Bent Knee – Say So

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Niki Nikolakaki
01 / 12 / 2016

Bent Knee is a band without frontiers: this is the opening phrase of the bio on the official website of the band and as banal as that might sound, in this case it is absolutely accurate (at last!). The homonymous debut (2011) gave the initial tone and Shiny Eyed Babies (2014) attracted the attention of quite a few for the peculiar combination of rock, pop and avant-garde with an art-rock / prog style with a bold personality.

This year’s Say So is the first album of the band for Cuneiform Records, in which, as the Bostonians themselves say, the band focuses on the sound of surprise. It’s rock for the thinking person.

[bandcamp width=650 height=120 album=2282760315 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

An art-pop rollercoaster

There have always been typical cases of bands that while they dispose of all the basic features to make the artistic transcendence, something is holding them back. More or less like this, Bent Knee in their first two albums had the advantage of Courtney Swain’s amazing voice and lots of good ideas. The missing link of the connection of these ideas and a solid artistic vision, fortunately for them and for us, lies in the third and crucial effort, Say So.

The first main feature the listener is confronted with while listening to the album is of course the aforementioned voice of Swain. Its distinctive timbre and wide interpretative range impress, while allowing the rest of the band to play fearlessly with the dynamic of the tracks and the musical genres in general. The label of art-rock can describe the music of Bent Knee, but it is still a restrictive one. The band moves on the fringes of contemporary “artistic” pop (assuming that Florence + The Machine are a typical example of the genre now) without almost never trying to reconcile with it. The compositions as units and generally the album flow have a rollercoaster nature, with pop melodies and vocal lines being placed strategically on progressive (even avant-garde) structures. In this sense the classic art-rock, such as Leak Water, is alternating with the avant-garde circus –if the term might be allowed- encountered in Counselor and Commercial, while atmospheric ballads like Τhe Things You Love are not missing or “audacious” pop choruses like the one in Hands Up. The sentimentality stemming from the vocals is matched with ease in the cerebral compositions, while the band seems to know how to hold the meter even in the largest songs of the album, the 9-minute EVE.

The artistic recognition is a fact for Bent Knee. With Say So they achieved everything they had promised in the previous years, releasing a unique album with great music and aesthetics and perfect performance thereof. The most cerebral and “strange” elements of their music proposal are likely to deprive them of commercial success, but never say never.

8.5 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion 

Melodiousness, complexity, spontaneity, intimacy, originality… If the only criterion for producing music were the untamed need for creative expression, then Say So would be among the few albums that would be released. Being conscious and boldly independent, Bent Knee offers one of the biggest and most pleasant surprises of the year. The seminary orchestration, the ingenious compositional structure and the unprecedented combination of pop and avant-garde in a form of prog / art-rock dress ideally the dark lyrics that are as personal as to concern eventually everyone, with the incredible voice of Courtney Swain shining throughout the album. Say So is substantially progressive, the strangest album that could be addressed to all, one of the gems of 2016.

8.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Μετάφραση: Νίκη Νικολακάκη
01 / 12 / 2016

Oι Bent Knee είναι μία μπάντα χωρίς όρια: έτσι ξεκινά το βιογραφικό σημείωμα στην επίσημη ιστοσελίδα της μπάντας και όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται αυτό, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι απολύτως εύστοχο (επιτέλους!). Το ομώνυμο ντεμπούτο (2011) έδωσε το πρώτο στίγμα και το “Shiny Eyed Babies” (2014) συγκέντρωσε την προσοχή αρκετών για τον ιδιότυπο συνδυασμό rock, pop και avant-garde με ένα art-rock / prog ύφος με τολμηρά προσωπική άποψη.

Το φετινό “Say So” είναι το πρώτο album της μπάντας για την Cuneiform Records, στο οπίο, όπως οι ίδιοι οι Βοστωνέζοι δηλώνουν, η μπάντα συγκεντρώνεται στον ήχο της έκπληξης. Είναι rock για το σκεπτόμενο άτομο.

[bandcamp width=650 height=120 album=2282760315 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ένα art-pop rollercoaster

Πάντα υπάρχουν χαρακτηριστικές περιπτώσεις μουσικών σχημάτων που ενώ έχουν όλα τα βασικά χαρακτηριστικά για να κάνουν την καλλιτεχνική υπέρβαση, κάτι τους κρατάει πίσω. Κάπως έτσι και οι Bent Knee στα δύο πρώτα τους album είχαν το δυνατό χαρτί της εκπληκτικής φωνής της Courtney Swain και πολλές, πολλές καλές ιδέες. Ο χαμένος κρίκος της σύνδεσης αυτών των ιδεών και ενός στέρεου καλλιτεχνικού οράματος, ευτυχώς για αυτούς και για εμάς, βρέθηκε στην τρίτη και κρίσιμη προσπάθεια με το “Say So”.

Το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο ακροατής ακούγοντας τον δίσκο είναι φυσικά η προαναφερθείσα φωνή της Swain. Η χαρακτηριστική της χροιά και η μεγάλη ερμηνευτική της γκάμα εντυπωσιάζουν, ενώ επιτρέπουν και στην υπόλοιπη μπάντα να παίξει άφοβα με τις δυναμικές των κομματιών αλλά και με τα μουσικά είδη γενικά. Η ταμπέλα του art-rock μπορεί να περιγράψει τη μουσική των Bent Knee, αλλά δεν παύει να είναι περιοριστική. Η μπάντα κινείται στις παρυφές της σύγχρονης «έντεχνης» pop (αν υποθέσουμε ότι οι Florence + The Machine είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του είδους σήμερα) χωρίς όμως σχεδόν ποτέ να προσπαθεί να συμφιλιωθεί μαζί της. Οι συνθέσεις ως μονάδες αλλά και γενικότερα η ροή του δίσκου έχουν χαρακτήρα rollercoaster, με τις pop μελωδίες και φωνητικές γραμμές να είναι τοποθετημένες στρατηγικά πάνω σε progressive (ακόμα και avant-garde) δομές. Σε αυτή τη λογική το κλασικό art-rock, όπως του “Leak Water”, εναλλάσσεται  με την avant-garde τσίρκου -αν μπορούσε να επιτραπεί ο όρος- που συναντούμε στα “Counselor” και “Commercial”, ενώ δε λείπουν ατμοσφαιρικές μπαλάντες όπως το “The Things You Love” και «αναιδέστατα» pop ρεφραίν όπως αυτό του “Hands Up”. Η συναισθηματικότητα που πηγάζει από τα φωνητικά κουμπώνει χωρίς κανένα πρόβλημα στην εγκεφαλικότητα των συνθέσεων, ενώ η μπάντα δείχνει να ξέρει να κρατάει το μέτρο ακόμα και στο μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, το 9λεπτο “EVE”.

Η καλλιτεχνική καταξίωση είναι γεγονός για τους Bent Knee. Με το “Say So” πέτυχαν όλα όσα είχαν υποσχεθεί τα προηγούμενα χρόνια, δίνοντας έναν μοναδικό δίσκο με φοβερή μουσική και αισθητική άποψη αλλά και τέλεια εκτέλεση αυτής. Τα πιο εγκεφαλικά και «παράξενα» στοιχεία της μουσικής τους πρότασης πιθανόν να τους στερήσουν και την εμπορική επιτυχία, αλλά ποτέ μη λες ποτέ.

8.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη 

Μελωδικότητα, πολυπλοκότητα, αμεσότητα, εσωτερικότητα, πρωτοτυπία… Αν το μοναδικό κριτήριο για την παραγωγή μουσικής σήμερα ήταν η ατιθάσευτη ανάγκη για δημιουργική έκφραση, το “Say So” θα ήταν αναμενόμενα μέσα στα λίγα albums που θα κυκλοφορούσαν. Όντας συνειδητοποιημένα και τολμηρά ανένταχτοι, οι Bent Knee μας προσφέρουν μία από τις μεγαλύτερες και πιο ευχάριστες φετινές εκπλήξεις. Η σεμιναριακή ενορχήστρωση, η ιδιοφυής συνθετική δομή και ο πρωτοφανής συνδυασμός pop και avant-garde εν είδει prog / art-rock ντύνουν ιδανικά τους σκοτεινούς στίχους που είναι τόσο προσωπικοί όσο αφορούν τους πάντες τελικά, με την απίστευτη φωνή της Courtney Swain να λάμπει καθόλη τη διάρκεια. Το “Say So” είναι αποστομωτικά και ουσιωδώς προοδευτικό, ό,τι πιο στριφνό θα μπορούσε να απευθύνεται σε όλους, ένα από τα διαμάντια του 2016.

8.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς