Weedpecker – III

Intro: Dimitris Kaltsas

Weedpecker is a psych / stoner / space rock quartet from Warsaw that began recording in 2012 with self-titled EP, their self-titled debut album in 2013, and continued with their second album two years after that. Their signing with a new record company found them ready for the big step. Stickman records is known as the company responsible for the releases of Motorpsycho since 1994, as well as albums of 35007, and more recently Elder.

Those who had known Weedpecker from their first steps were probably ready for what surprised all others in this year’s III.

[bandcamp width=650 height=120 album=2031515461 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Truth is inevitable

I was lucky to get in touch with Weedpecker from their first album in 2013, and my original impression (which btw has not changed since then) was that they were easily distinguishable from the vast mass of contemporary stoner bands that are overestimated for no reason. In Weedpecker’s music the psychedelic element is truly existent, clear, and absolutely successful, while the grunge element matched perfectly. The next album II was similar to their debut, but the band’s development was relatively small.

III was released by Stickman Records this year, and the changes in Weedpecker’s sound are impressive. The symmetrical cover of Maciej Kamuda gains the first aesthetic impressions mainly due to the colors, making it an ideal pretext for the audio content of the album. Indeed, their atmospheric psychedelia reigns again, but the stoner element retreats in favor of adventurous structures, and playing that points to the free and explosive spirit of Motorpsycho, the heaviness of Elder (both on Stickman) and the melodic riffing of Mastodon of course, who are also the main influential of Elder. It is obvious that the ethereal psych / space atmosphere blends perfectly with the band’s most technical play. The guitars and voices of the Wyro and Bartek Dobry brothers are more closely related than ever, in rhythm, lead or atmospheric themes that make every listening a new, rich experience. However, the mvp in this explosive ensemble is Grzegorz “Mroku” Pawlowski, who gives groove and depth with his bass, sometimes being a third guitar player alongside Dobry, while his collaboration with drummer Robert Kułakowski (aka Pan Falon) is simply impressive.

Weedpecker’s achievements do not end there. Their turn towards more progressive fields finds them in their most inspired phase. There is no uninteresting point among the five tracks of the album, but there are moments that are easily memorable. The opener Molecule is the ideal introduction, incorporating all the elements of Weedpecker, and finishing in a great psych / space outburst. Embrace is probably the best song of the band to date combining technical play, rich melodies and a mind blowing mid part. From Mars to Mercury, the longest track of the band to date, with its great, thick riff, evolves into a proggy psychic epic. Liquid Sky (another amazing opening riff here) highlights the wonderful structure of the songs is with its enchanting orchestral plot, while Lazy Boy and the Temple of Wonders is the grooviest moment of the album, closing III ideally.

If there is a disadvantage in this beautiful album this is not something that first appeared in III. The vocals of the Dobry brothers are always twin, always ethereal on beautiful but safe melodies, and it seems as if they are hiding, although they have an identity, and match their style. In any case, Weedpecker’s third album is a triumph for the band, and a great achievement that is the result of work and endless jamming. Widening  the band’s sound is justified by the technical abilities of all four, and despite their high level, they themselves convince us that they can do even better in the future. The essence of the compositions, and the absolutely successful structure of their tracks stand out from a huge set of modern psychedelic bands. The easy atmosphere and the imitation of style, groove, and hard riffs is never enough, because ultimately the truth (or the absence of it) is what counts. Motorpsycho are old teachers of that, Elder are younger examples and Mastodon is the greatest band on the planet partly because of this element. The truth of Weedpecker’s music is inevitable, fortunately for them, and for us.

8 / 10

Dimitris Kaltsas

2^nd opinion

With their third studio work, the Polish with the terrific name seem to be moving away from stoner rock, diving deeper into space-rock, and psychedelic waters. They seem able to manage this change of style perfectly, given their excellent executive skills. Beyond the technical part, Weedpecker have all that’s required to convincingly deliver its psychedelic vision. The five compositions are long and diverse. They manage to balance the delicate line between jamming and composition by combining a permanent psychedelic euphoric puff with several great autonomous moments of melody. III is recommended to all lovers of the genre, and especially to those who operate with more selectivity within the vast ocean of new releases.

8 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Οι Weedpecker είναι ένα psych / stoner / space rock κουαρτέτο από τη Βαρσοβία που ξεκίνησε δισκογραφικά το 2012 με το ομώνυμο EP, το ομώνυμο album το 2013 και συνέχισε με το II δύο χρόνια μετά αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον. Η μετακίνησή τους σε νέα εταιρεία για την κυκλοφορία, τους βρήκε έτοιμους για ένα ανοδικό άλμα. Η Stickman είναι γνωστή ως η εταιρεία υπεύθυνη για τις κυκλοφορίες των Motorpsycho τα τελευταία 23 χρόνια, καθώς επίσης και για albums των 35007 και πιο πρόσφατα των Elder.

Όσοι είχαν επαφή με τους Weedpecker από τα πρώτα τους βήματα ήταν πιθανότατα έτοιμοι να δεχτούν αυτό που εκπλήσσει τους υπόλοιπους στο φετινό ΙΙΙ.

[bandcamp width=650 height=120 album=2031515461 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Η αλήθεια είναι αναπόφευκτη

Είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με τους Weedpecker από το πρώτο τους album το 2013 και η αρχική μου εντύπωση (που δεν άλλαξε έκτοτε είναι η αλήθεια) ήταν πως ξεχώριζαν σε μεγάλο βαθμό από τον συρφετό των σύγχρονων stoner συγκροτημάτων που υπερεκτιμούνται πρωτοφανώς. Εδώ η ψυχεδέλεια ήταν σαφής (και όχι ανύπαρκτη) και μάλιστα απόλυτα επιτυχημένη, ενώ το grunge στοιχείο ταίριαζε απόλυτα. Η συνέχεια ήταν ανάλογη και στο ΙΙ, αλλά η εξέλιξη της μπάντας σχετικά μικρή. Αν έβαζα στοίχημα για τη συνέχεια, αυτό θα ήταν υπέρ μιας ανοδικής έκρηξης.

Όπερ και εγένετο με το IIΙ που κυκλοφόρησε φέτος από την Stickman και οι αλλαγές στον ήχο των Weedpecker είναι εντυπωσιακές. Το συμμετρικό εξώφυλλο του Maciej Kamuda κερδίζει αισθητικά τις εντυπώσεις κυρίως λόγω χρωμάτων αποτελώντας έναν ιδανικό πρόλογο για το ηχητικό περιεχόμενο. Όντως, η ατμοσφαιρική ψυχεδελικότητά τους κυριαρχεί ξανά, αλλά το stoner υποχωρεί και ενισχύονται περιπετειώδεις δομές και παιξίματα που παραπέμπουν στο ελεύθερο και εκρηκτικό πνεύμα των Motorpsycho, το βάρος των Elder (και οι δύο ομόσταβλοι των Πολωνών στην Stickman) και το μελωδικό riffing των Mastodon βέβαια, οι οποίοι αποτελούν βασική επιρροή και των Εlder. Είναι φανερό πως η αιθέρια psych / space ατμόσφαιρα δένει άψογα με το πιο τεχνικό πλέον παίξιμο της μπάντας. Οι κιθάρες και οι φωνές των αδελφών Wyro και Bartek Dobry ακούγονται πιο συγγενείς από ποτέ, σε αναπτύξεις ρυθμικών, lead ή ατμοσφαιρικών θεμάτων που κάνουν κάθε ακρόαση μία νέα, πλούσια εμπειρία. Ωστόσο, ο mvp σε αυτό το εκρηκτικό σύνολο είναι ο Grzegorz “Mroku” Pawlowski, που με το μπάσο του δίνει groove και βάθος, σε σημεία αποτελεί τρίτη κιθάρα φρασάροντας παράλληλα με τους Dobry, ενώ το δέσιμό του με τον ντράμερ Robert Kułakowski (aka Pan Falon) είναι απλά εντυπωσιακό.

Τα επιτεύγματα των Weedpecker φυσικά δεν σταματούν στα παραπάνω. Η στροφή τους σε πιο progressive πεδία τους βρίσκει στην πιο εμπνευσμένη τους φάση. Μεταξύ των πέντε κομματιών του δίσκου δεν υπάρχει κανένα σημείο κανενός που υστερεί, υπάρχουν όμως στιγμές που αποτυπώνονται στη μνήμη με ευκολία. Το εναρκτήριο Molecule είναι η ιδανική εισαγωγή και περιλαμβάνοντας όλα τα στοιχεία των Weedpecker σβήνει με έναν μεγαλειώδη psych / space τρόπο. Το Embrace είναι πιθανότατα το κορυφαίο κομμάτι της μπάντας μέχρι σήμερα συνδυάζοντας τεχνικό παίξιμο, μελωδίες σε περίσσεια και ένα συγκλονιστικό κόψιμο. Το From Mars to Mercury, το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι της μπάντας μέχρι σήμερα, με το υπέροχο, ογκώδες riff του εξελίσσεται υπέροχα σε ένα proggy psych epic. Στο Liquid Sky (άλλο ένα καταπληκτικό εναρκτήριο riff εδώ) φαίνεται πόσο δουλεμένες είναι οι δομές των κομματιών με την ορχηστρική πλοκή να μαγεύει, ενώ το Lazy Boy and the Temple of Wonders είναι η πιο groovy στιγμή του album, κλείνοντας το III ιδανικά.

Αν υπάρχει ένα μειονέκτημα σε αυτόν τον πανέμορφο δίσκο αυτό δεν είναι κάτι που πρωτοεμφανίστηκε στο ΙΙΙ. Τα φωνητικά των αδελφών Dobry είναι δίδυμα, πάντα αιθέρια πάνω σε όμορφες αλλά ασφαλείς μελωδίες και φαίνεται σαν να κρύβονται, αν και έχουν ταυτότητα και ταιριάζουν με το ύφος της μπάντας. Σε κάθε περίπτωση, το τρίτο album των Weedpecker αποτελεί έναν θρίαμβο για την μπάντα και ένα σπουδαίο επίτευγμα που είναι αποτέλεσμα δουλειάς και ατέλειωτου jamming. Το άνοιγμα του ηχητικού εύρους της μπάντας δικαιώνεται από τις τεχνικές ικανότητες και των τεσσάρων και παρά το υψηλό επίπεδο οι ίδιοι να δείχνουν ότι μπορούν να τα πάνε ακόμα καλύτερα στο μέλλον. Η ουσία των συνθέσεων, η μεστότητα του παιξίματος και η απόλυτα επιτυχημένη δομή των κομματιών τους ξεχωρίζουν από ένα τεράστιο σύνολο σύγχρονων ψυχεδελικών σχημάτων. Η εύκολη ατμόσφαιρα και η απομίμηση ύφους, groove και σκληρών riffs δεν είναι ποτέ αρκετά, γιατί τελικά η αλήθεια (ή η απουσία της) είναι που μετράει. Οι Motorpsycho είναι παλιοί διδάξαντες αυτού, οι Elder νεότεροι και οι Mastodon η μεγαλύτερη μπάντα στον πλανήτη εξαιτίας και αυτού του στοιχείου. Η αλήθεια της μουσικής των Weedpecker είναι αναπόφευκτη, ευτυχώς για εκείνους και εμάς.

8 / 10

Δημήτρης Καλτσάς

2^η γνώμη

Με την τρίτη studio δουλειά τους οι Πολωνοί με το φοβερό όνομα, δείχνουν να απομακρύνονται από το stoner rock και να βουτούν βαθύτερα στα νερά του space-rock και της ψυχεδέλειας. Μοιάζουν ικανοί να διαχειριστούν άψογα αυτή την αλλαγή ύφους, δεδομένης και της άρτιας εκτελεστικής τους δεινότητας. Πέρα από το τεχνικό κομμάτι, οι Weedpecker να έχουν όλο το πακέτο που απαιτείται από μια μπάντα για να δώσει πειστικά το ψυχεδελικό της όραμα. Οι πέντε συνθέσεις είναι απλωμένες σε διάρκεια αλλά και σε διάθεση. Καταφέρνουν παρόλα αυτά να ισορροπούν στη λεπτή γραμμή jamming και σύνθεσης, συνδυάζοντας ένα μόνιμο ψυχεδελικό ντουμάνι ευφορίας, με πολλές φοβερές αυτόνομες στιγμές και μελωδίες. Το III προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις του είδους και κυρίως σε αυτούς που λειτουργούν με μια παραπάνω εκλεκτικότητα μέσα στον απέραντο ωκεανό των νέων κυκλοφοριών.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας