Mother Turtle – MT V

Intro: Dimitris Kaltsas

Their 2013 self-titled debut was a great heavy prog album with elements of symphonic progressive. Three years later, II impressed us with its grandiose vintage sound and direct references to the golden era of progressive rock in the 70s. Zea Mice (2018) marked another change in the band’s style, with instrumental tracks and references to the most adventurous sounds of the 90s, while Three Sides to Every Story (2019) was the band’s most experimental moment to date, with elements of jazz-rock  and avant-prog added with utter success.

Mother Turtle is not just another progressive rock band, they are a perfect example of prog in its purest sense. The group from Thessaloniki, Greece follows its own course which certainly does not follow a straight line, putting new challenges to the listeners, as well as themselves, at every step. MT V is no exception. On the contrary, it is their most daring venture to date, as this time they bring alternative rock to the fore.

[bandcamp width=100% height=120 album=1156621145 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

When the rejection of all compromise seems to be the secret of success

It may have only been three years since 2019 when Three Sides of Every Story was released, but for the vast majority those years have been so dense that it almost equates to a decade. One of the things that didn’t change at all was what Kostas Konstantinidis had told me at Mother Turtle’s last concert in Athens, that in the next album he wanted the “turtles” to take a more grunge / alternative turn compared to their until then prog rock profile.

And the truth is that from the first notes of the excellent Suicidal Hornets (with Mars Blackbird on vocals), the incorporation of elements from the last great rock movement that affected the entire planet (grunge of course) is clear and its influence is all over MT V, Mother Turtle’s fifth full-length album. One of the first things that impresses is that Kostas Konstantinidis concentrates 100% on guitar, leaving the vocals to eight impressive guest appearances, one on each tracks of the album.

What follows is even more impressive with The Great Unknown, with the Alice In Chains influences stronger than ever and Tryfon Baltsis indulging in a passionate performance. The saxophone of Babis Prodromidis, the vocals of Moss Doe and the rhythms that move somewhere between trip hop and the Perdition City era of Ulver signal the change of musical scenery, in another winning bet for Mother Turtle. Aura and Bystander Effect where we hear the beautiful voices of Meliana Karta and Chrysa Tsaltabassi respectively, continue in almost the same musical pattern with the first having a more radio friendly approach and the second a more cinematic one.

The clearly heavier moments of MT V that approach progressive metal at points are Reasons and Open Vein. Not coincidentally, the singers here are our beloved Jon Voyager (Need) and Cons Marg (Until Rain, Hail Spirit Noir) respectively. Although it often sounds cliché, the nine-minute Last Reverie with Panos Doukas on vocals that closes the album combines all the aforementioned elements and is probably the most complete composition of the album. It’s worth mentioning that a short version of Last Reverie is also included.

Overall, we are dealing with an excellent release, where once again Mother Turtle do not compromise and of course are not afraid to experiment with new elements. After all, for the fifth time in a row they change their style and sound with enviable artistic success. The solid rhythm section, the amazing work on the guitars and, most importantly, the high level songwriting are once again the secrets of Mother Turtle. Let’s hope to enjoy this new material live soon. In Mother Turtle we trust!

8.5 / 10

Paris Gravouniotis

2^nd opinion

During their recording career, Mother Turtle have never been afraid to change their style. On the one hand, the reduction of vocals and the introduction of jazz-rock elements in the two previous records, and on the other hand, the gradual flirtation with more alternative sounds, advocated their constant tendency to change. Nevertheless, their choice to have guest singers in all their new tracks, as well as the deep dive they attempt in alternative rock, is certainly a surprise.

MT V is a very good heavy prog album, with the heavy element coming from 90s alternative hard rock (mainly the Seattle scene) and the prog touch also leaning towards the more modern versions of the genre. The decision to include all six band members adds to the sonic depth and variety of instrumentation, despite the logical dominance of the guitar for the most part. The eight different singers help the most in highlighting the compositions and the diversity of the record, but at the same time it is impossible not to alter the coherence of the final result.

MT V initially seems like a parenthesis in the Turtles’ discography, but it won’t be at all strange if it has quite an impact on their continuity. Whatever happens, it is in itself a collection of eight very good to great compositions, mixing alternative rock with a prog background, something very rare by Greek standards. Those who would like to hear what Alice in Chains would sound like if they turned prog have to listen to this.

8 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2013 ήταν ένα υπέροχο heavy prog album με στοιχεία συμφωνικού progressive. Τρία χρόνια μετά, το II μας εντυπωσίασε με το μεγαλεπήβολο vintage ήχο του και τις ευθείες αναφορές στη χρυσή περίοδο του progressive rock στα 70s. Το Zea Mice (2018) σήμανε μία ακόμα αλλαγή στο ύφος της μπάντας, με instrumental κομμάτια και αναφορές στους πιο περιπετειώδεις ήχους των 90s, ενώ το Three Sides to Every Story αποτέλεσε την πιο πειραματική στιγμή του συγκροτήματος μέχρι σήμερα, με στοιχεία jazz-rock και avant-prog να προστίθενται με απόλυτη επιτυχία.

Οι Mother Turtle δεν είναι απλά μία ακόμα progressive rock μπάντα, αλλά αποτελούν ένα τέλειο παράδειγμα προοδευτισμού. Το σχήμα από τη Θεσσαλονίκη ακολουθεί τη δική της πορεία που σίγουρα δεν είναι μία ευθεία γραμμή, βάζοντας σε κάθε βήμα τους νέες προκλήσεις στους ακροατές, αλλά και τους ίδιους. Το MT V δεν αποτελεί εξαίρεση. Αντιθέτως, αποτελείτο πιο τολμηρό εγχείρημά τους μέχρι σήμερα, καθώς αυτή τη φορά φέρνουν το εναλλακτικό rock στο προσκήνιο.

[bandcamp width=100% height=120 album=1156621145 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Όταν η απόρριψη κάθε συμβιβασμού φαντάζει ως το μυστικό της επιτυχίας

Από το 2019 όταν και κυκλοφόρησε το Three Sides of Every Story μπορεί να έχουν μεσολαβήσει μόλις τρία χρόνια, όμως για τη συντριπτική πλειοψηφία ήταν τόσο πυκνά που οριακά αντιστοιχούν με δεκαετία. Ένα από τα πράγματα πάντως που δεν άλλαξαν καθόλου ήταν η κουβέντα που μου είχε πει ο Κώστας Κωνσταντινίδης στην τελευταία εν Αθήναις συναυλία των Mother Turtle, ότι δηλαδή στην επόμενη δισκογραφική δουλειά θέλει οι «χελώνες» να πάρουν μια πιο grunge / alternative στροφή σε σχέση με το εντελώς μέχρι τότε prog rock προφίλ τους.

Και η αλήθεια είναι ότι από τις πρώτες νότες του εξαιρετικού Suicidal Hornets (με τον Mars Blackbird στα φωνητικά), είναι πασιφανής η ενσωμάτωση στοιχείων από το τελευταίο μέχρι και σήμερα σπουδαίο rock κίνημα που αφορούσε ολόκληρο τον πλανήτη (το grunge φυσικά) και η επιρροή που έχει σε ολόκληρο το MT V, πέμπτη πλέον κυκλοφορία των Mother Turtle. Από τα πρώτα πράγματα που κάνουν εντύπωση είναι ότι ο Κώστας Κωνσταντινίδης επικεντρώνεται 100% στην κιθάρα αφήνοντας τα φωνητικά σε οκτώ εντυπωσιακές guest εμφανίσεις, όσα είναι και τα κομμάτια του δίσκου.

Η συνέχεια είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή με το The Great Unknown, με τις Alice In Chains επιρροές να είναι πιο έντονες από ποτέ και τον Τρύφωνα Μπάλτση να επιδίδεται σε μια παθιασμένη ερμηνεία. Το σαξόφωνο του Μπάμπη Προδρομίδη, τα φωνητικά του Moss Doe και οι ρυθμοί που κινούνται κάπου μεταξύ trip hop και της Perdition City περιόδου των Ulver κάνουν σαφή την αλλαγή μουσικού σκηνικού, σε ένα ακόμη κερδισμένο στοίχημα για τους Mother Turtle. Τα Aura και Bystander Effect όπου συναντούμε τις πανέμορφες φωνές της Μελιάνας Κάρτα και Χρύσας Τσαλταμπάση αντίστοιχα, συνεχίζουν σχεδόν στο ίδιο μουσικό μοτίβο με το πρώτο να έχει μια πιο radio friendly προσέγγιση και το δεύτερο μια πιο κινηματογραφική.

Οι ξεκάθαρα πιο heavy στιγμές του MT V που σε σημεία προσεγγίζουν το progressive metal είναι τα Reasons και Open Vein. Διόλου τυχαία η συμμετοχή των αγαπημένων Jon Voyager (Need) και Cons Marg (Until Rain, Hail Spirit Noir) αντίστοιχα. Το εννιάλεπτο Last Reverie με τον Πάνο Δούκα ως guest που κλείνει την αυλαία, αν και πολλές φορές ακούγεται κλισέ, συνδυάζει όλα τα επιμέρους προαναφερθέντα στοιχεία και πιθανότατα αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη σύνθεση του δίσκου. Αξίζει να αναφερθεί ότι περιλαμβάνεται και μια σύντομη έκδοση του Last Reverie.

Συνολικά έχουμε να κάνουμε με μία εξαιρετική κυκλοφορία, όπου για ακόμη μία φορά οι Mother Turtle δεν συμβιβάζονται και φυσικά δεν φοβούνται να πειραματιστούν με νέα στοιχεία. Εξάλλου, για πέμπτη συνεχόμενη φορά αλλάζουν ύφος και ηχοχρώματα με αξιοζήλευτη καλλιτεχνική επιτυχία. Το στιβαρό rhythm section, η καταπληκτική δουλειά στις κιθάρες και, το σημαντικότερο, το υψηλού επιπέδου songwriting αποτελούν και πάλι τα μυστικά της Μαμάς Χελώνας. Ας ελπίσουμε σύντομα να απολαύσουμε το νέο υλικό και ζωντανά. In Mother Turtle we trust!

8.5 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης

2^η γνώμη

Οι Mother Turtle κατά τη διάρκεια της δισκογραφικής τους πορείας, δεν φοβήθηκαν ποτέ να αλλάξουν το ύφος τους. Από τη μία η μείωση των φωνητικών και η εισαγωγή jazz-rock στοιχειών στους δύο προηγούμενους δίσκους και από την άλλη το σταδιακό flirt με πιο alternative ήχους, συνηγορούσαν σε μια διαρκή τους τάση για αλλαγές. Παρόλα αυτά, η επιλογή τους να έχουν guest τραγουδιστές σε όλα τα νέα τους κομμάτια, αλλά και το μακροβούτι που επιχειρούν στο alternative rock, σίγουρα ξαφνιάζει.

Το MT V είναι ένα πολύ καλό heavy prog album, με το heavy στοιχείο να προέρχεται από το alternative hard rock των 90s (κυρίως τη σκηνή του Seattle) και το prog άγγιγμα να κοιτάει και αυτό προς τις πιο σύγχρονες εκδοχές του είδους. Η απόφαση να ηχογραφήσουν και με τα έξι μέλη τους βοηθά πολύ στο ηχητικό βάθος και την ποικιλία στην ενορχήστρωση, παρά τη λογική πρωτοκαθεδρία της κιθάρας στο μεγαλύτερο μέρος. Οι οχτώ διαφορετικοί τραγουδιστές βοηθούν το μέγιστο στην ανάδειξη των συνθέσεων και την πολυμορφία του δίσκου, αλλά παράλληλα είναι αδύνατον να μην αλλοιώσουν την συνοχή του τελικού αποτελέσματος.

Το MT V μοιάζει αρχικά με μια παρένθεση στη δισκογραφία των χελωνών, αλλά δεν θα είναι καθόλου παράξενο αν επηρεάσει αρκετά τη συνέχεια τους. Ό.τι και αν συμβεί, αποτελεί από μόνο τους μια συλλογή οκτώ πολύ καλών έως φοβερών συνθέσεων, τραγουδιστικού alternative rock με prog υπόβαθρο, κάτι πολύ σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα. Όσοι θα ήθελαν να ακούσουν πως θα ηχούσαν οι Alice in Chains αν το γύριζαν στο progressive, οφείλουν να σπεύσουν.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας