Kosmogon – Mässan

Intro: Dimitris Kaltsas

Kosmogon is a new progressive outfit featuring Anekdoten’s Nicklas Barker and pianist Sophie Linder. Barker comments: “Mässan (The Mass) started with a sound, a drone that I had made on a vintage Logan String Ensemble with a phaser and an echo device. When Sophie heard it she started to build around it.”

Classically trained pianist Linder adds: “I’m a and Nicklas had recently introduced me to old electronic experimental music (Éliane Radigue, Bernard Parmegiani, Luc Ferrari), and kraut records like early Kraftwerk, Harmonia & Ash Ra Tempel.

Between the recording sessions in our cottage up north we took walks in the forrest. Hearing the sounds of nature we felt like Mässan should sound like the creatures of the night gathering to worship nature, and that’s the title: Mässan – composed of the heritage from the melodicism of old Swedish church music, electronic music from the 60s and 70s and sounds from the beautiful Swedish nature.”

[bandcamp width=100% height=120 album=3668404259 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Old school electronic music from the depths of Swedish nature

Mässan is the result of a very interesting collaboration between two music worlds, with the footnote that Linder is the one who moves away from the norms of her classical education to get closer to Barker’s world. This dynamic of the collaboration called Kosmogon, is the one that gives life to the two long compositions of the album.

The musical vision of the duo draws its foundations from the German electronic scene of 70s, tapping into the vast landscapes of the Berlin school on the one hand (Klaus Schulze, Tangerine Dream, etc.) and the nature-loving new age quests of Popol Vuh on the other. The two pieces have a key difference that sets them apart. The title track seems to have a structure all along, while Somnus invests more in creating a certain atmosphere and brings to the listener the sense of random development. The conditions under which the two musicians created the album are evident in both tracks. The listener receives their emotional state as it is, but also their communication with their natural environment. In this sense, Mässan is a successful release.

The main disadvantage of the album is that, even though the duo has succeeded in the aforementioned coordination of intention and effect, it fails to stand compositionally at the same height, so the emotional background traced by the listener, cannot become completely his own. The main reason for this is that to a large extent the compositional process seems to occur in parallel with a study of the sounds that the two musicians chose to experiment on.

Of course this should not discourage fans of the 70s progressive electronic sound, but probably a wider audience of ambient music. The result is definitely interesting. The two pieces they created may not have brought cosmogony to the art of music, but they stand as examples of authentic musical expression, since despite the German music background, the origin, the environment as well as the connection between the two musicians are evident.

7 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

The Swedish duo unfolds its ideas in two 25- and 23-minute epic compositions influenced by bands and composers such as Tangerine Dream, Ash Ra Tempel, Manuel Göttsching and Klaus Schulze.

The title track refers directly to the days of electronic kraut sound inspired by the landscape of Swedish nature and the alternation of forest sounds and light during daytime. Even the sounds of birds and the organic reproduction of natural sounds are used, managing to put the listener in the appropriate mood.

Somnus leans towards ambient music and has a more modern feel. It reminded me of the Norwegian band Biosphere and their ability to convey icy images of the north and the majesty of nature through seemingly monotonous sounds revealed after multiple listens. The classic choral part gives an extra grandeur.

Of all the revivals of progressive genres of previous decades that have taken place in recent years, perhaps the most underrated is electronic music of the ‘70s. Time will tell if the pandemic situation that favors introversion will favor similar explorations.

8 / 10

Petros Papadogiannis

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Οι Kosmogon είναι ένα νέο progressive σχήμα με τον Nicklas Barker των Anekdoten και την πιανίστρια Sophie Linder. Σύμφωνα με τον Barker: «To Mässan (Λειτουργία) ξεκίνησε με έναν drone ήχο που είχα παίξει σε ένα παλιό Logan String Ensemble με ένα phaser και μια συσκευή echo. Όταν το άκουσε η Sophie άρχισε να χτίζει γύρω του.»

Η κλασικά εκπαιδευμένη πιανίστρια Linder προσθέτει: «Ο Nicklas μου είχε συστήσει πρόσφατα την παλιά ηλεκτρονική πειραματική μουσική (Éliane Radigue, Bernard Parmegiani, Luc Ferrari) και δίσκους kraut όπως οι πρώτοι των Kraftwerk, Harmonia και Ash Ra Tempel. Μεταξύ των ηχογραφήσεων στο εξοχικό μας βόρεια, κάναμε βόλτες στο δάσος. Ακούγοντας τους ήχους της φύσης αισθανθήκαμε ότι το Mässan πρέπει να ακούγεται σαν τα πλάσματα της νύχτας που συγκεντρώνονται για να λατρεύουν τη φύση και αυτός είναι ο τίτλος: Mässan – συνθέτεται από την κληρονομιά της μελωδικότητας της παλιάς σουηδικής εκκλησιαστικής μουσικής, την ηλεκτρονική μουσική της δεκαετία του ’60 και του ’70 και ήχους από την όμορφη σουηδική φύση.»

[bandcamp width=100% height=120 album=3668404259 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Old school ηλεκτρονική μουσική από τα βάθη της Σουηδικής φύσης

Το Mässan προκύπτει ως το αποτέλεσμα μιας πολύ ενδιαφέρουσας σύμπραξης δύο μουσικών κόσμων, με την υποσημείωση πως η Linder είναι αυτή που απομακρύνεται από τις νόρμες της κλασικής εκπαίδευσης της, για να πλησιάσει τον κόσμο του Barker. Αυτή η δυναμική της σύμπραξης που φέρει το όνομα Kosmogon, είναι και αυτή που δίνει ζωή στις δύο μεγάλες συνθέσεις του δίσκου.

Το μουσικό όραμα του ντουέτου αντλεί τις βάσεις του από την ηλεκτρονική σκηνή της Γερμανίας των 70s, πατώντας στα αχανή τοπία της σχολής του Βερολίνου από τη μία (Klaus Schulze, Tangerine Dream κ.τ.λ.) και στις φυσιολατρικές new age αναζητήσεις των Popol Vuh από την άλλη. Τα δύο κομμάτια φέρουν μία βασική διαφορά που τα ξεχωρίζει. Το ομώνυμο εναρκτήριο, μοιάζει να έχει δομή και πλάνο στην εξέλιξή του, ενώ το Somnus που ακολουθεί επενδύει περισσότερο στην δημιουργία μιας κατάστασης και φέρνει στον ακροατή την αίσθηση της τυχαίας εξέλιξης. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες περιγράφουν οι δύο μουσικοί πως δημιούργησαν τον δίσκο, περνούν ξεκάθαρα και στα δύο κομμάτια. Ο ακροατής λαμβάνει αυτούσια την συναισθηματική τους κατάσταση, αλλά και την επικοινωνία τους με το φυσικό τους περιβάλλον. Υπό αυτή την έννοια, το Mässan αποτελεί μια πετυχημένη κυκλοφορία.

Το βασικό μειονέκτημα του δίσκου είναι πως, ενώ το ντουέτο έχει πετύχει στον προαναφερθέν συντονισμό της πρόθεσης και του αποτελέσματος, δεν καταφέρνει να σταθεί συνθετικά στο ίδιο ύψος, οπότε το συναισθηματικό υπόβαθρο που ιχνηλατεί ο ακροατής, δεν μπορεί να γίνει πλήρως κτήμα του. Ο κυριότερος λόγος για αυτό είναι πως σε ένα μεγάλο βαθμό η συνθετική διαδικασία, μοιάζει να συμβαίνει παράλληλα με μια σπουδή των δύο μουσικών στους ήχους με τους οποίους επέλεξαν να πειραματιστούν.

Αυτό φυσικά δεν πρέπει να πτοήσει τους λάτρεις του 70s progressive electronic, αλλά και πιθανότατα ένα ευρύτερο ambient κοινό. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα ενδιαφέρον. Τα δύο κομμάτια που δημιούργησαν μπορεί να μην έφεραν κοσμογονία στην τέχνη της μουσικής, αλλά στέκουν ως παραδείγματα αυθεντικής μουσικής έκφρασης, αφού παρά το εκ Γερμανίας μουσικό όχημα, γίνεται ξεκάθαρη η καταγωγή, το περιβάλλον, αλλά και η σύνδεση των δύο μουσικών.

7 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Το σουηδικό ντουέτο ξετυλίγει τις ιδέες του σε δύο μαραθώνιες συνθέσεις 25 και 23 λεπτών επηρεασμένο από γκρουπ/συνθέτες όπως οι Tangerine Dream, οι Ash Ra Tempel, ο Manuel Göttsching και ο Klaus Schulze.

Η ομώνυμη σύνθεση παραπέμπει απευθείας στις μέρες του ηλεκτρονικού kraut ήχου σε μία ηχητική διαδρομή που εμπνέεται από το τοπίο της Σουηδικής φύσης και τις εναλλαγές των ήχων του δάσους και του φωτός κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ακόμα και οι ήχοι πουλιών και η οργανική αναπαραγωγή των ήχων της φύσης που ακούγονται κατά τη διάρκειά της, καταφέρνουν να εντάξουν τον ακροατή στην ανάλογη διάθεση.

Το Somnus με τη σειρά του γέρνει προς το ambient και έχει μία περισσότερο μοντέρνα αίσθηση .Προσωπικά μου θύμισε τους Νορβηγούς Biosphere και την ικανότητά τους να μεταφέρουν τις παγωμένες εικόνες του Βορρά και του μεγαλείου της φύσης μέσα από φαινομενικά μονότονους ήχους που αποκαλύπτονται έπειτα από πολλαπλές ακροάσεις. Το κλασικότροπο χορωδιακό μέρος δίνει μία επιπλέον μεγαλοπρέπεια.

Από όλες τις μουσικές αναβιώσεις προοδευτικών ειδών μουσικής προηγούμενων δεκαετιών που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, ίσως το περισσότερο αδικημένο είδος είναι η ηλεκτρονική μουσική της δεκαετίας του ‘70. Ο χρόνος θα δείξει αν η πανδημική κατάσταση που ευνοεί την εσωστρέφεια στρέψει τους καλλιτέχνες σε παρόμοιες εξερευνήσεις του ηλεκτρονικού προοδευτικού ήχου.

8 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης