Gösta Berlings Saga – Et Ex

Intro: Panagiotis Stathopoulos
Translation: Alexandros Mantas, Dimitris Kaltsas
11 / 12 / 2018

In the scenography that  Gösta Berlings Saga have set up methodically since their debut album Tid Är Ljud in 2006, they make sure they add new and interesting (to say the least) traits filtered by selectiveness and essence. They don’t seem to deviate from this particular stance in their latest album, the idyllic Et Ex which was released in October.

The Swedish group pulls off to handle a wide spectrum of influences and stimuli on the whole every time they put out a new record, utilizing paths an alchemist would take to concoct a successful mixture of various ingredients. Nevertheless, assorted musical styles blend constructively in their music and the coherence of the different from each other albums in which they are included, shines. For instance, this very coherence that takes place here, in Et Ex, a collection of eight addictive compositions which manifests its roots, without allowing them to manipulate it.

An enchanting game with forms of sound

The album could be likened to an array of sonic snapshots placed wisely next to each other and the final outcomes justifies not only their separate existence, but also the power the new album possesses when taken as a whole; snapshots which are introduced through the usage of a truly progressive rock aesthetic that puts to the table all at once a wide electronic mindset, rock in a pride of place and underlines the ethnicity of the creators (yes, this fascinating give-and-take with the Scandinavian idiosyncrasies). And believe me, there is not a single incongruous move in it or a component failure. They allow the sense of intoxication linger by the way they so broadly explore the sound.

On the one hand, Gösta Berlings Saga support their views on a diverse electronica, which can be rooted in the 70s, and the endoscopic Berlin School mark by Schulze, Tangerine Dream, Hoenig, Nightcrawlers (the latter from the USA), but they also go on to a more atmospheric -borderline scary- version, mixed with rock, as we first learned in the works of Richard Pinhas and his Heldon. An electronica, however, that co-ordinates with the urgent today, as it even captures patterns of mysterious and cosmic ambient themes, such as those that stand out in the British Ghost Box releases, with the hauntology aura.

Somewhere in the middle, you feel the presence of Goblin, the blood-stained giallo frames floating across from you. King Crimson and their most recent representatives, Anekdoten, are also featured at regular intervals, both at the level of escalation of the tracks and in evocation, which is built layer by layer, by the sounds of guitar, bass, various percussion and keyboards, which rightfully dominate here (synths, mellotron, Fender Rhodes). However, we must not forget that the Scandinavian tradition pops up at some pοints, especially in melodies.

The element that still distinguishes the band from Stockholm after five albums is its ability to maintain an amazing frankness with ubiquitous melody, while experimenting on the development of its inspirations, resulting in compositions with enjoyable complexity that are effortlessly remembered.

From beginning to end and from top to bottom, I am so moved by the latest, bold album by Gösta Berlings. To say the least.

8.5 / 10

Panagiotis Stathopoulos

Εισαγωγή: Παναγιώτης Σταθόπουλος
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς, Δημήτρης Καλτσάς
11 / 12 / 2018

Στο διάκοσμο που στήνουν μεθοδικά από το 2006 και το ντεμπούτο τους Tid Är Ljud, οι Gösta Berlings Saga φροντίζουν να προσθέτουν διαρκώς νέα και (το λιγότερο) ενδιαφέροντα  χαρακτηριστικά, μέσα από εκλεκτικότητα και ουσία. Τροπή που δεν μοιάζει να εκλείπει ούτε από το τελευταίο τους άλμπουμ, το ειδυλλιακό Et Ex που εκδόθηκε τον περασμένο Οκτώβρη.

Tο σουηδικό σχήμα κατορθώνει σε κάθε επόμενη δισκογραφική του εμφάνιση να διαχειριστεί ένα πλατύ φάσμα επιρροών και εν γένει ερεθισμάτων, αξιοποιώντας οδούς που προσιδιάζουν περισσότερο σε εκείνες που θα ακολουθούσε ένας αλχημιστής ώστε να προετοιμάσει ένα επιτυχημένο μείγμα συστατικών. Παρόλα αυτά, στη μουσική τους τα διάφορα υφολογικά στοιχεία συνταιριάζονται εποικοδομητικά και η συνοχή των αλλιώτικων μεταξύ τους δίσκων στα οποία περιέχονται λάμπει. Να, όπως αυτή η συνεκτικότητα που λαμβάνει χώρα εδώ, στο Et Ex, σε ένα σύνολο οκτώ εθιστικών συνθέσεων, που εκδηλώνει τις καταβολές του δίχως να επιτρέπει σε αυτές να το χειραγωγήσουν.

Ένα μαγευτικό παιχνίδι με τις μορφές του ήχου

Ο δίσκος θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μια σειρά από ηχητικά στιγμιότυπα, τα οποία τοποθετούνται σοφά το ένα δίπλα στο άλλο, με το αποτέλεσμα να δικαιώνει την ύπαρξη του καθενός μεμονωμένα, μα και τη δυναμική που κατέχει στην ολότητά του το καινούργιο πόνημα του τετραμελούς γκρουπ. Στιγμιότυπα που συστήνονται από την χρήση μιας αληθινής προοδευτικής ροκ αισθητικής και θέσης, που και μια ευρεία ηλεκτρονική τεχνοτροπία βάζει στο τραπέζι και το ροκ έχει σε περίοπτη θέση και την εντοπιότητα των εμπνευστών του τονίζει (ναι, αυτό το συναρπαστικό αλισβερίσι με τις σκανδιναβικές φολκ ιδιοσυγκρασίες). Και πιστέψτε με, δεν υπάρχει ούτε μία παράταιρη κίνηση κατά τη διάρκεια, μια έστω αστοχία υλικού. Αφήνει την αίσθηση της μέθης, από τoν τρόπο που εφαρμόζουν την εξερευνητική, ευρυγώνια ματιά τους επί του ήχου οι Gösta Berlings Saga.

Αφενός, οι Gösta Berlings Saga στηρίζουν την άποψή τους σε μια πολυποίκιλη electronica, που μπορεί να έχεις τις ρίζες της στα 70s και την ενδοσκοπική Berlin School γραφή των Schulze, Tangerine Dream, Hoenig, Nightcrawlers (εξ… Αμερικής), μα προχωρά και σε μια περισσότερο ατμοσφαιρική -στα όρια του σκιαχτικού- εκδοχή της, μπλεγμένη με το ροκ, αυτή που πρωτογνωρίσαμε στο έργο του Richard Pinhas και των Heldon του. Μια electronica, πάντως, που συντονίζεται και με το επείγον σήμερα, καθώς συλλαμβάνει ακόμη και μοτίβα ανάλογα με που συναντά κανείς σε μυστηριώδη και cosmic ambient θέματα, σαν αυτά που ξεχωρίζουν στις δομές των κυκλοφοριών της βρετανικής ετικέτας Ghost Box, με τη hauntology αύρα.

Κάπου στο ενδιάμεσο, αισθάνεσαι την παρουσία των Goblin στο κάδρο, τα αιματοβαμμένα giallo καρέ να πάλλονται απέναντί σου, το νου να χάνεται σε ήχους πολλαπλών αναγνώσεων. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ξεπροβάλλουν κι οι King Crimson και οι πιο σύγχρονοι εκπρόσωποί τους Anekdoten, τόσο σε επίπεδο κλιμακώσεων των κομματιών, όσο και σε υποβλητικότητα, η οποία χτίζεται στρώμα το στρώμα, από ήχους που παράγονται με σύνεση από κιθάρες, μπάσο, ποικίλα κρουστά και πλήκτρα, τα οποία κρατούν δικαίως τα ηνία (synths, mellotron, fender Rhodes). Ωστόσο, δεν πρέπει να παραλαβλέψουμε ότι κάπου κάπου ξεμυτίζει κι η σκανδιναβική παράδοση  στο πλάνο, ειδικά στις μελωδίες.

Αυτό που επίσης εξακολουθεί μετά από πέντε άλμπουμ να διακρίνει το συγκρότημα από τη Στοκχόλμη, είναι η ικανότητά του να διατηρεί μια καταπληκτική αμεσότητα με τη μελωδικότητα πανταχού παρούσα, ενόσω πειραματίζεται στην ανάπτυξη των συλλήψεών του, καταλήγοντας σε συνθέσεις που και την πολυπλοκότητά τους απολαμβάνεις και σου εντυπώνονται αβίαστα.

Από άκρη σε άκρη, από την κορυφή ως το μεδούλι, ο τελευταίος, γενναίος δίσκος των Gösta Berlings Saga με κάνει και συγκινούμαι. Τουλάχιστον.

8.5 / 10

Παναγιώτης Σταθόπουλος