[7Hard, 2019]
Intro: Christos Minos
Translation: Alexandros Mantas
18 / 04 / 2019
Acid Death is an iconic group in the annals of the Greek metal scene. Their career commenced at the end of the 1980s and they are in business up to this day excluding a long hiatus. Primal Energies that came out this year is their third release since their reunion and harbours ambitions to become their crowning achievement.
Their importance is not measured by simply counting the years they are around, but mostly by the quality of the albums they put out in the 90s when Greek metal was struggling against hardships and they managed to leave their imprint on the technical, and progressive in a wider sense, metal. Their come-back aims to expand the tradition they creeated and at the same time to adapt their sound in the frame of our times.
Exemplary modernization with no discounts
Primal Energies pulls off to strike a happy medium between the standards of the past and the necessity to keep things fresh. From the starter My Bloody Queen onwards, the wind of renewal is palpable. The ethereal female voice bids us welcome to the new universe the band has set up: heavy metal permeated by an imperceptible melodiousness, technical but not remotely pretentious. The addition of the saxophone halfway in the song indicates the band’s desire to try new things.
Reality and Fear is one more verification where the traditional hammered dulcimer and the metal provided by the band are mixed in a sensible fashion; because it is not simply the choice of a prototype, for the heavy standards, instrument that renders successful the experiment, but how it is integrated in a totally different environment and the mastery it takes so that it won’t sound out of place.
Vintage influences are still in force in Primal Energies. The difference compared to their back catalogue lies in the fact that the final result sounds modern, more aligned to the contemporary trends. This does not mean that the spirit of Acid Death is warped – not by a long chalk; instead it is enriched to prove that it has not remained unaltered and indifferent to the progression the scene has made.
It’s remarkable that their faith in the progressive sound does not set the framework where specific rules should be adhered to. The tunes sound free of conventions inherent in the genre and the progressive element wells up naturally from within. Songs like Godless Shrines (with obvious shades of Coroner), the title-track and not only are heavy with well-crafted guitars, impeccable drumming and technical not for the sake of it, but because this is what the compositions call for.
The new album of Acid Death could be the greatest step they ever dared to take throughout their entire career. If we take into account that the years under their belt do not make them hesitant about changes but bold and open to them, the final results honours them all the more. In an inundation of new releases, Primal Energies pulls off to stand out without the slightest nod to the band’s past.
8 / 10
Christos Minos
2nd opinion
Acid Death return after four years with an interesting intersection between progressive / tech-death and groovier melodeath that definitely notifies the band’s relentless evolution in the metal era.
The sound of the band (and the band) is more mature than ever with fresh ideas that aggressively performed and accurately presented. Tommy Vetterli (Coroner) along with Martin Zeller and the band are responsible for the production and a cover artwork curated by Giannis Nakos (Remedy Art Design) complete a solid professional work.
Primal Energies is fast, continuously intense, cohesive and memorable with dominant vocals and guitars, impressive riff diversity, engaging drumming, with substantial additional sounds surrounding it as well. The female samples and male clean vocals, keyboards, zither sound effects and saxophone solo create all these progressive tendencies that are consistently aligned with the death metal, offering a work that makes the band sounds creative, accessible and prominent pushing their skills to the limit and proving with fiery aggression that they are still here.
8.5 / 10
Dina Dede
[7Hard, 2019]
Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
18 / 04 / 2019
Oι Acid Death είναι ένα ιστορικό σχήμα για την ελληνική metal σκηνή. Οι απαρχές της καριέρας τους εντοπίζονται στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και η παρουσία τους, αν εξαιρέσουμε ένα μεγάλο διάστημα απουσίας, εκτείνεται μέχρι και σήμερα. Το φετινό Primal Energies είναι ο τρίτος τους δίσκος μετά την επανασύνδεσή τους και φιλοδοξεί να γίνει το κορυφαίο τους έργο κατά τη διάρκεια του δεύτερου βίου που διανύουν ως μπάντα.
Η ιστορική αξία της μπάντας δεν αποτιμάται μόνο με την πολυετή παρουσία τους αλλά κυρίως με τους δίσκους που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του ‘90,όταν ακόμα το ελληνικό metal πάλευε ενάντια σε αντικειμενικές δυσκολίες και άφησαν το δικό τους αποτύπωμα στο χώρο τεχνικού και ευρύτερα προοδευτικού metal. H επιστροφή τους σκοπεύει να προεκτείνει την παράδοση που δημιούργησαν, αλλά και να εξελίξει τον ήχο τους σύμφωνα με τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής.
Υπόδειγμα εκμοντερνισμού με μηδενικές εκπτώσεις
To Primal Energies καταφέρνει να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στις αξίες του παρελθόντος και την απαίτηση για καινούργια βήματα. Από το εναρκτήριο κομμάτι My Βloody Queen ο αέρας της ανανέωσης είναι εμφανής. Η αιθέρια γυναικεία φωνή μας καλωσορίζει στο καινούργιο σύμπαν της μπάντας: σκληρό metal με μια υπόγεια μελωδικότητα να το διαπνέει, τεχνικό αλλά όχι επιτηδευμένο. Το σαξόφωνο που κάνει την εμφάνισή του στη μέση του κομματιού αναδεικνύει εξαρχής την επιθυμία των Acid Death να δοκιμαστούν σε νέα πράγματα.
Στο Reality and Fear είναι μια ακόμα επιβεβαίωση, με τις νότες από το παραδοσιακό σαντούρι να αναμειγνύονται με το metal της μπάντας με ταιριαστό τρόπο. Γιατί δεν είναι η επιλογή ενός πρωτότυπου, για τα δεδομένα του σκληρού ήχου, οργάνου που καθιστά το εγχείρημα πετυχημένο, είναι κυρίως η ενσωμάτωσή του σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον και η μαεστρία να μην ακούγεται καθόλου παράταιρο.
Στο Primal Εnergies οι κλασικές επιρροές της μπάντας συνεχίζουν να αποτελούν τους πυλώνες της μουσικής τους σκέψης. Η διαφορά με την προηγούμενη δισκογραφία τους έγκειται στο γεγονός πως το αποτέλεσμα ακούγεται πιο μοντέρνο, πιο πολύ ευθυγραμμισμένο με τις σύγχρονες τάσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως ο χαρακτήρας των Acid Death αλλοιώνεται, το αντίθετο, εμπλουτίζεται για να αποδείξει πως η μπάντα στο πέρασμα των χρόνων δεν έμεινε ασυγκίνητη στην εξέλιξη του χώρου.
Είναι αξιοσημείωτο πως η πίστη τους προς στο προοδευτικό ήχο εδώ δεν θέτει το πλαίσιο εντός του οποίου συγκεκριμένοι κανόνες πρέπει να τηρηθούν. Τα κομμάτια ακούγονται απελευθερωμένα από συμβατικότητες σύμφυτες του χώρου, το προοδευτικό αναβλύζει πηγαία από μέσα τους. Τραγούδια όπως τα Godless Shrines (με ένα έντονο άρωμα Coroner να αναδύεται από μέσα του), το ομώνυμο και όχι μόνο, είναι heavy, με πολύ καλογραμμένες κιθάρες, άψογο drumming είναι τεχνικά, όχι απλά για να είναι, αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί τις συνθέσεις.
Ο καινούργιος δίσκος των Acid Death είναι ίσως το μεγαλύτερο βήμα που αποτόλμησαν ποτέ στην καριέρα τους. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως τα πολλά χρόνια που έχουν πίσω τους ως μπάντα δεν τους κάνουν διστακτικούς απέναντι στις αλλαγές αλλά τολμηρούς και ευεπίφορους σε αυτές, το τελικό αποτέλεσμα τους τιμάει ακόμα πιο πολύ. Μέσα σε έναν κυκεώνα καινούργιων κυκλοφοριών, το Primal Εnergies καταφέρνει να ξεχωρίσει χωρίς να γίνεται καν μνεία στο παρελθόν της μπάντας.
8 / 10
Χρήστος Μήνος
2η γνώμη
Οι Acid Death επιστρέφουν μετά από τέσσερα χρόνια με μια ενδιαφέρουσα διατομή ανάμεσα στο progressive / tech-death και στο γκρουβάτο melodeath που αναμφίβολα δηλώνει την αμείλικτη εξέλιξη του συγκροτήματος στην metal εποχή.
Ο ήχος της μπάντας είναι πιο ώριμος από ποτέ με φρέσκιες ιδέες που εκτελούνται επιθετικά και παρουσιάζονται με ακρίβεια. Ο Tommy Vetterli (Coroner) μαζί με τον Martin Zeller και το συγκρότημα είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή και το εξώφυλλο που επιμελήθηκε ο Γιάννης Νάκος (Remedy Art Design), ολοκληρώνουν μια συμπαγή επαγγελματική δουλειά.
Το Primal Energies είναι γρήγορο, συνεχώς έντονο, συνεκτικό και αξιομνημόνευτο με φωνητικά και κιθάρες που κυριαρχούν, εντυπωσιακή riff ποικιλομορφία, καθηλωτικό drumming με ουσιώδεις επιπλέον ήχους να το περιβάλλουν επίσης. Τα γυναικεία samples και τα καθαρά ανδρικά φωνητικά, τα πλήκτρα, τα ηχητικά εφέ σαντούρι και το σαξοφωνικό σόλο δημιουργούν όλες αυτές τις progressive τάσεις που ευθυγραμμίζονται σταθερά με το death metal παρέχοντας μια δουλειά που κάνει την μπάντα να ακούγεται δημιουργική, προσιτή και εξέχουσα, ωθώντας τις ικανότητές τους στο όριο και αποδεικνύοντας με φλογερή επιθετικότητα ότι είναι ακόμα εδώ.
8.5 / 10
Ντίνα Δέδε
Be the first to comment