Arabs in Aspic – Madness and Magic

Intro: Thomas Sarakintsis

The extremely interesting movement in the contemporary Norwegian scene and in the various aspects of prog rock is very well known. In their latest releases, Arabs in Aspic from Trondheim, oscillate between underground prog and a wider acceptance through a commercial break, without faithfully following in the footsteps of the great Norwegian prog tradition. Their aesthetic sign has been clearly British with striking influences from the 70s prog rock and heavy rock giants. Being absolutely consistent and faithful to their artistic plan during the last decade, they return three years after the wonderful Syndenes Magi (our reviews here), with their sixth album, entitled Madness and Magic. It is very interesting to find out if they remain equally faithful to the style of their previous records.

[bandcamp width=100% height=120 album=2583225222 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Artistic repository of musical magic

The covers of Arabs in Aspic albums are more than interesting. In half of them, the visual epicenter is a female figure, and aspects of female nature are depicted through a peculiar mixture of mannerism and naturalism, sometimes with metaphysical and sometimes with more impressionistic ends. The same goes for Madness and Magic, a title that directly refers to Philip Dossick’s book about the famous Dutch painter Vincent Van Gogh. In the very interesting – and open for various interpretations – cover of their new album, a female existence depicts the contemporary digital superficiality and selfies, while nature remains a heartfelt helper of this narcissistic figure.

Based on the titles of their last two albums, Arabs in Aspic address the issue of insanity and magic seen through the prism of human social evolution. Lyrically, Madness and Magic highlights issues such as childhood innocence, technological determinism and how technology absorbs man from childhood to the end of his life.

The line-up of the Norwegians includes a guest member, turning the quartet into a quintet. Now, along with drummer Eskil Nyhus, percussionist Alessandro G. Elide has been added, providing an unexpected element in the rhythm section.

Before listening to the opening track with the partially paraphrased but insightful title I Vow to Thee, My Screen (deriving from the British patriotic anthem I Vow to Thee, My Country; Arabs in Aspic follow the prototype with slight changes), I had strong reservations about the artistic direction. Suddenly, you are overwhelmed by an almost hedonistic shiver. A broody mood accompanied by acoustic guitars and a deconstructed heavy prog background. A dark song with a suspicion of psychedelia, which sums up a combination of Genesis, Gentle Giant, King Crimson and Pink Floyd. Especially the unprecedented Gentle Giant influences in several parts of the album are spot on and really substantial.

Moods change drastically in Lullaby for Modern Kids, Part 1, where the lyrics and music breaks cause spiritual and emotional outbursts. Polyphonies, classicish themes, hammond organ along with Jostein Smeby’s bittersweet guitar interventions build a shocking piece of intelligent heavy prog. The lyrics of Lullaby for Modern Kids, Part 2 haunt the listener: it’s a foggy interlude accompanied by acoustic guitars, percussion and flute sounds played by keyboards, whereas the high-tech funky beat in High Tech Parent suggests a supertight prog band.

Special mention should be made to the last two most magnificent songs of the album, Madness and Magic and Heaven in Your Eye. These two compositions offer a multi-layered package of attractive prog manifestations and sum up the band’s refreshing style. In the title track we once again hear an introduction with acoustic guitars and an intangibly dancing guitar melody of Smeby, suitable to be quietly murmured non-stop. The most complete and best song on the album and perhaps the band’s best song in general, is Heaven in Your Eye. A mosaic of hedonistic arpeggios, oriental references, perfectly matched lead and backing vocals, extraordinary performance by Stig Jørgensen on the keys and few but noticeable 70s Bowie elements. Exemplary multifaceted prog played with passion, with constant change of styles and moods.

This is the second in a row amazing album by Arabs in Aspic, but the new one captures even more elegant and up-to-date vintage prog. The Norwegians have deviated from the norm, glancing to other versions of prog rock. Indulge in Madness and Magic. It’s an album that balances perfectly between the exciting and the essential.

9 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

In the sixth studio album of Arabs in Aspic, the structure of the songs is more mature than ever and the level of songwriting impresses even the most moderate prog listeners. The expansion of the band’s musical expression obviously contributed to this. The once solid heavy prog style of the Norwegians here shares space with extensive acoustic parts and even funk / soul (High Tech Parent), in a mysterious, smooth, epic, heavy and very melodic result with impeccable production and orchestration (Alessandro G. Elide’s percussion was a wise addition). In this incredibly balanced album, the almost 17-minute Heaven in Your Eye steals the show and is added to the list of the top prog epics since 2000.

The triumph of Smeby, Jørgensen, Paulsen and Nyhus is not coincidental and stems from over 10 years of coexistence and hard work. Rarely do we hear so unpretentious progressive rock that amuses, entertains and concerns us so effortlessly. Of course, the sound of the band remains vintage, and even if someone believes that nostalgia for the music of Pink Floyd and Genesis is a disadvantage, the certainty that you are listening to classic 70s songs rather than a 2020 release outweighs everything else.

9 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης

Είναι πλέον εμπεδωμένη και δεδομένη η τρέχουσα και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κατάσταση που επικρατεί στη Νορβηγική σκηνή και στις διάφορες πτυχές του prog rock. Οι Arabs in Aspic από το Trondheim, μέσω των πρόσφατων κυκλοφοριών τους ταλαντεύονται εμπορικά μεταξύ μίας ευρύτερης αποδοχής και του underground χώρου, δίχως να ακολουθούν πιστά το χνάρι της σπουδαίας Νορβηγικής prog παράδοσης. Το αισθητικό τους πρόσημο ήταν ξεκάθαρα βρετανικό με χτυπητές επιδράσεις από τα 70s prog rock και heavy rock μεγαθήρια. Απόλυτα συνεπείς την τελευταία δεκαετία και πιστοί στο καλλιτεχνικό τους πλάνο, επιστρέφουν έπειτα από μια τριετία και το έξοχο Syndenes Magi (οι κριτικές μας εδώ), με το έκτο τους έργο, με τον τίτλο Madness and Magic. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσουμε αν παραμένουν εξίσου πιστοί στο ύφος των προηγούμενων δίσκων.

[bandcamp width=100% height=120 album=2583225222 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Καλλιτεχνικό αποθετήριο μουσικής μαγείας

Τα εξώφυλλα των Νορβηγών κεντρίζουν εξ υπαρχής το ενδιαφέρον. Στα μισά εξ αυτών, επίκεντρο του εικαστικού σκέλους αποτελεί η γυναικεία φιγούρα, όπου μέσω ενός ιδιότυπου μείγματος μανιερισμού και νατουραλισμού απεικονίζονται πλευρές της γυναικείας φύσης, άλλοτε με μεταφυσικές άλλοτε με περισσότερο ιμπρεσιονιστικές απολήξεις. Το αυτό ισχύει και για το Madness and Magic, τίτλος που παραπέμπει ευθέως στο ομότιτλο πονηματίδιο του Philip Dossick για τον περιώνυμο Ολλανδό ζωγράφο Vincent Van Gogh. Στο πολύ ενδιαφέρον και ανοιχτό για διάφορες ερμηνείες εξώφυλλο του καινούριου τους album, μια θηλυκή ύπαρξη υποστασιάζει την εξέλιξη της ψηφιακής κενότητας και των selfies, ενώ η φύση παραμένει καρτερικά αρωγός αυτής της ναρκισσικής μορφής.

Βάσει τίτλων των δύο τελευταίων τους δίσκων, οι Arabs in Aspic πραγματεύονται το θέμα της παραφροσύνης και της μαγείας ιδωμένο μέσα από το πρίσμα του ανθρώπινου γίγνεσθαι, δίχως να περιεργάζονται υπό μία κοινή συνισταμένη το θέμα. Στιχουργικά το Madness and Magic αναδεικνύει θέματα όπως η παιδική αθωότητα και ο τεχνολογικός ντετερμινισμός και στο πώς η τεχνολογία απορροφά πλέον τον άνθρωπο παιδιόθεν έως τη δύση του βίου του.

Η σύνθεση των Νορβηγών αριθμεί ένα ακόμη μέλος σε σχέση με το παρελθόν, μετατρέποντας το κουαρτέτο σε κουιντέτο. Πλέον, μαζί με το σταθερό μέλος και drummer Eskil Nyhus, προστέθηκε και ο περκασιονίστας Alessandro Ellide, παρέχοντας εκ προοιμίου το στοιχείο του απρόοπτου στο ρυθμικό σκέλος.

Πριν καν ξεκινήσει το εναρκτήριο κομμάτι με τον μερικώς παραφρασμένο αλλά οξυδερκές τίτλο I Vow to Thee, My Screen (παράφραση του βρετανικού πατριωτικού ύμνου I Vow to Thee, My Country· εδώ οι Arabs in Aspic ακολουθούν στιχουργικά με αμυδρές αλλαγές το πρωτότυπο), υπήρχε μία σθεναρή επιφύλαξη για το ποιόν της νέας τους δημιουργίας. Αίφνης, κυριεύεσαι από ένα σχεδόν ηδονικό σκίρτημα. Μία βαρύθυμη διάθεση συνοδείας ακουστικών κιθάρων και μία αποδομημένη heavy prog υπόκρουση. Ένα σκοτεινό κομμάτι με υποψία ψυχεδέλειας, δια του οποίου σταχυολογείται ένας συγκερασμός από Genesis, Gentle Giant, King Crimson και Pink Floyd. Ειδικά οι καινοφανείς προσεγγίσεις σε αρκετά σημεία του δίσκου στους Gentle Giant είναι εξαιρετικά εύστοχες και ουσιαστικές.

Οι διαθέσεις αλλάζουν άρδην στο Lullaby for Modern Kids, Part 1, όπου τα breaks και οι στίχοι προκαλούν πνευματικές και συναισθηματικές εκρήξεις. Πολυφωνίες, κλασικίζοντα θέματα, hammond organ μαζί με τις γλυκόπικρες κιθαριστικές παρεμβάσεις του Jostein Smeby, συνθέτουν ένα συγκλονιστικό κομμάτι ευφυούς heavy prog. Οι στίχοι του Lullaby for Modern Kids, Part 2 στοιχειώνουν τον ακροατή: πρόκειται για ένα ομιχλώδες ιντερλούδιο με συνοδεία ακουστικών κιθάρων, κρουστών και ήχους από φλάουτο παιγμένους από τα keyboards. Το ευδιάθετο funky beat του High Tech Parent υποδηλοί μπάντα σφιχτοδεμένου prog στη νιοστή. 

Εύφημος μνεία στα δύο τελευταία υπεραριστουργηματικά Madness and Magic και Heaven in Your Eye. Οι δύο αυτές συνθέσεις προσφέρουν ένα πολυεπίπεδο πακέτο ελκυστικών prog εκφάνσεων. Συνοψίζουν πηγαία και με απόλυτη φυσικότητα το ανανεωτικό ύφος της μπάντας. Στο πρώτο ακούμε εκ νέου στην εισαγωγή ακουστικές κιθάρες και μία αδιόρατα χορευτική κιθαριστική μελωδία του Smeby, κατάλληλη να σιγομουρμουρίζεται αδιαλείπτως. Το πληρέστερο και καλύτερο κομμάτι του δίσκου, και ίσως και της μπάντας εν γένει, είναι το Heaven in Your Eye. Ένα μωσαϊκό από ηδονιστικά arpeggios, ανατολίζουσες αναφορές, απόλυτα ταιριαστές πρώτες και δεύτερες φωνές, ανεπανάληπτη δουλειά από τον Stig Jørgensen στα πλήκτρα και ελάχιστα αλλά αντιληπτά 70s Bowie στοιχεία. Υποδειγματικό πολύμορφο prog δοσμένο με πάθος, αλλάζοντας συνεχώς ύφος και διαθέσεις.

Δεύτερο στη σειρά εκπληκτικό album, μόνο που το καινούριο απαθανατίζει το προσωπείο ενός ακόμη πιο καλαίσθητου και επικαιροποιημένου vintage prog. Οι Νορβηγοί εξετράπησαν από την πεπατημένη, λοξοκοιτώντας και προς άλλες εκδοχές του prog rock. Αφεθείτε στο Madness and Magic. Είναι ένας δίσκος που ακροβατεί ανάμεσα στο συναρπαστικό και στο ουσιώδες.

9 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Στο έκτο studio album των Arabs in Aspic, η δομή των κομματιών είναι πιο ώριμη από ποτέ και το επίπεδο των συνθέσεων εντυπωσιάζει ακόμα και τους πιο μετριοπαθείς prog ακροατές. Σε αυτό συνέβαλε φανερά το άνοιγμα της μπάντας σε νέους ήχους. Το πάλαι ποτέ heavy prog στυλ των Νορβηγών εδώ μοιράζεται το χώρο με εκτενέστατα ακουστικά μέρη μέχρι και funk /soul σημεία (High Τech Parent), σε ένα μυστηριώδες, smooth, επικό, heavy και μελωδικότατο αποτέλεσμα με άψογη παραγωγή και ενορχήστρωση (τα κρουστά του Alessandro G. Elide ήταν μία σοφή προσθήκη). Μέσα στο απίστευτα ισορροπημένο album, το σχεδόν 17-λεπτο Heaven in Your Eye κλέβει την παράσταση και προστίθεται στη λίστα των κορυφαίων prog epics της τρέχουσας χιλιετίας.

Ο θρίαμβος των Smeby, Jørgensen, Paulsen και  Nyhus βασίζεται σε πάνω από 10 χρόνια συνύπαρξης και σκληρής δουλειάς και δεν είναι αποτέλεσμα τύχης. Σπάνια πια ακούμε τόσο ανεπιτήδευτο progressive rock που διασκεδάζει, ψυχαγωγεί και προβληματίζει ταυτόχρονα τόσο αβίαστα. Ο ήχος της μπάντας φυσικά παραμένει vintage και αν η νοσταλγικότητα για τη μουσική π.χ. των Pink Floyd και Genesis αποτελεί για κάποιους μειονέκτημα, η ακαταμάχητη αίσθηση πως ακούς κλασικά 70s κομμάτια και όχι δίσκο του 2020, μοιραία υπερτερεί σε κάθε ακρόαση.

9 / 10

Δημήτρης Καλτσάς