Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
[Century Media, 2020]
Intro: Meletis Doulgeroglou
Black Crown Initiate from Pennsylvania, USA, was founded in 2013 by Nick ‘Bass’ Shaw (bass), Andy Thomas (guitars, clean vocals), and James Dorton (brutal vocals). They showed their first credentials with the EP Song of the Crippled Bull (2013), which is considered by many even today as their most impressive work.
Their reputation grew even more when they opened for Behemoth, Fleshgod Apocalypse, and Septic Flesh, among others. In 2014 they decided to release their debut album entitled The Wreckage of Stars on eOne Music having added two musicians to their line-up. After that, Selves We Cannot Forgive (2016) was released.
Contemporary death metal with progressive influences had already begun to be recognized as a new wave, a fact that was capitalized with the band signing to Century Media and the release of this year’s Violent Portraits of Doomed Escape (2020).
The prog death metal that we were looking for but had not found
How fresh can progressive death metal sound in 2020? The truth is that it can and even rather vigorous. This was taken care of by Black Crown Initiate with Violent Portraits of Doomed Escape, an album that testifies the band’s mood from the album opener, Invitation. Just listen to it and you will be surprised by the changes in style and dynamics. The next question is what do Black Crown Initiate do so well and why one should check this release.
Let’s start with the basics of the genre: this is progressive death metal with clear influences from Opeth, especially Blackwater Park. Component 1: double vocals, clean and brutal, with the noticeable difference that the clean vocals are better than in most other bands, and that they have their own characteristic color, fitting perfectly with the musical content. Component 2: successful atmosphere changes with the great example of Invitation, and the excellent – probably the best song of the album – Holy Silence, a composition that would make Åkerfeldt proud. Component 3: sharp and heavy riffs that construct the album. This is perhaps the strongest point of Black Crown Initiate, those memorable, diverse riffs. The addition of guitarist Ethan McKenna was catalytic. He’s the guitarist that the band needed from the beginning. Their sound is rough in several places, but it successfully flirts with the impending calmness and dualism of their music. I was often surprised by the change of musical course, and the mix that each composition deposits. In addition, the rhythm section is tight, and especially Gabe Seeber’s drumming is masterful.
Note, however, that the sound of the drums itself is dryer than it should be, and the mixing in general is probably a bit “noisy”. Apart from that, Black Crown Initiate wanted to enhance the atmosphere and that’s why they included two compositions as middle and outro. However, the grunts (like those of Mongol monks) in Bellow are rather unnecessary, and the Invitation-related but unnecessary outro deprives Holy Silence of the possibility of being an epic closing of an overall very good record. Finally, although their sound is not the redefinition of the genre, the performance and the aesthetics are the elements that determine their identity.
Although the music is the most important element, the special and enigmatic aesthetics of the album cover completes the album ideally. Lyrically, doubting prudence, the evil that grows in the human soul, the arrogance of power, the mockery of the higher Being, the nullification of existence, and the decay of emotions are the basic themes. Pessimistic choices that dress the music content appropriately. According to the band itself, Violent Portraits of Doomed Escape was composed during a very difficult period for the members, and all these experiences are reflected in the album.
With Violent Portraits of Doomed Escape, Black Crown Initiate make a big statement that they’ve come to stay, and this statement translates into the most remarkable extreme progressive album, and one of the most interesting so far this year. This is an album that makes all those of us who miss the death prog of Opeth happy.
8.5 / 10
Meletis Doulgeroglou
2nd opinion
The truth is that I wasn’t aware of Black Crown Initiate, and when I first heard this album, I was not excited at first. They gave me the impression that they are trying to play like Between the Buried and Me, especially in the song Sun of War. Fortunately, things changed soon after that. The Americans have released a grower progressive death metal album, not in the style of Death or Obscura, but more like the technical death metal of Beyond Creation with a progressive element and some clean vocals. The album is very thoroughly worked with an incredible production, technical rhythm parts (but also some more straightforward), incredible riffs, great solos, and awesome vocals (the growls are reminiscent of Opeth and clearly have this “crazy” tone of Mastodon). I found some songs in the middle of the album relatively unequal compared to Invitation, Sun of War, and Holy Silence that open and close the album, but that does not mean that the flow is lost. It’s just that in their longer tracks they unfold their progressive ideas better, and that makes me optimistic about the band’s future. Violent Portraits of Doomed Escape is a wonderful extreme metal release.
8 / 10
Giannis Voulgaris
[Century Media, 2020]
Εισαγωγή: Μελέτης Δουλγκέρογλου
Οι Black Crown Initiate κατάγονται από την Pennsylvania, ιδρυμένοι το 2013 από τους Nick ‘Bass’ Shaw (μπάσο), Andy Thomas (κιθάρες, καθαρή φωνή) και James Dorton (brutal φωνητικά). Τα πρώτα διαπιστευτήρια τους τα κατέθεσαν με το EP Song of the Crippled Bull (2013) το οποίο θεωρείται από πολλούς ακόμα και σήμερα ως η πιο εντυπωσιακή δουλειά τους.
Η φήμη τους αυτή εξαργυρώθηκε με live πλαισιώνοντας τους Behemoth αρχικά και έπειτα τους Fleshgod Apocalypse και Septic Flesh μεταξύ άλλων. To 2014 αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το πρώτο LP με τίτλο The Wreckage of Stars στην eOne Music έχοντας προσθέσει άλλους δύο μουσικούς στη σύνθεση τους. Έπειτα από κάποιες ανακατατάξεις στο line-up τους κυκλοφόρησαν το Selves We Cannot Forgive (2016).
To death metal με τις προοδευτικές επιρροές είχε ήδη αρχίσει να αναγνωρίζεται, γεγονός που κεφαλοποιήθηκε με την υπογραφή στην Century Media και την κυκλοφορία του φετινού Violent Portraits of Doomed Escape (2020).
To prog death metal που αναζητούσαμε αλλά δε βρίσκαμε
Πόσο φρέσκο μπορεί να ακουστεί το progressive death metal εν έτει 2020; Η αλήθεια είναι πως μπορεί και μάλιστα με ιδιαίτερο σφρίγος. Για αυτό φρόντισαν οι Black Crown Initiate με το Violent Portraits of Doomed Escape. Ένα album που μαρτυράει τις διαθέσεις του από το εναρκτήριο Invitation. Απλά ακούστε το και δεν θα περιμένετε την αλλαγή ύφους και τη δυναμική του. Το επόμενο ερώτημα είναι τι κάνουν καλά οι Black Crown Initiate και γιατί κάποιος πρέπει να δώσει βάση στην εν λόγω κυκλοφορία.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά του ιδιώματος που υπηρετούν, το progressive death metal με σαφείς επιρροές από τους βετεράνους του είδους Opeth, με λίγο μεγαλύτερη αγάπη στο Blackwater Park. Συστατικό 1: διπλά φωνητικά, με καθαρά και brutal, με την ειδοποιό διαφορά πως τα καθαρά είναι ποιοτικά εν αντιθέσει με πολλά σχήματα του χώρου και πως έχουν τη δική τους χαρακτηριστική χροιά, εναρμονισμένη με το μουσικό περιεχόμενο. Συστατικό 2: επιτυχημένες εναλλαγές ατμόσφαιρας με τρανό παράδειγμα το Invitation αλλά και το εξαιρετικό και αποκορύφωμα του δίσκου εν ονόματι Holy Silence, μια σύνθεση που θα έκανε περήφανο τον Åkerfeldt. Συστατικό 3: riffs κοφτερά και βαριά που δομούν ως επί το πλείστον το δίσκο. Αυτό ίσως είναι και το δυνατό σημείο των Black Crown Initiate, αξιομνημόνευτα και ποικίλα riffs. H προσθήκη του κιθαρίστα Ethan McKenna λειτουργεί καταλυτικά στη δημιουργία και στα γεφυρώματα, έναν κιθαρίστα που το συγκρότημα εξαρχής ήθελε να εντάξει στις τάξεις του. Ο ήχος τους σε αρκετά σημεία είναι τραχύς, αλλά φλερτάρει επιτυχημένα με την επικείμενη ηρεμία και το δυϊσμό της μουσικής τους. Ουκ ολίγες φορές ξαφνιάστηκα με την αλλαγή μουσικής πλεύσης και το κράμα που κάθε σύνθεση κατέθετε. Επιπροσθέτως, τo rhythm section είναι σφιχτοδεμένο και ειδικά το παίξιμο του Gabe Seeber (session μουσικός) στα drums είναι αριστοτεχνικό.
Να σημειωθεί όμως πως ο ήχος αυτός καθαυτός των drums είναι πιο ξερός από ότι θα έπρεπε και η μίξη γενικότερα είναι μάλλον πιο «θορυβώδης» από αυτή που θα άρμοζε. Επίσης, οι Black Crown Initiate θέλοντας να ενισχύσουν την ατμόσφαιρα ενέταξαν δύο συνθέσεις ως middle και outro. Παρόλα αυτά, οι γρυλισμοί τύπου Μογγόλων μοναχών στο Bellow είναι μάλλον περιττοί ενώ και το συνδεόμενο με το Invitation αλλά αχρείαστο outro στερεί τη δυνατότητα στο Holy Silence να αποτελέσει ένα επικό κλείσιμο ενός συνολικά πολύ καλού δίσκου. Τέλος, ναι μεν ο ήχος τους δεν είναι ο επανακαθορισμός του ιδιώματος, αλλά το παίξιμο και η αισθητική είναι τα στοιχεία που καθορίζουν την ταυτότητα τους χωρίς να χάνονται στον κυκεώνα της υπερπροσφοράς.
Παρότι η μουσική είναι το σημαντικότερο, η ιδιαίτερη κι αινιγματική αισθητική του εξωφύλλου ολοκληρώνει το παρόν πόνημα. Στιχουργικά, η αμφισβήτηση της νουνέχειας, το κακό που φυτρώνει στην ανθρώπινη ψυχή, η αλαζονεία της εξουσίας, ο χλευασμός του ανώτερου Όντος, ο μηδενισμός της ύπαρξης και η σήψη των συναισθημάτων είναι τα βασικά θέματα. Πεσιμιστικές ρήσεις που ντύνουν κατάλληλα το μουσικό περιεχόμενο. Σύμφωνα με την ίδια τη μπάντα το Violent Portraits of Doomed Escape συντέθηκε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για αυτούς και όλες αυτές οι εμπειρίες αποτυπώνονται στη δημιουργία.
Με το Violent Portraits of Doomed Escape, λοιπόν, οι Black Crown Initiate κάνουν μια βαρύγδουπη δήλωση πως ήρθαν για να μείνουν και αυτή η δήλωση μεταφράζεται στον πιο αξιόλογο ως τώρα ακραίο προοδευτικό δίσκο και έναν από τους πιο ενδιαφέροντες στην παρούσα χρονιά. Ένα album που προκαλεί μειδίαμα σε όσους από εμάς λησμονούμε το death prog των Opeth.
8.5 / 10
Μελέτης Δουλγκέρογλου
2η γνώμη
Η αλήθεια είναι πως τους Black Crown Initiate δεν τους γνώριζα και όταν άκουσα για πρώτη φορά τον δίσκο τους, δεν τρελάθηκα. Μου έδωσαν την εντύπωση πως προσπαθούν να παίξουν σαν τους Between the Buried and Me, ειδικά στο κομμάτι Sun of War. Ευτυχώς, όμως, δεν τον παράτησα τον δίσκο. Οι Αμερικανοί έχουν κυκλοφορήσει ένα grower album που κινείται στο χώρο του progressive death metal, όχι στο στυλ των Death ή των Obscura, αλλά περισσότερο μοιάζει στο τεχνικό death metal των Beyond Creation με progressive στοιχείο και κάποια καθαρά φωνητικά. Ο δίσκος είναι ιδιαίτερα προσεγμένος με απίστευτη παραγωγή, τεχνικά ρυθμικά μέρη (αλλά και πιο straightforward), εξόχως πωρωτικά riffs, καλοδουλεμένα solos και φοβερά φωνητικά (τα growls θυμίζουν Opeth και στα καθαρά έχουν αυτή την «τρελούτσικη» χροιά των Mastodon). Κάποια τραγούδια στο μέσο του δίσκου τα βρήκα σχετικά άνισα σε σύγκριση με τα Invitation, Sun of War, Holy Silence που ανοίγουν και κλείνουν τον δίσκο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως χάνεται η συνοχή. Απλώς, στα μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτια τους ξεδιπλώνουν καλύτερα τις progressive ιδέες τους και αυτό με αφήνει αισιόδοξο για το μέλλον της μπάντας. Το Violent Portraits of Doomed Escape είναι μια υπέροχη κυκλοφορία στον χώρο του ακραίου metale.
8 / 10
Γιάννης Βούλγαρης
