Vespero – Shum Shir

Intro: Paris Gravouniotis
Translation: Alexandros Mantas
18 / 12 / 2017

One of the most quality prog / psych bands of the last decade and personal favourite of mine comes back this year with their eighth studio album entitled Shum-Shir. Of course, the talk is about the Russians Vespero, whose line-up remains unaltered since their previous release Lique Mekwas which had quite impressed us even though its predecessor, the magnificent  Fitful Slumber Until 5 A​.​M​.​ had set the bar pretty high.

[bandcamp width=650 height=120 album=3856829550 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Good but not essential

The first thing that strikes the listener is that the duration of the album is relatively shorter (about 40 minutes) especially when taking into consideration that the average of  60-to-70 minutes of their previous works were far but alienating since they were a fertile ground where the Russian progsters unraveled their spacey jammings. The second one has to do, on the one hand, with the obviously diminished latin / tribal elements that invested so beautifully the compositions of Lique Mekwas and, on the other hand, the elimination of ethnic and Russian folk dashes which added an uncommon tinge to the exceptional Fitful Slumber Until 5 A. M.

Therefore, it’s easily understood that this year’s Shum-Shir is, in a sense, a more mundane release that stays tethered to the core influences of Vespero. Which are they? Naturally, the psych / prog / fusion / electronic masters Ozric Tentacles as well as the fathers of this very sound Gong. Moreover, the Pink Floyd element is evident as it happens with every band which engages itself in psychedelic/progressive rock, as well as a handful of discreet fusion touches which are more striking due to the upgraded role of their violinist Vitaly Borodin who brings to mind the legendary Jean-Luc Ponty.

The title track that kicks off the album is perhaps the most impressive composition of the album featuring the tribal percussions of the guest musician Alexander Timakov and the trippy keyboards of Alexey Klabukov which blend outstandingly with the ideas of the guitarist Alexander Kuzovlev and the gorgeous, throughout the album, rhythm section provided by the Fedotov brothers. The jam-like Isodore’s Dance, Gaya’s Dance and Gulli’s Dance remain, as already mentioned, in the vein of the dipole of Ozric Tentacles / Gong whereas Hapi that bookends the album is its most ambient and melancholic moment.

In conclusion, while far from being a stop-gap album in the so-far amazing course of Vespero -quite the contrary, Shum-Shir didn’t add much, in my opinion, to the legacy of the band to the extent that primarily Fitful Slumber, but also Lique Mekwas did. Their style and performance are once again impeccable, yet any drawbacks are spotted in the compositions themselves. Nevertheless, good moments are not in short supply and no one signs contracts to release top-notch albums exclusively and I’m convinced that they have a killer album in store for the next year.

7.5 / 10

Paris Gravouniotis

2^nd opinion

Even though I don’t have a thorough knowledge of the entire back catalogue of Vespero, some of their compositions, especially those in By The Waters Of Tomorrow, Droga and Fitful Slumber Until 5 A.M. left me anything but cold. The Russian instrumental artists concoct a highly interesting mixture of space-rock, krautrock, psychedelic and progressive rock. The tribal atmosphere and the ethnic aesthetic ooze also from the title of the album which nods to Ethiopian traditional rituals of past centuries. In essence, Shum-Shir is the sequel of the so-called Abyssinian Tales which began in their previous album Lique Mekwas. After repeated listens, I’ve come to the conclusion that Isidore’s Dance, Gaya’s Dance with the quirky rhythm of the violin and the cosmic flight-closer of the album Hapi make the cut. As a whole, it’s a remarkable album with compositions ranging from noteworthy to very good, delivered by an artistically accomplished band.

7.5 / 10

Thomas Sarakintsis

Εισαγωγή: Πάρης Γραβουνιώτης
18 / 12 / 2017

Μία από τις ποιοτικότερες prog / psych μπάντες της τελευταίας δεκαετίας και προσωπική αδυναμία επιστρέφει φέτος με τον όγδοο studio δίσκο τους ονόματι Shum-Shir. Ο λόγος φυσικά για τους Ρώσους Vespero, στο στρατόπεδο των οποίων δεν υπήρξαν αλλαγές στη σύνθεσή τους σε σχέση με το προηγηθέν album τους, Lique Mekwas (κλικ) το οποίο μας είχε εντυπωσιάσει, αν και είχε προηγηθεί το εκπληκτικό Fitful Slumber Until 5 A​.​M​.​ (κλικ) ‎που είχε ήδη θέσε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά.

[bandcamp width=650 height=120 album=3856829550 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Good but not essential

Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι πως η διάρκεια του δίσκου είναι αρκετά μειωμένη (περί των 40 λεπτών), λαμβάνοντας υπόψη πως τα 60 με 70 λεπτά κατά μέσο όρο των προηγούμενων δουλειών τους κάθε άλλο παρά ξένιζαν, καθώς αποτελούσαν εύφορο έδαφος ώστε να ξεδιπλώνουν οι Ρώσοι progsters  τα διαστημικά τους τζαμαρίσματα. Η δεύτερη διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν εντοπίζεται από τη μία στην εμφανή μείωση των latin / tribal στοιχείων που τόσο όμορφα έντυσαν τις συνθέσεις του Lique Mekwas και από την άλλη στην απουσία των ethnic και ρωσικών folk πινελιών που έδωσαν μια ιδιαίτερη χροιά στο αριστουργηματικό Fitful Slumber Until 5 A. M.

Επομένως όπως είναι ευκόλως αντιληπτό, το φετινό Shum-Shir αποτελεί μια τρόπον τινά πιο τυπική κυκλοφορία που δεν ξεφεύγει από τις βασικές επιρροές των Vespero. Ποιες είναι αυτές; Φυσικά οι psych / prog / fusion / electronic μάστορες Ozric Tentacles καθώς και οι πατέρες του συγκεκριμένου ήχου Gong. Επίσης, το Floyd στοιχείο είναι εμφανές όπως σε κάθε μπάντα που ασχολείται με το ψυχεδελικό progressive rock, όπως και μερικές διακριτικές fusion πινελιές που είναι αρκετά έντονες λόγω του πιο πρωταγωνιστικού ρόλου του βιολιστή τους Vitaly Borodin που φέρνει στο νου το ύφος του θρυλικού Jean-Luc Ponty.

Το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι αποτελεί ίσως την πιο εντυπωσιακή σύνθεση του δίσκου, με το tribal percussion του guest Alexander Timakov και τα trippy πλήκτρα του Alexey Klabukov να συνδυάζονται μοναδικά με τις κιθαριστικές ιδέες του Alexander Kuzovlev και το εξαιρετικό σε όλον τον δίσκο rhythm section των αδερφών Fedotov. Τα τζαμαριστά Isodore’s Dance, Gaya’s Dance και Gulli’s Dance όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως μένουν πιστά στο δίπολο Ozric Tentacles / Gong ενώ το Hapi που ρίχνει και την αυλαία του δίσκου αποτελεί την πιο ατμοσφαιρική και μελαγχολική στιγμή του δίσκου.

Εν κατακλείδι, χωρίς να αποτελεί μέτρια στιγμή στην εξαιρετική πορεία των Vespero μέχρι και σήμερα, κάθε άλλο, το Shum-Shir κατά τη γνώμη του γράφοντα δεν έδωσε το κάτι παραπάνω όπως πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό το Fitful Slumber κυρίως αλλά και το Lique Mekwas. Μπορεί στο ύφος και στην απόδοση να παίρνουν και πάλι άριστα, ωστόσο το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στη σύνθεση. Παρ’όλα αυτά, και εξαιρετικές στιγμές υπάρχουν άφθονες και κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο να κυκλοφορεί μόνο 9άρια και 10άρια και είμαι πεπεισμένος πως του χρόνου θα κυκλοφορήσουν δισκάρα.

7.5 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης

2^η γνώμη

Παρόλο που η δισκογραφία των Vespero δεν έχει προσεγγιστεί επισταμένως και επί του συνόλου, κάποιες συνθέσεις τους, κυρίως αυτές που βρίσκονται στα By The Waters Of Tomorrow, Droga και Fitful Slumber Until 5 A.M., δε με άφηναν διόλου αδιάφορο. Οι Ρώσοι instrumental καλλιτέχνες παράγουν ένα πολύ ενδιαφέρον κράμα από space-rock, krautrock, psychedelic και progressive rock. Η tribal ατμόσφαιρα και η ethnic αισθητική απορρέουν και από τον τίτλο του δίσκου, ο οποίος παραπέμπει στις αιθιοπικές παραδοσιακές τελετουργίες περασμένων αιώνων. Ουσιαστικά το Shum-Shir είναι το δεύτερο μέρος των λεγόμενων Abyssinian Tales που ξεκίνησε με το περσινό Lique Mekwas. Μετά από επανειλημμένες ακροάσεις μπορώ να αποφανθώ ότι ξεχωρίζει το Isidore’s Dance, το Gaya’s Dance με τον «σαλεμένο» βιολιστικό ρυθμό και η cosmic flight κατακλείδα του album, Hapi. Συνολικά, πρόκειται για μία αξιοπρόσεκτη δουλειά με αξιόλογες έως πολύ καλές συνθέσεις από ένα άρτιο καλλιτεχνικά συγκρότημα.

7.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης