Motorpsycho – The All Is One

Intro: Dimitris Kaltsas

The legendary Motorpsycho have been building an enviable discography since 1990, without taking a single break, and they’ve changed the style of their music several times. For over 10 years they have invested mainly in progressive rock and the results are so impressive that they justifiably surprise even their most loyal followers.

This year’s double album The All Is One is the final part of the “Gullvåg Trilogy”, in which Bent Sæther, Hans Magnus Ryan and Tomas Järmyr were helped significantly by three great musicians: Reine Fiske (Dungen, The Amazing, Träd, Gräs och Stenar), Lars Horntveth (Jaga Jazzist, Amgala Temple), and Ola Kvernberg (Grand General, Ola Kvernberg Trio, Trondheim Jazz Orchestra). After two masterpieces, The Tower (2017) and The Crucible (2019), the Norwegian pioneers return with an 85-minute album (like The Tower), exceeding all expectations, while the bar is already set very, very high…

Reliability, quality and consistency over time

The Norwegian masters, Motorpsycho, are back again impressing with their well-known successful recipe. Without any mood for rest, their course has apparently designated them as a band of unique quality with a leading role in the modern progressive movement, ambassadors of a tradition, of which they themselves are one of the most important representatives.

The Norwegians, who are going through a period of prolonged form, continue on the paths they started to follow with the fantastic The Tower and The Crucible, closing the album trilogy entitled “Gullvåg Trilogy”. Håkon Gullvåg’s covers for these albums were, among other things, a source of inspiration for the compositions. Those who are aware of Motorpsycho’s music in almost thirty years, but especially with their albums during the last decade, know their importance and contribution to contemporary progressive music. With releases that touch perfection, they revolve around the axis of unstoppable creativity that leads them to new paths and finally remain at the top, enriching the music of the 21st century. One could argue that Motorpsycho is the most important band in the broad space of progressive sound, as long as one listens to what preceded The All Is One.

If The Tower and The Crucible are two albums that complement each other and are two undeniably amazing masterpieces, the third part is a continuation, and an attempt to develop the compositional and performing quests of Motorpsycho. With the help of Reine Fiske, but also strings and percussion, Motorpsycho creates an acrobatic effect between garage pop-rock structure in smaller compositions and “traditional” prog-meets-jazz-meets-folk mix, especially regarding the 42-minute epic in the middle of the album, entitled N.O.X. ∞. It may be an attempt to incorporate all those elements that make Motorpsycho unique, to offer an ambitious composition that tries to balance their irresistible ability to search and discover new soundscapes. Therefore, with such a composition starring in the middle of the album, Motorpsycho are essentially offering two albums in one.

Thus, from the epic mood left by the 42-minute N.O.X. ∞, the return to simpler forms, shorter durations and a lighter atmosphere, offers the balance that an 85-minute album needs, perhaps with a somewhat uneven distribution in the dynamics of the compositions, but with the result justifying them. From the early Beatles in the quietest moments, to the colorful improvisations, the sound of the mellotron, the groovy guitars and the “classic” Motorpsycho moments like The Same Old Rock.

Of course it’s an album that will enrich any record collection, that of a Motorpsycho fan or someone who listens to the band’s music for the first time. Truth is the album offers a complete package that transforms the thirty years of existence of the Norwegians into 85 minutes, but also shows new paths in their creative course. There are more traditional forms in eight compositions, but also experimentation and jazz passages, cinematic and atmospheric direction with pure Norwegian prog know-how in N.O.X. ∞. Motorpsycho continues to impress, evolve, and offers albums that prove the band is at the highest point of creativity. One only has to listen to the The Tower and The Crucible that preceded to realize the magnitude of their influence. A really huge band.

8.5 / 10

Panos Papazoglou

2^nd opinion

Håkon Gullvåg’s beautiful painting in the cover of The All Is One reminds us of the connection of Motorpsycho’s new album with their two previous records, although there are clear differences, at least structurally, especially the 43-minute N.O.X. ∞, the longest and most ambitious track in the band’s career to date.

The instrumentation, the production and the performance of the musicians are perfect from start to finish. It is obvious that all the songs are thoroughly worked to the last detail, while Sæther’s vocals are probably better than ever. The album features some amazing compositions, such as The Same Old Rock (One Must Imagine Sisyphus Happy), The Magpie, Like Chrome, and several parts of N.O.X. ∞, which could be somewhat or much shorter, although it is obvious that the band invested in its unparelleled energy and the groove it exudes when these guys jam. There are no mediocre moments on this Motorpsycho album. Even if The Tower and The Crucible are better albums overall, The All Is One is an album you ’ll listen to over and over again to discover its well-hidden secrets.

8.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Οι θρυλικοί Motorpsycho έχουν χτίσει μία αξιοζήλευτη δισκογραφία από το 1990, χωρίς να κάνουν ούτε ένα διάλειμμα και αλλάζοντας αρκετές φορές το ύφος της μουσικής τους. Εδώ και πάνω από 10 χρόνια έχουν επενδύσει κυρίως στο progressive rock και τα αποτελέσματα είναι τόσο εντυπωσιακά που δικαιολογημένα προκαλούν έκπληξη ακόμα και στους πιστούς ακροατές τους.

Το φετινό διπλό The All Is One αποτελεί το τελευταίο μέρος της τριλογίας “Gullvåg Trilogy”, στο οποίο το trio των Bent Sæther, Hans Magnus Ryan και Tomas Järmyr είχε τη σημαντική βοήθεια τριών εξαιρετικών μουσικών. Αυτοί είναι οι: Reine Fiske (Dungen, The Amazing, Träd, Gräs och Stenar), Lars Horntveth (Jaga Jazzist, Amgala Temple) και Ola Kvernberg (Grand General, Ola Kvernberg Trio, Trondheim Jazz Orchestra). Μετά από δύο αριστουργήματα, το The Tower (2017) και το The Crucible (2019), οι Νορβηγοί πρωτοπόροι επανέρχονται με ένα album 85 λεπτών (όπως και το The Tower), ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, ενώ ο πήχης είναι ήδη τοποθετημένος πολύ πολύ ψηλά από τους ίδιους…

Αξιοπιστία, ποιότητα και διαχρονική συνέπεια

Σταθεροί στο ραντεβού τους με την περιοδική τους δισκογραφική παρουσία, οι Νορβηγοί μαέστροι Motorpsycho επανέρχονται ξανά εντυπωσιάζοντας με τη μόνιμή τους επιτυχημένη συνταγή. Χωρίς καμία διάθεση επανάπαυσης, η πορεία τους σαφέστατα τους έχει ήδη αποτυπώσει ως ένα συγκρότημα μοναδικής ποιότητας με άκρως πρωταγωνιστικό ρόλο στη σύγχρονη προοδευτική κίνηση. Πρεσβευτές μιας παράδοσης, της οποίας οι ίδιοι αποτελούν εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων.

Έτσι λοιπόν, οι Νορβηγοί, οι οποίοι διανύουν μια περίοδο παρατεταμένης φόρμας, με το The All Is One συνεχίζουν στα μονοπάτια που ξεκίνησαν να χαράσσουν με το φανταστικό The Tower και το The Crucible, κλείνοντας την εκπληκτική τριλογία δίσκων με τίτλο “Gullvåg Trilogy”. Τα εξώφυλλα που φιλοτέχνησε ο Håkon Gullvåg αποτέλεσαν μεταξύ άλλων πηγή έμπνευσης στο ξετύλιγμα των συνθέσεων. Όσοι έχουν ήδη ασχοληθεί με το φαινόμενο που αποτελούν αυτοί οι τύποι, μια τριακονταετία σχεδόν, αλλά και ιδίως με την παραγωγή τους την τελευταία δεκαετία, γνωρίζουν τη σημαντικότητα και την προσφορά τους στη σύγχρονη προοδευτική μουσική. Με κυκλοφορίες που αγγίζουν το αριστούργημα, περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της ασταμάτητης δημιουργικότητας που τους παρασύρει σε νέες επωδούς και τελικά παραμένουν στην κορυφή, εμπλουτίζοντας με το έργο τους τα μουσικά δρώμενα και του 21^ου αιώνα. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι Motorpsycho είναι το σημαντικότερο συγκρότημα στον ευρύ χώρο του progressive ήχου, αρκεί να κοιτάξει κάποιος τι έχει προηγηθεί του The All Is One.

Αν το The Tower και το The Crucible είναι δύο άλμπουμ που συμπληρώνουν το ένα το άλλο και αποτελούν δύο αναντίρρητα εκπληκτικά πονήματα, το τρίτο μέρος έρχεται να συνεχίσει, αλλά και να προσπαθήσει να αναπτύξει τις συνθετικές και εκτελεστικές αναζητήσεις των Motorpsycho. Με τη συνδρομή του Reine Fiske, αλλά και εγχόρδων και κρουστών, οι Motorpsycho δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που ακροβατεί μεταξύ garage pop-rock δομής στις μικρότερες συνθέσεις, αλλά και «παραδοσιακής» prog-meets-jazz-meets-folk μίξης, κυρίως όσον αφορά το 42λεπτο έπος που βρίσκεται στο μέσον του άλμπουμ, με τίτλο N.O.X. ∞. Ενδεχομένως να είναι μια προσπάθεια να συμπεριληφθούν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν μοναδικούς τους Motorpsycho, να προσφέρουν μια φιλόδοξη σύνθεση που προσπαθεί να ισορροπήσει την ακαταμάχητη ικανότητά τους να αναζητούν και να ανακαλύπτουν νέα ηχοτοπία. Επομένως, με μια τέτοια σύνθεση να πρωταγωνιστεί εν μέσω του άλμπουμ, οι Motorpsycho προσφέρουν δύο άλμπουμ σε ένα επί της ουσίας.

Έτσι λοιπόν, από την επικολυρική διάθεση που αφήνει το 42λεπτο N.O.X. ∞, η επαναφορά σε απλούστερες φόρμες, μικρότερες διάρκειες και μια ανάλαφρη ατμόσφαιρα, καλείται να  προσφέρει την ισορροπία που ένα 85λεπτο σχεδόν άλμπουμ επιζητά, ίσως με μια κάποια άνιση κατανομή στη δυναμική των συνθέσεων, αλλά με το αποτέλεσμα να τους δικαιώνει. Από τις πρώιμες Beatles αναφορές στις πιο ήρεμες στιγμές, στους ποικιλόμορφους αυτοσχεδιασμούς, τον ήχο του mellotron, τις groovy κιθάρες και τις «κλασικές» Motorpsycho στιγμές σαν το The Same Old Rock.

Φυσικά αποτελεί ένα άλμπουμ που θα εμπλουτίσει κάθε δισκοθήκη, είτε του οπαδού των Motorpsycho, μύστη της σημαντικότητάς τους, είτε εκείνη του ακροατή που θέλει μια πρώτη άποψη των πεπραγμένων τους. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι το άλμπουμ προσφέρει ένα πλήρες πακέτο που μετουσιώνει τη τριακονταετή ύπαρξη των Νορβηγών σε 85 λεπτά, αλλά και δείχνει νέους δρόμους στην αεικίνητη δημιουργική τους πορεία. Πιο παραδοσιακές φόρμες σε οκτώ συνθέσεις, αλλά και πειραματισμός και jazz περάσματα, κινηματογραφική και ατμοσφαιρική κατεύθυνση με μια άκρως Νορβηγική prog τεχνογνωσία στο N.O.X. ∞. Οι Motorpsycho συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν, να εξελίσσονται, αλλά και να προσφέρουν ολοκληρωμένα μουσικά έργα που τους αναδεικνύουν σε ένα συγκρότημα που εξακολουθεί να βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της δημιουργικότητάς του. Αρκεί κανείς να στραφεί στο The Tower και το The Crucible που προηγήθηκαν για να αντιληφθεί το μέγεθος της επιρροής τους. Ένα πραγματικά τεράστιο γκρουπ.

8.5 / 10

Πάνος Παπάζογλου

2^η γνώμη

O πανέμορφος πίνακας του Håkon Gullvåg στο εξώφυλλο του The All Is One μας θυμίζει τη σύνδεση του νέου δίσκου των Motorpsycho με τα δύο προηγούμενα albums τους, αν και τουλάχιστον δομικά υπάρχουν σαφείς διαφορές. Η κυριότερη είναι βέβαια το σχεδόν 43λεπτο N.O.X. ∞, το μεγαλύτερο και πλέον φιλόδοξο κομμάτι στη μακρόχρονη πορεία της μπάντας μέχρι σήμερα.

Η ενορχήστρωση, η παραγωγή και η απόδοση των μουσικών είναι τέλεια από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι εμφανές ότι όλα τα κομμάτια είναι δουλεμένα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια, ενώ τα φωνητικά του Sæther είναι ίσως καλύτερα από ποτέ. Στο album υπάρχουν μερικές καταπληκτικές συνθέσεις, όπως ταThe Same Old Rock (One Must Imagine Sisyphus Happy), The Magpie, Like Chrome, καθώς και αρκετά σημεία του N.O.X. ∞, το οποίο νομίζω πως θα μπορούσε να είναι κατά τι ή αρκετά μικρότερο, αν και είναι φανερό πως η μπάντα επένδυσε στην αξεπέραστη ενέργεια και το groove που αποπνέει όταν τζαμάρει σε πιο χαλαρό πλαίσιο. Δεν υπάρχουν μέτριες στιγμές ούτε σε αυτό τον δίσκο των Motorpsycho. Ακόμα κι αν τα The Tower και The Crucible το ξεπερνούν στη σύγκριση, το The All Is One είναι ένα album που δεν χορταίνεις να ακούς ξανά και ξανά για να ανακαλύψεις τα καλά κρυμμένα μυστικά του.

8.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς