Maudits – Angle Mort

Intro: Dimitris Kaltsas

A year ago, when we reviewed the self-titled full-length debut of Maudits, we were overjoyed because we all had the common view that the band’s music is something special, a peculiar mix of ingredients that in themselves have not excited in recent years. Post-rock and post-metal seem to be trapped in predictability, in the non-deviation from the slow-building recipe until the expected explosions, and in the over-investment in ambiance that often leads to no compositional depth. Maudits rely heavily on these two music genres but have a clear progressive inclination and an artistic vision that automatically frees them from these dead ends. This great achievement, which of course is based on the band’s great musicianship, is confirmed once again in this year’s EP entitled Angle Mort.

[bandcamp width=100% height=120 album=212179722 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Maudits are here to stay

The French instrumental collective Maudits released this EP just a few months after their very good debut album. The band offers two completely new tracks and three reworked versions of old songs. From the first tones of Angle Mort it’s pretty clear that band continues in the same direction that was very successful on the previous release. Without any doubt, this EP is powerful and highly enjoyable. There’s no vocals, which works to this album’s advantage. This band is trying to control the imagery and mood of the music and it does that very well.

The dynamics on the album is awesome, as at times the music is delicate, then suddenly very heavy and then fragile again. The album delivers some pretty impressive climaxes and guitar moments but most of all it has some really gorgeous melodies. Evidently, the guys wanted to create an album that really focused on positivity, combining the different influences to paint soundscapes and send the listener on a journey to a different reality.

The string arrangements are just superb. The hypnotic flow of cello sound is one of the things Ι like the most on this EP. The passages and links that connect different melodies to each other are stunning. The drum work is excellent and the ever changing guitar lines which relentlessly shift between heavy and atmospheric sections are quite remarkable too. The way they mix post-rock with metal and ambient electronica, the energy, the harmonies, the execution, it’s all top notch here.

The highlights on the album are Verdoemd and Epäselvä. Verdoemd starts slowly, then a cello kicks in creating a wonderful mood while the tension rises. After a short break and a spoken part, the climax reaches its peak. Epäselvä is a little bit different from the rest of the album, the band successfully experiments with some trip hop and electronica in the first part ,while the second part has that classic Maudits post-rock sound with great guitar and drum work, but then suddenly the tempo changes once again, and we have a beautiful acoustic outro. A couple of times during listening to these two tunes I caught myself thinking how this intro, outro or small part can be so otherworldly beautiful.

I highly recommend this work to everyone who loves progressive and instrumental music. With such songwriting skills, vision and creativity, Maudits will hopefully stay in the game for a long time, and take their time in making new music in the years to come.

8 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

Without wasting time after their great debut album last year, the French released this EP. The introductory Angle Mort is a beautiful small composition, with its rhythm reminiscent of a waltz of bliss. In the post-rock / metal doom style that the group plays there is always the trap of narcissistic nothingness, with rhythms that continue in perpetuity but without any substance. The French are not consumed in sisyphean vanity but in essential melodies. That’s what you’ll hear in Verdoemd with the small narration fitting perfectly with its atmosphere and Perdu d’avance which sounds like trip hop played with electric instruments, before being delivered to the electric guitar solos.

It must be said that the band sounds significantly less heavy than their first work, as evidenced in the version of Résilience, now stripped of the intensity of the original. Epäselvä starts with an ambient mood, which is so in line with their style and evolves imposingly with the outbreak of a refined black metal riff.

The end, however, will find me with a feeling that something is missing but the answer is not obvious. Maybe it’s that their music is less adventurous, but by no means can I complain when the result is so beautiful and the level of musicianship is really impressive.

7.5 / 10

Petros Papadogiannis

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Πριν ένα χρόνο, όταν ανεβάσαμε την κριτική μας για το ομώνυμο full-length ντεμπούτο των Maudits, η χαρά μας ήταν μεγάλη γιατί είχαμε όλοι την κοινή άποψη πως η μουσική της μπάντας από το Παρίσι είναι κάτι ξεχωριστό, μια ιδιότυπη μίξη συστατικών που από μόνα τους δεν ενθουσιάζουν τα τελευταία χρόνια. Το post-rock και το post-metal φαίνεται να έχουν εγκλωβιστεί σε μία προβλεψιμότητα, στην αυστηρότητα της συνταγής του αργού χτισίματος μέχρι τις αναμενόμενες εκρήξεις και στην υπερβολική επένδυση στην ατμοσφαιρικότητα που πολλές φορές στερεί συνθετικό βάθος. Οι Maudits βασίζονται εν πολλοίς σε αυτά τα δύο μουσικά είδη έχοντας όμως μία σαφή progressive τάση και ένα καλλιτεχνικό όραμα που αυτομάτως τους απαλλάσσει από το τέλμα των ειδών που παίζουν. Αυτό το σπουδαίο κατόρθωμα που φυσικά βασίζεται στο επίπεδο μουσικότητας της μπάντας επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά στο φετινό EP με τίτλο Angle Mort.

[bandcamp width=100% height=120 album=212179722 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Οι Maudits ήρθαν για να μείνουν

Η γαλλική instrumental κολεκτίβα των Maudit κυκλοφόρησε αυτό το EP μερικούς μήνες μετά το πολύ καλό ντεμπούτο τους. Το συγκρότημα προσφέρει δύο εντελώς νέα κομμάτια και τρεις διαφορετικές εκδοχές παλιών τραγουδιών. Από τους πρώτους ήχους του Angle Mort είναι αρκετά ξεκάθαρο ότι η μπάντα συνεχίζει στην ίδια πολύ επιτυχημένη κατεύθυνση που ακούσαμε στην προηγούμενη κυκλοφορία. Χωρίς καμία αμφιβολία, αυτό το EP είναι δυνατό και άκρως απολαυστικό. Το γεγονός ότι απουσιάζουν τα φωνητικά λειτουργεί προς όφελος της μουσικής. Το συγκρότημα προσπαθεί να ελέγξει τις εικόνες και τη διάθεση της μουσικής και το κάνει πολύ καλά.

Η δυναμική του άλμπουμ είναι φοβερή, καθώς μερικές φορές η μουσική είναι μελωδική, μετά ξαφνικά πολύ βαριά και μετά πάλι εύθραυστη. Το άλμπουμ προσφέρει μερικές αρκετά εντυπωσιακές κορυφώσεις και κιθαριστικές στιγμές, αλλά κυρίως έχει μερικές πραγματικά υπέροχες μελωδίες. Προφανώς, οι μουσικοί ήθελαν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ που να επικεντρώνεται πραγματικά στη θετικότητα, συνδυάζοντας τις διαφορετικές επιρροές για να ζωγραφίσουν ηχητικά τοπία και να στείλουν τον ακροατή σε ένα ταξίδι σε μια διαφορετική πραγματικότητα.

Οι ενορχήστρωση των εγχόρδων είναι απλά υπέροχες. Η υπνωτική ροή του ήχου του τσέλου είναι ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν περισσότερο σε αυτό το EP. Τα περάσματα και οι φράσεις που συνδέουν διαφορετικές μελωδίες μεταξύ τους είναι εκπληκτικά. Η δουλειά στα ντραμς είναι εξαιρετική και οι συνεχώς μεταβαλλόμενες κιθαριστικές γραμμές που αλλάζουν ακατάπαυστα μεταξύ σκληρών και ατμοσφαιρικών τμημάτων είναι επίσης αξιοσημείωτες. Ο τρόπος που η μπάντα συνδυάζει το post-rock με metal και την ambient electronica, η ενέργεια, οι αρμονίες, η εκτέλεση, όλα είναι εκπληκτικά εδώ.

Τα κορυφαία σημεία του άλμπουμ είναι τα Verdoemd και Epäselvä. Το Verdoemd ξεκινάει αργά, μετά ένα τσέλο μπαίνει για να δημιουργήσει μια υπέροχη διάθεση ενώ η ένταση ανεβαίνει. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα και ένα αφηγηματικό μέρος, φτάνει η κορύφωση. Το Epäselvä είναι λίγο διαφορετικό από το υπόλοιπο άλμπουμ. Εδώ το συγκρότημα πειραματίζεται επιτυχώς με trip hop και electronica στο πρώτο μέρος, ενώ το δεύτερο μέρος έχει τον κλασικό post-rock ήχο των Maudits με εξαιρετική δουλειά στην κιθάρα και στα τύμπανα, αλλά ξαφνικά ο ρυθμός αλλάζει για άλλη μια φορά και έχουμε ένα όμορφο ακουστικό outro. Μερικές φορές κατά την ακρόαση αυτών των δύο μελωδιών έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται πώς αυτό το intro, το outro ή το μικρό μέρος μπορεί να είναι τόσο αλλόκοτα όμορφα.

Συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτό το EP σε όλους όσους αγαπούν την progressive και την ορχηστρική μουσική. Με τέτοιες δεξιότητες σύνθεσης τραγουδιών, όραμα και δημιουργικότητα, ελπίζουμε ότι οι Maudit θα παραμείνουν ενεργοί για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα αφιερώσουν το χρόνο τους στη δημιουργία νέας μουσικής τα επόμενα χρόνια.

8 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

Χωρίς να χάσουν καιρό έπειτα από το εξαιρετικό περσινό τους άλμπουμ, οι Γάλλοι μας χαρίζουν ένα ep. Το εισαγωγικό Angle Mort είναι μία μικρή πανέμορφη σύνθεση, με το ρυθμό του να θυμίζει έναν βαλς χορό χαρμολύπης. Στο post-rock / metal doom ύφος που κινείται το γκρουπ υπάρχει πάντα η παγίδα της ανάλωσης σε ένα ναρκισσιστικό τίποτα, με ρυθμούς που συνεχίζονται στο διηνεκές μα χωρίς κάποια ουσία. Οι Γάλλοι δεν αναλώνονται σε σισύφειους ματαιόδοξους δρόμους αλλά σε ουσιαστικές μελωδίες. Όπως ακριβώς συμβαίνει στο Verdoemd με τη μικρή απαγγελία να δένει στην ατμόσφαιρά του και στο Perdu d’avance που ακούγεται σαν trip hop αλλά παιγμένο με ηλεκτρικά όργανα, πριν παραδοθεί στα ηλεκτρικά solos της κιθάρας.

Θα πρέπει να ειπωθεί ότι πλέον ακούγονται αισθητά λιγότερο heavy από την πρώτη τους δουλειά, αυτό μαρτυρά και η επανεκτέλεση του Resilience, απογυμνωμένη πλέον από την ένταση του αρχικού. Το Epaselva ξεκινά με μία ambient διάθεση, που είναι τόσο ταιριαστή στο ύφος τους και εξελίσσεται επιβλητικά με το ξέσπασμα ενός εξευγενισμένου black metal riff.

Το τέλος ωστόσο θα με βρει με μία αίσθηση ότι κάτι λείπει χωρίς όμως να είναι εμφανής η απάντηση. Ίσως είναι το ότι η μουσική τους είναι λιγότερο περιπετειώδης, αλλά επ’ ουδενί δεν μπορώ να γκρινιάξω όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο όμορφο και το επίπεδο μουσικότητας των μελών πραγματικά εντυπωσιακό.

7.5 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης