Elephant9 – Greatest Show On Earth

Intro: Paris Gravouniotis
22 / 12 / 2018

After two awesome albums with the participation of the exceptional Swedish guitarist Reine Fiske, the Norwegian jazz-prog rockers return to a power trio format for the first time since 2010 and their impressive album Walk The Nile. With this year’s Greatest Show on Earth, they once again build their sound on their keyboard-driven prog, with the absence of electric guitar slightly changing the style we were used to in their last two releases.

Good but not exceptional

The second major difference compared to their latest album Silver Mountain is the durations of the songs, as the long, epics that span up to 20 minutes have been replaced by more solid and shorter compositions, with the total duration of the album being less than 40 minutes. However, the two main musical axes of Elephant9 remain the same. These are the inspirations of the talented keyboardist and band leader Ståle Storløkken on the one hand and on the other the unmistakable and precise rhythm section of Nicolai Hængsle Eilertsen and Torstein Lofthus.

One would say that here the Norwegians present two different faces. One is based on a more trippy jazzy and hypnotic psych / prog style, as clearly seen in the opener Way Of Return and Mystery Blend, but also in the melodious Farmer’s Secret. The other, which brings to mind the material in Silver Mountain, is based mainly on the restless jam spirit that we have become accustomed to, with diffused energy and experimental mood. Such characteristic songs are Actionpack1, Dancing with Mr. E and Freaks.

It is more than certain that the high level of the technical skills of all Elephant9 members is undeniable. However, after the first hearings of the album, it becomes evident that compositionally it is a bit weak, as neither their jammings impress enough, nor does a particular idea or melody stick to the listener’s mind. It is possible that Reine Fiske’s absence affected them. The Greatest Show on Earth is neither a bad nor a mediocre record. It’s just that the inconspicuous heights of with Silver Mountain were not reached, but that doesn’t necessarily mean they cannot achieve them again. Besides, the quality of Elephant9 is a guarantee for more than one outstanding album in the future.

7 / 10

Paris Gravouniotis

Εισαγωγή: Πάρης Γραβουνιώτης
22 / 12 / 2018

Μετά από δύο φοβερούς  δίσκους όπου συμμετείχε ο εξαιρετικός Σουηδός κιθαρίστας Reine Fiske, οι Νορβηγοί jazz prog rockers επιστρέφουν σε power trio εποχές από το 2010 και το πολύ καλό Walk The Nile. Με το φετινό Greatest Show οn Earth στηρίζουν και πάλι τον ήχο τους στο keyboard driven prog rock τους, με την απουσία της ηλεκτρικής κιθάρας να αλλάζει ελαφρώς το ύφος στο οποίο τους είχαμε συνηθίσει στις δύο τελευταίες τους δουλειές.

Καλό ναι, εξαιρετικό όχι

Η δεύτερη σημαντική διαφορά εν συγκρίσει με το προηγηθέν Silver Mountain (οι κριτικές μας εδώ) είναι οι διάρκειες των κομματιών, καθώς τη θέση των μακροσκελών επικών συνθέσεων που έφταναν μέχρι και τα 20 λεπτά έχουν πάρει αντίστοιχα πιο μαζεμένες και μικρές συνθέσεις, με τη συνολική διάρκεια του δίσκου να είναι κάτω των 40 λεπτών. Οι δύο βασικοί μουσικοί άξονες των Elephant9 παραμένουν οι εμπνεύσεις του ταλαντούχου πληκτρά και ηγέτη τους Ståle Storløkken από τη μία και από την άλλη το αλάνθαστο και ακριβές rhythm section των Nicolai Hængsle Eilertsen και Torstein Lofthus.

Θα έλεγε κανείς πως εδώ οι Νορβηγοί παρουσιάζουν δύο διαφορετικά πρόσωπα. Το ένα βασίζεται σε ένα πιο trippy jazzy και υπνωτικό psych / prog στυλ, όπως φαίνεται καθαρά στο εναρκτήριο Way Of Return και το Mystery Blend, αλλά και στο μελωδικότατο Farmer’s Secret. Το άλλο, που φέρνει στο νου αρκετά το υλικό του Silver Mountain, στηρίζεται κυρίως στο ανήσυχο jam πνεύμα που τους έχουμε συνηθίσει, με το ενεργοβόρο παίξιμο και την πειραματική διάθεση να είναι διάχυτη. Χαρακτηριστικότατα κομμάτια τα Actionpack1, Dancing with Mr. E και Freaks.

Σίγουρα το εκτελεστικό επίπεδο των Elephant9 και η τεχνική τους κατάρτιση δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Ωστόσο, μετά τις πρώτες ακροάσεις διαπιστώνεται μια μικρή συνθετική κόπωση, καθώς ούτε τα χαρακτηριστικά τους τζαμαρίσματα καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, ούτε μένει έντονα χαραγμένη στον ακροατή μια ιδέα ή μια μελωδία. Με μία πρώτη σκέψη θα έλεγε κανείς πως η μη συμμετοχή του Reine Fiske τους επηρέασε και τους δυσκόλεψε να ξαναβρούν τα μουσικά τους πατήματα. Το Greatest Show on Earth δεν είναι ούτε κακός ούτε μέτριος δίσκος, κάθε άλλο. Απλώς τα δυσθεώρητα ύψη που έπιασαν με το Silver Mountain δεν μπόρεσαν να τα πλησιάσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν ξανά. Εξάλλου η δεδομένη ποιότητα των Elephant9 αποτελεί εγγύηση για περισσότερους του ενός εξαιρετικούς δίσκους στο μέλλον.

7 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης