The Rush poll

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Intro: Dimitris Kaltsas

Needless to say, the announcement of the death of the great Neil Peart was the reason for this poll. But it was something that we would not avoid in any case, not only because of the love almost all of us at Progrocks.gr feel for Rush, but also because of their rich and unique discography.

After dropping their heavily Zeps-influenced debut, the golden era of Rush prog masterpieces is based on the accomplishments of Yes, Genesis and King Crimson, but with such a personal character that secured them their personal position in the progressive rock pantheon for many reasons, which are more or less well known to the general public. The subsequent transition to more poppy, electronic, straight rock or even alternative sounds added many more accomplishments to their career that ended with a total of 19 studio albums.

Their collaboration with the great Terry Brown behind the console from Fly By Night (1975) to Signals (1982) marked their careers indefinitely. Later they themselves became involved with the production and collaborated with other important producers such as Peter Henderson (Grace Under Pressure, 1984), Peter Collins (1985-1987), Rupert Hine (1989-1996), Paul Northfield (Vapor Trails, 2002) and of course Nick Raskulinecz (2007-2012).

Over the course of 39 years of recording, the legend of Rush has acquired by right – and from one point on, logically – mythical dimensions. The inexhaustible inspiration, the sophistication in sound and the impeccable technique of all three have accompanied them throughout their course, but these are only the obvious ones. The compositional signature of Geddy Lee and Alex Lifeson, Neil’s unique style of writing and the incomparable binding of the three, made them the best trio in rock, while their love for music, manifested even at the level of philosophical ethics, made everyone talk about things that were never mentioned about any other band.

And this is Rush’s biggest achievement. No other band has such a special place in the hearts of its fans, the most faithful in the world btw. These three men ignored fame and stardom, they remained the nerds they were in their teens, embracing the uncool, the book readers, the thinking people, those who deviated from the norm, those who insisted on choosing free will. Those who, since they discovered Rush, dipped breathlessly into the stories of the Priests of the Temples of Syrinx, the Necromancer, Cygnus X-1, those who searched for the sacred river Alph and the lost Xanadu and drank the milk of Paradise…

So, aggregately, the ranking of Rush albums based on the preferences of the 22 editors of Progrocks.gr is as follows:

(each one of us ranked his/her  five most favorite albums. Scores were obtained by assigning to each list no.1 as 5, no.2 as 4 and so on)

Regarding the songs, the result for the first 10 tracks was more or less expected, at least regarding the one that was first by far:

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Είναι ίσως περιττό να πούμε ότι η ανακοίνωση του θανάτου του τεράστιου Neil Peart αποτέλεσε την αφορμή για αυτό το poll. Ήταν όμως κάτι που σε κάθε περίπτωση δεν θα αποφεύγαμε, όχι μόνο λόγω της αγάπης σχεδόν όλων μας στο Progrocks.gr για τους Rush, αλλά και εξαιτίας της τόσο πλούσιας και ιδιαίτερης δισκογραφίας τους.

Μετά το βουτηγμένο στους Zeps ομώνυμο ντεμπούτο τους, η χρυσή εποχή των prog αριστουργημάτων των Rush είναι μεν βασισμένη στα κατορθώματα των Yes, Genesis και King Crimson, αλλά με τόσο προσωπικό χαρακτήρα που τους εξασφάλισε μία καταδική τους θέση στο πάνθεον του progressive rock για πάμπολλους λόγους που λίγο-πολύ είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό. Η μετέπειτα μετάβαση σε πιο poppy, ηλεκτρονικούς, ευθείς rock έως και alternative ήχους πρόσθεσε πολλά ακόμα κατορθώματα στην καριέρα τους που ολοκληρώθηκε με 19 studio albums.

Η συνεργασία τους με τον σπουδαίο Terry Brown πίσω από την κονσόλα από το Fly By Night (1975) μέχρι και το Signals (1982) σημάδεψε ανεξίτηλα την καριέρα τους, ενώ στην πορεία αναμείχθηκαν και οι ίδιοι στην παραγωγή και συνεργάστηκαν με σημαντικούς παραγωγούς, όπως ο Peter Henderson (Grace Under Pressure, 1984), ο Peter Collins (1985-1987), ο Rupert Hine (1989-1996), ο Paul Northfield (Vapor Trails, 2002) και φυσικά ο Nick Raskulinecz (2007-2012).

Μέσα στα 39 χρόνια δισκογραφίας, ο θρύλος των Rush απέκτησε δικαιωματικά -και από ένα σημείο και μετά, λογικά- διαστάσεις μύθου για πολλούς λόγους. Η αστείρευτη έμπνευση, η τελειομανία στον ήχο και η τεχνική αρτιότητα και των τριών τους συνόδευσαν καθόλη την πορεία τους, αλλά αυτά είναι είναι τα μόνο τα προφανή. Η συνθετική υπογραφή των Geddy Lee και Alex Lifeson, η μοναδική πέννα του Neil και το ασύγκριτο δέσιμο των τριών, τους ανέδειξαν ως το καλύτερο trio εντός rock πεδίου, ενώ η αγάπη τους για τη μουσική εκδηλωμένη ακόμα και σε επίπεδο φιλοσοφικής ηθικής ώθησε τους πάντες να μιλούν για πράγματα που δεν αναφέρθηκαν ποτέ για κανένα άλλο συγκρότημα.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα των Rush. Καμία άλλη μπάντα δεν έχει τόσο ξεχωριστή θέση στη συνείδηση των οπαδών της, των πιο πιστών στον κόσμο. Αυτοί οι τρεις τύποι αγνόησαν πρωτοφανώς τη φήμη και το σταριλίκι, παρέμειναν οι ίδιοι οι nerds που ήταν μικροί, αγκάλιασαν τους uncool, τους βιβλιοφάγους, τους σκεπτόμενους, αυτούς που παρεκκλίνουν από τις νόρμες, όσους επιμένουν να έχουν ελεύθερη βούληση. Αυτούς που από τη στιγμή που ανακάλυψαν τους Rush βούτηξαν χωρίς ανάσα στις ιστορίες των ιερέων των Temples of Syrinx, του Νεκρομάντη, του Cygnus X-1, αυτούς αναζήτησαν τον ιερό ποταμό Alph και τον χαμένο Xanadu και ήπιαν το γάλα του Παραδείσου…

Συγκεντρωτικά λοιπόν, η κατάταξη των albums των Rush με βάση τις προτιμήσεις των 22 στελεχών της ομάδας του Progrocks.gr που συμμετείχαν έχει ως εξής:

(ο καθένας μας κατέταξε τους πέντε πιο αγαπημένους του δίσκους. Οι βαθμολογίες προέκυψαν αντιστοιχίζοντας σε κάθε λίστα το νο. 1 με 5, το νο. 2 με 4 κ.ο.κ. και αθροίζοντας στο τέλος για κάθε δίσκο)

Στα κομμάτια το αποτέλεσμα για τα 10 πρώτα κομμάτια ήταν κάπως αναμενόμενο, τουλάχιστον για το με διαφορά πρώτο: