Cynic – Ascension Codes

Intro: Tasos Poimenidis

Cynic is one of the most important progressive bands in the history of music even though their releases are not that many. With one album per decade in the last four decades, two outstanding masterpieces, Focus and Traced In Air, and a good album but rather weak compared to their first two (Kindly Bent to Free Us) they have greatly changed today’s progressive metal. The possibility of finding in Florida four underage kids who loved jazz fusion as much as technical death metal in the early 90’s was almost non-existent, but it did happened and the atomic bomb of Focus left a charge that is now found in most of tech death metal bands but also in several progressive metal of today. The loss of the two Seans, these incredible one of a kind musicians, was painful, but Masvidal found the courage to return with new music that not only honors their memory, but is one of the most triumphant moments of recent years.

[bandcamp width=100% height=120 album=2141629668 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Signal transmitted, message received

The shadow of death has been very heavy for Paul Masvidal in recent years, as Masvidal himself has stated through his social media accounts. Sean Reinert, who had been absent from the band for years, was probably the first drummer in history to combine extreme metal with fusion drumming, while the one and only Sean Malone who was almost never absent from the band was one of the most important bassists worldwide. How can one replace two music giants?

Masvidal chose one of the most amazing drummers of his generation, the great Matt Lynch. His work on the album in some parts is from another planet, of course with elements from his late predecessor, but also adding his own powerful musical personality. I really cannot imagine many drummers with such fitting and fantastic performance as his own in this album.

As for Malone? Masvidal’s choice was to simply not replace him. The bass lines are played by Dave Mackay’s bass synthesizer who is also responsible for the keys that have a very strong and central role on this album with sounds that perfectly highlight the compositions. Thus, having another melodic instrument other than electric guitars, we hear very rich music and themes that we had never encountered on Cynic records before. Btw, that bass synth sound is so convincing that if I had not read it I would never have guessed that it’s not electric bass. Besides, the participation of the charismatic Plini on the lead guitars is another great musical source in Ascension Codes.

Losses have fatally marked this record, how could it be otherwise… Masvidal is a man who has always had an inclination for philosophy, Eastern religions and nature, and death has fueled his thought and the material of this work in both the atmosphere and the lyrics. However, the album is not soaked in grief and loss, but takes these events and processes them, giving food for thought and introspection.

But where is the album placed musically? Personally, I got the impression that it’s like a natural continuation of Traced in Air which is also the album of their past that sounds closer, but also keeping some elements from the most rock parts of Kindly Bent to Free Us, while there are always ambient interludes among the main tracks that sound very atmospheric and spacey. The rhythm metal guitars have returned for good after their poor presence on the previous album and the result justifies Masvidal but also those who had complained about the metal element that was missing and always fitted Cynic’s music so much. Along with the guitars, the vocoder, which is their trademark, has also returned.

This is an album that sounds 100% Cynic and at the same time proves that as a composer Masvidal was not afraid to leave his comfort zone. An authentic redefinition of the band, by no means a remake of the band’s previous albums, a work that extends one hand to the past and with the other shows the present and the future. A work that is heard and experienced in its entirety, without any striking weaknesses with a quality that almost never falls below exceptional. An album born through death and mourning that is both a celebration of life and soul, one of the best records of recent years.

9 / 10

Tasos Poimenidis

2^nd opinion

The year 2020 was tragic for these Miami based prog metal visionares. With two-thirds of the line-up absent, a comeback album seemed impossible, but Masvidal’s mystical worldview led him to embark on this new journey. On this record he reaches into the past to channel and honor his fallen co-creators. The album sounds ethereal, otherworldly, unique, and incredibly atmospheric. The music is complex and intricate, but all that complexity works to create a darkly chill soundscape. Perhaps the biggest drawback that the album has is the interludes that feel very similar and just take me out of the album’s flow. However and despite that complaint, the compositions still have a certain solidity and hide enough details. I love how the artwork style hasn’t changed, it authentically looks like the old ones. Ascension Codes is a strangely beautiful work that contains a mysterious ethereal energy that attracts you and makes you feel that you just have passed through a stargate, witnessing something beyond standard reality. Great work Paul!

8.5 / 10

Goran Petrić

Εισαγωγή: Τάσος Ποιμενίδης

Οι Cynic είναι μία από τις σημαντικότερες progressive μπάντες στην ιστορία της μουσικής και ας είναι το έργο τους τόσο μικρό σε ποσότητα. Με ένα album ανά δεκαετία τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, δύο καταφανή αριστουργήματα, τα Focus και Traced In Air και ένα καλό album αλλά μάλλον λίγο συγκρινόμενο με τα δύο πρώτα τους (Kindly Bent to Free Us) άλλαξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό το ευρύτερο progressive metal του σήμερα. H πιθανότητα να βρει κανείς στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 στην Florida τέσσερα σχεδόν αμούστακα παιδιά να αγαπούν με θέρμη την jazz fusion όσο και το τεχνικό death metal ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, να όμως που συνέβη και η ατομική βόμβα του Focus άφησε ενεργό φορτίο που πλέον εντοπίζεται στην πλειονότητα των τεχνικών death metal μπαντών αλλά και σε αρκετές progressive metal μπάντες του σήμερα. Η απώλεια των δύο Seans, αυτών των απίθανων one of a kind μουσικών ήταν οδυνηρή, αλλά ο Masvidal βρήκε το θάρρος να επιστρέψει με καινούρια μουσική που όχι μόνο τιμάει τη μνήμη τους, αλλά είναι από τις θριαμβευτικότερες στιγμές των τελευταίων ετών.

[bandcamp width=100% height=120 album=2141629668 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Το σήμα μεταδόθηκε, το συναίσθημα ελήφθη

Η σκιά του θανάτου τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ βαριά για τον Paul Masvidal, τον αντίκτυπο του οποίου έχει εκφράσει και ο ίδιος ο Masvidal μέσα από τους social media λογαριασμούς του. Ο ήδη απών από την μπάντα για χρόνια Sean Reinert είναι μάλλον ο πρώτος drummer στην ιστορία που πάντρεψε το extreme metal με το fusion drumming, ενώ ο μοναδικός Sean Malone που δεν έλειψε σχεδόν ποτέ από την μπάντα υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μπασίστες παγκοσμίως. Πώς μπορεί κανείς να αντικαταστήσει δύο μουσικούς γίγαντες;

Στην θέση του πρώτου, ο Masvidal επέλεξε έναν από τους πιο εκπληκτικούς ντράμερ της γενιάς του, τον σπουδαίο Matt Lynch. Η δουλειά του στο album σε σημεία είναι από άλλο πλανήτη, φυσικά με καταβολές από τον αποθανόντα προκάτοχο του, αλλά προσθέτοντας τη δική του πανίσχυρη μουσική προσωπικότητα. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πολλούς drummers που θα μπορούσαν να έχουν τόσο ταιριαστή και φανταστική απόδοση σαν τη δική του σε αυτή τη δουλειά.

Όσο για τον Malone; Εδώ η επιλογή του Masvidal ήταν να μην αντικατασταθεί. Οι μπασογραμμές είναι παιγμένες από το bass synthesizer του Dave Mackay οποίος είναι υπεύθυνος και για τα πλήκτρα που σε αυτό τον δίσκο έχουν πολύ έντονο και κεντρικό ρόλο με ήχους που αναδεικνύουν άψογα τις συνθέσεις. Έχοντας άλλο ένα μελωδικό όργανο λοιπόν πλην της ηλεκτρικής κιθάρες, ακούμε ένα πολύ πλούσιο ηχητικά αποτέλεσμα και εμπνευσμένα θέματα που δεν είχαμε ξανασυναντήσει σε Cynic δίσκους. Η δε δουλειά με το bass synth σε σημεία είναι τόσο πειστική που αν δεν το διάβαζα δεν θα μάντευα ποτέ ότι δεν ανήκει σε κανονικό μπάσο. Η δε συμμετοχή του χαρισματικού Plini στις lead κιθάρες αποτελεί ένα ακόμη σπουδαίο μουσικό υλικό από το οποίο φτιάχτηκε το Ascension Codes.

Οι απώλειες μοιραία έχουν σημαδέψει το δίσκο, πώς θα μπορούσε άλλωστε… Ο Masvidal είναι ένας άνθρωπος που ανέκαθεν είχε ροπή προς τη φιλοσοφία, τις θρησκείες της Ανατολής και τη φύση και ο θάνατος τροφοδότησε τη σκέψη του και το υλικό αυτής της δουλειάς τόσο σε ατμόσφαιρα όσο και στιχουργικά. Όμως ο δίσκος δεν είναι βουτηγμένος στον θρήνο και στην απώλεια, αλλά παίρνει τα γεγονότα αυτά και τα επεξεργάζεται, δίνοντας τροφή για σκέψη και ενδοσκόπηση.

Που τοποθετείται όμως μουσικά ο δίσκος; Προσωπικά μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι φαντάζει σαν μια φυσική συνέχεια του Traced in Air που είναι και ο δίσκος του παρελθόντος τους που φαντάζει εγγύτερα, κρατώντας όμως και κάποια στοιχεία από τα πιο rock του Kindly Bent to Free Us, ενώ ανάμεσα στα main κομμάτια υπάρχουν πάντα ambient interludes που ακούγονται πολύ ατμοσφαιρικά και spacey. Οι ρυθμικές metal κιθάρες επέστρεψαν για τα καλά μετά την φτωχή τους παρουσία στον προηγούμενο δίσκο και το αποτέλεσμα δικαιώνει τον Masvidal αλλά και όσους γκρίνιαζαν για το metal στοιχείο που έλειπε και τόσο ταίριαζε στους Cynic. Μαζί με τις κιθάρες επέστρεψε και το vocoder που αποτελεί σήμα κατατεθέν τους.

Πρόκειται για έναν δίσκο που ενώ ακούγεται 100% Cynic, ταυτόχρονα δείχνει και έναν συνθέτη που δεν φοβήθηκε σε πολλά σημεία να βγει από το comfort zone του. Ένα αυθεντικό redefinition της μπάντας, επ’ ουδενί αναμάσημα των παλιών δουλειών της μπάντας, αλλά ένα έργο που απλώνει το ένα χέρι του στο παρελθόν και με το άλλο δείχνει το παρόν και το μέλλον. Μια δουλειά που ακούγεται και βιώνεται στην ολότητα της, χωρίς χτυπητές αδυναμίες με ποιότητα που δεν πέφτει σχεδόν ποτέ κάτω του εξαιρετικού. Ένα album που γεννήθηκε με θάνατο και θρήνο που αποτελεί ταυτόχρονα μια γιορτή της ζωής και της ψυχής, ένας από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων χρόνων.

9 / 10

Τάσος Ποιμενίδης

2^η γνώμη

Το 2020 ήταν μία τραγική χρονιά για αυτούς τους prog metal οραματιστές με έδρα το Miami. Με τα δύο τρίτα του κύριου γκρουπ απόντα πια, ένα άλμπουμ επιστροφής φαινόταν αδύνατο, αλλά η μυστικιστική κοσμοθεωρία του Masvidal τον οδήγησε να ξεκινήσει αυτό το νέο ταξίδι. Σε αυτόν τον δίσκο οδηγείται στο παρελθόν για να ξαναβρεί και να τιμήσει τους πεσόντες φίλους του. Το άλμπουμ ακούγεται αιθέριο, απόκοσμο, μοναδικό και απίστευτα ατμοσφαιρικό. Η μουσική είναι περίπλοκη και σύνθετη, αλλά όλη αυτή η πολυπλοκότητα λειτουργεί για να δημιουργήσει ένα σκοτεινό χαλαρό ηχητικό τοπίο. Ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημα που έχει το άλμπουμ είναι τα ιντερλούδια που μοιάζουν πολύ και με βγάζουν από τη ροή του άλμπουμ. Ωστόσο και παρά αυτό το παράπονο, οι συνθέσεις εξακολουθούν να έχουν σταθερότητα και να κρύβουν αρκετές λεπτομέρειες. Λατρεύω το πώς το στυλ του εξωφύλλου δεν έχει αλλάξει και μοιάζει αυθεντικά με τα παλιά. Το Ascension Codes είναι ένα παράξενα όμορφο έργο που περιέχει μια μυστηριώδη αιθέρια ενέργεια που σε ελκύει και σε κάνει να νιώθεις ότι μόλις πέρασες από μια αστρική πύλη και έγινες μάρτυρας κάτι εκτός ​​των συνηθισμένων. Φοβερή δουλειά Paul!

8.5 / 10

Goran Petrić