Ex Eye – Ex Eye

Intro: Dimitris Kaltsas
17 / 08 / 2017

The debut of Ex Eye is one of the very pleasant surprises recently offered to us by a big record label such as Relapse. Ex Eye’s music is instrumental, guided by Colin Stetson’s saxophone, and their predominant feature is experimenting in a (post) metal frame. Artistically, the music of the quartet is indeed original to some extent and deserves the attention of the friends of progressive sound. We will be lucky to see them perform live in Athens on the stage of Gagarin 205 on November 3rd.

Ingenious flow and high aesthetics

The use of saxophone in “extreme” music may not be innovative, but the correct placement of the particular wind instrument on rock / metal music may offer different dimensions than that of the usual trio of bass, guitar and drums. The debut of Ex Eye falls in this context, a band led by Colin Stetson, a well-known saxophonist in the indie scene with many guest appearances on tracks of Arcade Fire, Tom Waits, Bon Iver and others. With the direction of the music being parallel to instrumental post-metal, mainly due to the structural mood (in other words, huge crescendos after calm fluctuations), we cannot overlook the effort of the musicians to make it ‘difficult’ for the listener.

The opener Xenolith; The Anvil, gives us a summary of the band’s music in its four minutes, though it mainly distracts the listener rather than help him/her suspect what follows. In the rest of the album, the recipe of long compositions is used, without though being 100% successful. With Stetson’s and Greg Fox’s (drums, member of the Liturgy) undisputed skills in first and second spot respectively, they perform ‘robotically’ their complex improvisations, somehow retaining a remarkable harmony while controlling the body of their sound more skillfully than a prima ballerina. Form Constant; The Grid is an excellent example of this description, a song that gained my interest with its abrupt rhythm changes, due to the fact that it abstains from the typical post-metal structure and especially because it reminded me of the most experimental and extreme work of the great John Zorn. One of the most peculiar things in the album, however, is the existence of a bonus track, entitled Ten Crowns? The Corruptor, which steals the show with its delicate, jazzy elements and its continuously slowing pace, which points to the best funeral doom moments I have heard over the last several years.

If there’s something Ex Eye could possibly change in their music, it could definitely be the use of the guitar, which has a secondary role and just fills the soundscapes with post-metal colors (sic). A higher contribution by the guitar would be desirable so that the whole does not tire the listener at all. Of course that’s minor, since the music you find on Ex Eye’s debut can stand by itself at the highest level of aesthetics of those who are able to digest the strangest and most difficult metal sounds.

7.5 / 10

Alexandros Topintzis

2^nd opinion

The marriage of jazz with metal is nothing new, Zorn has already offered us sensational music, but it’s also never easy and the result may be fatal. Fortunately, this is not the case with Ex Eye, a band which, apart from exceptional musical ideas from well-educated musicians, also has the support of Relapse for the production of its self-titled debut.

The famous experimental saxophonist Colin Stetson strengthens the ensemble since he’s able to enrich even the most melodic parts, and simultaneously blends flawlessly with the rest, offering aggressive and yet flexible instrumental music. The noise elements and extreme drumming increase the intensity with Fox exploding to an unpredictable, non-repetitive result. The vocals are absent, but this is successfully offset by the progressive jazz tones, the dark beats and the experimental black metal narrative encountered in the long songs. It is clear that Ex Eye released an avant-garde album of great skill, creating a sense of liberation to the privacy of the listener.

8 / 10

Dina Dede

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
17 / 08 / 2017

Το ντεμπούτο των Ex Eye είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις που μας προσφέρει τελευταία μία μεγάλη δισκογραφική εταιρεία όπως η Relapse. Η μουσική των Ex Eye είναι instrumental, οδηγούμενη από το σαξόφωνο του Colin Stetson και το κυρίαρχο χαρακτηριστικό τους είναι ο πειραματισμός σε (post) metal πλαίσιο. Η μουσική πρόταση των Αμερικανών είναι όντως πρωτότυπη σε κάποιο βαθμό και αξίζει την προσοχή των φίλων του προοδευτικού ήχου. Την συγκεκριμένη μπάντα θα μπορέσουμε να απολαύσουμε ζωντανά στην Αθήνα, στο Gagarin 205 στις 3 Νοεμβρίου.

Ευφυής ροή και υψηλή αισθητική

Η χρήση του σαξοφώνου στην “ακραία” μουσική, μπορεί να μην προκαλεί πλέον εντύπωση, όμως η σωστή τοποθέτηση του συμπαθούς πνευστού στο rock / metal πλαίσιο, μπορεί να προσφέρει διαφορετικές εντάσεις, από αυτές που συνήθως καλύπτει το τρίγωνο μπάσο-κιθάρα-ντραμς. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ντεμπούτο των Ex Eye, του σχήματος που ηγείται ο Colin Stetson, γνωστός σαξοφωνίστας στην indie σκηνή με πολλά guests σε δίσκους των Arcade Fire, Tom Waits, Bon Iver κ.ά. Με την κατεύθυνση της μουσικής να είναι παράλληλη με το instrumental post-metal, λόγω δομικής διάθεσης κυρίως (δηλαδή αυτά τα τεράστια crescendo μετά από ήρεμες διακυμάνσεις) δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την προσπάθεια των μουσικών να βάλουν δύσκολα στον ακροατή.

Το εναρκτήριο Xenolith; The Anvil, στα μόλις τέσσερα λεπτά του μας δίνει μια σύνοψη της μουσικής τους, όμως περισσότερο αποπροσανατολίζει τον ακροατή, παρά τον υποψιάζει. Κατά τα άλλα, το υπόλοιπο album εφαρμόζει την συνταγή των μεγάλων σε διάρκεια συνθέσεων, χωρίς αυτό βέβαια να λειτουργεί 100% επιτυχημένα. Θέτοντας την αδιαμφισβήτητες ικανότητες του Stetson σε πρώτο και του Greg Fox (drums, μέλος των Liturgy) σε δεύτερο πλάνο, πότε ξεσπούν στα όργανα τους και πότε εκτελούν ρομποτικά τους υπερτεχνικούς τους αυτοσχεδιασμούς, διατηρώντας όμως αξιοθαύμαστη αρμονία ελέγχοντας το σώμα του ήχου τους πιο επιδέξια και από prima ballerina. Εξαιρετικό παράδειγμα της παραπάνω περιγραφής, το Form Constant; The Grid, το οποίο κέρδισε το ενδιαφέρον μου με τις απότομες αλλαγές ρυθμών, αποφεύγοντας την τυπική δομή post-metal και κυρίως γιατί μου θύμισε τις πιο πειραματικές και ακραίες δουλειές του σπουδαίου John Zorn. Ένα από τα αξιοπερίεργα που συναντάμε στο άλμπουμ, είναι η ύπαρξη μια bonus σύνθεσης, με τίτλο Ten Crowns; The Corruptor, η οποία και κλέβει τις εντυπώσεις με τις ντελικάτες, jazzy προσμίξεις και τον συνεχόμενα επιβραδυνόμενο ρυθμό του, που παραπέμπει στις καλύτερες funeral doom στιγμές που έχω ακούσει τα τελευταία πολλά χρόνια.

Εάν πρέπει κάτι να διορθώσουν οι Ex Eye στην μουσική τους πρόταση, θα μπορούσε σίγουρα να είναι η χρήση της κιθάρας, η οποία δεν διαξιφίζεται σχεδόν ποτέ με τα υπόλοιπα όργανα και απλά γεμίζει με χρώμα τα post ηχοτοπία (sic). Μια αντίστοιχα εμπνευσμένη συνεισφορά θα ήταν επιθυμητή έτσι, ώστε να μην κουράζει το υλικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μουσική που θα βρείτε στο ντεμπούτο των Ex Eye δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της στο υψηλότερο επίπεδο της αισθητικής αυτών που καταναλώνουν τα πιο δύσκολα και στρυφνά ακούσματα του metal.

7.5 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής

2^η γνώμη

Το πάντρεμα της jazz με το metal δεν είναι κάτι καινούργιο μιας κι ο Zorn μας έχει προσφέρει συγκινήσεις εκεί, αλλά επίσης δεν είναι κι εύκολο, γιατί το αποτέλεσμα μπορεί να αποβεί μοιραίο. Αυτό ευτυχώς δεν συμβαίνει στην περίπτωση της νεοσύστατης μπάντας Ex Eye, που εκτός από εξαιρετικές μουσικές ιδέες και καταρτισμένους μουσικούς έχει και την στήριξη της Relapse για την παραγωγή του ομώνυμου άλμπουμ της.

Ο διάσημος πειραματικός σαξοφωνίστας Colin Stetson ενδυναμώνει το σύνολο αφού χρωματίζει ακόμη και τα πιο μελωδικά σημεία αλλά παράλληλα συνδυάζεται άψογα με τους υπόλοιπους προσφέροντας επιθετική αλλά και ευέλικτη instrumental μουσική. Τα noise σημεία και το ακραίο drumming ανεβάζουν την ένταση με τον Fox να εκρήγνυται σε ένα απρόβλεπτο μη επαναλαμβανόμενο αποτέλεσμα. Τα φωνητικά είναι απόντα, αλλά αυτό αντισταθμίζεται επιτυχώς με τους προοδευτικούς jazz τόνους, τα σκοτεινά beats αλλά και την πειραματική black metal αφηγηματικότητα που συναντώνται μέσα στα μακροσκελή τραγούδια. Είναι ξεκάθαρο ότι οι Ex Eye κυκλοφόρησαν έναν τεχνικά καταρτισμένο avant-garde δίσκο προκαλώντας ένα αίσθημα απελευθέρωσης στην μυστικότητα του ακροατή.

8 / 10

Ντίνα Δέδε