Caligonaut – Magnified as Giants

Intro: Thomas Sarakintsis

The newly formed Caligonaut from Norway is the solo project of Gentle Knife, Oak, and Airbag guitarist, Ole Michael Bjørndal. Magnified As Giants is the first album by the active and talented guitarist, with the help of some of his friends and collaborators from Wobbler, Pymlico, Airbag and Meer, as well as keyboardist and composer Iver Kleive. Apart from the amazing bassist Karl Hultgren, Lars Fredrik Frøiislie (keyboards), and Andreas W.S. Prestmo (backing vocals) from Wobbler play here, Åsa Ree on violin and some backing vocals (who also plays in this year’s Playing House by Meer), while Henrik Fossum (Airbag) and Arild Brøter (Pymlico) sit behind the drum kit (the first participates in the opening track of the album, while Brøter plays in two of the other three songs). Finally, Stephan Hvinden, another member of Pymlico, participates in the guitars, along with Ole Michael Bjørndal. It is interesting to hear if this interaction can bear fruit.

[bandcamp width=100% height=120 album=2269946561 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

A most pleasant surprise

This album which includes four tracks spanning 50 minutes provides sounds inspired by both the 70s vintage prog and modern prog rock. You can hear different influences during the whole record, from a dark mood reminiscent of King Crimson, the use of acoustic guitars that brings Alex LIfeson (Rush) to mind, the perfect harmony between guitar and the keyboards that evoke the atmosphere of early Genesis, there are some guitar riffs inspired by Black Sabbath but much more important than these is the fact that Ole Michael Bjørndal brought so much originality and creativity to the table. Ole managed to free himself from the “retro trap” by adding some modern prog freshness. He’s matured into a fine songwriter while his guitar playing is on a completely new and higher level. Despite his slightly limited vocal abilities, Bjørndal sings in a convincing way supporting his own lyrics.

The great team work is a very strong point of this work, and the fact that the band leader had the musical help of the three members of Wobbler is another reason why this album deserves special attention among prog rock enthusiasts. Their skill and imagination enrich this album and make it more exciting. Hultgren’s bass sections are impeccably good, and there are also some really majestic keyboard and mellotron passages played by Lars Fredrik Frøislie. The album is almost flawlessly produced, every instrument can clearly be heard and distinguished in the mix.

The title track is the most accessible here. It has beautiful acoustic guitar playing, a memorable chorus, and a clearly 80s pop background. The two longer songs, Lighter Than Air and Emperor, are beautifully constructed, both painted with numerous tempo and mood shifts, both electric and acoustic segments, some creative vocal harmonies, and great arrangements. As a whole, Magnified as Giants is one of those albums that gets better each time you listen to it. There are so many small and beautiful details that come out gradually on repeated plays. Maybe the album will sound a bit melancholic and monotonous to some prog lovers, but Bjørndal used a beautifully melancholic approach and somber tones to conjure up some strong and painful emotional scars from his past. Thus, the album as a whole has a very intimate, calming effect, and is a wonderful experience.

Magnified as Giants came as a pleasant surprise at the beginning of the year, when we need something honest and emotionally therapeutic to help us through these traumatic times. However, with all the good things this album has to offer, which I’m sure many will like, I give this album my highest recommendation.

8 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

For the most part, Magnified as Giants summarizes on the one hand the experience Ole Michael Bjørndal has gained from his collaborations with so many musicians, and on the other hand emphasizes the fact that he does not deviate much from the sound of these bands. Thus, with an expectedly flawless production, the sound combines all the elements that characterize the noticeable mark of Wobbler, Pymlico and the first three Airbag records, with 00s and 10s prog in the style of Opeth. There’s a distinguishable mellow element, which coexists with the aforementioned references, a characteristic of the band leader’s artistic personality. On the plus side, it’s not a good 70’s revival album. There are undeniably beautiful points, e.g. in Hushed for example, with the violin, keyboards and solos offering something extra, and also a song that makes a difference; the awesome 20 minute Lighter Than Air with its adventurous climaxes and those symphonic and space parts, a composition that could well replace some of the tracks on the latest Wobbler album. With this exception and given that in the other two tracks there are some interesting moments, the result compositionally and stylistically is somewhat predictable, with the factors of surprise and diversity being more or less absent.

6.5 / 10

Thomas Sarakintsis

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης

Οι νεοσύστατοι Νορβηγοί Caligonaut αποτελούν το solo project του κιθαρίστα των Gentle Knife, Oak και Airbag, Ole Michael Bjørndal. Το Magnified As Giants συνιστά την πρώτη δισκογραφική δουλειά του δραστήριου και ταλαντούχου κιθαρίστα υπό το όνομα Caligonaut, με τη συνδρομή μερικών ομοπατρίων του φίλων και συνεργατών από τους Wobbler, Pymlico, Airbag και Meer, καθώς και τη συμμετοχή του πολυπράγμονος οργανίστα και συνθέτη Iver Kleive. Από τους Wobbler, εκτός από τον εκπληκτικό μπασίστα Karl Hultgren, συμμετέχουν οι Lars Fredrik Frøiislie (πλήκτρα), Andreas W.S. Prestmo (δεύτερα φωνητικά) και η Åsa Ree στο βιολί και σε κάποια δεύτερα φωνητικά (λαμβάνει μέρος και στο φετινό Playing House των Meer), ενώ οι Henrik Fossum (Airbag) και Arild Brøter (Pymlico) κάθονται πίσω από το drum kit (ο πρώτος συμμετέχει στο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, ενώ ο έτερος drummer στα δύο από τα υπόλοιπα τρία). Τέλος, στις κιθάρες, μαζί με τον Ole Michael Bjørndal, συμμετέχει και ο Stephan Hvinden, που ανήκει επίσης στο δυναμικό των Pymlico. Έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε αν αυτή η διάδραση δύναται να αποφέρει καρπούς.

[bandcamp width=100% height=120 album=2269946561 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Μία ανέλπιστη έκπληξη

Αυτό το άλμπουμ που περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια διάρκειας 50 λεπτών παρέχει ήχους εμπνευσμένους τόσο από το vintage 70s prog όσο και από το μοντέρνο prog rock. Μπορείτε να ακούσετε διαφορετικές επιρροές σε ολόκληρο το δίσκο, από μια σκοτεινή διάθεση που θυμίζει τοyw King Crimson, τη χρήση ακουστικών κιθάρων που φέρνει στο μυαλό του Alex Lifeson (Rush), την τέλεια αρμονία μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων που θυμίζει την ατμόσφαιρα των πρώιμων Genesis, υπάρχουν μερικά κιθαριστικά riffs εμπνευσμένα από τους Black Sabbath, αλλά πολύ πιο σημαντικό από αυτά είναι το γεγονός ότι ο Ole Michael Bjørndal παρουσιάζει τόση πρωτοτυπία και δημιουργικότητα στον δίσκο. Ο Ole κατάφερε να απελευθερωθεί από την «ρετρό παγίδα» προσθέτοντας μοντέρνα prog φρεσκάδα. Έχει ωριμάσει σε έναν καλό τραγουδοποιό ενώ το παίξιμό του στην κιθάρα του βρίσκεται σε ένα εντελώς νέο και υψηλότερο επίπεδο. Παρά τις ελαφρώς περιορισμένες φωνητικές του ικανότητες, ο Bjørndal τραγουδά με πειστικό τρόπο υποστηρίζοντας τους στίχους του.

Η εξαιρετική ομαδική δουλειά είναι ένα πολύ δυνατό σημείο αυτού του δίσκου και το γεγονός ότι ο ιθύνων νους του συγκροτήματος είχε τη μουσική βοήθεια τριών μελών των Wobbler είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο αυτό το άλμπουμ αξίζει ιδιαίτερη προσοχή στους λάτρεις του prog rock. Η ικανότητα και η φαντασία τους εμπλουτίζουν τα κομμάτια και τα κάνουν πιο συναρπαστικά. Τα παιξίματα του Hultgren στο μπάσο είναι άψογα και υπάρχουν επίσης μερικά πραγματικά μαγευτικά περάσματα πλήκτρων και mellotron που παίζονται από τον Lars Fredrik Frøislie. Η παραγωγή του άλμπουμ είναι σχεδόν άψογη και κάθε όργανο μπορεί να ακουστεί καθαρά και να διακριθεί στη μείξη.

Το ομώνυμο κομμάτι είναι το πιο προσβάσιμο εδώ. Έχει όμορφη ακουστική κιθάρα, ένα ευμνημόνευτο ρεφραίν και ένα σαφώς ’80s pop ύφος. Τα δύο μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια, το Lighter Than Air και το Emperor, είναι όμορφα χτισμένα και τα δύο ζωγραφισμένα με πολλές αλλαγές ρυθμών και διάθεσης, τόσο ηλεκτρικά όσο και ακουστικά τμήματα, μερικές εμπνευσμένες φωνητικές μελωδίες και υπέροχες ενορχησρώσεις. Συνολικά, το Magnified as Giants είναι ένα από αυτά τα άλμπουμ που ακούγεται καλύτερο κάθε φορά που το ακούς. Υπάρχουν τόσες πολλές μικρές και όμορφες λεπτομέρειες που εμφανίζονται σταδιακά στα επαναλαμβανόμενα παιξίματα. Ίσως να ακουστεί λίγο μελαγχολικό και μονότονο σε μερικούς λάτρεις του prog, αλλά ο Bjørndal χρησιμοποίησε μια υπέροχα μελαγχολική προσέγγιση και ζοφερές μελωδίες για να αναπαραστήσει κάποιες έντονες και οδυνηρές συναισθηματικές καταστάσεις από το παρελθόν του. Έτσι, το άλμπουμ στο σύνολό του είναι ένα πολύ οικείο, χαλαρωτικό αποτέλεσμα και αποτελεί μια υπέροχη εμπειρία.

Το Magnified as Giants ήρθε ως μια ευχάριστη έκπληξη στις αρχές του έτους, όταν χρειαζόμαστε κάτι ειλικρινές και συναισθηματικά θεραπευτικό για να μας βοηθήσει σε αυτούς τους τραυματικούς καιρούς. Ωστόσο, με όλα τα καλά πράγματα που προσφέρει αυτό το άλμπουμ, τα οποία είμαι σίγουρος ότι θα εκτιμήσουν πολλοί, το προτείνω ανεπιφύλακτα.

8 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

Στο μεγαλύτερο μέρος του, το Magnified as Giants συγκεφαλαιώνει αφενός την εμπειρία που έχει αποκομίσει ο Ole Michael Bjørndal από τις συνεργασίες του με τόσους μουσικούς, και από την άλλη υπογραμμίζει το γεγονός ότι δεν παρεκκλίνει από τον κατατεθειμένο ήχο που χαρακτηρίζει τα σχήματα των μουσικών που συμμετέχουν. Τοιουτοτρόπως, με μία αναμενόμενα αψεγάδιαστη παραγωγή, ο ήχος συγκερνά όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το ειδοποιό πρόσημο των Wobbler, Pymlico και των τριών πρώτων δίσκων των Airbag, με 00s και 10s prog με τον τρόπο των Opeth. Διακριτό είναι το mellow στοιχείο, που συνυπάρχει μαζί με τις προαναφερθείσες αναφορές, παράγωγο της καλλιτεχνικής ιδιοπροσωπίας του ιθύνοντος νοός. Στα θετικά πρέπει να προσμετρηθεί το γεγονός ότι δεν πρόκειται περί ενός επιτηδευμένου 70’s revival συμπιλήματος, ευτυχώς. Στο δια ταύτα, υπάρχουν αναμφισβήτητα όμορφα σημεία, έτσι όπως ακούγονται στο Hushed επί παραδείγματι, με το βιολί, τα πλήκτρα και τα solos να προσφέρουν το κάτι παραπάνω, αλλά και ένα τραγούδι που κάνει τη διαφορά: αυτό είναι το τρομερό 20λεπτο Lighter Than Air με τις περιπετειώδες κλιμακώσεις του και τις symphonic και space απολήψεις του, σύνθεση που θα μπορούσε κάλλιστα να αντικαταστήσει κάποιο από τα κομμάτια του τελευταίου Wobbler album. Αν εξαιρεθεί το εν λόγω, και δεδομένου ότι και στα υπόλοιπα δύο εναπομείναντα υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες στιγμές, το αποτέλεσμα συνθετικά και υφολογικά είναι κάπως προβλέψιμο, με τους παράγοντες έκπληξη και διαφορετικότητα να απουσιάζουν.

6.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης