Zanov – Open Worlds

Intro: Paris Gravouniotis
Translation: Alexandros Mantas
05 / 12 / 2016

Once upon a time, there was a remarkable scene in the capital city of Germany where a group of pioneering musicians set their mind to pave the way to the future with their experimentations. The whole point is about the Berlin scene and the triad of its most noted representatives: Tangerine Dream, Klaus Schulze and Manuel Göttsching. But aside them and before their legacy permeated to the entire electronic music, there were some, scarce indeed, exceptions of musicians outside Germany that were inspired by the progressive electronic genre. One of the most typical and quality cases was (and still is) Zanov, the personal project of the French synth composer Pierre Salkazanov. Following a seven-year recording activity which began in 1976 with the dark and experimental masterpiece Green Ray, went on in 1977 with the quite different Moebius 256 301 (an obvious pun to the great Dieter Moebius) and came to an end in 1983 with the release of the sublime In Course Of Time. Zanov were re-energized, as a surprise to many, two years ago with the good album Virtual Future. By releasing Open Worlds this year, they mean to consolidate their come-back and convince even the most doubting that their return is a far cry from temporary.

[bandcamp width=650 height=120 album=2220121131 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Electronica for the open-minded

The comeback of Pierre Salkazanov in the record industry two years ago with the album Virtual Future was greeted as a statement of artistic existence after two-plus decades since the last, till then, record In Course Of Time (1983). This very first time that we were reconnected – after a prolonged period of absence – in real time with a new brainchild from Salkazanov, or better Zanov (as his artistic nickname is), won’t be also the last, for our own good luck. We are lucky because the delightful artistic view of the composer is about to be verified by Open Worlds, released the current year. The first one with brand new material, since its predecessor was put together by editing and revamping preexisting tunes.

It’s all about an album of cosmic electronic orientation (immortal kosmische musik!) which keeps the interest of the listener unabated, striking a happy medium between abstractness and melodiousness. In nine parts, whose majority does not drag pass the six-minute mark, Zanov attempts, and to a great extend succeeds,  to broaden his style, “playing” simultaneously with the sentimental imprint of his conceptions. This means that his compositions strike some times as a relief, acting as analgesic, and some others they strike as ominous in an attempt to keep the mind “engaged”. As if in an intergalactic wandering, the electro-landscapes through an attractive directness alternate and narrate the imaginary occurrences with varying tension with regard to the rhythm and the melodies. Once you are relaxed with a stable array of sounds before you, out of the blue a different succession of “chords”, bombs and beats emerges, filling idyllically the time and space. You see, the keyboard instruments (mostly the synthesizers Access Virus TI and Arturia Origin) that the aforementioned eletro-composer uses, are an arsenal providing a bunch of analog and digital sounds, which are utilized flexibly to construct his motifs effectively.

Being a medium between the electronic experimentations of the Berlin-school of Tangerine Dream, Klaus Schulze, Manuel Göttsching and the rest iconic figures of the ambient / new age morphology (romanticism lurks in the background) which made its appearance ad nauseam since the mid-seventies in discographies and soundtracks, the wide-spectrum music of Zanov, still pulls off to impress up to this day, maintaining the essence of the past and utilizing it as a benchmark, but never duplicating it. As you segue from one act of Open Worlds to the next, you figure out that the tremendous inventory of the three Zanov’s albums from 1976 to 1983, namely Green Ray, Moebius 256 301, In Course Of Time and it is reinforced by what has been done during these 48 minutes. From the acuity of the opener Electric Dust Fields till the closer Remote Impact, the composer who was born in Paris in 1947 may not pioneer or originate as he did in the 70s and 80s but still creates solid and chock full of art electronic yeast, that brews inside us.

7.5 / 10

Panagiotis Stathopoulos

2^nd opinion 

Fifth release and counting from the French electronic progster Zanov, where the recipe still contains the same ingredients as in his long-distant debut, with the 70s feel present in this year’s Open Worlds, yet it is more evident than it was in its predecessor. As expected, the Tangerine Dream and Klaus Schulze influences are in the lead of his musical direction, with the dark element (which was always distinct in the entire French progressive rock) characterizing the record as a whole. Investing mainly in its aesthetics, the listener is about to experience a bunch of unique ambient / space moments (consider Next Trip and Remote Impact). Even though a nagging feeling that the music you hear is deprived of authenticity and originality bubbles every now and then, overall we have to do with one of the best releases of the genre during the last years, a genre that would be overstretched to say that it is going through the motions.

7 / 10

Paris Gravouniotis

Εισαγωγή: Πάρης Γραβουνιώτης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
05 / 12 / 2016

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια σπουδαία σκηνή στην γερμανική πρωτεύουσα όπου μια ομάδα πρωτοπόρων μουσικών αποφάσισαν να δείξουν το μέλλον μέσω των πειραματισμών τους. Ο λόγος φυσικά για την βερολινέζικη σχολή και τους τρεις πιο άξιους εκπρόσωπούς της: τους Tangerine Dream, τον Klaus Schulze και τον Manuel Göttsching. Πέραν αυτών όμως και προτού η κληρονομιά τους αρχίσει να αφορά ολόκληρη την ηλεκτρονική μουσική, υπήρξαν μερικές (ελάχιστες είναι η αλήθεια) εξαιρέσεις μουσικών εκτός Γερμανίας που βρήκαν πηγή έμπνευσης στον progressive electronic ήχο. Μία από τις χαρακτηριστικότερες και ποιοτικότερες περιπτώσεις ήταν (και είναι) οι Zanov, το προσωπικό project του Γάλλου synth δημιουργού Pierre Salkazanov. Μετά από μία επταετή δισκογραφική παρουσία η οποία ξεκίνησε το 1976 με το σκοτεινό και πειραματικό αριστούργημα “Green Ray”, συνέχισε το 1977 με το αρκετά διαφορετικό “Moebius 256 301” (προφανής η αναφορά στον σπουδαίο Dieter Moebius) και τελείωσε το 1983 με το εξαιρετικό “In Course Of Time”. Οι Zanov ξαναενεργοποιήθηκαν προς έκπληξη πολλών πριν από δύο χρόνια με το απλά καλό “Virtual Future”. Με το φετινό “Open Worlds” έρχονται να επισφραγίσουν την επιστροφή τους και να πείσουν και τον πλέον δύσπιστο ότι μόνο προσωρινή δεν φαίνεται να είναι.

[bandcamp width=650 height=120 album=2220121131 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Electronica ανοιχτών οριζόντων και κόσμων

Η προ διετίας επαναδραστηριοποίηση του Pierre Salkazanov στο πεδίο της δισκογραφίας με το “Virtual Future” στάθηκε ως μια δήλωση καλλιτεχνικής ύπαρξης, δύο και πλέον δεκαετίες μετά τον τελευταίο του μέχρι εκείνη τη στιγμή δίσκο, “In Course Of Time” (1983). Κι εκείνη η πρώτη φορά που συνδεθήκαμε ξανά -μετά από μακρά περίοδο αποχής- σε πραγματικό χρόνο με ένα νέο δημιούργημα του Salkazanov ή ορθότερα Zanov (όπως είναι το αρτιστικό του προσωνύμιο), για καλή μας τύχη δεν θα είναι μοναδική στην τρέχουσα δεκαετία. Λέω ότι είμαστε τυχεροί, διότι η απολαυστική ηχητική άποψη του προκείμενου Γάλλου καλλιτέχνη, έρχεται να επιβεβαιωθεί με το φετινό του “Open Worlds”. Το πρώτο με ολοκαίνουργιο υλικό, αφού ο προκάτοχός του συναρμολογήθηκε με επεξεργασία και ανακατασκευή παλαιότερων κομματιών.

Ο λόγος για ένα άλμπουμ κοσμικών ηλεκτρονικών προσανατολισμών (kosmische musik αθάνατη!) που διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του δέκτη με την επιτυχημένη ισορροπία αφαιρετικότητας και μελωδικότητας στις δομές του. Σε εννιά μέρη που στην πλειοψηφία τους δεν ξεπερνούν τα 6 λεπτά, ο Zanov αποπειράται και εν μέρει κατορθώνει να επεκτείνει την τεχνοτροπία του, “παίζοντας” κατάλληλα με το συναισθηματικό αποτύπωμα των συλλήψεών του. Όπερ και σημαίνει πως οι συνθέσεις του ακούγονται πότε ανακουφιστικές δρώντας ως αναλγητικό και πότε δυσοίωνες μέσα σε μια προσπάθεια “επαγρύπνησης” του μυαλού. Σαν σε διαγαλαξιακή περιπλάνηση, τα electro-τοπία μέσα από μια ελκυστική αμεσότητα εναλλάσσονται και αφηγούνται τα φανταστικά τεκταινόμενα με αυξομειούμενη ένταση σε ρυθμό και μελωδίες. Εκεί που επαναπαύεσαι έχοντας εμπρός σου μια σταθερή συστοιχία ήχων, ξάφνου ξεπροβάλλει μια άλλη από μια διαφορετική ροή “συγχορδιών”, βόμβων και beats, γεμίζοντας ειδυλλιακά το χώρο και τον χρόνο. Βλέπεις, τα πληκτροφόρα όργανα (κυρίως τα συνθεσάιζερ Access Virus TI και Arturia Origin) που μεταχειρίζεται ο προκείμενος ηλεκτρονικάριος συνθέτης τον εφοδιάζουν με ένα πλήθος αναλογικών και ψηφιακών ήχων, το οποίο και αξιοποιεί ευέλικτα για να οικοδομήσει αποτελεσματικά τα μοτίβα του.

Αποτελώντας μια τομή των ηλεκτρονικών πειραματισμών της Βερολινέζικης Σχολής των Tangerine Dream, Klaus Schulze, Manuel Göttsching και λοιπών ηρώων και της ambient / new age μορφολογίας (υπό το στίγμα ενός ρομαντισμού) που εμφανίστηκε κατά κόρον από τα μέσα των ’70s σε δισκογραφίες και κινηματογραφικά soundtracks, η μουσική ανοιχτών οριζόντων τού Zanov εξακολουθεί να συγκινεί στο σήμερα, διατηρώντας την ουσία του παρελθόντος και χρησιμοποιώντας αυτό ως σημείο αναφοράς δίχως να το αναπαραγάγει. Καθώς μεταβαίνεις από την μια πράξη του “Open Worlds” στην επόμενη, αντιλαμβάνεσαι πως η σπουδαία παρακαταθήκη των τριών LPs του Zanov από το ’76 μέχρι το ’83, δηλαδή των “Green Ray”, “Moebius 256 301” και “In Course of Time” ενισχύεται από τα πεπραγμένα του σε αυτά τα περίπου 48 λεπτά. Από την οξύτητα του εναρκτήριου μέρους “Electric Dust Fields” μέχρι την κατακλείδα του “Remote Impact”, ο γεννημένος στο Παρίσι το 1947 δημιουργός μπορεί να μην πρωτοτυπεί και να μην πρωτοστατεί όπως έπραττε στα ’70s / ’80s, αλλά φτιάχνει ακόμη ατόφια, μερακλίδικη και σφύζουσα τέχνης ηλεκτρονική μαγιά που φουσκώνει μέσα μας.

7.5 / 10

Παναγιώτης Σταθόπουλος

2^η γνώμη 

Πέμπτη αισίως δισκογραφική δουλειά για τον Γάλλο electronic progster Zanov, όπου η συνταγή εξακολουθεί να περιέχει τα ίδια συστατικά όπως και στο μακρινό του ντεμπούτο, με την 70s ατμόσφαιρα στο φετινό “Open Worlds” ωστόσο να είναι αρκετά πιο έντονη από ότι στον προκάτοχό του. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Tangerine Dream και Klaus Schulze επιρροές είναι ο κύριος πλοηγός της μουσικής τους κατεύθυνσης, με το dark στοιχείο (που πάντα ήταν εμφανές σε ολόκληρο το γαλλικό progressive rock) να χαρακτηρίζει τον δίσκο στο σύνολό του. Επενδύοντας κυρίως στην αισθητική του, ο ακροατής θα βιώσει μερικές μοναδικές ambient / space στιγμές όπως στα εξαιρετικά “Next Trip” και “Remote Impact”. Παρόλο που πολλές φορές σου δίνεται η εντύπωση ότι αυτό που ακούς στερείται αυθεντικότητας και πρωτοπορίας, συνολικά έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων ετών ενός είδους που δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε πως πνέει τα λοίσθια.

7 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης