Elder – Innate Passage

Intro: Dimitris Kaltsas

The evolution of Elder’s sound unites two seemingly opposite worlds. The band from Massachusetts started out playing psychedelic / doom / stoner rock on both their self-titled debut (2009) and their follow-up Dead Roots Stirring (2011). The big shift in their sound took place on Lore (2015), the band’s first album released by Stickman Records, where their heavy psychedelic sound was infused with many progressive elements. The ultimate balance of all their elements took place in their next and most likely best album to date, Reflections of a Floating World (2017). The band’s momentum seemed to be somewhat lost with the highly ambitious Omens (2020), and Elder’s next step finds Nick DiSalvo’s band ready to live up to the high expectations of their fans.

[bandcamp width=100% height=120 album=1471589126 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Pushing the boundaries further

First off, I have to admit that their previous album Omens was one of my biggest musical disappointments of 2020, so I patiently waited for the next step of this Massachusetts-formed (and now Berlin-based) quartet. Elder’s sixth album Innate Passage continues their odyssey away from their stoner doom roots, but darkness is still there in the background.

Innate Passage is quite daring and adventurous, and is much more in the prog direction but they still find spots to mix in with some heaviness amid the journey that each track takes you on. This album successfully transports you to its own world so you can lay back and experience whatever it throws at you. Elder has always sounded like themselves, and this album follows suit. It took me a while for Innate Passage to click compared to earlier Elder albums, but eventually song by song it won me over. In usual Elder fashion, the album is five songs long, all between nine and 14 minutes long. Elder’s creativity would have no place in short songs, there are always enough ideas for grandiose pieces and while the five tracks on the album are epic in length and aspiration, they also share the same restless energy. Sometimes thoughtful, sometimes euphoric, all songs like to change the mood from time to time. There’s always something going on. The best example for these description is the opener Catastasis which becomes more and more complex over the entire running time of almost eleven minutes, first gaining in heaviness before drifting back into spherical soundscapes.

The biggest improvement compared to the previous work is in the terms of vocals to the point of saying that they are the best on any Elder release to date. Cleaner and with less echo, DiSalvo’s harmonious, high-pitched voice is a key element of Innate Passage‘s signature graceful power. Still, the greatest values in Elder’s music are interesting riffs, solos, and playing with the sound. The guitar tone is extremely seductive at moments and the riffs are well written. The bass does a great job and the drumming is on point. The spacey keys are splendid and bring to mind early 70s Yes.

My favorite trackMerged in Dreams – Ne Plus Ultraproves that not everything has to sound the same. With dreamy and spacey synths, the song first takes the path towards krautrock, until a riff breaks the silence and the song suddenly drives in a completely different direction. In conclusion, despite the fact that it does not reach the same height as Reflections of a Floating World, Innate Passage is a great return. The guys are truly an accomplished group of musicians and I’m sure they will continue to push the boundaries further. For now, I hope there be another EP in the vein of Reflections… in a break before the next full-length album.

8 / 10

Goran Petrič

2^nd opinion

Elder have long since decided to leave their intense stoner origins behind. On their sixth album they travel within the psychedelic ocean as it was mapped in the 60s and 70s. Since their first albums, their name grew rapidly, with a heavy spark igniting their progressive edifice, and they do the same today. Moving closer to the sound of Mondo Drag and similar bands, they bring the golden sound of psychedelia to the present with a heavier sound, which finally sounds only like Elder. Innate Passage consists of long compositions that allow the band to experiment, to build sound colors that after a few listens stick tp your mind. The heavy riffs are present and with them the guitar and keyboard melodies that compete with each other in quality. A subtle sense of repetition of their past does not detract from the fact that this is one of the best releases of 2022.

8 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Η εξέλιξη του ήχου των Elder ενώνει δύο φαινομενικά αντίθετους κόσμους. Η μπάντα από τη Μασαχουσέτη ξεκίνησε παίζοντας ψυχεδελικό / doom / stoner rock τόσο στο ομώνυμο ντεμπούτο (2009) όσο και στο Dead Roots Stirring (2011) που ακολούθησε. Η μεγάλη στροφή στον ήχο τους πραγματοποιήθηκε στο Lore (2015), το πρώτο album της μπάντας που κυκλοφόρησε από την Stickman Records, με τον βαρύ ψυχεδελικό ήχο τους να εμποτίζεται με πολλά προοδευτικά στοιχεία. Ο απόλυτος συγκερασμός όλων των στοιχείων τους έγινε στον επόμενο και πιθανότατα δίσκο τους, το Reflections of a Floating World (2017). Το momentum της μπάντας φάνηκε να χάνεται κάπως στο πολύ φιλόδοξο Omens (2020) και το επόμενο βήμα των Elder βρίσκει το συγκρότημα του Nick DiSalvo έτοιμο να δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες των οπαδών της μπάντας.

[bandcamp width=100% height=120 album=1471589126 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Σπρώχνοντας περαιτέρω τα όρια

Αρχικά, πρέπει να παραδεχτώ ότι το προηγούμενο άλμπουμ τους Omens ήταν μια από τις μεγαλύτερες μουσικές μου απογοητεύσεις για το 2020, οπότε περίμενα υπομονετικά το επόμενο βήμα αυτού του κουαρτέτου που σχηματίστηκε στη Μασαχουσέτη και τώρα έχει έδρα το Βερολίνο. Το έκτο άλμπουμ των Elder με τίτλο Innate Passage συνεχίζει την οδύσσεια τους μακριά από τις stoner ρίζες τους, αλλά το σκοτάδι υπάρχει ακόμα κάπου εκεί στο βάθος.

Το Innate Passage είναι αρκετά τολμηρό και περιπετειώδες και είναι πολύ περισσότερο σε prog τροχιά, αλλά εξακολουθούν να βρίσκουν σημεία για να προσθέσουν σκληράδα κατά το ταξίδι στο οποίο μας οδηγεί κάθε κομμάτι. Αυτό το άλμπουμ μας μεταφέρει με επιτυχία στον δικό του κόσμο, ώστε να μπορείς να χαλαρώσεις και να ζήσεις ό,τι ακούς. Οι Elder είχαν πάντα τον δικό τους ήχο και αυτό το άλμπουμ δεν είναι εξαίρεση. Μου πήρε λίγο χρόνο για να αφομοιώσω το Innate Passage σε σύγκριση με παλαιότερα άλμπουμ των Elder, αλλά τελικά τραγούδι προς τραγούδι με κέρδισε. Κατά τον συνηθισμένο τρόπο των Elder, το άλμπουμ έχει πέντε τραγούδια, όλα μεταξύ εννέα και 14 λεπτών. Η δημιουργικότητα του Elder δεν θα είχε θέση στα σύντομα τραγούδια, καθώς υπάρχουν πάντα αρκετές ιδέες για μεγαλεπήβολα κομμάτια και ενώ τα πέντε κομμάτια του άλμπουμ είναι επικά σε μέγεθος και φιλοδοξία, μοιράζονται επίσης την ίδια αμείωτη ενέργεια. Άλλοτε βαθυστόχαστα, άλλοτε ευφορικά, σε όλα τα τραγούδια αρέσκονται να αλλάζουν τη διάθεση πάνω από μία φορά. Πάντα κάτι συμβαίνει. Το καλύτερο παράδειγμα για αυτήν την περιγραφή είναι το Catastasis, το κομμάτι που ανοίγει το δίσκο που γίνεται όλο και πιο περίπλοκο καθόλη τη διάρκεια των σχεδόν έντεκα λεπτών του, αρχικά με αυξηανόμενη σκληράδα πριν παρασυρθεί ξανά σε σφαιρικά ηχητικά τοπία.

Η μεγαλύτερη βελτίωση σε σύγκριση με το προηγούμενο album είναι στα φωνητικά σε σημείο που δικαιολογείται να θεωρούνται ότι είναι τα καλύτερα σε οποιαδήποτε κυκλοφορία των Elder μέχρι σήμερα. Πιο καθαρή και με λιγότερο echo, η αρμονική, ψιλή φωνή του DiSalvo είναι βασικό στοιχείο της χάρης και της δύναμης του Innate Passage. Ωστόσο, οι μεγαλύτερες αξίες στη μουσική των Elder είναι τα ενδιαφέροντα riffs, τα σόλο και το παιχνίδι με τον ήχο. Ο τόνος της κιθάρας είναι εξαιρετικά σαγηνευτικός σε κάποιες στιγμές και τα riffs είναι καλογραμμένα. Η δουλειά στο μπάσο είναι εξαιρετική και το drumming είναι απολύτως εύστοχο. Τα spacey πλήκτρα είναι υπέροχα και θυμίζουν τους Yes των αρχών της δεκαετίας του ’70.

Το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο είναι το Merged in Dreams – Ne Plus Ultra το οποίο αποδεικνύει ότι δεν πρέπει να ακούγονται όλα ίδια. Με ονειρικά και spacey synths, το τραγούδι παίρνει πρώτα το μονοπάτι προς το krautrock, μέχρι που ένα riff σπάει τη σιωπή και το τραγούδι ξαφνικά οδηγείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Συμπερασματικά, παρά το γεγονός ότι δεν φτάνει στο ίδιο ύψος με το Reflections of a Floating World, το Innate Passage είναι μια μεγάλη επιστροφή. Πρόκειται για μια πραγματικά ολοκληρωμένη ομάδα μουσικών και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσουν να ξεπερνούν τα όρια. Προς το παρόν, ελπίζω να υπάρξει άλλο ένα EP στο πνεύμα του Reflections… σε ένα διάλειμμα πριν από το επόμενο ολοκληρωμένο άλμπουμ.

8 / 10

Goran Petrič

2^η γνώμη

Oι Elder εδώ και καιρό έχουν αποφασίσει να απεκδυθούν τις έντονες stoner καταβολές του ξεκινήματος τους. Στον έκτο τους αισίως δίσκο ταξιδεύουν εντός του ψυχεδελικού ωκεανού όπως αυτός χαρτογραφήθηκε τις δεκαετίες των ‘60 και του ‘70. Το όνομα τους γιγαντώθηκε γρήγορα από τα πρώτα τους άλμπουμ, με μια σκληρή σπίθα να πυρπολεί το progressive οικοδόμημα τους και το ίδιο πράττουν και σήμερα. Κινούμενοι κοντά στον ήχο των Mondo Drag και αντίστοιχων συγκροτημάτων ανασύρουν το χρυσό ήχο της ψυχεδέλειας στο παρόν με ένα ήχο πιο σκληρό, που τελικά θυμίζει μόνο Elder. Το Innate Passage αποτελείται από μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις που επιτρέπουν στην μπάντα να πειραματιστεί, να φτιάξει ηχοχρώματα που μετά από λίγες ακροάσεις εντυπώνονται μέσα σου. Τα σκληρά riffs είναι παρόντα και μαζί τους οι μελωδίες της κιθάρας και των πλήκτρων που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ποιότητα. Στα δικά μου αυτιά, μια ανεπαίσθητη αίσθηση επανάληψης του παρελθόντος τους δεν αναιρεί το γεγονός πως εδώ έχουμε μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του τρέχοντος έτους.

8 / 10

Χρήστος Μήνος