Suburban Savages – Demagogue Days

Intro: Thomas Sarakintsis

Kore Wa! by Suburban Savages was a memorable and imaginative album, where accessible and sophisticated music sounded perfect, avant-prog layers had a pop cover, with even some modern electronica elements. Four years have passed since then and the band of talented drummer Trond Gjellum is back. First, there are some changes in the lineup of the band, with the presence of a fifth member, Aleksandra Morozova. Essentially, the quintet was transformed into a quartet with the addition of Mari Lesteberg on keyboards and vocals, and the departure of Ketil Einarsen (ex- Jaga Jazzist, Weserbergland, Ingelrii), with the members taking on additional responsibilities (e.g. in addition to drums and programming, Trond Gjellum also plays keys, while bassist Anders Kristian Krabberød also plays e-bow guitar and some keys).

[bandcamp width=100% height=120 album=574237912 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Prog as a means of proper communication

According to the album press release, the band has important things to reveal here. They focus on the issue of communication and whether social media is a beacon of social interaction. The word Demagogue is central to drawing conclusions. Its meaning is negative with the band believing that the codification of social relations can be a source of misinformation and social division based on the endless self-referential elephant talk projected through this post-modern model of “social” pattern. Communication is a collective and not an individual act, but not regarding this way of interacting. This is a very hot topic and concerns us all. Although Demagogue Days is not a concept album per se, all the lyrics address this issue.

Compositions such as the awesome Iconoclast, Taciturnity and Aroused and Confused could also had been part of Kore Wa!, if the band had allowed the rich symphonic references that so successfully coexist here with the Gentle Giant-esque art-pop base. In less than five minutes, Iconoclast reminisces about what has been called progressive rock since 1969: stylistically and aesthetically rooted in the ’70s, it metabolizes prog’s timelessness into today, in the technique, in rhythmic bases, in the polyphonies and in those emblematic keys. A masterpiece. The space / symphonic epic Krystle Fox is also great. In absence of lyrics, the music is enough to reveal its obvious and hidden temptations. The piece echoes a dramatic symphonic element and emphasizes that the quality is hidden in the details and in the essence. A key track that indicates the main difference of the album compared to their previous work. Let’s Talk highlights the love for the avant-garde style and the modern style of Jaga Jazzist in just one and a half minute. The title track successfully combines Gentle Giant with Frank Zappa, while in Under Mirrored Skies and The Silence Afterwards beautiful sounds and melodies unfold.

The album can be identified as avant-symphonic prog / art-pop, although the avant-prog elements have been significantly reduced compared to Kore Wa!. The synths, which in most places we would dare to parallel to Edgar Froese’s space mysticism, dominate and guide Trond Gjellum’s music vehicle. It is no coincidence that three of the band members play keys. Perhaps, if something needs to be improved, it’s Trond Gjellum’s vocals, although they’re not bad at all.

Undoubtedly the music of Suburban Savages is not innovative, as they do not sail in uncharted waters, but they have their eyes fixed on the future and not on a revived past. Without seeking to reinvent the wheel, they are differentiated primarily from other Norwegian prog bands, aesthetically but also stylistically. They released a second in a row very good album with a very interesting point of view, both musically and lyrically. An album that highlights its many virtues, but also its few disadvantages. In order to embrace the truth of art, you should experience it with its flaws.

8 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

Demagogue Days seems to be the third evolutionary step of Suburban Savages with obvious changes in the songwriting and the general direction of the band. Mature compositions, structured performance without exaggerations in development and sound homogeneity. Any avant-prog elements that had already faded since Kore Wa!, are now completely absent giving way to melodic passages that bring to mind Gentle Giant and Genesis. This time, Suburban Savages play prog as it was in the late ’70s, when the need for economy in improvisation and quick completion of ideas arose, producing shorter pieces. Nevertheless, the quality in the production remains, supporting the accessible style of the album with the modern approach that characterizes the band anyway. The absence of the element of surprise is overshadowed by melodic intriguing dynamics, thus proving that Suburban Savages is not just a side project of the excellent Panzerpappa, but a band trying to write its own story. Even the recognizable wonderful cover aesthetically captures the musical content. Iconoclast and Under Mirrored Skies stand out for their stylistic variety and flexibility. A remarkable release that deserves our attention.

7.5 / 10

Giannis Zavradinos

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης

Το Kore Wa! υπό το όνομα Suburban Savages αποτέλεσε ένα αξιομνημόνευτο και ευφάνταστο πόνημα, όπου δια της αρτιότητας συμμείγνυε το προσιτό με το εγκεφαλικό, τις αποχρωσιακές avant-prog στρώσεις με pop περικάλυμμα, αρδεύοντας στοιχεία ακόμη και από τη σύγχρονη electronica. Ήδη παρήλθαν τέσσερα έτη από τότε και το σχήμα του ταλαντούχου Trond Gjellum επανήλθε. Εν πρώτοις, παρατηρούνται προσθαφαιρέσεις στο line up του σχήματος, με την παρουσία του πέμπτου μέλους να εξαντλείται στην έκτακτη παρουσία της Aleksandra Morozova. Ουσιαστικά, το κουιντέτο μετετράπη σε κουαρτέτο με την προσθήκη της Mari Lesteberg στα πλήκτρα – φωνητικά και τη φυγή του Ketil Einarsen (ex Jaga Jazzist), με τα μέλη να αναλαμβάνουν περαιτέρω αρμοδιότητες χειριζόμενοι επιπλέον όργανα (π.χ. ο Trond Gjellum πέραν των τυμπάνων και του programming παίζει και πλήκτρα, ενώ ο Anders Kristian Krabberød εκτός του μπάσου / chapman stick, επιδίδεται και στο παίξιμο του e-bow στην κιθάρα αλλά και μέρους των πλήκτρων).

[bandcamp width=100% height=120 album=574237912 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Το prog ως μέσο ορθής επικοινωνίας

Το σχήμα σύμφωνα με τα όσα ανέφερε περί του εν θέματι δίσκου, έχει σημαντικά πράγματα να εξαγορεύσει. Εξετάζουν διόλου ακροθιγώς το ζήτημα της επικοινωνίας και το κατά πόσο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν τον φάρο της κοινωνικής διάδρασης. Η λέξη Demagogue είναι κομβική για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Το πρόσημο είναι αρνητικό με το σχήμα να θεωρεί πως η κωδικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων δύναται να αποτελέσει γεγονός παραπληροφόρησης και κοινωνικής διαίρεσης τηρουμένου του ατέρμονου αυτοαναφορικού elephant talk που προβάλλεται από αυτό το μετανεωτερικό μοντέλο «κοινωνικού» προτύπου. Η επικοινωνία είναι ένα συλλογικό κι όχι ατομικό κεκτημένο, όχι όμως για αυτό τον τρόπο αλληλεπίδρασης. Το θέμα είναι άκρως επίκαιρο, ενδιαφέρει το καθέναν από εμάς και το σχήμα κερδίζει πολλούς πόντους από την επιλογή αυτής της θεματικής. Παρόλο που το Demagogue Days δεν είναι concept album, οι στίχοι των συνθέσεων ανεξαιρέτως καταπιάνονται με τον εν λόγω προβληματισμό.

Συνθέσεις όπως τα φοβερά και τρομερά Iconoclast, Taciturnity και Aroused and Confused θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος και του Kore Wa!, αν το σχήμα επέτρεπε να εισδύσουν οι πλούσιες symphonic αναφορές που με τόση επιτυχία συνυπάρχουν εδώ με την Gentle Giant art-pop βάση. Το Iconoclast υπομνηματίζει σε λιγότερο από πέντε λεπτά ό,τι αποκαλείται από το 1969 progressive rock: αφορμώμενο τεχνοτροπικά και αισθητικά από τα ‘70s, μεταβολίζει στο σήμερα όλη τη διαχρονία του prog, στην τεχνική, στις έρρυθμές του βάσεις, στις πολυφωνίες και σ’ αυτά τα εμβληματικά πλήκτρα. Εξαιρετικό. Εύφημος μνεία και σ’ αυτό το διαστημικό / συμφωνικό έπος Krystle Fox. Εδώ αρκεί μονάχα η μουσική να αποκαλύψει τα φανερά και κρυφά δελέατά της, εν τη απουσία των στίχων. Το κομμάτι αντηχεί μία δραματική συμφωνικότητα και υπογραμμίζει ότι η ποιότητα κρύβεται αφενός στις λεπτομέρειες, αφετέρου στην ουσία. Κομβικό κομμάτι που υποδηλοί την ηχητική διαφορετικότητα του δίσκου σε σχέση με το προηγούμενό τους έργο. Το Let’s Talk αναδεικνύει μέσα σε ενάμιση λεπτό την αδυναμία για το avant-garde ύφος και τη σύγχρονη οπτική των Jaga Jazzist. Το ομώνυμο συνενώνει επιτυχώς τους Gentle Giant με τον Frank Zappa, ενώ τα Under Mirrored Skies και The Silence Afterwards απογυμνώνουν κλιμακωτά πανέμορφους ήχους και μελωδίες.

Σχηματικά προσδιορίζεται και ως avant-symphonic prog / art-pop, αν και τα avant-prog στοιχεία έχουν μειωθεί αισθητά σε σχέση με το Kore Wa!. Τα synths, που θα τολμούσαμε σε πλείστα σημεία να τα παραλληλίσουμε με τον διαστημικό μυστικισμό του Edgar Froese, κυριαρχούν και καθοδηγούν το μουσικό άρμα του Trond Gjellum. Δεν είναι τυχαίο που τρία εκ των μελών αποδύονται στην ενασχόληση με τα πλήκτρα, Ίσως, αν χρήζει κάτι κάποιας βελτίωσης, αυτά είναι τα φωνητικά του Trond Gjellum αν και δεν φθάνουμε στο σημείο να τα αποκαλέσουμε ενοχλητικά. 

Αναμφισβήτητα οι Suburban Savages δεν δρέπουν δάφνες πρωτοπορίας, δεν πλέουν δηλαδή εκουσίως σε αχαρτογράφητα νερά, αλλά έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο διηνεκές και όχι σε ένα αναμασημένο παρελθόν. Δίχως να επιδιώκουν να ανακαλύψουν τον τροχό, διαφοροποιούνται πρωτίστως από τους συντοπίτες ομογάλακτούς τους, αισθητικώς αλλά και σε ύφος. Οι Νορβηγοί κυκλοφόρησαν ένα δεύτερο στη σειρά πάρα πολύ καλό album με άκρως ενδιαφέρουσα άποψη, μουσική και στιχουργική. Ένας δίσκος που αναδεικνύει τις πολλές αρετές του, αλλά και τα λίγα μειονεκτήματά του. Σοφός όποιος έχει αντιληφθεί πως για να ενστερνιστείς την καθολικότητα και την αλήθεια της τέχνης, την βιώνεις και με τα λάθη της.

8 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Το Demagogue Days φαντάζει ως το τρίτο εξελικτικό βήμα των Suburban Savages με εμφανείς αλλαγές στην σύνθεση όσο και την κατεύθυνση της μπάντας. Μεστές συνθέσεις, συγκροτημένη απόδοση χωρίς υπερβολές στην ανάπτυξη και ηχητική ομοιογένεια. Τα όποια avant-prog στοιχεία που ήδη είχαν ατονήσει από το Kore Wa!, τώρα είναι εντελώς απόντα δίνοντας την θέση τους σε μελωδικά περάσματα που φέρνουν στο μυαλό τους Gentle Giant και Genesis. Αυτή τη φορά οι Suburban Savages κινούνται στο πεδίου του prog όπως αυτό παιζόταν στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 , όπου προέκυψε η ανάγκη οικονομίας στον αυτοσχεδιασμό και τη σύντομη ολοκλήρωση ιδεών, παράγοντας μικρότερα σε διάρκεια κομμάτια. Παρόλα αυτά,  η ποιότητα παραμένει στην παραγωγή που στηρίζει το προσιτό ύφος του συνολικού έργου με την μοντέρνα προσέγγιση που τους χαρακτηρίζει έτσι κι αλλιώς. Η απουσία του στοιχείου της έκπληξης υπερκαλύπτεται από αρμονικές δυναμικές που ιντριγκάρουν, αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι οι Suburban Savages δεν είναι απλά ένα side-project των εξαιρετικών Panzerpappa, αλλά μια αυτόφωτη περίπτωση μουσικού συνόλου που προσπαθεί να γράψει την δική του ιστορία. Ακόμα και η αναγνωρίσιμη φιλοτέχνηση του εξωφύλλου ως σταθερή αξία από την ίδιο καλλιτέχνη αποτυπώνει αισθητικά στο απόλυτο το μουσικό περιεχόμενο. Τα κομμάτια Iconoclast και Under Mirrored Skies ξεχωρίζουν για την υφολογική τους ποικιλία και ευελιξία. Αξιόλογη κυκλοφορία που αξίζει την προσοχή μας.

7.5 / 10

Γιάννης Ζαβραδινός