Interview: Time CollapseΣυνέντευξη: Time Collapse

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

The debut album of Time Collapse is another proof that the modern Greek prog scene is in bloom. Night to Day (our reviews here) is an excellent crossover prog album that rightfully deserves international recognition. Our interview with Christos Cahill Politis (vocals, guitars), Giannis Kiousis (bass), Nikos Lekanis (guitars), Stavros Marinos (keyboards), and Babis Amoiridis (drums) proved to be extremely interesting and revealing as was their music.

Questions: Lefteris Statharas, Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas

First things first, congratulations on your debut album guys, it is a thrill for us to listen to such top-notch prog rock from Greek bands. How long did it take you to compose the album and was it an easy ride from the beginning of the process to its completion?

Nikos: To begin with, we would like to thank you for the interview and we are chuffed that our material becomes gradually visible to the audience and mainly to “appropriate” ears, so to speak.

Writing the album was a beautiful and creative journey out of which we became better musicians, we got tighter and we met some interesting characters. Some of them played a prominent role to the creating process, whereas with some others we bumped heads, ha, ha! It took us roughly two years to make this album. It began as a stab to record some songs and ideas in fragmentary form, not even considering if we are ready to record an entire album. We could say that this was the pre-production stage of the album Night to Day since some of these parts were finally included in the album.

The second stage was the real game-changer. We chucked out the stuff that sounded now uninteresting to us and after that we began putting down new songs like Time Collapse (after which the band was named). With the addition of Babis on the drums, an extreme makeover on the existing tracks took place and we dedicated ourselves to come up with compositions that represent us better.

Babis: I would also like to thank you for your time to listen to our record and write such an erudite and sophisticated review. When we began making the album we zeroed in on perfecting the initial four compositions (Time Bound, Time Collapse, Reflecting Lies, Night to Day), especially the drums parts because before I joined the band, it was drummerless. With my coming (February of 2015), I had to make the patterns sound more “drum-like” since the guys had already put down a basis.

Then, for no good reason, as a band with cemented line-up we plunged into the trilogy (Messiah Complex)! Everything just came too easily since there was good chemistry between us, especially when it came to co-operation! In between the process of composing we threw in a couple of live shows just to keep us in shape. As time went by and we were heading to the completion of the material, we focused on the recording sessions and the production. Here, we were pretty lucky to have Dinos (Sound Abuse Productions) on board who turned into reality (with tremendous reserves of patience and appetite) our vision, pulling off to achieve a superb production!

Let’s go back a few years. You were founded in 2013 in Athens. Did you perform with other bands before Time Collapse? How come your paths crossed and to what extent is your music now different compared to when you just started?

Nikos: Time Collapse were founded by me (guitar), Chris (vocals, guitar) and Stavros (keyboards). In essence we were together as members of a band that went under the name Awkward Situations whose style was pretty much different and bore no resemblance whatsoever with what we are doing now. We always had the burning ambition to start fresh and create something that was more in step with the times and ambient that would satisfy us a lot more. We looked for a drummer and then joined Babis, the fifth member, who was the right guy at the right moment.

Just for the record, Babis was the founding member of the progressive death metal band Conspiranoia. Giannis (bass) had played in various groups out of which the most important was Ivory Tower who were later renamed Illusory. Chris participated in a number of projects playing mainly jazz groove and funk rock, Queens of Geometry to name one, who later changed their monicker to Soup. Stavros, as a card-carrying Dream Theater fan was playing in a cover band of similar groups. It was me (Nikos) who founded Awkward Situations while groping for the musical direction that suited me best when I was very young and very green as a musician, ha, ha!

Stavros: Our music has evolved in spades. This is because we evolved as musicians, but also because we came to know each other better. It is paramount for a musician who is non-soloist to be able to adapt to and give space and respect the sound of the others. This came by default in Time Collapse because egos are non-existent, we talk to each other about everything having always in mind if it is good for the final result. Personally, I count myself very lucky to bump into such guys and everyone is free to express himself with no clashes.

Which is the procedure of composing songs? One listening to the meticulous themes, assumes that the songs are based on personal ideas that are developed collectively by the band, is that so?

Christos:  It rules. Most of the times someone comes up with the bare bones of an idea, written on any instrument, and we gradually flesh it out. We all play our part to this and everyone’s opinion is equally valuated when it comes to matters of ideas, structure and arrangements. It is a rarity that someone produces a completed piece of work. We avoid this because on the one hand the final result will be different and on the other hand composing is a procedure where everyone adds his personal flavor to the song. This is all-important in order to render it passionately in a gig, but also for all of us to look on it as our own child. Rarely a song will grow legs while jamming because we feel restricted and also this approach is not appropriate for our style.

Our conversations are very important, too. The communication between the band members is a crucial factor and whereas I find it very difficult to get my ideas across, this is not the case in this band. As a result, we take into account and understand all of the ideas. Even if there are initially disagreements, in the end we all come round to a point of view.

The music you play is as interesting as it gets and it is still alive all over the world about the last twenty years. What inspired you to play crossover prog? Was it the prog or the alternative element?

Christos: We never spared a thought what kind of music we would like to play, it just came out as a natural result of the music that interests and inspires us, both to listen to and play. Each one of us came in this band with a different background of influences, but we struck a happy medium. We all relish the complex rhythms, the “odd changes” and the unconventional song structures while at the same time we appreciate a more “poppy” harmony. We are prog, but not prog snobs.

From the contemporary scenes of the U.S.A, Australia and Scandinavia, which do you think is/are the more interesting?

Giannis: As a whole, I think the Scandinavian one has gained ground in modern prog music with bands like Leprous, Opeth, Katatonia, Pain of Salvation, Beardfish, Flower Kings, Meshuggah and others. If anything, they are bands that influence heavily young people who engage themselves in prog and, in general, if you find yourself among prog-heads there is not a chance that at least half of the aforementioned names won’t surface.

In my view, perhaps the most grabbing element of your music, aside the marvelous atmosphere and aesthetic as a whole, is your sound that is remarkably mature, but also the flawlessly well-balanced secondary elements, namely post-rock, the symphonic parts, the occasional avant-garde and, at the border, folk parts. Have you ever given it some thought to develop them in the future?

Nikos: Of course we have! Every one of us represents something different since our influences and experiences differ. For instance, I may be more inspired by post-rock and electronic elements. These things will surface inevitably without pushing to this direction.

Our next albums are a white canvas and we are challenged to cram a lot of elements that mix up harmonically. The only certainty is that we want to take our chances while maintaining the balance between melody, atmosphere and metal riffs. With this groundwork, a good post-production can turn wonders into signs, ha, ha!

I think you are obviously influenced by Tool, Porcupine Tree and Karnivool which is a pleasant, to say the least, fact when listening to Night to Day. Name some other influences of yours.

Giannis: The bands you’ve just said are inevitably a reference point for us and maybe that’s why their influence is obvious. Every one of us draws inspiration from different sources. It’s kind of hard to point out even the basic ones because everyone has a different background. You can get an idea about them by checking out the question below. As a whole, our preferences range from 70s to contemporary progressive, pop, post-rock, among others. If someone was aware of our influences, they would surely be able to pick them out in the melodies of each member. It is a blessing that all of them find their place in Time Collapse.

Without thinking too much about it, name five favourite albums of yours regardless when it was released or the style and what are you listening to now?

Nikos:

• Opeth – Damnation 
• Tool – Lateralus 
• Muse – Origin of Symmetry 
• Karnivool – Sound Awake
• Katatonia – The Great Cold Distance 

Stavros:

• Queen – A Day At The Races 
• Queen – Queen II
• Dream Theater – Images and Words 
• Dream Theater – Scenes From a Memory
• Ayreon – The Human Equation 

Giannis:

• Eloy – Ocean 
• Pink Floyd – Dark Side of the Moon
• Yes – Close to the Edge
• Hawkwind – Hall of the Mountain Grill 
• Black Sabbath – Heaven and Hell 

Christos:

• Tool – 10,000 Days
• Radiohead – In Rainbows 
• Rival Consoles – Odyssey 
• Ratatat – Ratatat 
• Snarky Puppy – We Like It Here 

Babis:

• Dream Theater – Images and Words 
• Tool – Lateralus 
• Porcupine Treee – Deadwing 
• Meshugga – Chatch 33 
• Pain of Salvation – Be 

As a new band, how difficult you think it is to write a debut album that illustrates your influences as well as your personal style?

Stavros: As I am pondering the question, I see three main factors that contribute to the making of a mature album. The first and most important is the human factor. Obviously the music is principal, but the co-existence and collaboration between the members play a key role. This is not too easy. We all know from personal experience that clash-free communication when being a part of any kind of team is hard to pull off, let alone when it comes to a work which is technically demanding and simultaneously everyone must feel comfortable with the other guys because music is, above else, the expression of feelings.

Secondly, if there is a good chemistry within the group, the next goal is that everyone should embrace the creativity of the other and enrich it. Especially in a band where all the members contribute creatively, it takes patience so that all the pieces will come together and form a mature tune. It is not that easy to find people who like what you do and vice versa.

If the outcome appeals to all members, then what is left is the technical stuff. That is rehearsing, recording, the production, numerous meetings with all the people involved (sound engineers, photographers, etc.) and loads of donkey work! These things demand meticulousness and focus on the goal. Not all people are cut out for it.

If all of the above are checked, a quality record can be achieved. Regardless if it will appeal to the audience, it is worthwhile because it was created with a lot of inspiration and work, no two ways about that.

Since the listener is inundated with new releases, how difficult you think it is for your music to become visible? How difficult it is to promote the album?

Stavros: At first glance, in the time of chaotic information where – for better or for worse – everyone can take the floor on social media, it seems to be a tall order. There is so much “hype” on every level that it is almost impossible for a release to stand out. Nevertheless, even if I give the impression of a fatalist, I do believe that all great music eventually gets its fair recognition. If there is quality, it is only a matter of time to come to the fore. Because when a lot of energy, passion and work is involved, surely enough the appropriate ears will come across it and value it.

To achieve this, sitting at home and praying is definitely a non-starter, instead you have to utilize the options available (especially when the budget is strict). Our personal experience shows that if someone longs to spot bands to get their thrills, eventually they will find them. Most important is if the listener will finally make use of the information that reached them.

Therefore, the most crucial point when promoting the album is to reach the appropriate listeners who, in their turn, will introduce it to other people. It resembles the way that the torrents function, I mean the two seeders will become 15 and then the 15 seeders will become 150 and so on. Granted, social media as whole are a great tool for the new bands to spread the word about their material, the point is what the people will make of it.

Any gigs scheduled? I think your music could really take off live with a decent sound.

Giannis: After the summer break, there is a lot of planning about what to do the forthcoming winter, but nothing is concrete yet. Our priority is to present our record to the audience on an open-air venue and we are in a stage now where we organize this.

Certainly we give a lot of weight to gigging and reproducing the most accurate we can what you hear on the CD, but with even more passion and energy.  Surely it’s not duck soup since there are issues like the lighting, the gear, the set-up, the available time for soundcheck and others that are out of our hands. Nevertheless, it’s a huge challenge for us.

Is there any material for your next album? If so, how different it is compared to Night to Day?

Christos: There are a lot of ideas which, for the time being, have no structure and there is still no discussion about them because we are focused on the promotion of the album. Composing and recording new material is something we are champing at the bit to do and we want to get them right. Certainly we intend to give a lot of weight to the atmosphere, the melodies and assorted technical parts that grab the listener.

Do you keep tabs on the Greek rock scene and especially the progressive one? Which bands make the cut for you? Are there any bands in Greece similar to Time Collapse?

Nikos: Some of us do and we try to keep up with some of them, even going to their gigs. Some that stand out for us are One Leg Mary, Mother of Millions, Universe217, Gravitysays_i, Need, we.own.the.sky, Poem, Tardive Dyskinesia and others.

With regard to the last part of the question, every band has something different to offer, I don’t think we bear a strong sonic resemblance to any other, but this is up to you and the audience to decide. There might be somewhere a similar band to Time Collapse, we just may have not discovered it yet. We need to pick your brains gentlemen, ha, ha!

Where do you see the band in five years?

Stavros: The truth is that questions that require long-term thought evoke existential issues to me. This is something that I often ask myself, but also my bandmates. What do we really want? Why an artist in the first place wants to share their creativity? Is it selfishness or simply a deeper human need to share your feelings?

The answer to the question is that in five years we hope to be inspired, still driven and get on well with each other to keep on writing music. It is very important to keep our basis as a band. Aside that, we would love to see a wider audience, within and outside Greece, embracing our music.

Thanks for the chat guys. We wish you will reap the benefits of your work. We hope to see you again soon!

It was our pleasure!

To ντεμπούτο των Time Collapse αποτελεί μία ακόμα επιβεβαίωση πως η σύγχρονη ελληνική prog σκηνή βρίσκεται σε άνθιση. Το Night to Day (οι κριτικές μας εδώ) αποτελεί ένα άψογο δείγμα crossover prog που δικαιωματικά αξίζει τη διεθνή αναγνώριση. Η συζήτηση με τους Χρήστο Cahill Πολίτη (φωνητικά, κιθάρα), Γιάννη Κιούση (μπάσο), Νίκο Λεκάνη (guitars), Σταύρο Μαρίνο (πλήκτρα), και Μπάμπη Αμοιρίδη (ντραμς) αποδείχθηκε άκρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική όπως και η μουσική τους.

Questions: Λευτέρης Σταθάρας, Δημήτρης Καλτσάς
Translation: Αλέξανδρος Μαντάς

Πρώτα-πρώτα συγχαρητήρια για το ντεμπούτο σας παιδιά, είναι μεγάλη χαρά για μας να ακούμε τόσο καλή prog μουσική από ελληνικές μπάντες. Πόσο διήρκεσε η δημιουργία του album και πόσο εύκολη ήταν η πορεία από τη σύνθεση των κομματιών μέχρι την ολοκλήρωσή του;

Νίκος: Καταρχάς σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη και χαιρόμαστε που φτάνει το υλικό μας σταδιακά στον κόσμο, και κατά  κάποιον τρόπο σε κάποια “σωστά” αυτιά.

Η δημιουργία του album ήταν ένα πολύ όμορφο και δημιουργικό ταξίδι, μέσα από το οποίο βγήκαμε καλύτεροι μουσικοί, δεθήκαμε σαν σύνολο, γνωρίσαμε αρκετά άτομα. Κάποια συντέλεσαν καθοριστικά στην δημιουργία του album με τον τρόπο τους, ενώ με άλλα απλά ήρθαμε σε ρήξη. (γέλια) Η δημιουργία του δίσκου διήρκεσε περίπου δυο χρόνια. Άρχισε σαν μία προσπάθεια να ηχογραφήσουμε κάποια κομμάτια και ιδέες μεμονωμένα, χωρίς να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας αν είμαστε έτοιμοι να ολοκληρώσουμε ένα album. Αυτή η περίοδος θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτέλεσε μία περίοδο pre-production του δίσκου Night to Day, καθώς κάποια από αυτά τα κομμάτια αυτά συμπεριελήφθησαν τελικώς.

Η δεύτερη περίοδος είναι και αυτή που έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο. Βάλαμε στην άκρη οτιδήποτε προϋπήρχε από θέμα υλικού το οποίο πλέον δεν μας ενέπνεε και στη συνέχεια ακολούθησε η δημιουργία νέων κομματιών, όπως αυτή του Time Collapse (από το οποίο κομμάτι πήρε και  το όνομα της η μπάντα). Με την προσθήκη του Μπάμπη (drummer) έγινε ένα extreme makeover στα προϋπάρχοντα κομμάτια και μπήκαμε στην διαδικασία για νέες πιο αντιπροσωπευτικές συνθέσεις.

Μπάμπης: Ευχαριστώ κι εγώ για τον χρόνο που αφιερώσατε στο να ακούσετε το δίσκο μας, κάνοντας μια τόσο ορθή κι εμπεριστατωμένη κριτική. Τον πρώτο καιρό της δημιουργίας του album, επικεντρωθήκαμε κυρίως στο να τελειοποιήσουμε τις τέσσερις πρώτες συνθέσεις (Time Bound, Time Collapse, Reflecting Lies, Night to Day), ειδικά ως προς το θέμα των τυμπάνων, καθώς τα παιδιά πριν μπω στην μπάντα δεν είχαν ντράμερ. Με την έλευση μου (Φεβρουάριος 2015) έπρεπε να κάνω τους ρυθμούς των κομματιών πιο “ντραμιστικούς”, αφού υπήρχε ήδη μια βάση τυμπάνων γραμμένη απ’ τα παιδιά.

Στη συνέχεια, ως δια μαγείας ξεκινήσαμε απευθείας τη σύνθεση της τριλογίας (Messiah Complex) σαν ολοκληρωμένη μπάντα πλέον! Όλα έγιναν πολύ εύκολα καθώς υπάρχει πολύ μεγάλη χημεία μεταξύ μας, ειδικά στο θέμα της συνεργασίας! Παράλληλα με τις συνθέσεις κάναμε κάποιες live εμφανίσεις για να παραμένουμε «ζεστοί». Περνώντας ο καιρός και φτάνοντας στην ολοκλήρωση του υλικού αρχίσαμε να επικεντρωνόμαστε στο θέμα ηχογράφησης-παραγωγής. Ήμασταν πολύ τυχεροί σε αυτό το κομμάτι καθώς ο Ντίνος (Sound Abuse Productions) ολοκλήρωσε (έχοντας τεράστια όρεξη-υπομονή) το όραμα μας, πετυχαίνοντας μια πολύ όμορφη παραγωγή!

Ας πάμε μερικά χρόνια πίσω. Σχηματιστήκατε το 2013 στην Αθήνα. Υπάρχουν άλλα σχήματα στα οποία συμμετείχατε πριν τους Time Collapse; Πώς βρεθήκατε μαζί και πόσο έχει αλλάξει η μουσική σας από τα πρώτα σας βήματα;

Νίκος: H δημιουργία των Time Collapse έγινε από εμένα (κιθάρα), τον Χρήστο (φωνή-κιθάρα), τον Γιάννη (μπάσο) και τον Σταύρο (πλήκτρα). Ουσιαστικά προϋπήρχαμε σαν μέλη σε μία μπάντα με το όνομα Awkward Situations, παίζοντας ένα αρκετά διαφορετικό στυλ το οποίο δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση από αυτό που παίζουμε τώρα. Ανέκαθεν, και οι τέσσερις είχαμε τον διακαή πόθο να γίνει μια καινούργια αρχή, για κάτι πιο μοντέρνο και ατμοσφαιρικό που θα μας πληρεί περισσότερο. Έπειτα μετά από μία διαδικασία εξεύρεσης drummer, ήρθε ο πέμπτος της παρέας ο Μπάμπης, ο οποίος ήταν το σωστό άτομο την σωστή στιγμή.

Για την ιστορία, ο Μπάμπης στο παρελθόν ήταν ιδρυτικό μέλος της progressive death metal μπάντας Conspiranoia. Ο Γιάννης (μπάσο) είχε περάσει από αρκετά σχήματα, το πιο σημαντικό εξ’ αυτών ήταν οι Ivory Tower οι οποίοι αργότερα μετονομάστηκαν σε Illusory. Ο Χρήστος συμμετείχε σε αρκετά project στα οποία έπαιζε κυρίως jazz groove και funk rock, ένα σχήμα εξ’ αυτών ήταν οι Queens of Geometry, οι οποίοι αργότερα μετονομάστηκαν σε Soup. Ο Σταύρος σαν λάτρης τότε των Dream Theater έπαιζε σε ένα σχήμα που κάλυπτε συναφή progressive covers. Ενώ, εγώ ήμουν αυτός που ξεκίνησα από τους Awkward Situations ψάχνοντας τα μουσικά μου πατήματα σαν πολύ νέος και άπειρος μουσικός. (γέλια)

Σταύρος: Η μουσική μας έχει εξελιχθεί πολύ. Αυτό οφείλεται στο ότι αναπτυχθήκαμε οι ίδιοι ως μουσικοί, αλλά και γιατί έμαθε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Είναι πολύ σημαντικό για έναν μη-σολίστα μουσικό, να μπορεί να προσαρμόζεται και να σέβεται τον «χώρο» και τον ήχο των άλλων. Αυτό στους Time Collapse γίνεται σχεδόν αυτόματα, διότι δεν υπάρχουν εγωισμοί στην μπάντα και συζητάμε τα πάντα έχοντας στο νου μας το σύνολο. Προσωπικά, το θεωρώ μεγάλη «τύχη» που βρήκα τέτοιους ανθρώπους και μπορεί ο καθένας να εκφράζει ότι έχει μέσα του, χωρίς συγκρούσεις.

Ποια είναι η διαδικασία σύνθεσης που ακολουθείτε; Ακούγοντας την αυστηρότητα των περισσότερων θεμάτων, θα υπέθετε κανείς πως βασίζεστε σε ατομικές ιδέες που κατόπιν αναπτύσσονται. Ισχύει αυτό;

Χρήστος: Ισχύει αυτό. Συνήθως κάποιος φέρνει κάποια πρώιμη ιδέα από οποιοδήποτε όργανο, και σιγά σιγά ενορχηστρώνεται. Όλοι έχουμε μέρος σε αυτό και εξίσου σημαντικό λόγο πάνω στις ιδέες, την δομή και την ενορχήστρωση. Πολύ σπάνια κάποιος φέρνει κάτι ολοκληρωμένο. Tο αποφεύγουμε καθώς το αποτέλεσμα αφενός δεν είναι το ίδιο κι αφετέρου η σύνθεση είναι μία διαδικασία που ο καθένας βάζει το προσωπικό του χρώμα στο κομμάτι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό προκειμένου να το αποδώσουμε με πάθος σε μία live εμφάνιση αλλά και για να το νιώθουμε όλοι σαν δικό μας “παιδί”. Πολύ σπάνια η σύνθεση του κομματιού γίνεται κατά την διάρκεια τζαμαρίσματος καθώς νιώθουμε ότι περιοριζόμαστε και ότι αυτή η φιλοσοφία δεν ταιριάζει στο συγκεκριμένο είδος που εκπροσωπούμε.

Ειδικά πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν και οι συζητήσεις που κάνουμε. Η επικοινωνία είναι κάτι πολύ σημαντικό σε μία μπάντα, και ενώ συνήθως το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο να επικοινωνήσω τις μουσικές μου ιδέες, εδώ δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πρόβλημα, με αποτέλεσμα να εξετάζονται και να κατανοούνται όλες οι ιδέες. Ακόμα  και εάν αρχικά υπάρχουν διαφωνίες στο τέλος συμφωνούμε όλοι.

Η μουσική που παίζετε είναι άκρως ενδιαφέρουσα και παραμένει ζωντανή ως διεθνής σκηνή τα τελευταία περίπου 20 χρόνια. Τι σας ώθησε περισσότερο να παίξετε crossover prog; Το prog ή το alternative στοιχείο;

Χρήστος: Δεν καθίσαμε ποτέ να σκεφτούμε τι είδος μουσικής θέλουμε να παίξουμε, είναι κάτι το οποίο βγήκε τελείως οργανικά κάτι σαν φυσικό επόμενο της μουσικής που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον και μας εμπνέει τόσο να ακούμε, όσο και να παίζουμε. Ο καθένας μας μπήκε στην μπάντα με εντελώς διαφορετικές επιρροές, αλλά κάπου εκεί βρέθηκε η χρυσή τομή, όλοι μας εκστασιαζόμαστε με τους πολύπλοκους ρυθμούς, τις περίεργες αλλαγές και τις αντισυμβατικές δομές κομματιών ενώ παράλληλα εκτιμούμε μια αρμονία πιο ποπ. Είμαστε prog αλλα δεν είμαστε prog snobs.

Από τις σύγχρονες prog σκηνές των Η.Π.Α., της Αυστραλίας, της Σκανδιναβίας και της Αγγλίας ποια/ποιες κρίνετε ως πιο ενδιαφέρουσα συνολικά;

Γιάννης: Νομίζω συνολικά η Σκανδιναβία έχει κερδίσει αρκετό έδαφος στο σύγχρονη prog με μπάντες όπως Leprous, Opeth, Katatonia, Pain of Salvation, Beardfish, Flower Kings, Meshuggah κ.α. Αν μη τι άλλο είναι μπάντες που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό νέους που ασχολούνται με prog και γενικότερα αν βρεθείς σε μία παρέα με prog-heads δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναφερθούν τουλάχιστον στα μισά από τα παραπάνω ονόματα.    

Κατά τη γνώμη μου ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στη μουσική σας, εκτός από την υπέροχη ατμόσφαιρα και αισθητική γενικότερα, είναι αφενός ο ήχος σας που είναι ασυνήθιστα ώριμος, αλλά και τα άψογα ζυγισμένα δευτερεύοντα στοιχεία στη μουσική σας, το post-rock, τα συμφωνικά, σπανιότερα avant-garde και οριακά folk σημεία. Έχετε σκεφτεί να επενδύσετε σε αυτά περισσότερο στο μέλλον;  

Νίκος: Σίγουρα! Ο καθένας από εμάς αντιπροσωπεύει και κάτι διαφορετικό καθώς έχουμε και διαφορετικές επιρροές-βιώματα. Για παράδειγμα εμένα μπορεί να με εμπνέει πολύ το post-rock και τα ηλεκτρονικά στοιχεία στην μουσική. Αναπόφευκτα αυτά τα στοιχεία θα ξεπροβάλλουν από μόνα τους χωρίς κάποιος από εμάς να ωθήσει την σύνθεση προς τα εκεί.

Οι επόμενοι δίσκοι είναι ένας λευκός καμβάς που καλούμαστε να βάλουμε πάρα πολλά στοιχεία που θα μπλέκονται μεταξύ τους αρμονικά. Το σίγουρο είναι ότι θέλουμε να ρισκάρουμε περισσότερο κρατώντας πάντα την ισορροπία μεταξύ μελωδίας, ατμόσφαιρας και metal riffs. Πάνω σε αυτό το σκελετό μπορείς με ένα καλό post-production να μεταλλάξεις σημεία  σε τέρατα. (γέλια)  

Νομίζω πως οι Tool, οι Porcupine Tree και οι Karnivool σας έχουν επηρεάσει εμφανώς και ακούγοντας το Night to Day αυτό είναι επιεικώς ευτυχές. Ποιες άλλες είναι οι σημαντικότερες επιρροές σας;

Γιάννης: Αναπόφευκτα τα ονόματα που προανέφερες είναι το σημείο που συγκλίνουμε όλα τα μέλη της μπάντας, γι’ αυτό και είναι ίσως πιο εμφανές. Ο καθένας από εμάς έχει εντελώς διαφορετικές επιρροές. Είναι δύσκολο να αναφέρουμε ακόμα και τις βασικές, λόγω των διαφορετικών background όλων των μελών. Μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για αυτές από τα αγαπημένα albums μας (παρακάτω ερώτηση). Γενικά κυμαινόμαστε από 70s μέχρι σύγχρονο progressive, pop, post-rock κ.α.. Αν κάποιος γνώριζε τις επιρροές του καθενός μας, σίγουρα θα μπορούσε να τις παρατηρήσει σε κάποιες μελωδίες του καθενός. Είναι ωραίο που όλες μαζί συνταιριάζονται σαν Time Collapse.

Χωρίς πολλή σκέψη πείτε μας πέντε αγαπημένα σας album από οποιαδήποτε εποχή και οποιοδήποτε μουσικό είδος και τι μουσική ακούτε αυτό τον καιρό.

Νίκος:

• Opeth – Damnation 
• Tool – Lateralus 
• Muse – Origin of Symmetry 
• Karnivool – Sound Awake
• Katatonia – The Great Cold Distance 

Σταύρος:

• Queen – A Day At The Races 
• Queen – Queen II
• Dream Theater – Images and Words 
• Dream Theater – Scenes From a Memory
• Ayreon – The Human Equation 

Γιάννης:

• Eloy – Ocean 
• Pink Floyd – Dark Side of the Moon
• Yes – Close to the Edge
• Hawkwind – Hall of the Mountain Grill 
• Black Sabbath – Heaven and Hell 

Χρήστος:

• Tool – 10,000 Days
• Radiohead – In Rainbows 
• Rival Consoles – Odyssey 
• Ratatat – Ratatat 
• Snarky Puppy – We Like It Here 

Μπάμπης:

• Dream Theater – Images and Words 
• Tool – Lateralus 
• Porcupine Treee – Deadwing 
• Meshugga – Chatch 33 
• Pain of Salvation – Be 

Όντας ένα καινούριο συγκρότημα, πόσο δύσκολο θεωρείτε ότι είναι να γράψετε τον πρώτο σας δίσκο ώστε να δείξετε και τις επιρροές σας, αλλά και τα προσωπικά σας στοιχεία;

Σταύρος: Σκεπτόμενος την ερώτηση, βλέπω τρεις βασικούς άξονες για να ολοκληρωθεί ένας ώριμος δίσκος. Πρώτος και κύριος είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Όσο σημαντική κι αν είναι η μουσική προφανώς, κύριο ρόλο έχει η συνύπαρξη και η καλή λειτουργία μεταξύ των μελών. Κι αυτό δεν είναι κάτι εύκολο. Όλοι γνωρίζουμε εμπειρικά από κάθε μορφής ομάδα που έτυχε να βρεθούμε στη ζωή μας, πως η συνεννόηση χωρίς τριβές, είναι κάτι δύσκολο. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια δουλειά που απαιτεί τεχνική αλλά και να νιώθουν όλοι άνετα μεταξύ τους, διότι η μουσική πάνω από όλα είναι έκφραση συναισθήματος.

Δεύτερον, εφόσον υπάρχει καλή χημεία εντός του συγκροτήματος, ζητούμενο είναι να μπορεί ο καθένας να «αγκαλιάσει» την δημιουργικότητα του άλλου αλλά και να την εμπλουτίσει. Ειδικά σε μια μπάντα που όλα τα μέλη προσφέρουν δημιουργικά, χρειάζεται υπομονή έτσι ώστε να ταιριάξουν όλες οι ιδέες και να βγει ένα μεστό κομμάτι. Δεν είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους που να τους αρέσει αυτό που γράφεις, και το αντίστροφο.

Αν η καλλιτεχνική έκφραση είναι κάτι που ικανοποιεί όλα τα μέλη, τότε το μόνο που μένει είναι το πρακτικό θέμα. Δηλαδή οι πρόβες, οι ηχογραφήσεις, η παραγωγή, τα πολλά ραντεβού με όλους τους συνεργάτες (ηχολήπτες, φωτογράφους κτλ.) και πολύ-πολύ κουβάλημα! Αυτά απαιτούν σχολαστικότητα και πειθαρχία στο στόχο. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι διαθετιμένοι για κάτι τέτοιο.

Με όλα τα παραπάνω καλυμμένα, μπορεί να ολοκληρωθεί ένας ποιοτικός δίσκος. Ανεξαρτήτως αν θα αρέσει ή όχι, σίγουρα θα είναι κάτι που αξίζει διότι δημιουργήθηκε με πολύ έμπνευση και δουλειά.

Με τον καταιγισμό πληροφοριών, πόσο δύσκολο θεωρείτε οτι είναι να φτάσει ο δίσκος στα αυτιά τών ακροατών σας; Πόσο δύσκολη είναι η προώθηση του album;

Σταύρος: Σαν αρχική σκέψη, στην σημερινή εποχή της χαοτικής πληροφόρησης που -δυστυχώς ή ευτυχώς- όλοι έχουν ένα μικρό βάθρο στα social media για να ακουστούν, σίγουρα φαίνεται πολύ δύσκολο. Υπάρχει τόσος μεγάλος «θόρυβος» σε κάθε επίπεδο, που φαντάζει σχεδόν αδύνατο να ακουστεί μια καλλιτεχνική έκφραση. Παρ’όλα αυτά, ακόμα κι αν ακούγομαι μοιρολατρικός, άποψή μου είναι πως τίποτα καλό δεν μένει στην αφάνεια. Όταν κάτι ενέχει ποιότητα, είναι θέμα χρόνου να αναδυθεί. Κι αυτό γιατί όταν έχει επενδυθεί πολύ ενέργεια, αγάπη και δουλειά, σίγουρα θα βρεθούν τα σωστά αυτιά που θα το αναγνωρίσουν.

Για να γίνει αυτό, σίγουρα δεν γίνεται να περιμένεις σπίτι σου και να προσεύχεσαι, αλλά να βρεις τις κατάλληλες διόδους (ειδικά όταν το budget είναι ταπεινό). Από προσωπική μας εμπειρία, αυτό που λαμβάνουμε είναι ότι εάν ο άλλος έχει την ανάγκη να ψάξει μπάντες που θα τον ενθουσιάσουν, θα τις βρει. Το σημαντικότερο είναι την πληροφορία που θα λάβει ο ακροατής, να μπει στην διαδικασία να την επεξεργαστεί.

Επόμενως το βασικότερο για την προώθηση ενός δίσκου, είναι να φτάσει στα κατάλληλα αυτιά, που αυτά με την σειρά τους θα προωθήσουν το δίσκο. Είναι κάτι σαν τον τρόπο που λειτουργούν τα torrents οι δύο seeders θα γίνουν 15, οι 15 seeders θα γίνουν 150  κ.ο.κ.. Πάντως γενικότερα τα social media βοηθούν τις νέες μπάντες να μοιραστούν το υλικό τους με τον έξω κόσμο, το θέμα είναι πως θα το διαχειριστεί κανείς.

Έχετε προγραμματίσει συναυλίες στο προσεχές διάστημα; Νομίζω πως η μουσική σας μπορεί να απογειωθεί ζωντανά με τον κατάλληλο ήχο. 

Γιάννης: Μετά την καλοκαιρινή σιέστα, γίνονται αρκετές συζητήσεις για τον χειμωνιάτικο σχεδιασμό, αλλά ακόμα δεν έχει κλείσει κάτι. Σαν προτεραιότητα έχουμε να κάνουμε την επίσημη παρουσίαση του δίσκου μας σε κάποιον ανοιχτό χώρο και είμαστε σε διαδικασία που το οργανώνουμε.

Το σίγουρο είναι ότι δίνουμε μεγάλη βάση στο live και στο να βγει αυτό που ακούσατε στο CD, όσο πιο πιστά γίνεται και με ακόμα μεγαλύτερο πάθος και ενέργεια. Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο, πόσο μάλλον όταν κάποια πράγματα όπως ο φωτισμός, ο ηχητικός εξοπλισμός, η διάταξη των μηχανημάτων στο stage, η διαθέσιμη ώρα για soundcheck κτλ., δεν περνάει από το χέρι μας. Αποτελεί όμως μία μεγάλη πρόκληση για εμάς.

Έχετε έτοιμο υλικό για το δεύτερο album σας; Αν ναι, πόσο διαφορετικό είναι από αυτό του Night to Day;

Χρήστος: Υπάρχουν πολλές ιδέες που ακόμα δεν έχουν δομηθεί και συζητηθεί μεταξύ μας, γιατί προς το παρόν είμαστε συγκεντρωμένοι στην προώθηση του δίσκου. Η σύνθεση και η ηχογράφηση νέου υλικού είναι κάτι για το οποίο ανυπομονούμε και θέλουμε να γίνει σωστά για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Το σίγουρο είναι ότι θέλουμε να δώσουμε ιδιαίτερη βάση στην ατμόσφαιρα, την μελωδία και σε διάφορα τεχνικά μέρη που θα απασχολούν πολύ ευχάριστα τα αυτιά των ακροατών.

Παρακολουθείτε την ελληνική rock και ειδικότερα prog σκηνή σήμερα; Ποιες μπάντες ξεχωρίζετε; Υπάρχουν μπάντες αντίστοιχες με τους Time Collapse στην Ελλάδα;

Νίκος: Κάποιοι από εμάς παρακολουθούμε την ελληνική prog σκηνή και προσπαθούμε ταυτόχρονα να ακολουθούμε κάποιες συγκεκριμένες μπάντες ακόμα και στα live τους. Κάποιες από τις μπάντες που ξεχωρίζουμε είναι οι One Leg Mary, Mother of Millions, Universe217, Gravitysays_i, Need, we.own.the.sky, Poem, Tardive Dyskinesia κ.α..

Όσο για το τελευταίο η κάθε μπάντα έχει να δώσει κάτι διαφορετικό, δεν θεωρώ ότι μοιάζουμε ιδιαίτερα με άλλους, αλλά αυτό θα το κρίνετε εσείς και ο κόσμος. Μπορεί να υπάρχει αντίστοιχη μπάντα σαν τους Time Collapse που απλά  να μην την έχουμε ανακαλύψει.  Εδώ θέλουμε τα φώτα σας κύριοι. (γέλια)

Που θα θέλατε να είστε ως μπάντα σε πέντε χρόνια;

Σταύρος: Η αλήθεια είναι ότι ερωτήσεις που απαιτούν μακροπρόθεσμη σκέψη, προσωπικά μου ξυπνούν υπαρξιακά θέματα. Κι αυτό είναι κάτι που συχνά αναρωτιέμαι, αλλά και ρωτάω τα υπόλοιπα παιδιά στην μπάντα. Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε; Γιατί ένας καλλιτέχνης εξαρχής έχει ανάγκη να μοιραστεί την δημιουργικότητά του; Είναι εγωισμός ή απλά μια ανθρώπινη ανάγκη να μοιραστείς τα συναισθήματά σου;

Η απάντηση είναι πως σε πέντε χρόνια ελπίζουμε πως θα έχουμε έμπνευση, όρεξη και κατανόηση μεταξύ μας για να μπορούμε να γράφουμε μουσική. Σημασία έχει να κρατήσουμε την βάση μας εσωτερικά σαν μπάντα. Από εκεί και πέρα, αυτό που θα επιθυμούσαμε είναι ο κόσμος να αγκαλιάσει την μουσική μας σε μεγαλύτερη κλίμακα εντός και εκτός Ελλάδας.

Ευχαριστούμε πολύ για την κουβέντα παιδιά. Σας ευχόμαστε τίποτα λιγότερο από όσα αξίζετε. Ελπίζουμε να τα ξαναπούμε σύντομα!

Εμείς σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας! Καλή συνέχεια!