Blå Lotus – Högtid

Intro: Thomas Sarakintsis
Translation: Vangelis Christodoulou
21 / 08 / 2019

Fredrik Andersson’s masterful playing and compositions in Tube Alloys, still resonate (our reviews here). In any case, not much time has gone by since Blå Lotus’ debut. Their predominantly heavy, albeit no six-strings-allowed old-school prog that sets them apart from the masses is continuing its march via their sophomore Högtid. At first, we wonder if it does vie with Tube Alloys in terms of quality, as well as whether it is sufficiently differentiated so as the band’s progressive character is confirmed.

[bandcamp width=100% height=120 album=3066154425 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Hammond solstice celebration

As the band and especially the mastermind Andersson have stated, the album’s title refers to the various holidays within the year. The Scandinavian prog aficionados may recognize that that’s also how Agusa named their first output. It will be shown that the association is purely incidental.

The kickoff is almost thrilling with Pagan Solstice setting the mood. Really, a knocked-down prog/psych epic as if Murphy Blend and Orange Peel sat down to collectively put together a few tunes, with John Lord sitting in and no guitar-laden abstractions. Hazily delivered with utterly convincing and reverb-fused vocals by Andersson, it permeates the dark psychedelic vibe with a folk measure. Open Hand on All Fours has been made known to us via the band’s social media: Orchestral farfisa/hammond beat evoking the early Iron Butterfly and Atomic Rooster, the song is indicative of the way Andersson composes.

Unreal Estate cuts the widest swathe and is definitely one of Blå Lotus’ finest compositions. It is an extensive symphonic-organ hippie masterpiece, with the frantic keyboard grooves marching either merrily or psychedelically. The doomy While You Were Asleep stands out through its hypnotic/dark vibe, yet it fails to embody the band’s creative buzz. Gånglåt sandwiches as the orchestral interlude between the aforementioned and the long-winded Summer Demons. The latter begins with a Lady Fantasy (Camel)-inspired intro to evolve into a classic Blå Lotus song with its psychedelic hammond organ sound, a composition at least exciting. At last, Rats’n Brats is a straight descendant from the long-lost hammond-rock ‘n’ roll archives from the 60’s.

The Swedes perform once again very well compositionally, reaching perfection but for a slight letdown regarding the 3rd and 6th tracks. Andersson’s keyboard skill, as well as Linus Karlsson’s and Wiktor Nydén’s on bass / theremin and drums respectively, are exceptional. What, however, has to be pointed out, is the need to differentiate between albums from now on, without losing their touch.

Further employing wind instruments (the use of saxophone would be very interesting, for instance), as opposed to their very limited current presence, would prospectively refresh the band’s sound. Unless they dare evolve their style, the Swedes are likely to fall into the trap repeating themselves. Blå Lotus should get rid of any hobbyhorses, were they to enhance their sound, even if they keep paying homage to their favorite 70’s british and german prog influences.

7 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

Blå Lotus’ first album was one of last year’s finest. Their love for the 70’s and mainly for bands like ELP and Uriah Heep, is evident throughout their sophomore, showcasing astounding honesty and the best of intentions. The American psych influences as well as the trippy bits have toned down, thereby promoting more straightforward Brit-inspired heavy-rock moments. While the guitar is absent here as was in their debut, the need for a heavier sound is compensated via analogue instruments and more prominently the hammond organ. The extended tracks are not tedious, with the longest Summer Demons being my favorite.

Comparing it to their debut album, I would grade it a tad lower and that’s due to the lack of further influences represented here. However, it would not surprise me if someone preferred Högtid for its up-tempo quality.

7 / 10

Petros Papadogiannis

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
Μετάφραση: Βαγγέλης Χριστοδούλου
21 / 08 / 2019

Το αριστοτεχνικό παίξιμο του Fredrik Andersson και οι εξ αυτού συνθέσεις του Tube Alloys αντηχούν ακόμη στα αυτιά μας (οι κριτικές μας εδώ). Εξάλλου δεν έχει περάσει αρκετός καιρός από την κυκλοφορία του παρθενικού album των Blå Lotus. Το εν είδει heavy αλλά δίχως την αρωγή της εξάχορδης παλιακό prog τους με το μότο του no six-strings allowed να το καθιστά εξόχως διαφορετικό σε σχέση με το σωρό συνεχίζει την πορεία του με το δεύτερο στη σειρά δίσκο ονόματι Högtid. Εν πρώτοις, διερωτόμαστε κατά πόσο ο διάδοχος του Tube Alloys δύναται να το ανταγωνιστεί σε ποιότητα αλλά και να διαφοροποιηθεί από αυτό ώστε να επιβεβαιωθεί ο προοδευτικός χαρακτήρας της μπάντας.

[bandcamp width=100% height=120 album=3066154425 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Hammond solstice celebration

Όπως έχει δηλώσει το σχήμα και δη ο ιθύνων νους Andersson, ο τίτλος του δίσκου παραπέμπει στις διάσπαρτες εορταστικές περιόδους κάθε έτους. Οι ακόλουθοι της σκανδιναβικής prog σχολής γνωρίζουν ότι Högtid ονόμασαν οι Agusa το θεσπέσιο παρθενικό album τους. Όπως θα φανεί στη συνέχεια αλλά κυρίως δια της ακρόασης του ολοκαίνουριου Blå Lotus album αυτός ο άμεσος συσχετισμός είναι συμπτωματικός.

Η έναρξη με το Pagan Solstice είναι σχεδόν συναρπαστική. Ένα αποδομημένο prog / psych έπος σαν τα μέλη των Murphy Blend και Orange Peel να συνθέτουν από κοινού αλλά με τον John Lord στα πλήκτρα και δίχως κιθαριστικούς κραδασμούς. Ομιχλώδες κομμάτι με reverb στην πολύ καλή φωνή του Andersson που εντείνει την ψυχεδελική σκοτεινή ατμόσφαιρα εμποτισμένο με δόσεις folk ηχοστρωμάτων. Οι επιτυχείς παρεμβάσεις του φλάουτου προσδίδουν μία επίφαση διαφορετικότητας και στοχευμένου εμπλουτισμού. Το Open Hand On All Fours μας έχει γνωστοποιηθεί μέσω των σελίδων της μπάντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Ορχηστρικό farfisa / hammond beat με μία επίστρωση από πρώιμους Iron Butterfly και Atomic Rooster. Τραγούδι ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο συνθέτει ο Andersson ενδυούμενο της ανάλογης retro αισθητικής.

Το Unreal Estate κερδίζει τις εντυπώσεις και μετά βεβαιότητας αναρριχάται σε μία από τις καλύτερες συνθέσεις των Blå Lotus έως τώρα. Πρόκειται περί ενός hippie organ symphonic prog μακροσκελούς αριστουργήματος με τους φρενήρεις keyboard ρυθμούς να επελαύνουν άλλοτε χαρωπά άλλοτε σχεδόν ψυχεδελικά. Το doomy While You Were Asleep ξεχωρίζει δια του υπνωτικού / σκοτεινού vibe του, σαν σύνθεση όμως δεν σταχυολογεί επιτυχώς τη δημιουργική έξαψη της μπάντας. Το ορχηστρικό ιντερλούδιο γερμανικής ’70s κοπής Gånglåt παρεμβαίνει μεταξύ του προαναφερθέντος και του σχοινοτενούς Summer Demons. Το τελευταίο δομείται επί μίας Lady Fantasy (Camel) εισαγωγής για να εξελιχθεί σε ένα classic Blå Lotus psychedelic hammond organ άσμα, σύνθεση που χαρακτηρίζεται τουλάχιστον ως απολαυστική. Το Rats’n Brats εκβάλλει από τα χαμένα αρχεία του ’60s hammond rock ‘n’ roll και με αυτό κλείνει η αυλαία του Högtid.

Συνθετικά οι Σουηδοί τα πάνε για μία ακόμη φορά πολύ καλά αγγίζοντας σε σημεία τα όρια του αψεγάδιαστου, αν εξαιρεθούν οι χαμηλές λίγο ή πολύ επιδόσεις τους μεταξύ του 3ου και 6ου κομματιού. Ο τρόπος που χειρίζεται το σετ πλήκτρων του ο Andersson αλλά και η εκτελεστική δεινότητα των Linus Karlsson (μπάσο, αιθερόφωνο) και Wiktor Nydén (τύμπανα) είναι εξαιρετική. Αυτό όμως που θεωρούμε πως πρέπει να επισημάνουμε στη μπάντα είναι το ενδεχόμενο να διαφοροποιηθούν μεταξύ των δίσκων τους δίχως φυσικά να απολέσουν το υφολογικό πρόσημό τους, αρχής γενομένης από το επόμενο δισκογραφικό τους πόνημα.

Η περαιτέρω χρήση πνευστών και δη φλάουτου (ενδιαφέρον θα είχε ακόμη και η χρήση σαξοφώνου) και φυσικά η λελογισμένη αλλά όχι φειδωλή όπως συμβαίνει τώρα χρησιμοποίησή τους, θα ανανέωνε το ύφος της μπάντας. Ο ακροατής που θα ασχοληθεί επισταμένως με το υλικό τους σ’ αυτά τα δύο πρώτα albums, κρίνει πως οι Σουηδοί κινδυνεύουν να περιπέσουν στο ολίσθημα της επανάληψης αν δεν δοκιμάσουν να εξελίξουν αισθητά το στυλ τους. Οι Blå Lotus θα πρέπει να απαλλαγούν από τυχόν κολλήματα και εμμονές και να εμπλουτίσουν περαιτέρω τον ήχο τους ακόμη και αν συνεχίζουν να παραπέμπουν στις αγαπημένες τους πηγές έμπνευσης, εν προκειμένω τη βρετανική και τη γερμανική prog σχολή των ’70s.

7 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Το περσινό άλμπουμ των Blå Lotus ήταν ένα από τα ομορφότερα της χρονιάς. Η μεγάλη τους αγάπη για τα 70’s και κυρίως για γκρουπ όπως οι ELP και οι Uriah Heep  μεταξύ άλλων, αποτυπώνεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια και τις καλύτερες των προθέσεων και στη δεύτερη δουλειά τους. Οι επιρροές από την αμερικάνικη ψυχεδέλεια έχουν υποχωρήσει αισθητά όπως και τα trippy στοιχεία, σε όφελος των πιο ευθέων βρετανικών heavy rock στιγμών. Παρόλο που δε γίνεται χρήση κιθάρας καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ όπως συνέβαινε και στο ντεμπούτο τους, ο πιο βαρύς ήχος επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης αναλογικών οργάνων με κύριο εκπρόσωπο τους, το hammond. Τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια δεν κουράζουν και το μεγαλύτερο όλων, το δωδεκάλεπτο Summer Demons είναι και το αγαπημένο μου.

Σε σχέση με το ντεμπούτο τους, θα το τοποθετούσα ένα σκαλοπάτι κάτω, είναι η έλλειψη των  περισσότερων ηχητικών επιρροών που αποδίδονταν ιδανικά που με κάνει να το ισχυρίζομαι αυτό. Δε θα με παραξένευε ωστόσο αν κάποιος προτιμούσε το Högtid, λόγω του πιο up tempo προσανατολισμού του.

7 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης