Prog ντεμπούτα του 2011

Από τους: Πάρη Γραβουνιώτη, Γιάννη Ζαβραδινό, Δημήτρη Καλτσά, Κώστα Μπάρμπα, Πάνο Παπάζογλου, Goran Petrić, Τάσο Ποιμενίδη, Λευτέρη Σταθάρα, Παναγιώτη Σταθόπουλο

 

Οι μπάντες που εμφανίστηκαν κατά την προηγούμενη δεκαετία στον προοδευτικό χώρο ήταν πολλές και αρκετές από αυτές θεωρούνται σήμερα ως άκρως ελπιδοφόρες ή ήδη σπουδαίες. Αυτό είναι το δεύτερο από μια σειρά άρθρων αφιερωμένα στα σημαντικότερα prog ντεμπούτα από το 2010 μέχρι σήμερα (διαβάστε εδώ για τα prog ντεμπούτα του 2010). Η σειρά παρουσίασης γίνεται με βάση την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας και σκοπός είναι όχι απλά να θυμηθούμε τις πρώτες κυκλοφορίες κάθε μπάντας, αλλά να βαθμολογήσουμε κάθε ντεμπούτο καθώς και την προοπτική της κάθε μπάντας με σημερινά δεδομένα (στο τέλος της σελίδας). Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα σημαντικότερα prog ντεμπούτα του 2011 και τι έχει κάνει η κάθε μπάντα από τότε.

---

 

Utopianisti – Utopianisti

Ο Markus Pajakkala είναι μια πολύ ασυνήθιστη και δημιουργική φυσιογνωμία. Στο ντεμπούτο των Utopianisti παίζει κρουστά, πλήκτρα, φλάουτο, σοπράνο, τενόρο και βαρύτονο σαξόφωνο και έχει στρατολογήσει πολλούς για να παίξουν στα κομμάτια του δίσκου. Groovy  jazz-rock fusion μουσική που θα κάνει τον πιο συντηρητικό να κουνήσει το κεφάλι του. Το ντεμπούτο δείχνει ξεκάθαρο όραμα και δημιουργικότητα που πολλοί έμπειροι μουσικοί θα ζήλευαν. Οι συνθέσεις είναι πυκνές, ωστόσο υπάρχει αρκετός αέρας μεταξύ των ιδεών για να μην κουράσει τον ακροατή. Το heavy jazz-rock avant-prog όχημα μεταφέρει μαζί του αρκετό blues, βαλκανικά στοιχεία, metal και πειραματισμούς, έτσι ώστε να κρατήσουν τους πάντες προσηλωμένους.

[bandcamp width=100% height=120 album=929971957 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Υπήρξαν μερικές προσπάθειες για να σταθεροποιηθεί το line-up που έφεραν μερικά εξαιρετικά αποτελέσματα (Utopianisti II, The Third Frontier), αλλά και μερικά αμφισβητήσιμα (Brutopianisti).

 

Scherzoo – 01

Οι Scherzoo από την Lyon της Γαλλίας σχηματίστηκαν το 2009 και το πρώτο album τους με τον εύσχημο τίτλο 01 κυκλοφόρησε την τέταρτη ημέρα του 2011. Έχοντας ως ηγέτη τον drummer και αποκλειστικό συνθέτη του σχήματος, François Thollot, η αποκλειστικά ορχηστρική μουσική των Scherzoo ήταν εξαρχής μία διασταύρωση avant-prog και jazz-fusion. Με το το ειδικό βάρος να πέφτει πρωτίστως στο Rock In Opposition και δευτερευόντως στο zeuhl και τον Canterbury ήχο, η jazz αποτέλεσε από το πρώτο album της μπάντας ένα βασικό εκφραστικό πλαίσιο. Αν και οι μελωδίες σκόπιμα κρύβονται πίσω από την τεχνικά άρτια στρυφνότητα, το 01 δικαιωματικά έδωσε στους Scherzoo μία ευδιάκριτη θέση στον avant-prog χάρτη.

[bandcamp width=100% height=120 album=2279963883 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Έχουν κυκλοφορήσει τα 02 (2012), 03 (2015) και 04 (2018), επιδεικνύοντας μία αξιοζήλευτη ποιοτική σταθερότητα και μία ακλόνητη πίστη στον ήχο του ντεμπούτου τους. Εκτός απροόπτου αναμένουμε το 05 σύντομα…

 

Sanhedrin – Ever After

Οι Sanhedrin σχηματίστηκαν το 1998 στο Τελ Αβίβ από τoυς αδερφούς Aviv (πλήκτρα) και Sagi (μπάσο) Barness αρχικά ως cover band των Camel. Μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές μελών, το ορχηστρικό album Ever After κυκλοφόρησε με τους Gadi Ben Elisha (κιθάρα), Igal Baram (ντραμς), Shem-Tov Levi (φλάουτο – μέλος των θρυλικών Sheshet και Ktzat Acheret). Η εντονότατη επιρροή των Camel και δευτερευόντως των Pink Floyd είναι το μόνο αρνητικό που μπορεί να προσάψει κανείς σε αυτό το εκπληκτικό συμφωνικό progressive rock κομψοτέχνημα. Η υποδειγματική ροή της μουσικής και των κομματιών, οι συγκλονιστικές μελωδίες και η άρτια τεχνική συνηγορούν πως πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους symphonic prog δίσκους των τελευταίων 20 ετών.

[bandcamp width=100% height=120 album=3369382836 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Αν και τα ίχνη τους χάθηκαν λίγο μετά την κυκλοφορία του Ever After, το 2019 ο Sagi Barness ανέβασε στο διαδίκτυο το νέο κομμάτι Infinite Reflection (με την ίδια σύνθεση του κουιντέτου) που αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για ένα δεύτερο album από τους υπέροχους Sanhedrin.

 

TesseracT – One

Σαν έτοιμοι από καιρό, το 2011 οι TesseracT ταράσσουν τον ευρύτερο prog metal χώρο. Τα μαθηματικοποιημένα, ψυχρά ρυθμικά μέρη των Meshuggah συναντούν την μελωδία. Ένας προικισμένος, πολυσύνθετος και καταπληκτικός ερμηνευτής, πιασάρικα ρεφραίν, κιθάρες μπετόν αρμέ, ένα τερατώδες rhythm section με ένα μπάσο να λάμπει και τα τύμπανα να κεντάνε σε μία σεμιναριακή παραγωγή. Οι πολυρυθμίες στα σκληρά σημεία αλληλεπιδρούν εκπληκτικά σε σχεδόν ambient περιβάλλον με καθαρές κιθάρες και soundtrack-ικά πλήκτρα στα ήρεμα μέρη. Πραγματικά, το One έδειξε ότι τα είχε όλα. Πολύ σπάνια μία μπάντα δείχνει τόσο έτοιμη στο ντεμπούτο της και με τόσο δικό της χαρακτήρα όσο οι Βρετανοί.

Από τότε… Ο Thompkins έφυγε, ο O’Hara ήρθε, το Altered State που ακολούθησε ήταν θρίαμβος, ο Thompkins επέστρεψε στο μικρόφωνο και ακολούθησαν δύο πολύ καλά albums. Η μπάντα στα live θερίζει και ηχητικά έχουν γίνει σημείο αναφοράς στο χώρο. Φρονώ ότι το magnum opus τους δεν το έχουμε δει ακόμη.

 

Caligula’s Horse – Moments from Ephemeral City

Το κουιντέτο από το Brisbane κυκλοφόρησε το πρώτο του album την άνοιξη του 2011. Το ντεμπούτο τους περιέχει καλογραμμένη μουσική υψηλής τεχνικής με ενδιαφέρουσες εναλλαγές ρυθμού και συγχορδιών. Το album ξεκινά πομπωδώς και βαριά με ένα από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας μέχρι σήμερα, το The City Has No Empathy. Η ραχοκοκαλιά των κομματιών αποτελείται από σκληρά prog metal riffs, σταθερά πολυφωνικά alternative φωνητικά, μελαγχολική ατμόσφαιρα και ηχητικά τεχνάσματα με βάση τα νέα art-rock δεδομένα, πασπαλισμένα σε διάφορα μέρη. Αν και ο δίσκος στερείται πρωτοτυπίας σε κάποια σημεία, αποτελεί μία απολαυστική ηχητική εμπειρία και ένα σπουδαίο εναρκτήριο σημείο για αυτούς τους ταλαντούχους μουσικούς.

Από τότε… Οι Caligula’s Horse εξακολουθούν να ωριμάζουν και να εξελίσονται με κάθε νέο album με τρόπο που είναι πέρα από τις δυνατότητες σχεδόν οποιασδήποτε άλλης σύγχρονης prog metal μπάντας.

 

Innosense – Outcast

Οι Innosense κατάφεραν με ένα (και μόνο) album να γνωστοποιήσουν με στόμφο την παρουσία τους, ως ένα λαμπρό συγκρότημα του εγχώριου prog metal με το Outcast. Υπήρξε μια περίοδος που αν ένα γκρουπ ακουγόταν σαν αμάλγαμα παλιών π.χ. ‘Ryche με Fates, ήξερε κανείς ότι θα ακούσει κάτι που ακολουθεί τη μανιέρα του prog με ολίγη από power metal. Ενώ το 2011 δεν υπήρξε ενδεχόμενο επανένωσης των (εκπληκτικών) Conception, οι Innosense πήραν τη μαγεία του Flow και την μεταλαμπάδευσαν στο ντεμπούτο τους, το οποίο διανθίζουν συνθέσεις υψηλού επιπέδου, αλλά και εξαιρετικά φωνητικά που τις απογειώνουν. Ναι, είχαν επιρροές από ‘Ryche, αλλά το αποτέλεσμα ήταν τόσο επιτυχημένο που η έλλειψη ενός album-διαδόχου έχει μετατρέψει το Outcast σε ένα κρυμμένο διαμάντι του σύγχρονου progressive metal.

Από τότε… Έχουν ανοίξει τις συναυλίες κάποιων εκ των «ηρώων» τους, αλλά δεύτερος δίσκος  αγνοείται. Οι Conception επέστρεψαν πάντως.

 

Ske – 1000 Autunni

Οι Ske αποτέλεσαν την προσωπική μπάντα project του Paolo Botta, πληκτρά των εξαιρετικών Ιταλών prog rockers Yugen. Έχοντας στο πλευρό του σχεδόν ολόκληρο το lineup των Yugen συν μία πλειάδα guest μουσικών – μεταξύ αυτών και ο Νίκος Νικολόπουλος των Ciccada -, το 1000 Autumni είναι γεμάτο από αψεγάδιαστο και τολμηρό avant-prog με τις απαραίτητες δόσεις συμφωνικού prog και κλασικής μουσικής να είναι απλωμένες και στις 12 instrumental συνθέσεις του δίσκου. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εδώ έχουμε ίσως την ιδανική τομή μεταξύ Änglagård και Univers Zero, με τον/τους Ske να προσεγγίζουν το τέλειο αν όχι συνθετικά, τότε σίγουρα τεχνικά και αισθητικά.

[bandcamp width=100% height=120 album=3139374260 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Δισκογραφική συνέχεια δεν υπήρξε για τους Ske, με τον Paolo Botta να επικεντρώνεται στους Yugen και στους Not A Good Sign, ενώ οι guest συμμετοχές του δεν χωράνε στις γραμμές αυτού του αφιερώματος.

 

Methexis – The Fall of Bliss

Το The Fall of Bliss βγήκε σε μια εποχή που η ελληνική σκηνή αγουροξυπνημένη προσπαθούσε να βρει τα βήματά της και τη θέση της στην διαφαινόμενη αναβίωση του progressive rock. Εφιαλτικά αριστουργηματικό ντεμπούτο από έναν εξαιρετικό μουσικοσυνθέτη και γνώστη που τόλμησε το δύσκολο δρόμο προς αναζήτηση προσωπικού ύφους χωρίς συμβιβασμούς. Συγκροτημένο όραμα, αυτοπεποίθηση και εσωτερικότητα τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής ηθικής του Νικήτα Κίσσονα που μας συστήνεται με τον καλύτερο τρόπο και μας υπόσχεται συνέπεια. Έξυπνες συνθέσεις, μελετημένες ενορχηστρώσεις, συνθετική ωριμότητα και σκοτεινοί στίχοι συμπληρώνουν ένα υπέροχο μωσαϊκό μοντέρνας οπτικής που απευθύνεται μόνο σε σκεπτόμενους ακροατές. Είμαστε ακόμα στην αρχή…

[bandcamp width=100% height=120 album=3972456821 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Με το πνευματικό ταξίδι του Suiciety (2015) και το πανέμορφο Topos (2018) δρομολόγησαν την ποιοτική δισκογραφική πορεία τους. Με εκπληκτικές ζωντανές εμφανίσεις και τη συμμετοχή στους Verbal Delirium (και Jargon), o Nικήτας Κίσσονας τιμά την αγαστή σύνδεσή του με το κοινό και τους μουσικούς με τους οποίους μοιράζεται τις ίδιες καλλιτεχνικές ανησυχίες.

 

Eldberg – Eldberg

Στα τέλη του 2008 τα αδέρφια Ásmundur Svavar (μπάσο) και Jakob Grétar (ντραμς, πλήκτρα) Sigurðsson σχημάτισαν τους Eldberg και με τους Eyþór Ingi Gunnlaugsson (φωνητικά), Reynir Hauksson (κιθάρα, πλήκτρα) και Heimir Klemenzson (πλήκτρα, πιάνο) ηχογράφησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους σε τέσσερις μόλις ημέρες. Ο ήχος του ισλανδικού σχήματος είναι αμιγώς retro-prog με υποψία ψυχεδέλειας και heavy prog απολήξεις με κυρίαρχο τον ήχο του hammond, ένας συνδυασμό του 70s progressive rock των Mánar, Trúbrot και Svanfríður με την ευθύτητα και τη μελωδικότητα των Uriah Heep. Με τους στίχους στη μητρική τους γλώσσα και σχεδόν τίποτα να θυμίζει οτιδήποτε μετά το 1975, ο δίσκος είναι ένα κρυμμένο retro-prog διαμάντι.

[bandcamp width=100% height=120 album=1153382994 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Το επίσης εξαιρετικό Þar Er Heimur Hugans κυκλοφόρησε το 2015 και αυτό από την Χιλιανή εταιρεία Mylodon και όλα ήταν ρόδινα για τους Eldberg μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2018, όταν ο κημπορντίστας τους Heimir Klemenzson πέθανε. Το μέλλον τους παραμένει άγνωστο.

 

Cranium Pie – Mechanisms (Part 1)

Πρώτο και κατατοπιστικότερο πειστήριο της δυναμικής αυτού του υπέροχα περίεργου σχήματος από το Wiltshire της νοτιοδυτικής Αγγλίας. Μια δυναμική που εκδηλώνεται εδώ μέσα από μια φευγάτη, μα καθόλα συγκροτημένη ως πρόταση. Μια αποτελεσματικά προοδευτική συνδιαλαγή μεταξύ ενός ψυχεδελικού rock με διαγαλαξιακές βλέψεις – με φανερές θύμησες από Pink Floyd μέχρι και την Meddle εποχή, του «ήχου του Canterbury» – με κύρια αναφορά αυτή των Caravan, τόσο στα πλήκτρα όσο και στις συμφωνικές κλιμακώσεις, ανατολίτικο μυστικισμό και παραισθησιογόνα σλάλομ ηχοχρωμάτων (με τα εφέ να δίνουν και να παίρνουν). Στο κάδρο απλώνονται κι η απόκοσμη ατμοσφαιρικότητα και το αστρικό freak out ξέδωμα, και η ανατριχίλα συνεχίζει την ανοδική της πορεία.

[bandcamp width=100% height=120 album=1166457192 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Κυκλοφόρησαν το Mechanisms Part II όπου κορύφωσαν τις δημιουργικές τους αναζητήσεις, μένοντας πιστοί στην αλληλεπίδραση συγκροτημένης σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού. Έβγαλαν και ορισμένα EPs, καθώς και μια συλλογή με εκτεταμένο τζαμάρισμα η οποία μόνο παράταιρη δεν είναι.

 

Druckfarben – Druckfarben

Οι Druckfarben ανήκουν στην σπάνια κατηγορία συγκροτημάτων  που σχηματίστηκαν από πέντε ήδη καταξιωμένους μουσικούς. Στο ομώνυμο ντεμπούτο τους η μουσική τους είναι μελωδικότατο συμφωνικό progressive rock με πολλά άλλα δευτερεύοντα στοιχεία, όπως το hard rock αλλά και η jazz. Οι κυριότερες επιρροές είναι οι Yes, οι Kansas και οι συντοπίτες τους από το Rush από το Toronto, σε μία πιο σύγχρονη εκδοχή, αντίστοιχη με αυτή των Spock’s Beard. Ο δίσκος είναι γεμάτος από εξαιρετικά παιξίματα υψηλού επιπέδου και ένα πνεύμα θετικότητας, ενώ την παράσταση κερδίζει ο καταπληκτικός κιθαρίστας Ed Bernard (ο οποίος παίζει επίσης βιολί, μαντολίνο και έχει κάνει και την παραγωγή) και ο υπέροχος τραγουδιστής Phil Naro.

[bandcamp width=100% height=120 album=3155538024 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Από τότε… Με την ίδια ακριβώς σύνθεση κυκλοφόρησε το ισάξιο και πιο σκληρό Second Sound (2014), ένα χρόνο μετά το ζωντανά ηχογραφημένο Artifact. Το 2015 βγήκε και το πρώτο προσωπικό album του Ed Bernard με τίτλο Polydactyl. Αναμένεται το τρίτο studio album των Druckfarben…

 

Camembert – Schnörgl Attahk

Δύο χρόνια μετά το υποσχόμενο EP Clacosmique, το  ντεμπούτο των Camembert ήταν μια αποκάλυψη για τους λάτρεις του avant-prog. Η ορχηστρική μουσική της εξαμελούς μπάντας από το Στρασβούργο ρέει αβίαστα στο Schnörgl Attahk. Κι αυτό, γιατί ισορροπούν μαεστρικά μεταξύ αιθέριων μελωδιών και επιθετικότητας, καθώς και μεταξύ Rock In Opposition, zeuhl και jazz-rock, με υπέροχη Zappa και μετά-Allen Gong επιρροή και – το σημαντικότερο – με μία από τις καλύτερες ενορχηστρώσεις (τουλάχιστον) στο είδους τα τελευταία πολλά χρόνια. Ο groovy αέρας, το διακριτικό (;) χιούμορ και η ατμόσφαιρα μυστηρίου συνδημιουργούν το ιδανικό κλίμα για την «αφήγηση» των περιπετειών του τυροδιαστημοπλοίου Clacosmique ενάντια στον καθηγητή Frankenschnörgl.

[bandcamp width=100% height=120 album=1325634850 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]     

Από τότε… Το Negative Toe κυκλοφόρησε έξι χρόνια μετά επίσης από την AltrOck με αλλαγές στο μισό line-up και το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον ισάξιο με το Schnörgl Attahk, αν όχι κατά τι ανώτερο. Αναμένουμε τη συνέχεια του συναρπαστικού concept!

 

Autumn Chorus – The Village to the Vale

Στο The Village to the Vale συμβαίνει κάτι μοναδικό στην ιστορία του progressive rock. Πάνω σε ένα ξεκάθαρο post-rock πλαίσιο ακούμε για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα, μα και τόσο ταιριαστά, όλο τον απόηχο του βρετανικού progressive rock και folk των early 70s. Όλη η ευγένεια και η Βρετανικότητα εκείνης της εποχής εφάπτονται τέλεια στο σήμερα μέσω του ambient. Οι φωνητικές μελωδίες, τα έγχορδα και τα πνευστά στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά του ακροατή και πετυχαίνουν διάνα, μέσω της ειλικρίνειας με την οποία δημιουργεί ο mainman Robbie Wilson. Το κομμάτι Thief αποτελεί ένα από τις καλύτερες στιγμές της δεκαετίας στο είδος, ενώ κάτι αντίστοιχο συνέβη ξανά μόνο στο ντεμπούτο των Messenger.

Από τότε… Δυστυχώς, κατά τις ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου των Autumn Chorus ο Robbie Wilson ήρθε αντιμέτωπος με τον καρκίνο και μετά από λίγο καιρό έχασε τη μάχη, αφήνοντας όμως πίσω ένα ειλικρινές έργο απαράμιλλης ομορφιάς.

 

---

 

Αυτά ήταν τα 11 prog ντεμπούτα του 2011 που επιλέξαμε ως σημαντικότερα. Οι συντάκτες του Progrocks.gr (όχι μόνο όσοι συμμετείχαν στη συγγραφή του άρθρου) βαθμολόγησαν τους δίσκους και την προοπτική της κάθε μπάντας με βάση τη μέχρι σήμερα δραστηριότητά τους. Οι μέσοι όροι των βαθμολογιών έδωσαν τα παρακάτω αποτελέσματα.

Όπως φαίνεται στο ραβδόγραμμα, το ντεμπούτο των Sanhedrin είχε τον υψηλότερο μέσο όρο (8.5/10), ακολουθούμενο από αυτό των Ske (8.43/10) και εκείνο των Caligula’s Horse (8.33/10), ενώ οι Methexis είναι το πιο υποσχόμενο σχήμα (8.54/10), ακολουθούμενοι από τους Sanhedrin (8.5/10) και τους Caligula’s Horse (8.42/10).

Επιστρέφουμε σύντομα με το τρίτο μέρος και τα prog ντεμπούτα που κυκλοφόρησαν το 2012!