Thy Catafalque – Naiv

Intro: Christos Minos
Translation: Lefteris Statharas

Naïve is the art created by those who have not waded into its norms and therefore have not received the appropriate knowledge required by professional artists. It is the art which is motivated by passion that overpowers technical knowledge and without anchoring it or confining it in the shapes of other relevant works. The ninth Thy Catafalque album, entilted Naiv, can be classified according to the previous description.

The band consists of one member who consists its core up to this year’s ninth album. After first being introduced to the black metal industry, on which his first albums focused, Tamás Kátai gradually incorporated many and heterogeneous influences into his music and innevitably set his metal origins well behind the limelight. The special characteristics of the music of Thy Catafalque include the preference in the native Hungarian language.

Progressive music following an unusual path

Naiv‘s content finds the band in the sound that has been crystallized after the previous releases. The surprising element in terms of alternating styles in each track has now become a norm; there is no central idea to undercut the philosophy of Thy Catafalque beyond that. And as strange as it may sound, that’s why I can’t classify them among the so-called avant-garde artists. The avant-garde concept etymologically indicates the vanguard, those who march in uncharted waters to explore them by offering their conclusions to the others. I cannot claim that the same is happening with the music of Thy Catafalque. I would say that it is in fact a form of progressive music, the general characteristics of which have long been known.

Naiv begins heavily but also melodicly at the same time with A bolyongás ideje, its guitar introduction is followed by female vocals and emphasis is given on keyboards, with small vocal and guitar outbursts. Tsitsushka is clearly more interesting. Its first notes (especially on bass) exude new wave memories of Joy Division and a gothic Fields of Nephilim style aesthetic. As the track evolves, it becomes more addictive and the wind instruments at the end are superb.

Embersólyom (which is also the first official video off the album) presents the traditional Hungarian through the bands’ prism. Here we see the quality of the band: how much they can give a modern stamp to the music of the past with respect to its original identity. The final result justifies them, the melodies of the song are easily memorable and clearly belong among the best of the album. The strings in the fairly short Számtalan színek give continuity in the previous until A valóság kazamatái fundamentally transforms the sound into industrial. And yet the folk style is not lost here either and giving an unexpected character to this dynamic track.

Kék madáragain uses tradition once again as an introduction to an electronic new age track reminiscent of Jean Michel Jarre and Vangelis. By the way, I think it’s my favorite on the album. Napút comes next and it is a pretty nice song, which may belong to the most conventional of the album. In At Vető we have another piece that focuses mainly on electronic music with consistent, yet hard guitars and the ubiquitous traditional influences on female vocals. Szélvész, the last track, moves in a similar direction until it turns into the hardest track on the record, reminiscent of Leprous (The Congregation era) with black metal vocals.

When the album comes to its end, it leaves you the impression that Thy Catafalque have once again been consistent with the high standards they have set. Naiv is the proof that progressive music can be heard today following a less tried-and-tested path. Those who know Thy Catafalque can expect another good record.

8 / 10

Christos Minos

2^nd opinion

Tamás Kátai is definitely a very interesting guy and Thy Catafalque is a very special case of music group. From its cover onwards, Naiv predisposes you to something very special. Surely, such a folk approach seems unprecedented. Something like a Soviet cosmonaut landing in a Hungarian village. The Hungarian folk melodies are the clear protagonist of the album (along with the voice of Martina Veronika Horváth), given through a completely space version of progressive or avant-garde metal that Kátai has become accustomed to over the years. In order to do this, it minimizes the black metal origins and dives into genres such as 70s progressive electronic and avant-prog, and as he has an excess of talent to give the final result a tremendous flow and homogeneity. Despite their eclectic nature, the tracks are not at all obscure, as the aforementioned folk melodies successfully attract the listener. Naiv is one of the top Kátai and Thy Catafalque albums and a typical example of a metal album that breaks the boundaries of the genre.

8 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας

Naïve είναι η τέχνη που δημιουργείται από όσους δεν έχουν εντρυφήσει στους παραδεδεγμένους κανόνες της και ως εκ τούτου δεν έχουν λάβει τις προσήκουσες γνώσεις που απαιτούνται από επαγγελματίες καλλιτέχνες. Είναι η τέχνη η οποία υποκινείται από πάθος που υπερισχύει των τεχνικών γνώσεων και δίχως αγκυλώσεις σε συμβάσεις δημιουργεί αντίστοιχα έργα.  Ο ένατος δίσκος Thy Catafalque, που επιλέγει να έχει τον ίδιο τίτλο, μπορεί να ιδωθεί σύμφωνα με την προηγούμενη περιγραφή.

H μπάντα αποτελείται από ένα μέλος που συνιστά τον πυρήνα της μέχρι και το φετινό ένατο δίσκος της. Ο Tamás Kátai, αφού πρώτα μυήθηκε στο χώρο του black metal, πάνω στο οποίο επικεντρώθηκαν οι πρώτοι του δίσκοι, σταδιακά ενσωμάτωσε στη μουσική του πολλές και ετεροειδείς επιρροές και μοιραία έθεσε τις metal καταβολές του αρκετά πίσω από το προσκήνιο. Στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μουσικής τους συγκαταλέγεται και η προτίμηση τους στη μητρική ουγγρική γλώσσα για τη συγγραφή των στίχων.

Προοδευτική μουσική ακολουθώντας έναν λιγότερο δοκιμασμένο δρόμο

Το περιεχόμενο του Naiv βρίσκει τη μπάντα στο ήχο που έχει αποκρυσταλλώσει από τις προηγούμενες κυκλοφορίες της. Το μη αναμενόμενο αναφορικά με τα εναλλασσόμενα στυλ σε κάθε κομμάτι έχει γίνει πλέον κανόνας, δεν υπάρχει μια κεντρική ηδέα να υποβαστάζει τη φιλοσοφία των Thy Catafalque πέρα τούτου. Και όσο και αν ακουστεί περίεργο, αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορώ να τους κατατάξω στους λεγόμενους avant-garde καλλιτέχνες. Η ίδια έννοια avant garde ετυμολογικά δηλώνει την εμπροσθοφυλακή, αυτούς που πορεύονται σε αρχατογράφητα νερά για να τα εξερευνήσουν προσφέροντας τα συμπεράσματα τους στους υπόλοιπους. Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως συμβαίνει το ίδιο με τη μουσική των Thy Catafalque. Θα έλεγα ότι είναι κυρίως μια μορφή προοδευτικής μουσικής, τα γενικά χαρακτηριστικά της οποίας είναι γνωστά εδώ και καιρό.

To Νaiv ξεκινάει σκληρά αλλά και μελωδικά ταυτόχρονα με A bolyongás ideje, η κιθαριστική εισαγωγή του ακολουθείται από γυναικεία φωνητικά και δίνει βάση κυρίως στα πλήκτρα με ένα μικρό ξέσπασμα στα φωνητικά και στις κιθάρες. Το Tsitsushka είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον. Οι πρώτες του νότες (ειδικά στο μπάσο)αποπνέουν new wave αναμνήσεις από τους Joy Division και μια gothic αισθητική τύπου Fields of Nephilim. Το κομμάτι όσο εξελίσσεται γίνεται όλο πιο εθιστικό και τα πνευστά στο τέλος του δίνουν μια άλλη διάσταση.

Το Embersólyom (το οποίο αποτελεί και το επίσημο βίντεο της κυκλοφορίας), παρουσιάζει την παραδοσιακή μουσική της Ουγγαρίας υπό το πρίσμα της μπάντας. Εδώ κρίνεται η ποιότητα της μπάντας: κατά πόσο μπορούν να προσδώσουν στη μουσική του παρελθόντος μια σύγχρονη σφραγίδα με σεβασμό προς την αρχική του ταυτότητα. Το τελικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει, οι μελωδίες του κομματιού εντυπώνονται εύκολα στον ακροατή και σαφώς ανήκει στα καλύτερα του δίσκου. Το αρκετά μικρό σε διάρκεια Számtalan színek δίνει με τα έγχορδα του συνέχεια στα προηγούμενα μέχρι που το A valóság kazamatái μεταμορφώνει εκ βάθρων τον ήχο σε industrial. Και όμως ούτε εδώ ο folk τόνος χάνεται και δίνει στο δυναμικό κομμάτι ένα απρόσμενο χαρακτήρα.

Το Kék madár χρησιμοποιεί και πάλι την παράδοση ως εισαγωγή για ένα ηλεκτρονικό new age κομμάτι που σε σημεία θυμίζει Jean Michel Jarre και Vangelis. Προσωπικά το θεωρώ το αγαπημένο μου. Το επόμενο Napút είναι ένα αρκετά συμπαθητικό κομμάτι, που ίσως ανήκει στα πιο συμβατικά του δίσκου. Στο Vető έχουμε ένα άλλο κομμάτι που εστιάζει κυρίως στην ηλεκτρονική μουσική με συμπαράσταση όμως σκληρές κιθάρες και τις πανταχού παρούσες παραδοσιακές επιρροές σε γυναικεία φωνητικά. Το Szélvész,το τελευταίο κομμάτι, κινείται σε παρόμοια κατεύθυνση μέχρι τη στιγμή που μετατρέπεται στο πιο σκληρό κομμάτι του δίσκου, θυμίζει Leprous (εποχής The Congregation) με black φωνητικά.

Το πέρας του δίσκου σου αφήνει την εντύπωση πως oι  Thy Catafalque για μια ακόμα φορά υπήρξαν συνεπείς στις υψηλές απαιτήσεις που έχουν θέσει. Το Naiv είναι η απόδειξη πως σήμερα μπορεί να ακούγεται η προοδευτική μουσική ακολουθώντας ένα λιγότερο δοκιμασμένο δρόμο. Όσοι γνωρίζουν τους Thy Catafalque μπορούν να περιμένουν έναν ακόμα καλό δίσκο.

8 / 10

Χρήστος Μήνος

2^η γνώμη

Ο Tamás Kátai είναι σίγουρα ένας πολύ ενδιαφέρων τύπος και οι Thy Catafalque μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού οχήματος. Το Naiv από το εξώφυλλό του, σε προδιαθέτει για κάτι πολύ ιδιαίτερο. Σίγουρα μια τόσο folk προσέγγιση στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, μοιάζει πρωτόγνωρη. Σαν ένας Σοβιετικός κοσμοναύτης να προσγειώνεται σε ένα χωρίο της Ουγγαρίας. Οι Ουγγρικές folk μελωδίες αποτελούν τον ξεκάθαρο πρωταγωνιστή του δίσκου (μαζί με τη φωνή της Martina Veronika Horváth), δοσμένες μέσω μιας τελείως space εκδοχής του Progressive ή avant-garde metal που μας έχει συνηθίσει αυτά τα χρόνια ο Kátai. Για να το καταφέρει αυτό ελαχιστοποιεί τις black metal καταβολές και βουτάει σε είδη όπως το progressive electronic των 70s και το avant-prog, διαθέτοντας μάλιστα και περίσσιο ταλέντο για να δώσει στο τελικό αποτέλεσμα φοβερή ροή και ομοιογένεια. Παρά τη εκλεκτικότητά τους, τα κομμάτια δεν είναι καθόλου δύστροπα, με τις προαναφερθέντες folk μελωδίες να προσελκύουν με επιτυχία τον ακροατή. Το Naiv αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές Kátai και των Thy Catafalque και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα metal δίσκου που σπάει το όρια του είδους.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας