Molassess – Through the Hollow

Intro: Thomas Sarakintsis

The song Molasses from Earth Air Spirit Water Fire by Selim Lemouchi & His Enemies is where the Dutch band Molassess took their name from. Four of the six band members were in the short-lived, but extremely important for the underground rock wave, occult / vintage rockers The Devil’s Blood. Selim’s sister, Farida Lemouchi, is assisted by Ron van Herpen (guitars – The Devil’s Blood, Škan, Rrrags), Oeds Beydals (guitars – The Devil’s Blood, Death Alley), Job Van De Zande (bass – The Devil’s Blood), Matthijs Stronks (keyboards) and Bob Hogenelst (drums – Birth of Joy). Molassess were not formed to pay a tearful tribute to the late Selim Lemouchi, although several moments on the album refer to the late musician. Molassess made their debut appearance at the 2019 edition of Roadburn Festival in the Netherlands, five years after the demise of The Devil’s Blood.

Loss as a counterweight to inspiration and creation

The purple color characterizes the aesthetics of Through the Hollow: introspection, mystery, spirituality, but also an ambiguous side of mourning, which oscillates in the background, sometimes with redemption and sometimes with depression.

Titles like Get Out from Under (referring for obvious reasons to Your Way Down by Selim Lemouchi & His Enemies), Death is and The Devil Lives are directly related to Selim’s personality, his metaphysical obsessions and to some extent The Devil’s Blood. We deeply understand the need for a redemptive artistic expression to converse with their beloved Selim. This interactivity, although not characterized by originality, gives birth to extremely interesting ideas.

The substantially extended Through the Hollow is an arrhythmic and unorthodox psychedelic prog masterpiece, at least half of it. It starts on a minor scale to be accelerated later with the help of Farida’s passionate performance. The track has an eclectic psychedelic melodiousness, pure delight. Get Out from Under has a heavy pace with a lot of The Devil’s Blood’s aura. The same goes for The Maze of Stagnant Time, with the singer referring to her past as Selim’s companion. The second long track, Formless Hands, has the most jamming character. It’s something between vintage and psychedelic rock, and another song that confirms the nand’s quality. Corpse of Mind intensifies the dark psychedelic style of the album. In essence, it is embarking on an illusory ritual tempo with Farida making sure that the listener participates in it.

I Am No Longer stands out for its beautiful solos (which are generally few, but fuul of emotion) and its excellent scaling, while the five-minute Death is, in addition to being one of the highlights of the album (along with Through the Hollow and The Devil Lives), is the tightest track with a late 60’s – early 70’s aesthetics, where everyone gives their best performance. The rhythm section and the keys are dedicated to a flawless rhythmic prog / jazz character. The stimuli from Matthijs Stronks’s studies in jazz piano techniques give a subtle influence from this genre. Tunnel further intensifies the abysmal atmosphere, as if orchestrated to lure you into a dark, enclosed environment, but doesn’t really offer something.

The addictive The Devil Lives echoes the music of The Devil’s Blood, and flirts with the lyrical occult spiritualism of Selim’s compositions. Farida’s passion overflows here too. How does it feel / Now that your body is gone, addresses a rhetorical question to her brother. The shamanic performer, free from the sexy seduction that her voice radiates, as well as from her nickname (Mouth of Satan), articulates her laments very clearly in a way that further emphasizes the vast mystery.

Molassess is not another version of The Devil’s Blood. Through the Hollow is not based on traditional motifs, i.e. verse – chorus, but emphasizes the unconventionality with the addictive darkness. and the multidimensional expressiveness with the Dionysian melodicity. The first hearings may be discouraging, so it takes time to detect every detail, as the compositions are very thoroughly worked. Molassess do not discover gunpowder nor do they regress in the darkness which inspires them. Instead, they deliver a stunning album that sums up a musician’s love for art.

8.5 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

After the disbandment of the Dutch occult rockers The Devil’s Blood in 2013 and the tragic death of their leader, Selim Lemouchi, a year later, no one expected that we would witness their natural continuation after so long. Because that is exactly what Molassess are, who consist of four ex-members of Devil’s Blood (including their vocalist Farida Lemouchi) and released their debut album this year, Through the Hollow. Remaining thematically and lyrically evil and satanic enough, musically they partially distance themselves from the more direct style of the past by focusing more on the complex structures by openly flirting with the progressive rock sound. Of course, their basis is still occult heavy rock with influences from Coven, Black Widow and Black Sabbath, while they also use darker atmospheres, bringing to even the great Goblins mind in songs such as Corpse of Mind and Tunnel. Get Out From Under and Formless Hands are the most representative compositions of the style they seek to achieve: evil melodies, catchy vocals and a very good songwriting level. The epic eleven-minute title track with its evocative and – most importantly – convincing atmosphere could be a guide for the future sound of Molassess, in order to experiment and dare even more.

7.5 / 10

Paris Gravouniotis

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης

Το κομμάτι Molasses από το Earth Air Spirit Water Fire των Selim Lemouchi & His Enemies αποτελεί τη θρυαλλίδα των Ολλανδών Molassess. Εύλογα δημιουργούνται συνειρμοί με τους The Devil’s Blood, μιας και τα 4/6 των Molassess απάρτιζαν τους βραχύβιους, αλλά εξαιρετικά σημαντικούς για το underground rock ρεύμα, occult / vintage rockers. Η αδελφή του Selim, Farida Lemouchi, συνεπικουρείται από τους Ron van Herpen (κιθάρες – The Devil’s Blood, Škan, Rrrags), Oeds Beydals (κιθάρες – The Devil’s Blood, Death Alley), Job Van De Zande (μπάσο – The Devil’s Blood), Matthijs Stronks (πλήκτρα) και Bob Hogenelst (τύμπανα – Birth Of Joy). Οι Molassess δε σχηματίστηκαν για να αποτίσουν δακρύβρεχτο φόρο τιμής στον εκλιπόντα Selim Lemouchi, αν και αρκετές στιγμές στο album εμφορούνται από αναπόληση. Η ιδέα για τη δημιουργία του σχήματος προήλθε από μία ζωντανή εμφάνιση στο περσινό Roadburn Festival στην Ολλανδία.

Η απώλεια ως αντίβαρο στην έμπνευση και στη δημιουργία

Το μωβ χρώμα προσιδιάζει με την αισθητική του Through the Hollow: εσωτερισμός, μυστήριο, πνευματικότητα, αλλά και μία αμφίρροπη πλευρά του πένθους, που ταλαντεύεται στο βάθος πότε με τη λύτρωση πότε με την κατάθλιψη. Αυτό ήταν και εκ προοιμίου το ζητούμενο του αισθητικού τους προσήμου.

Τίτλοι όπως το Get Out from Under (παραπέμπει για ευνόητους λόγους στο Your Way Down των Selim Lemouchi & His Enemies) Death Is και The Devil Lives συσχετίζονται ευθέως με την προσωπικότητα του Selim, με τις μεταφυσικές του εμμονές και σε ένα  βαθμό με τους The Devil’s Blood. Αντιλαμβανόμαστε βαθύτατα την ανάγκη μιας λυτρωτικής καλλιτεχνικής έκφρασης των προσφιλών του προσώπων να συνδιαλεχθούν με την εξαϋλωμένη μορφή του. Αυτή η διαδραστικότητα, αν και δεν χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία, γονιμοποιεί εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ιδέες.

Το καθόλα ουσιωδώς παρατεταμένο Through the Hollow αποτελεί κατά το ήμισυ ένα άρρυθμο και ανορθόδοξο psychedelic prog αριστούργημα. Εκκινεί σε ελάσσονα κλίμακα για να επιταχυνθεί αργότερα υποβοηθούμενο από την γεμάτη πάθος ερμηνεία της Farida. Το κομμάτι χαίρει μίας επιλογικής ψυχεδελικής μελωδικότητας χάρμα ώτων. Το Get Out from Under κινείται σε heavy ρυθμούς με αρκετή αύρα από The Devil’s Blood. Το αυτό ισχύει και για το The Maze of Stagnant Time, με την ερμηνεύτρια να παραπέμπει στο παρελθόν της ως συνοδοιπόρος του Selim. Η δεύτερη μακροσκελής σύνθεση ονόματι Formless Hands είναι και η πιο τζαμαριστή. Κινείται μεταξύ vintage και ψυχεδελικού rock και όντως είναι ένα ακόμη τραγούδι που επιβεβαιώνει την ποιότητά τους. Το Corpse of Mind εντείνει ακόμη περισσότερο το σκοτεινό ψυχεδελίζον ύφος του δίσκου, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κομμάτι. Επί της ουσίας, αποδύεται σε ένα παραισθησιακό τελετουργικό tempo με τη Farida να μεριμνά επαρκώς ώστε ο ακροατής να μετέχει αυτού.

Το I Am No Longer ξεχωρίζει για τα πανέμορφα solos (τα οποία γενικά είναι λίγα, σφύζουν όμως από συναίσθημα) και την εξαιρετική του κλιμάκωση, ενώ το πεντάλεπτο Death is, εκτός ότι αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου (μαζί με τα Through the Hollow και The Devil Lives), είναι το πιο σφιχτοδεμένο κομμάτι με έναν σαλεμένο ρυθμό καθαρά τέλη 60’s – αρχές 70’s αισθητικής, όπου όλοι αποδίδουν τα μέγιστα της απόδοσης τους. Εδώ το rhythm section και τα πλήκτρα αφιερώνονται σε έναν αψεγάδιαστο έρρυθμο prog με jazz χαρακτήρα. Τα ερεθίσματα από τις σπουδές του Matthijs Stronks στις τεχνικές του jazz piano προσδίδουν μία ανεπαίσθητη επιρροή από το εν λόγω είδος. Το Tunnel επιτείνει περαιτέρω την αβυσσώδη ατμόσφαιρα, ωσάν να ενορχηστρώθηκε για να σε παρασύρει σε ένα ερεβώδες περίκλειστο περιβάλλον, αλλά ουσιαστικά δεν προσφέρει κάτι.

Το εθιστικό όσο τίποτα The Devil Lives αντηχεί τους The Devil’s Blood, τρίβεται με τον λυρικό αποκρυφιστικό πνευματισμό που εξέπεμπαν οι συνθέσεις του Selim. Το πάθος της Farida και εδώ ξεχειλίζει. How does it feel / Now that your body is gone απευθύνει ένα ρητορικό ερώτημα ενατονιζόμενη τον αδελφό της. Η σαμανική ερμηνεύτρια απαλλαγμένη από τη sexy σαγήνη που εξέπεμπε η φωνή της, καθώς και από το προσωνύμιό της (Mouth of Satan), αρθρώνει τα μοιρολόγια της πεντακάθαρα και με επιπλέον γρέζι, με τρόπο ώστε να υπερτονίζεται περαιτέρω το αχανές μυστήριο.

Οι Molassess δεν είναι μία άλλη εκδοχή των The Devil’s Blood. Δεν αποτελούν καν τα απόνερα της μουσικής των σχημάτων που συμμετείχαν ή συνεχίζουν να συμμετέχουν τα μέλη τους. Το Through the Hollow δε βασίζεται σε παραδοσιακά μοτίβα, ήτοι κουπλέ – ρεφρέν, αλλά επιτέμνει την αντισυμβατικότητα με το εθιστικό έρεβος και την πολυδιάστατη εκφραστικότητα με τη διονυσιακή μελωδικότητα. Οι πρώτες ακροάσεις πιθανόν να αποθαρρύνουν, γι’ αυτό χρήζει χρόνου και αφομοίωσης της κάθε του λεπτομέρειας, καθότι οι συνθέσεις είναι πολύ δουλεμένες. Οι Molassess δεν ανακαλύπτουν την πυρίτιδα, ούτε όμως παλινωδούν μέσα στο σκοτάδι μέσω του οποίου εμπνέονται. Αντ’ αυτού, παραδίδουν έναν εκπληκτικό δίσκο που συνοψίζει την αγάπη του μουσικού για την τέχνη.

8.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^nd opinion

Μετά τη διάλυση των Ολλανδών occult rockers The Devil’s Blood το 2013 και τον τραγικό θάνατο του ηγέτη τους Selim Lemouchi έναν χρόνο μετά, κανείς δεν περίμενε ότι θα είχαμε τη φυσική τους συνέχεια μετά από τόσο καιρό. Γιατί αυτό ακριβώς αυτό είναι οι Molassess, οι οποίοι αποτελούμενοι από 4 μέλη των Devil’s Blood (μεταξύ αυτών και η φωνή τους Farida Lemouchi) κυκλοφόρησαν φέτος το ντεμπούτο τους Through the Hollow. Παραμένοντας θεματολογικά και στιχουργικά αρκούντως evil και σατανικοί, μουσικά αποστασιοποιούνται μερικώς από το πιο άμεσο στυλ του παρελθόντος εστιάζοντας περισσότερο στις πολύπλοκες δομές φλερτάροντας ανοιχτά με τον progressive rock ήχο. Φυσικά η βάση τους παραμένει το occult heavy rock με επιρροές από Coven, Black Widow και Black Sabbath ενώ τους ταιριάζει πολύ και η στροφή που κάνουν σε πιο σκοτεινές ατμόσφαιρες φέρνοντας στο νου ακόμη και τους μεγάλους Goblin σε κομμάτια όπως τα Corpse of Mind και Tunnel. Τα Get Out From Under και Formless Hands αποτελούν τις πιο αντιπροσωπευτικές συνθέσεις του τελικού ύφους που επιδιώκουν να πετύχουν: evil μελωδίες, catchy φωνητικά και πολύ καλό song writing επίπεδο. Το επικό εντεκάλεπτο ομώνυμο με την υποβλητική και – το σημαντικότερο – πειστική του  ατμόσφαιρα θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για τον μελλοντικό ήχο των Molassess ώστε να πειραματιστούν και να τολμήσουν ακόμη περισσότερο.

7.5 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης