Arabs in Aspic – Syndenes Magi

Intro: Thomas Sarakintsis
Translation: Alexandros Mantas
07 / 11 / 2017

The associations that spring to mind when first becoming aware of the monicker Arabs in Aspic are, on the one hand, obviously expected but on the other hand they are somewhat misleading. You got yourself wondering if you are going to engage yourself in something worthy or if it is yet another band that ladles on their gratitude to their inspirers. The first band that comes effortlessly to mind is the one that composed the unsurpassed Larks’ Tongues in Aspic. Whether you are a potential listener of the Norwegians or you have already lived the experience thirteen years ago when in the broader underground progressive circles the release of this album was much expected, the early thoughts are engulfed by reservations, fearing that the aura of King Crimson would overshadow everything personal and unique in its way, until the disc is inserted into the player and some of the aforementioned thoughts are partially verified.

The crowning achievement of their discography

The mastermind of the Norwegians is the guitarist / vocalist Jostein Smeby and the band, excluding their debut album, is a quartet with the same members for seven years now. We should also mention that they have released albums under both names Arabs in Aspic and Arabs in Aspic II (the affix “II” was added due to the departure of their bass player Terje Nyhus). They went back to Arabs in Aspic when they were signed by the Italian label Black Widow Records just before the release of their third album. So here is their new, fifth album entitled Syndenes Magi. Even though I am positively unqualified to translate anything pertained to the Scandinavian languages, Arabs glorify sin since the title, after a rudimentary research, refers to the “Magic of Sin”. Τhe cover of the album incarnates surreally this magic, continuing the streak of sleeves of deductive retro aesthetic from their first album onwards.

The first interesting thing that the Norwegians bring to table through their new album lies in the language that the lyrics are written. Arabs went for their native language to sing their new tunes. This fact reminded me of the tradition of the giants Høst and Trettioåriga Kriget but sonically-wise they are totally unparalleled. To spot similarities, we should not only inspect the ground where the legendary bands of the 70s were activated, but also we should check out more contemporary bands that based their sound on the abundant usage of Hammond. The Norwegians had always been flirting with the high priests of prog, namely King Crimson (John Wetton era), Deep Purple (MK II), the Italians Wicked Minds and occasionally with the doomy power tower of Black Sabbath. Simultaneously, some 60s psychedelic rock aspects are manifest in their style, as well as Hammond-driven legendary bands like Atomic Rooster and Bodkin. These bands, some of them to a greater extent, delineate the sound and style of the Norwegians.

The album consists of three compositions only, the title-track and the sequels of Mørket, Mørket 2 and Mørket 3, off the amazing Strange Frame of Mind album. The first out of thethree begins rhythmically in a jazzy note, with the bass and the keyboards taking the leading role. A heavy guitar riff worthy of the Robert Fripp school follows up, whereas the polyphonies recall David Byron and generally fragments of Uriah Heep are dotted in the compositions. The guitar solo that interjects sends a chill down the spine while the aura of the early and mid-era of Pink Floyd is prominent and intense quite often in the album. The starter is encouraging as-it-gets but the best is yet to come. The duo of Mørket is what perfects the canvas of the Norwegians. The first part begins with τον Stig Jørgensen (keyboards) on the helm, carrying the spirit of Richard Wright. The chorus is simply amazing and the rest of the composition certifies the uniqueness and the experience of Arabs in Aspic. They have the gift to conceal their influences having absorbed them in a totally convincing way. The next and final song starts off in a relaxed and ambient pace until it is transmuted into a heavy prog riveting piece, where shades of Pink Floyd, Uriah Heep and Deep Purple are marching. My sole objection is that they have gone way beyond the natural life of the song which should be trimmed down to 10-12 minutes by eliminating the ineffective interjection of the sound effects. After this almost 7-minute punctuation, the song comes back to the normal way it started.

To sum up, Arabs in Aspic offered a vintage heavy prog gem and it should be arguably held as the most accomplished album of their career. In spite of the lengthy compositions, the tunes are mature with very specific goals and direction. We invest on their quality and we are grateful to them.

9 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

Arabs in Aspic are a very honest case of a band which is knee-deep into the 1970s. In their fifth studio album, they sound better than ever, offering us one of the best albums we are about to listen this year. The three lengthy compositions of the album do not wear the listener out in the least, since the adventurous prog development is spot-on and, mainly, the themes and the melodies in there are inspired. Their psychedelic side surfaces, too, best exemplified after the middle section of Mørket 3, whereas things get occasionally heavier or nod to King Crimson (for instance the intro of Syndenes Magi). The lyrics are written in the Norwegian language and therefore add a Scandinavian dimension to the final outcome, but unfortunately the vocals are rather average and not as remarkable as they were intended to sound. Of course, this is the only glaring drawback of a very strong in every other way album.

7.5 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
07 / 11 / 2017

Οι συνειρμοί όταν αντικρύζεις για πρώτη φορά το όνομα Arabs in Aspic είναι αφενός προδήλως δεδομένοι αφετέρου κάπως παραπλανητικοί. Αναρωτιέσαι αν θα σε απασχολήσει κάτι πραγματικά ενδιαφέρον και ξεχωριστό ή αν πρόκειται για ένα ακόμα συγκρότημα το οποίο δημιουργήθηκε για να αποτίσει ευγνωμοσύνη στους δικούς του εμπνευστές. Η πρώτη μπάντα που αβίαστα έρχεται στη σκέψη είναι η εξής μία, αυτή που συνέθεσε το αξεπέραστο Larks’ Tongues in Aspic. Είτε είσαι ένας δυνάμει ακροατής των Νορβηγών είτε βίωσες αυτή την εμπειρία προ δεκατριών ετών όταν στο underground κύκλωμα των μανιακών ακόλουθων του ευρύτερου progressive rock συζητιόταν πολύ η κυκλοφορία του παρθενικού τους album, οι πρώιμες σκέψεις κατακλύζονται από επιφυλακτικούς συλλογισμούς φοβούμενος μήπως η αύρα των King Crimson επισκιάσει καθετί προσωπικό και μοναδικό, ωσότου το δισκίο εισέλθει στη συσκευή αναπαραγωγής επιβεβαιώνοντας μερικώς τις προαναφερθείσεις σκέψεις.

Το επιστέγασμα της δισκογραφικής τους πορείας

Ιθύνων νους των Νορβηγών αποτελεί ο κιθαρίστας / τραγουδιστής Jostein Smeby ενώ η μπάντα, με εξαίρεση το ντεμπούτο της, είναι κουαρτέτο αποτελούμενη εδώ και επτά έτη από την ίδια σύνθεση. Επίσης να σημειωθεί ότι ονομαστικά αλληθώριζαν μεταξύ δύο τίτλων, αυτό του Arabs in Aspic II και του Arabs in Aspic˙ το δεύτερο επανακατοχυρώθηκε όταν οι Νορβηγοί υπέγραψαν, λίγο πριν την κυκλοφορία του τρίτο τους δίσκου, στην ιταλική Black Widow Records.  Οι Arabs in Aspic λοιπόν θέτουν σε κυκλοφορία το νέο τους δημιούργημα ονόματι Syndenes Magi, το πέμπτο στη σειρά album τους. Αναφορικά με τον τίτλο, παρόλο που είμαι ο κατεξοχήν αναρμόδιος για να μεταφράσω φράσεις της ευρύτερης σκανδιναβικής γλώσσας, οι Arabs πλέκουν το εγκώμιο της αμαρτίας καθώς ο τίτλος, έπειτα από ένα υποτυπώδες ψάξιμο, αναφέρεται στη «Μαγεία της Αμαρτίας». Αυτή τη μαγεία ενσαρκώνει σουρεαλιστικά το εξώφυλλο, το οποίο φιλοτεχνήθηκε επιβεβαιώνοντας τη γνωστή αφαιρετική retro αισθητική την οποία ακολουθούν κατά πόδας από το πρώτο τους album.

Το πρώτο πραγματικά ενδιαφέρον γεγονός που κομίζουν οι Νορβηγοί δια του νέου τους δίσκου βρίσκεται στο στίχο και στη γλώσσα. Οι Arabs παρουσιάζουν το δημιούργημά τους εξ ολοκλήρου αποδοσμένο στιχουργικά στη φυσική τους γλώσσα. Αυτό εν πρώτοις μου μετέφερε κάτι από την παράδοση των μέγιστων Høst και Trettioåriga Kriget, αλλά ουδόλως αναφέρονται οι προαναφερθέντες ως παράδειγμα ηχητικής παραλληλίας. Aυτή μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί τόσο στα πεδία των συγκροτημάτων που πρωτοστάτησαν στα 70s όσο και σε νεώτερες μπάντες, συγκροτήματα που δόμησαν τον ήχο τους κάνοντας ευρεία χρήση του hammond organ. Ανέκαθεν οι Νορβηγοί φλέρταραν με τους ιεροφάντες του prog King Crimson επί John Wetton, τους Deep Purple Mark II, τους Ιταλούς Wicked Minds και ενίοτε με τον doomy riff πυλώνα των Black Sabbath. Παράλληλα, εκφάνσεις του 60s psychedelic rock είναι έκτυπες στο ύφος τους όπως και συγκροτήματα – θρύλοι του hammond driven heavy prog όπως οι Atomic Rooster και οι Bodkin. Αυτές οι μπάντες, άλλες λιγότερο άλλες περισσότερο, δίνουν το στίγμα του ήχου και του ύφους των Νορβηγών.

Ο δίσκος απαρτίζεται από τρεις μονάχα συνθέσεις, το ομότιτλο και τη συνέχεια του Mørket, τα Mørket 2 και 3 αντίστοιχα, που συναντάται στο εκπληκτικό Strange Frame of Mind. Το ομώνυμο του δίσκου εκκινεί jazzy και ρυθμικά με το μπάσο και τα πλήκτρα να πρωταγωνιστούν. Ακολουθεί ένα βαρύ κιθαριστικό riff εφάμιλλο της Robert Fripp σχολής, ενώ οι πολυφωνίες που ακολουθούν ανακαλούν τον αοιδό David Byron και γενικότερα ψήγματα από τους Uriah Heep συναντώνται σε διάσπαρτα σημεία των συνθέσεων. Το εμβόλιμο ταξιδιάρικο κιθαριστικό solo γίνεται αιτία αναρρίγησης, ενώ η αύρα των Pink Floyd της πρώιμης και μέσης φάσης τους είναι ευκρινής και έντονη σε αρκετές στιγμές του δίσκου. Πολύ ενθαρρυντική έναρξη, αλλά τα καλύτερα έρχονται όταν ορέγεσαι. Τα δύο Mørket είναι αυτά που τελειοποιούν τον ηχητικό καμβά των Νορβηγών. Το πρώτο ξεκινά με τον Stig Jørgensen (keyboards) στο προσκήνιο να δίνει το δικό του ρεσιτάλ εμφορούμενος από το πνεύμα του Richard Wright. Το refrain είναι απλά εκπληκτικό και η συνέχεια της σύνθεσης πιστοποιεί ότι οι Arabs in Aspic διαθέτουν προσωπικότητα και πλέον εμπειρία. Έχουν το χάρισμα να αποκρύπτουν τις επιρροές τους και αυτό το κάνουν με έναν καθ’ όλα πειστικό και αφομοιωτικό τρόπο. Το επόμενο και τελευταίο κομμάτι ξεκινά απαλά και ατμοσφαιρικά, για να μετατραπεί σε ένα heavy prog καθηλωτικό άσμα από το οποίο παρελαύνουν ήχοι που παραπέμπουν στους Pink Floyd, Uriah Heep και Deep Purple. Η μοναδική μου ένσταση έγκειται στο ότι έχουν παρατείνει τη χρονική διάρκεια της εν λόγω σύνθεσης η οποία θα μπορούσε να είχε συντμηθεί στα 10 – 12 περίπου λεπτά, δίχως την αχρείαστη παρεμβολή από sound effects. Έπειτα από αυτή την 7λεπτή περίπου παρέμβαση, το κομμάτι επανέρχεται στην κανονικότητά του με τον τρόπο που ξεκίνησε.

Συνοψίζοντας, οι Arabs in Aspic προσέφεραν ένα vintage heavy prog διαμάντι και δικαίως θα θεωρηθεί ως ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος της καριέρας τους. Παρόλες τις μακρόσυρτες συνθέσεις, τα κομμάτια είναι μεστά με συγκεκριμένο προσανατολισμό και στόχευση. Επενδύουμε στην ποιότητά τους και τους ευγνωμονούμε.

9 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Οι Arabs in Aspic αποτελούν μια τιμιότατη περίπτωση μπάντας επηρεασμένης από τα 70s. Στην πέμπτη studio δουλειά τους παρουσιάζονται καλύτεροι από ποτέ, χαρίζοντας έναν από τους πληρέστερους retro-prog δίσκους που θα ακούσετε φέτος. Οι τρεις μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις που περιέχονται στο album δεν κουράζουν στο ελάχιστο, αφού έχουν την σωστή περιπετειώδη prog εξέλιξη και κυρίως εμπνευσμένα θέματα και μελωδίες. Η ψυχεδελική πλευρά τους βγαίνει και αυτή στο προσκήνιο, με αποκορύφωμα το χάσιμο μετά τη μέση του Mørket 3, ενώ το σκηνικό ανά σημεία αποκτά αρκετά heavy πρόσωπο, όπως και King Crimson αναφορές (π.χ. στην αρχή του Syndenes Magi). Οι στίχοι στα Νορβηγικά προσθέτουν Σκανδιναβική χροιά στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά δυστυχώς τα φωνητικά είναι τουλάχιστον μέτρια και όχι ιδιαίτερα, όπως και θα ήθελαν να ακούγονται. Αυτό βέβαια είναι και το μοναδικό χτυπητό μειονέκτημα μιας κατά τα άλλα πολύ δυνατής κυκλοφορίας.

7.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας