Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Από τον Χρήστο Μήνο
Το Σάββατο 26 Οκτώβρη, μία ακόμα ζεστή μέρα ενώ βρισκόμαστε στα μέσα του φθινοπώρου, ήταν προγραμματισμένη η συναυλία για τα 30 χρόνια ύπαρξης των ιστορικών Acid Death στο χώρο του Temple στο Γκάζι. Η συναυλία στη Αθήνα στα πλαίσια του εορτασμού των γενεθλίων της μπάντας στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας ήταν η τελευταία και μαζί με τους Acid Death είχε προγραμματιστεί η εμφάνιση των Evil Within και των DreamLongDead.
Oι πόρτες στο Temple άνοιξαν γύρω στις οκτώ και η εμφάνιση του Evil Within ξεκίνησε γύρω στις εννιά παρά είκοσι. Με περίπου 100 άτομα να έχουν συγκεντρωθεί στο χώρο, η μπάντα για περίπου 40 λεπτά παρουσίασε τραγούδια από το φετινό τους δίσκο, Darker Than You, καθώς και μια διασκευή στους Rotting Christ. Με δύο τραγουδιστές, τα ακραία αντρικά φωνητικά του John Lagen και τα μελωδικά οπερετικά της Λίλιαν Ανερούση, το ακραίο metal της μπάντας μπορούσε να το ισορροπήσει με τις μελωδίες και ένα άρωμα ανατολής να διανθίζει τις συνθέσεις τους. Καλά στημένοι, οι Evil Within απέδωσαν με πολύ ένταση και παλμό τα τραγούδια που τους συστήνουν στο κοινό ως μια φερέλπιδα μπάντα που εξερευνεί τον σκληρό ακραίο ήχο, κυρίως death με αρκετές black επιρροές χωρίς να παραγνωρίζει τις αρετές της καλής μελωδίας. Στη πολύ κιθαριστική δουλεία της μπάντας που μπορούσε να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα στον ήχο, η εν γένει ενθουσιώδης απόδοση της μπάντας αποκάλυπτε τη διάθεσή τους για ένα δυναμικό live. Γύρω στις 21:20 η μπάντα προανήγγειλε το τελευταίο της κομμάτι και στο τέλος του εισέπραξε ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα που λειτούργησε προς επίρρωσιν των καλών εντυπώσεων που δημιούργησαν καθόλη της διάρκεια της εμφάνισης τους.
Μετά από μια μικρή αναμονή ήρθε η ώρα των DreamLongDead να ανέβουν τη σκηνή υπό τους ήχους του ύμνου της Σοβιετικής Ένωσης… Είχε έρθει η ώρα για την πιο σκληρή μπάντα της βραδιάς. Έχοντας τρεις δίσκους πολύ σκληρού doom-death στο βιογραφικό τους αποφάσισαν να απελευθερώσουν το ασήκωτο βάρος των συνθέσεών τους στο μικρό χώρο του Temple. Για περίπου 50 λεπτά είχαμε την αίσθηση πως το Τemple σειόταν από τα τραγούδια της μπάντας και τη φωνή του Γιάννη Πούσιου που συντόνιζε μια επίθεση αργόσυρτων και ογκωδών riffs. Με ένα έντονο κόκκινο χρώμα να λούζει τη σκηνή και τους θεατές, η αίσθηση από το απόκοσμο metal της μπάντας γινόταν εντονότερη, κάθε τραγούδι έδινε την εντύπωση πως σε τοποθετούσε σε μια ταινία τρόμου όπου κάθε ελπίδα διαφυγής είναι εκ προοιμίου αδύνατη. Για κάποιον που τους έβλεπε πρώτη φορά όπως εγώ, η αίσθηση που απέπνεε η μουσική τους ήταν πολύ καθηλωτική και η ανάμνηση της εμφάνισής τους με σημαδεύει μέχρι σήμερα. Όποια στάση και να υιοθετήσεις απέναντι στο στυλ τους, το οποίο είναι πολύ ιδιαίτερο, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι παράγουν κάτι εξωφρενικά έντονο.
Μέτα την κατακλυσμιαία εμφάνιση των DreamLongDead είχε έρθει για την τιμώμενη μπάντα της βραδιάς, τους headliners Αcid Death. Γύρω στις 22:40 τα φώτα χαμήλωσαν στο Temple και ένα βίντεο άρχισε να προβάλλεται στην οθόνη πίσω από τη σκηνή. Στο ολιγόλεπτο περιεχόμενό του η μπάντα παρουσίαζε τα ορόσημα της καριέρας τους μέχρι και σήμερα, τους δίσκους πάνω στους οποίους οι Acid Death στήριξαν και στηρίζουν τη φήμη τους ως ένα ιστορικό σχήμα της ελληνικής σκηνής.
Για την επόμενη μιάμιση ώρα οι Acid Death προχώρησαν σε μια όχι γραμμική παρουσίαση τους παρελθόντος του το οποίο βρίσκει τη συνέχεια του στο φετινό Primal Energies (οι κριτικές μας εδώ). Η μπάντα φρόντισε να αναφερθεί σε όλες τις φάσεις της καριέρας τους. Από τις πρώτες του μέρες στο λυκαυγές της δεκαετίας του ‘90 και τα πρώτα τους demo και τους μετέπειτα δίσκους τόσο της πρώτης τους περιόδου όσο και της επόμενης που σηματοδότησε την αναγέννησή τους μετά από πολυετή απουσία.
Ο τραγουδιστής Σάββας Μπετίνης είχε αναλάβει το ρόλο του αφηγητή μιας ιστορίας που εδώ και τριάντα χρόνια συνεχίζει ακάθεκτη προς μια νέα δεκαετία. Παρά την ίωση που ομολόγησε πως τον ταλαιπωρεί, η απόδοση του ίδιου και όλης της μπάντας ήταν ακμαιότατη, σεβόμενη τις περιστάσεις και ένα λανθάνον αίσθημα συγκίνησης να συνοδεύει κάθε παρουσιαζόμενο κομμάτι. Μια παρέα φίλων που σε πείσμα των χρόνων που μεσολάβησαν από τη πρώτη τους συνάντηση παραμένουν ενεργοί συνθέτοντας αξιολογότατο metal.
Το αμφιλεγόμενο Pieces of Mankind (κατά δήλωση του Μπετίνη), το Hall of Mirrors, το Random’s Manifest από το μακρινό πλέον 2000 που συμβολίζει ένα μεγάλο βήμα για τη μπάντα, το Eidolon και το φετινό Primal Energies παρουσιάστηκαν από την μπάντα με πάθος και προσήλωση. Χωρίς ο ήχος να είναι σύμμαχός τους (αρκετές από τις λεπτομέρειες των στουντιακών αποδόσεων δεν κατάφεραν να περάσουν τις συμπληγάδες του μέτριου ήχου), μπόρεσαν επί μιάμιση ώρα να δημιουργήσουν ωραίες εντυπώσεις στους παρευρισκόμενους. Παρά και τα προβλήματα υγείας και τις κακοτοπιές η εμφάνιση της μπάντας ήταν αντάξια της περίστασης των 30 χρόνων ύπαρξης.
Η βραδιά έκλεινε έχοντας παρακολουθήσει μια καλή συναυλία, με το μέλλον και το παρελθόν της ελληνικής σκηνής να μας δείχνουν πως έχουν λαμπρό παρόν. Ελπίζω η επόμενη επέτειος για τα 40 χρόνια των Acid Death να είναι το ίδιο σπουδαία και αντάξια της τριακοστής.
Φωτογραφίες: Γιώργος Κυριακίδης
Be the first to comment