Teramaze – Ι Wonder

Intro: Giannis Voulgaris

One year after the release of Are We Soldiers, Teramaze are back with a new album and some line-up changes. This is no surprise to their fans, since before the four-year break they were releasing almost one record per year and there were changes of band members. On their sixth album, the rhythm section remains the same, but the change on the lead vocals and the reduction of the use of keys differentiate their sound once again. However, the dergree of change when the lead composer, Dean Wells, has almost turned the band into a one man project, is another story. In I Wonder Teramaze present their new line-up. Do they have something new to give? Let’s see…

Back to the roots

What happens with Dean Wells (the band’s leader) and his music productivity is really impressive. Every year he releases a new album lasting more than an hour and all records range from good to amazing. He’s an awesome talent and a rare phenomenon. In I Wonder, apart form the guitar, Wells takes over the keys and the vocals. On the keyboards he is not as impressive as on his main instrument (of course the music is more direct this time and maybe that’s why), but on the vocals the man is incredible. I do not know what happened, but if he sang like that before why did the band have other singers?!?!? He has a strong voice, sometimes aggressive, but mainly clear and with a great range. The rhythm section is technical enough for a prog band, but a bit more rock this time, which gives a nice contrast to the heavier guitar playing. Needless to say, the production is once again amazing as on any of their records.

Musically, Teramaze stay true to prog metal and sound a bit like early Redemption, without so many keys though, but I Wonder has too much personality to simply remind us of something else. That’s the good thing, that while they tend to become a solo project, they look more and more like a band, since the album brings to mind their old albums (it’s dark, but not as heavy). The compositions sound better than in Are We Soldiers and I would put it somewhere close to Esoteric Symbolism and Her Halo. They seem to have a stronger rock element, and this is very obvious especially in songs like Ocean Floor, Only Daylight and the title track. The songs are mid-tempo, with less guitar distortion, mainly based on the singer’s performance. In my opinion, this change suits them and makes them even more special. Of course, there is no lack of pure prog metal such as the djenty This is Not a Drill, the Dream Theater-ish Idle Hands or the aggressive A Deep State of Awake, which fortunately are given through their own musical prism. For example, the djent guitars are just accompanying, and the aggressive parts are scattered moments in each piece and not the main theme. Sleeping Man is my personal favorite, with an incredible chorus and melody on the keys which reminded me of Evergrey, but this is proggier and poppier as well. The hit of the album!

I Wonder is an album that re-introduces Teramaze, this time more mature and ready for an even bigger audience. A modern prog album with fresh ideas and amazing assimilation of their influences that now puts them on the same level with bands like Haken or Threshold. An album that all prog metal fans should listen to.

8.5 / 10

Giannis Voulgaris

2^nd opinion

Just one year after the release of Are We Soldiers, the band returns with material that lasts more than an hour. I Wonder is the third Teramaze album in a row with a different lead vocalist. This time, the guitarist, composer and leader of the band, Dean Wells, takes on the dual role of singer and guitarist and he’s more than successful. If nothing else, all this shows ambition and raises the bar of expectations quite high, and let’s not forget that Teramaze have many years of experience in the genre. Their melodic progressive metal with references to djent, incudes some great pieces like Idle Hands and Ocean Floor (with an introduction that reminded me of their compatriots Voyager), songs full of melody, once again tremendous work on the guitar, and a feeling of melancholy running through them. Without signs of exhaustion, their sound presents a mixture of progressive and power metal that is hard to find in such high quality today. The band’s ambitions go hand in hand with theur talent and I Wonder is the successful composition of the two.

8 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Γιάννης Βούλγαρης

Ένα χρόνο μετά το Are We Soldiers, οι Teramaze επανέρχονται με νέο δίσκο και με αλλαγές στο line-up. Συνηθισμένες κινήσεις για τους οπαδούς τους, μιας και πριν τη τετράχρονη διακοπή τους έβγαζαν δίσκο σχεδόν κάθε χρόνο και τα μέλη της μπάντας δεν ήταν ποτέ σταθερά. Στον έκτο τους δίσκο πλέον, το rhythm section παραμένει ίδιο, αλλά η αλλαγή στη φωνή και η μείωση χρήσης των πλήκτρων τους διαφοροποιεί ξανά ηχητικά. Βέβαια, το πόσο μπορείς να αλλάξεις μουσικά όταν ο κύριος συνθέτης, Dean Wells, έχει σχεδόν μετατρέψει τη μπάντα σε one man project, είναι άλλη ιστορία. Στο I Wonder οι Teramaze μας παρουσιάζουν τη νέα τους σύνθεση. Έχουν να μας πουν και κάτι νέο συνθετικά; Για να δούμε…

Επιστροφή στις ρίζες

Είναι εντυπωσιακό αυτό που γίνεται με τον Dean Wells (βασικό συνθέτη της μπάντας) και την μουσική του παραγωγικότητα. Κάθε χρόνο νέα κυκλοφορία δίσκου με διάρκεια άνω της μιας ώρας και δίσκους από καλούς μέχρι καταπληκτικούς. Φοβερό ταλέντο και σπάνιο φαινόμενο. Στο I Wonder πλέον ο Wells εκτός από την κιθάρα, αναλαμβάνει τα πλήκτρα και τα φωνητικά. Στα πλήκτρα δεν είναι τόσο εντυπωσιακός όσο στο βασικό του όργανο (βέβαια και η μουσική είναι πιο άμεση αυτή τη φορά), όμως στα φωνητικά ο άνθρωπος είναι απίστευτος. Δεν ξέρω τι συνέβη μέσα σε ένα χρόνο, αλλά αν τραγουδούσε έτσι παλιότερα γιατί είχε άλλους τραγουδιστές η μπάντα;!;!; Δυνατή φωνή, με aggressive σημεία που δείχνουν ότι έχει και αυτή την πλευρά, αλλά κυρίως καθαρή και με μεγάλη έκταση. Το rhythm section είναι όσο τεχνικό πρέπει για μια prog μπάντα, αλλά κάπως πιο rock αυτή τη φορά, κάνοντας μια ωραία αντίθεση με το πιο heavy παίξιμο της κιθάρας. Περιττό να το πούμε, αλλά η παραγωγή είναι ξανά καταπληκτική όπως σε κάθε δίσκο τους.

Μουσικά οι Teramaze παραμένουν πιστοί το prog metal και μοιάζουν με του παλιούς Redemption, χωρίς τα τόσα πλήκτρα, όμως το I Wonder έχει αρκετή προσωπικότητα για να μοιάζει με κάτι άλλο. Αυτό είναι και το ωραίο, πως ενώ τείνουν να γίνουν solo project, μοιάζουν όλο και περισσότερο με μπάντα, μιας και ο δίσκος φέρνει στο μυαλό τις παλιές δουλειές τους (όντας σκοτεινός, αλλά όχι τόσο βαρύς). Οι συνθέσεις του album φαίνονται πιο εμπνευσμένες απ’ ό,τι στο Are We Soldiers και ποιοτικά θα το έβαζα κάπου κοντά στα Esoteric Symbolism και Her Halo. Πλέον μοιάζουν να είναι πιο rock και αυτό είναι πολύ εμφανές ειδικά σε κομμάτια όπως το Ocean Floor, το Only Daylight και το ομώνυμο. Τα τραγούδια είναι mid-tempo, με λιγότερη παραμόρφωση στην κιθάρα και βασισμένα στην ερμηνεία του τραγουδιστή. Κατ’ εμέ αυτή η αλλαγή τους ταιριάζει και τους κάνει πιο ιδιαίτερους. Βέβαια δε λείπουν και τα πιο prog metal τραγούδια, όπως το djenty This is Not a Drill, το Dream Theater-ίζον Idle Hands ή το aggressive A Deep State of Awake, τα οποία ευτυχώς είναι δοσμένα μέσα από το δικό τους μουσικό πρίσμα. Για παράδειγμα οι djent κιθάρες είναι συνοδευτικές και τα επιθετικά τους σημεία είναι διάσπαρτες στιγμές στο κομμάτι και όχι το κυρίως θέμα. Ειδική μνεία στο αγαπημένο μου Sleeping Man, με το απίστευτο refrain και μελωδία στα πλήκτρα που θυμίζει Evergrey αλλά πιο prog και πιο pop. Το hit του δίσκου!

Το I Wonder είναι ένας δίσκος που μας ξανασυστήνει τους Teramaze, αυτή τη φορά πιο ώριμους και έτοιμους για ακόμα μεγαλύτερο ακροατήριο. Ένας δίσκος μοντέρνου prog με φρέσκες ιδέες και καταπληκτική ενσωμάτωση των επιρροών τους που τους βάζει πλέον στο ίδιο επίπεδο με μπάντες όπως οι Haken ή οι Threshold. Δίσκος που δε πρέπει να ξεφύγει από τους λάτρεις του prog metal.

8.5 / 10

Γιάννης Βούλγαρης

2^η γνώμη

Μόλις ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του Are We Soldiers, η μπάντα επιστρέφει με ένα υλικό που υπερβαίνει χρονικά τη μια ώρα. To Ι Wonder είναι ο τρίτος κατά σειρά δίσκος των Teramaze με διαφορετικό πρόσωπο να επωμίζεται τα καθήκοντα του τραγουδιστή. Αυτή τη φορά, ο κιθαρίστας και ιθύνων νους της μπάντας, Dean Wells, αναλαμβάνει τον διπλό ρόλο του τραγουδιστή και κιθαρίστα και σίγουρα με επιτυχία. Αν μη τι άλλο, όλο αυτό φανερώνει φιλοδοξία και ανεβάζει το πήχη των προσδοκιών αρκετά ψηλά προσμετρώντας και την πολύχρονη εμπειρίας των Teramaze στο χώρο. Το μελωδικό τους progressive metal με αναφορές και στο djent, κυοφορεί μερικά εξαιρετικά κομμάτια όπως το Idle Hands και το Ocean Floor (με εισαγωγή που μου θύμισε τους συμπατριώτες τους Voyager), κομμάτια που σφύζουν από μελωδία και εντυπωσιακή δουλειά για άλλη μια φορά στην κιθάρα και ένα αδιόρατο συναίσθημα μελαγχολίας να τα διατρέχει. Χωρίς σημάδια εξάντλησης, ο ήχος τους παρουσιάζει ένα μείγμα progressive και power metal που δύσκολα βρίσκει κανείς σε τέτοια ποιότητα σήμερα. Οι φιλοδοξίες της μπάντας συμβαδίζουν με το ταλέντο της και το I Wonder είναι η επιτυχημένη σύνθεση των δύο.

8 / 10

Χρήστος Μήνος