Malady – Toinen Toista

Intro: Thomas Sarakintsis
Translation: Alexandros Mantas
25 / 11 / 2018

The feelings evoked by the debut album of the Finnish Malady two years ago are still fresh in my mind. It’s a quintet which in mid-February reintroduced themselves with their second album Toinen Toista, once again via the widely-known by now Svart Records. Since they were founded, they zeroed in on a single aim: to release an album before they reach the 50th year of their life. Although this may reflect a relaxed and languid stance on their behalf, it also signals the patience and devotion they showed in producing aesthetically impeccable works contrary to frivolous quick success. The fact that they are still very young combined with the unpretentious zeal with which they view prog rock, was an achievement of the first magnitude.

[bandcamp width=100% height=120 album=1468152801 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Dreamlike, breezy and nostalgic soundscapes

Verbatim, the title is translated as “The Second One”, therefore it announces what Toinen Toista is. The line-up consists of the same members of the debut album namely of Babak Issabeigloo (vocals, guitar), Tony Björkman (guitar), Jonni Tanskanen (bass), Ville Rohiola (mellotron, hammond organ, grand piano) και Juuso Jylhänlehto (drums). Aside them, a myriad of guest musicians colour the musical direction with instruments like the double bass, the flute, the violin and the mini-moog.

Their new album is pretty much among the lines their first one set and it is its natural continuation. The style and mood are quite similar and the production is slightly more polished, though keeping the analogue parameter into the equation. The music exudes a mellifluous and introvert aura, but it’s less cloudy in comparison with their first album. The five compositions (four songs plus an interlude) constitute for starters a wandering back at the early 70s. The blending of two different schools of progressive rock, the Finnish and the British ones, could illustrate the band’s angle. Specifically, legends of Finnish prog like Wigwam and Tasavallan Presidentti are their salient influences, combined with a King Crimson (Greg Lake era) vibe, but also a general 70s British prog slant which recalls even Camel. This hybrid, vintage distillation is reinforced coming by Kalevala, Haikala and Tabula Rasa. Moreover, there are funky references popping up here and there, like in the third cut Tiedon Kehtolaulu, as well as classical influences like in the short Laulu Sisaruksille. The attractive guitar riffs which echo those of the debut album, the shining solos, the daft bass lines as well as the emblematic keyboards carry out their task ideally and they are integral parts of the band’s sound. Aside the aforementioned compositions, the Finnish forge three more with the epic Nurja Puoli bookending the album whose lyricism does a balancing act between nostalgia and prog epopee and rewards us lavishly, one of the top moments in progdom in 2018. The title-track that kicks off the album along with the luring Etsijän Elinehto which stands out thanks to its imaginative guitar solo and not only, immortalize the abundant quality of the album. Consequently, the band’s sonic spectrum is characterized mostly by lyricism and melody while the centrifugal influences of some members attach the necessary variety to the band. It becomes instantly perceptible that they are doing fine both compositionally- and performing-wise.

To summarize, Toinen Toista is an admirable piece of work which repays careful listens. Malady without a trace of pretentious novelty, come up with overflowing melodies and forge inspired, old-school prog rock. They raise the bar and rightfully so. The north European vintage scene is boiling.

8.5 / 10

Thomas Sarakintsis

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
25 / 11 / 2018

Τα συναισθήματα που προκάλεσε το προ διετίας φερώνυμο ντεμπούτο των Φινλανδών Malady, είναι ακόμη νωπά. Πρόκειται περί ενός πενταμελούς σχήματος, οι οποίοι στα μέσα Φεβρουαρίου μάς επανασυστήθηκαν με το δεύτερό τους πόνημα Toinen Toista, ξανά δια της πασίγνωστης πλέον Svart Records. Από τη σύστασή τους οι Malady είχαν επικεντρωθεί στον εξής έναν στόχο: να κυκλοφορήσουν δίσκο πριν συμπληρώσουν το πεντηκοστό έτος της ηλικίας τους. Αυτό αν και προδιαθέτει μία χαλαρή και ράθυμη στάση, συνεπάγει την υπομονή και την προσήλωσή τους στην παραγωγή αισθητικά άρτιων δημιουργιών στον αντίποδα δηλαδή κάθε κενοδόξου γρήγορης επιτυχίας. Το πολύ νεαρό της ηλικίας τους σε συνάρτηση με την ανεπιτήδευτη ζέση με την οποία προσέγγισαν το prog rock τους, συνιστούσε ένα επίτευγμα ολκής.

[bandcamp width=100% height=120 album=1468152801 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ονειρώδη, νοσταλγικά ηχοτοπία

Aυτολεξεί ο τίτλος του δίσκου μεταφράζεται ως The Second One, επομένως αναγγέλλει αυτό που είναι το Toinen Toista. Προσθαφαιρέσεις στη σύνθεση σε σχέση με το ντεμπούτο τους δεν παρατηρούνται, με την πεντάδα να απαρτίζεται και πάλι από τους Babak Issabeigloo (φωνή, κιθάρα), Tony Björkman (κιθάρα), Jonni Tanskanen (μπάσο), Ville Rohiola (mellotron, hammond organ, grand piano) και Juuso Jylhänlehto (τύμπανα). Από ‘κει και πέρα υπάρχει μία πλειάδα καλεσμένων μουσικών, οι οποίοι επιχρωματίζουν τη μουσική κατεύθυνση επιμελούμενοι όργανα όπως το κοντραμπάσο, το φλάουτο, το βιολί και το mini-moog.

Το νέο τους δημιούργημα δεν παρεκκλίνει της πορείας που χάραξε το πρώτο τους album, αποτελώντας τη φυσική του συνέχεια. Το ύφος και η διάθεση είναι παρόμοια, με την παραγωγή ελαφρώς πιο γυαλισμένη αλλά πάντα έχοντας ως παράμετρο τον αναλογικό ήχο. Η μουσική του σχήματος αποπνέει μία μειλίχια και εσωστρεφή αύρα, είναι όμως λιγότερο ομιχλώδης συγκριτικά με το πρώτο τους album. Οι πέντε συνθέσεις, τέσσερις συν ένα ιντερλούδιο, συνιστούν μία καταρχήν περιήγηση στα early ’70s.  Το συνταίριασμα δύο διαφορετικών σχολών προοδευτικού rock, του Φινλανδικού και του Βρετανικού, θα μπορούσε να περιγράψει σχηματικά το αισθητικό πρόταγμα της μπάντας. Συγκεκριμένα, θρύλοι του finnish prog όπως οι Wigwam και οι Tasavallan Presidentti αποτελούν τον πυλώνα των επιρροών τους, σε συνδυασμό με ένα εμβολιασμένο King Crimson επί Greg Lake vibe αλλά και μία εν γένει 1970s British prog κλίση που αγγίζει και τους Camel. Το υβριδικό αυτό vintage απόσταγμα ενισχύεται περνώντας και από τους Kalevala, Haikala και Tabula Rasa. Επιπροσθέτως, σε σημεία του album ξεπροβάλλουν funky αναφορές, όπως στο τρίτο κομμάτι του album Tiedon Kehtolaulu καθώς και επιδράσεις από κλασική μουσική όπως συμβαίνει στο σύντομο Laulu Sisaruksille. Τα παρεμφερή με το ντεμπούτο θελξικάρδια κιθαριστικά riffs, τα απαστράπτοντα σόλο, οι επιδέξιες μπασογραμμές, καθώς και τα εμβληματικά keyboards επιτελούν ιδανικά το σκοπό τους αποτελώντας τα ειδοποιά χαρακτηριστικά της μπάντας. Πέρα από τις προαναφερόμενες συνθέσεις οι Φινλανδοί φιλοτεχνούν τρεις ακόμη, με το ακροτελεύτιο μακροεπές Nurja Puoli, η λυρικότητα του οποίου ακροβατεί μεταξύ νοσταλγίας και prog εποποιίας, να μάς ανταμείβει πλουσιοπάροχα, όντας στην κορυφή των prog κομματιών για το 2018. Το φερώνυμο εναρκτήριο άσμα μαζί με το σαγηνευτικό Etsijän Elinehto που ξεχωρίζει για το ευφάνταστο κιθαριστικό σόλο κι όχι μόνο, απαθανατίζουν την ξέχειλη ποιότητα του δίσκου. Συνεπώς, το ηχητικό φάσμα του συγκροτήματος διακρίνεται κυρίως για το λυρισμό και τη μελωδία, ενώ οι φυγόκεντρες επιρροές κάποιων μελών προσδίδουν στην μπάντα την απαιτούμενη ποικιλία. Όπως γίνεται αντιληπτό, συνθετικά και εκτελεστικά τα πηγαίνουν και πάλι περίφημα.

Για να συνοψίσουμε, το Toinen Toista είναι ένα αξιοθαύμαστο έργο που αξίζει υπομονής και ενδελεχούς ακρόασης. Οι Malady δίχως ίχνος επιτηδευμένης καινοφάνειας μελωδούν και ποιούν οιστρήλατο prog rock παλαιάς κοπής. Πλέον δικαίως θέτουν ψηλά τον πήχη. Η βορειοευρωπαϊκή vintage prog σκηνή κοχλάζει.

8.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης