συνδημιουργούν το ιδανικό κλίμα για την «αφήγηση» των περιπετειών του τυροδιαστημοπλοίου Clacosmique ενάντια στον καθηγητή Frankenschnörgl.
[bandcamp width=100% height=120 album=1325634850 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τότε… Το Negative Toe κυκλοφόρησε έξι χρόνια μετά επίσης από την AltrOck με αλλαγές στο μισό line-up και το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον ισάξιο με το Schnörgl Attahk, αν όχι κατά τι ανώτερο. Αναμένουμε τη συνέχεια του συναρπαστικού concept! |
Autumn Chorus – The Village to the Vale
Στο The Village to the Vale συμβαίνει κάτι μοναδικό στην ιστορία του progressive rock. Πάνω σε ένα ξεκάθαρο post-rock πλαίσιο ακούμε για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα, μα και τόσο ταιριαστά, όλο τον απόηχο του βρετανικού progressive rock και folk των early 70s. Όλη η ευγένεια και η Βρετανικότητα εκείνης της εποχής εφάπτονται τέλεια στο σήμερα μέσω του ambient. Οι φωνητικές μελωδίες, τα έγχορδα και τα πνευστά στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά του ακροατή και πετυχαίνουν διάνα, μέσω της ειλικρίνειας με την οποία δημιουργεί ο mainman Robbie Wilson. Το κομμάτι Thief αποτελεί ένα από τις καλύτερες στιγμές της δεκαετίας στο είδος, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη ξανά μόνο στο ντεμπούτο των Messenger.
Από τότε… Δυστυχώς, κατά τις ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου των Autumn Chorus ο Robbie Wilson ήρθε αντιμέτωπος με τον καρκίνο και μετά από λίγο καιρό έχασε τη μάχη, αφήνοντας όμως πίσω ένα ειλικρινές έργο απαράμιλλης ομορφιάς. |
Αυτά ήταν τα 11 prog ντεμπούτα του 2011 που επιλέξαμε ως σημαντικότερα. Οι συντάκτες του Progrocks.gr (όχι μόνο όσοι συμμετείχαν στη συγγραφή του άρθρου) βαθμολόγησαν τους δίσκους και την προοπτική της κάθε μπάντας με βάση τη μέχρι σήμερα δραστηριότητά τους. Οι μέσοι όροι των βαθμολογιών έδωσαν τα παρακάτω αποτελέσματα.
Όπως φαίνεται στο ραβδόγραμμα, το ντεμπούτο των Sanhedrin είχε τον υψηλότερο μέσο όρο (8.5/10), ακολουθούμενο από αυτό των Ske (8.43/10) και εκείνο των Caligula’s Horse (8.33/10), ενώ οι Methexis είναι το πιο υποσχόμενο σχήμα (8.54/10), ακολουθούμενοι από τους Sanhedrin (8.5/10) και τους Caligula’s Horse (8.42/10).
Επιστρέφουμε σύντομα με το τρίτο μέρος και τα prog ντεμπούτα που κυκλοφόρησαν το 2012!
Be the first to comment