Motorpsycho – Ancient Astronauts

Intro: Dimitris Kaltsas

The fact that Motorpsycho released a new record just one year after Kingdom of Oblivion is no surprise. After all, this is the band’s tenth album since the release of the unforgettable Heavy Metal Fruit back in 2010. One of the most prolific bands of the last several years and perhaps the best of them at such a high level of musical quality and expressive diversity is back once again and everything that came before is enough to pique our interest once more. The dioscuri Bent Sæther (bass, vocals) and Hans Magnus Ryan (guitar) along with Tomas Järmyr (drums) on his fifth consecutive studio album with the band continue to impress us extending perhaps the best period in the history of the legendary Motorpsycho.

– So all the Motorpsycho albums that come out every now and then are good?
– Yes.

Motorpsycho are just unstoppable, with a mood for a continuous and creative path, even after some 35 years in discography, a band that refuses to compromise and produces music with dignity and quality. A rare case of a band, the Norwegians seem to be passionately searching for the perfect balance in their sound and continue to discover new paths, roam old ones and constantly encounter new challenges that reach their ambitions.

And if their ambitions have reached a well-respected status among the top and most influential bands of the last 20 years in their field, they themselves continue to offer new evidence with their continuous progressive journeys to the past of an extremely rich sound. And besides, they’re still producing an unimaginable succession of quality records, making no discounts on their vision for the future, with the same wight of, let’s say, Heavy Metal Fruit from their relatively recent albums. And this happens, whether they approach concept albums with almost 90-minute durations or around 40 minutes, as they do on Ancient Astronauts.

So, Motorpsycho succeed in their new album as well, to approach various aspects of their sound with four compositions, with vintage keys, mellotron, etc. on a leading role now, but also all the fuzzy points leaving a different taste. And for example in Mona Liza / Azrael the band unfolds all its talent, in a composition that balances between the traditional 70’s progressive sound and the ever present psychedelia, with a few touches that remind us of early Mars Volta improvisations. With a gradual build-up of its compositional drive and those drums and guitars, the song is one of Motorpsycho’s most symphonic moments. This is music made to be performed on stage, with a strong King Crimson-esque aura. Then, with the track that closes the album and covers almost half of its duration, Motorpsycho masterfully create those atmospheric odes and gradually build on them. This is another composition with a psychedelic diversity that constantly alternates with the instrumental passages to subtly accompany this build up. An almost entirely instumental composition, with some vocal harmonies towards its end, it creates the conditions to bring the great Norwegians back into a sphere of influence that only they are capable of producing. Guitars, rhythm section, a strong mood for live experimentation and a taste of krautrock lead Chariot Of The Sun – To Phaeton on the Occasion of Sunrise (Theme From An Imagined Movie) on journeys of this superb band’s continuous sonic exploration.

So, in conclusion, what is left? Ancient Astronauts is yet another powerful statement from the Norwegian maestros, an album that deserves to be in the growing catalog of an ever-expanding discography and belies any reservations about the productive momentum these gentlemen seem capable of continuing to deliver. A clear and effortless statement of the determination of the inexhaustible Motorpsycho who remain at the highest point of their influence.

8 / 10

Panos Papazoglou

2^nd opinion

Even though it’s one of my favorite acts of the last 30 years, I admit that for several years now I’ve been expecting that Motorpsycho’s massive productivity would eventually lead them to a mistake, a mediocre moment or even a not-so-great record. After all they have given who could blame them anyway? The truth is that after Ancient Astronauts this possibility decreases significantly.

Structurally, the album is similar to the amazing The Crucible, as it starts with an energetic rocker (The Ladder), continues with a classical / King Crimson-esque prog epic with Hans Magnus Ryan’s guitar playing shining (Mona Lisa / Azrael) and closes with a 20-minute epic (Chariot of the Sun – To Phaeton on the Occasion of Sunrise (Theme From An Imagined Movie)). The difference is that here psychedelia is more intense reaching krautrock towards the end, while prog element remains dominant. The album requires several listens to reveal its secrets and it is certain that on stage these three excellent tracks will stand out even more.

8.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Το ότι οι Motorpsycho κυκλοφόρησαν νέο δίσκο ένα χρόνο μετά το Kingdom of Oblivion δεν είναι καμία έκπληξη. Εξάλλου, πρόκειται για το δέκατο album της μπάντας από την κυκλοφορία του αξέχαστου Heavy Metal Fruit (2010). Ένα από τα παραγωγικότερα συγκροτήματα των τελευταίων πολλών ετών και ίσως το κορυφαίο εξ αυτών σε τόσο υψηλό επίπεδο μουσικής ποιότητας και εκφραστικής ποικιλότητας επέστρεψε για άλλη μία φορά και όλα όσα προηγήθηκαν είναι αρκετά για να μας κεντρίσουν για άλλη μία φορά το ενδιαφέρον. Οι ακούραστοι διόσκουροι Bent Sæther (μπάσο, φωνητικά) και Hans Magnus Ryan (κιθάρα) και ο Tomas Järmyr (ντραμς) στο πέμπτο κατά σειρά studio album με την μπάντα συνεχίζουν να μας εντυπωσιάζουν παρατείνοντας την κορυφαία ίσως περίοδο στην ιστορία των θρυλικών Motorpsycho.

– Δηλαδή όλα τα άλμπουμ των Motorpsycho που κυκλοφορούν κάθε τόσο είναι καλά;
– Ναι.

Ασταμάτητοι οι Motorpsycho, με διάθεση για μια συνεχιζόμενη και δημιουργική πορεία, ακόμα και μετά από καμιά 35αριά χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, είναι ένα συγκρότημα που αρνείται να συμβιβαστεί και παράγει μουσική με αξιοπρέπεια και ποιότητα. Σπάνια περίπτωση μπάντας, οι Νορβηγοί φαίνεται να αναζητούν με πάθος την τέλεια ισορροπία στον ήχο τους και συνεχίζουν να ανακαλύπτουν  νέα μονοπάτια, να περιφέρονται σε παλιά και να συναντώνται διαρκώς με καινούριες προκλήσεις που προσεγγίζουν τις φιλοδοξίες τους.

Και αν οι φιλοδοξίες τους έχουν φτάσει να αγγίξουν μεταξύ των ακροατών τους ένα καθ’ όλα σεβαστό status μεταξύ των κορυφαίων και πιο επιδραστικών συγκροτημάτων της 20ετίας στο χώρο τους, οι ίδιοι συνεχίζουν να προσφέρουν νέες αφορμές με τις διαρκείς τους προοδευτικές τους εξορμήσεις στο χρονοντούλαπο ενός εξαιρετικά πλούσιου ήχου. Και εκτός αυτού, οι ίδιοι εξακολουθούν να παράγουν ένα ασύλληπτο σερί διαδοχής ποιοτικών δίσκων, χωρίς εκπτώσεις στο όραμά τους για το μέλλον, με την ίδια διασκεδαστική πυγμή ενός, ας πούμε, Heavy Metal Fruit από τα σχετικά πρόσφατα άλμπουμ τους. Και αυτό συμβαίνει, είτε προσεγγίζουν θεματολογικά άλμπουμ με 90λεπτες σχεδόν διάρκειες, είτε σε περίπου 40 λεπτά, όπως κάνουν στο Ancient Astronauts.

Οι Motorpsycho λοιπόν, καταφέρνουν και στο νέο τους άλμπουμ, με τέσσερις συνθέσεις να προσεγγίσουν διάφορες πτυχές του ήχου τους, με πρωταγωνιστικό ρόλο πια, να αναλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα vintage πλήκτρα, mellotron κ.τ.λ., αλλά και τα πάντα fuzzy σημεία που αφήνονται να δώσουν ένα άλλο άρωμα. Και για παράδειγμα στο Mona Liza / Azrael εκεί η μπάντα ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο της, σε μια σύνθεση που ακροβατεί μεταξύ «παραδοσιακού» 70’s προοδευτικού ήχου και της πανταχού παρούσας ψυχεδέλειας, με λίγες πινελιές που φέρνουν σε αυτοσχεδιασμούς πρώιμων Mars Volta. Με μια σταδιακή ανάπτυξη της συνθετικής του ορμής, παρασέρνει με τις κιθάρες και τα τύμπανα τους Motorpsycho σε μια κλασικότροπη στιγμή τους. Μουσική φτιαγμένη να αποδίδεται επί σκηνής, με μια έντονη King Crimson-ική αύρα.  Εν συνεχεία, με το κομμάτι που κλείνει το άλμπουμ και, καλύπτει σχεδόν τη μισή του διάρκεια, οι Motorpsycho δημιουργούν μαεστρικά τις ατμοσφαιρικές εκείνες επωδούς για να ξεκινήσουν να κτίζουν ξανά, ακόμα μια σύνθεση με μια ψυχεδελική ποικιλομορφία που συνεχώς εναλλάσσεται με τα ορχηστρικά περάσματα να συνοδεύουν διακριτικά αυτό το κτίσιμο που επιχειρείται. Σχεδόν εξολοκλήρου ορχηστρική σύνθεση, με κάποιες φωνητικές αρμονίες προς το κλείσιμό της, δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες για να επαναφέρει τους απίθανους Νορβηγούς σε μια σφαίρα επιρροής που μόνο εκείνοι είναι ικανοί να παράξουν. Κιθάρες, rhythm section και έντονη διάθεση live πειραματισμού και μια γεύση από kraut οδηγούν το Chariot Of The Sun – To Phaeton on the Occasion of Sunrise (Theme From An Imagined Movie) σε ταξίδια με σκοπό τη συνεχή ηχητική εξερεύνηση αυτής της τεράστιας μπάντας.

Επομένως, σαν κατακλείδα τι μένει; Το Ancient Astronauts είναι ακόμα μια δυναμική δήλωση των Νορβηγών μαέστρων, ένα άλμπουμ που αξίζει να βρίσκεται στον αναπτυσσόμενο κατάλογο μιας δισκογραφίας που εμπλουτίζεται ασταμάτητα και διαψεύδει κάθε επιφύλαξη για την παραγωγική ορμή που οι κύριοι αυτοί δείχνουν ικανοί να συνεχίσουν να παραδίδουν. Σαφής και μετρημένη δήλωση, χωρίς κόπο, των διαθέσεων των αστείρευτων Motorpsycho να παραμείνουν στο υψηλότερο σημείο της επιρροής τους.

8 / 10

Πάνος Παπάζογλου

2^η γνώμη

Όσο κι αν πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου σχήματα των τελευταίων 30 ετών, ομολογώ ότι εδώ και κάμποσα χρόνια περίμενα η τεράστια παραγωγικότητα των Motorpsycho να τους οδηγήσει σε ένα λάθος, μία μέτρια στιγμή ή έστω ένα μη εξαιρετικό δίσκο. Μετά από όλα έχουν δώσει ποιος θα μπορούσε να τους κατηγορήσει; Η αλήθεια είναι ότι μετά το Ancient Astronauts η πιθανότητα αυτή μικραίνει εκπληκτικά.

Δομικά, το album ομοιάζει με το καταπληκτικό The Crucible, καθώς ξεκινά με ένα ενεργοβόρο rocker (The Ladder), συνεχίζει με ένα κλασσικότροπο / King Crimson-ικό prog epic με την κιθάρα του Hans Magnus Ryan να πρωταγωνιστεί (Mona Lisa / Azrael) και κλείνει με ένα 20λεπτο epic (Chariot of the Sun – To Phaeton on the Occasion of Sunrise (Theme From An Imagined Movie)). Η διαφορά είναι ότι εδώ η ψυχεδέλεια είναι πιο έντονη αγγίζοντας στο τέλος το krautrock, ενώ το prog στοιχείο παραμένει κυρίαρχο. Ο δίσκος απαιτεί αρκετές ακροάσεις για αποκαλύψει τα μυστικά του και είναι βέβαιο πως στη σκηνή αυτά τα τρία εξαιρετικά κομμάτια θα αναδειχθούν ακόμα περισσότερο.

8.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς