Pure Reason Revolution – Eupnea

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas

Pure Reason Revolution were formed in 2003 in London by Jon Courtney (guitar, keyboards, vocals) and Chloe Alper (vocals, bass) and two years later came their alt-prog rock debut album The Dark Third which thrilled audience and critics alike. Sadly, their sound became more electronic and industrial forms in the subsequent Amor Vincit Omnia (2009) and Hammer and Anvil (2010), the songwriting failed to satisfy and, inevitably, they disbanded after a gig at Heaven in London on November 30, 2011.

In 2019, the two founding members met with a common goal to soldier on. Eupnea came out in April and our expectations about Pure Reason Revolution are, once again, great.

The belated successor of The Dark Third

If anything, this is a very pleasant comeback, ending a decade of silence of a band which was “stigmatized” by the quality of its debut album, or maybe better their failure to meet the expectations it raised. The talk is about the British Pure Reason Revolution and their first album The Dark Third, which back in the distant 2005 pulled off single-handedly to brew a new wave of fans for the British progressive sound and attract their attention towards their musical proposition. But no matter how impressive their entrance into the scene was, the two average albums, the hiatus that followed and the separate ways the core-members went surely did not live up to this marvelous first step.

But Jon Courtney and Chloe Alper decided to re-energize Pure Reason Revolution and they referred to the fabulous The Dark Third and their early years as a whole to draw the necessary inspiration from the influences that brought them then to the fore. Therefore, walking back to familiar sonic paths –leaving the electro/pop moments of Amor Vincit Omnia and Hammer & Anvil behind- was a step that themselves felt they owed to take. Eupnea could well be considered as the long overdue successor of The Dark Third, carrying the experience they gained after all these years and two intermediate experimental albums which diverted them from the purely progressive rock frame they became part of in the first place.

So, when the enthusiasm that ensued The Dark Third subsided, PRR disappeared off the face of the earth but now their new release is to bring them back where the action is with an impressive restart. The release of the first single Silent Genesis, whose duration and build-up promise a return to their earlier approach, had already set the stage, namely gradual development of the ideas which bear the familiar early-Pink-Floyd stamp with the double vocals showcasing the strong songwriting and their own potential and, ultimately, setting associations into motion with songs like In Aurelia and Apprentice of the Universe. Although original members, like the guitarist or the drummer, are not part of the lineup of the band’s fourth release, Eupnea manages to bridge the gap and the group goes for a second bite of the cherry with a great album under its belt. This is because Eupnea as a whole is a prog album which now includes the dynamics that were elusive so far, but more than that it features heavier guitars which interact magnificently with the keyboards throughout the album. On the other hand, on tracks like Maelstrom the different stages that Pure Reason Revolution went through strike a balance, including the more experimental turn they took; and the key element on an album that marks the return of a band, after the initial reservations, is this very balance which pulls off to demonstrate the identity of the band while experimental touches are impulsive and not just a parenthesis.

Six compositions, interspersed with atmospheric moments, heavy riffs, a variety of keyboard and synth-sounds, meticulously crafted renditions with the familiar double vocals which work harmonically, constitute an album that the listeners and fans of this specific genre were awaiting for since The Dark Third and lives up to the expectations that everybody has ceased to hope for ten years ago. Especially the self-titled 13-minute composition that closes the album makes a claim on the peak of Pure Reason Revolution’s creativity in their fresh start and turns them into a force which returns to claim back its share of the laurels on the British progressive map. A mature return, modern sound, yet with Porcupine Tree and Pink Floyd influences thrown in, but a sound nonetheless that goes back to the roots of Pure Reason Revolution that hardly any fan would expect.

8.5 / 10

Panos Papazoglou

2^nd opinion

New album, at last, from Pure Reason Revolution after ten years! I’ll come right out and say that I am one of their biggest fans ever since I was turned into them when I was introduced to The Dark Third. Eupnea is the situation where the breathing is normal and it seems that Pure Reason Revolution are back to their normal pace. This album sounds more like the next step from The Dark Third with atmospheric melodies replete with sentiments, velvet vocals, keyboards that recall vintage progressive (60s – 70s era) and strong guitars. If you listen closely you will discern digital effects back in the mix  – sounds from hospital, telephones, etc. Eupnea, like the pervasive tranquility which permeates gradually your body while you are listening to the album. I could go on and on, but there you are… A must-listen record!

9 / 10

Eleni Panayiotou

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς

Οι Pure Reason Revolution σχηματίστηκαν το 2003 στο Λονδίνο από τον Jon Courtney (κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά) και την Chloe Alper (φωνητικά, μπάσο) και δύο χρόνια μετά το alt-prog rock ντεμπούτο τους The Dark Third προκάλεσε ενθουσιώδεις αντιδράσεις από κοινό και κριτικούς. Δυστυχώς, τα Amor Vincit Omnia (2009) και Hammer and Anvil (2010) που ακολούθησαν σήμαναν τη μετακίνηση του ήχου τους σε πιο ηλεκτρονικές και industrial φόρμες με το συνθετικό επίπεδο να μην ικανοποιεί και μοιραία το σχήμα διαλύθηκε μετά από μία συναυλία στο Heaven του Λονδίνου στις 30 Νοεμβρίου 2011.

Το 2019 τα δύο ιδρυτικά μέλη συναντήθηκαν με κοινό σκοπό να συνεχίσουν την πορεία τους. Το Eupnea κυκλοφόρησε φέτος και οι προσδοκίες για τους Pure Reason Revolution είναι και πάλι υψηλές.

Ο αργοπορημένος διάδοχος του The Dark Third

Αυτή και αν είναι μια ευχάριστη επιστροφή, μετά από περίπου μια δεκαετία σιωπής, ενός συγκροτήματος που «στιγματίστηκε» από την ποιότητα του ντεμπούτου ή μάλλον από τη μη συνέχιση των προσδοκιών που άφησε εκείνο, τότε. Ο λόγος βέβαια για τους Άγγλους Pure Reason Revolution και το The Dark Third, το οποίο κατά το μακρινό 2005 κατάφερε να προκαλέσει ένα νέο κύμα ακροατών του προοδευτικού βρετανικού ήχου να στρέψει την προσοχή τους προς τη μουσική τους πρόταση.  Όσο εντυπωσιακά όμως κι αν έκαναν την είσοδό τους στη σκηνή, η συνέχεια δεν ανταποκρίθηκε στην εκκίνησή τους και ακολούθησαν δύο μέτριοι δίσκοι και εν τέλει η απραξία και οι διαφορετικοί δρόμοι των βασικών μελών.

Μέχρι που οι Jon Courtney και Chloe Alper πήραν την απόφαση να επανενεργοποιήσουν τους Pure Reason Revolution και να ανατρέξουν στο υπέροχο The Dark Third και την πρώιμη φάση τους για να λάβουν την απαιτούμενη έμπνευση των επιρροών που τους έφερε και τότε στο προσκήνιο. Έτσι λοιπόν, η επιστροφή τους σε γνώριμα ηχητικά μονοπάτια που απομακρύνονται από τις electro pop στιγμές του Amor Vincit Omnia και του Hammer & Anvil, ήταν ένα βήμα που και οι ίδιοι ένιωσαν να τους καλεί να ολοκληρώσουν. Το Eupnea, θα μπορούσε να είναι και το αργοπορημένο άλμπουμ που ακολούθησε το The Dark Third, με την απαραίτητη εμπειρία που αποκτήθηκε από το πέρας τόσων ετών και με δύο ενδιάμεσους πειραματικούς δίσκους που τους απομάκρυναν από το καθαρά προοδευτικό rock πλαίσιο στο οποίο εντάχθηκαν εν αρχής.

Έτσι λοιπόν, όταν ο ενθουσιασμός που ακολούθησε το The Dark Third καταλάγιασε με θόρυβο και σχεδόν εξαφάνισε για μια δεκαετία τους PRR από το προσκήνιο, η νέα τους κυκλοφορία έρχεται να τους επαναφέρει με μια εντυπωσιακή αναλογικά επανασύσταση. Ήδη από την κυκλοφορία του πρώτου τους single, Silent Genesis, η διάρκεια και το κτίσιμό του άφηναν υποσχέσεις για μια προσέγγιση που θύμιζε κάπως πρότερες καταστάσεις. Δηλαδή σταδιακή ανάπτυξη ιδεών που φέρουν τη γνωστή πρώιμη Floyd σφραγίδα,  με τα διπλά φωνητικά να αναδεικνύουν τη συνθετική δύναμη και την ερμηνευτική τους ισχύ, και εν τέλει οδηγούν σε συνειρμούς με στιγμές σαν το πρώιμο In Aurelia και το  Apprentice of the Universe κ.τ.λ. Το Eupnea είναι η τέταρτη κυκλοφορία του συγκροτήματος και παρόλο που δεν περιλαμβάνονται στο lineup πρώην μέλη, όπως ο κιθαρίστας και ο ντράμερ, καταφέρνει να γεφυρώσει το χάσμα και να ανανεώσει τη φιλόδοξη προσπάθεια με μια εξαιρετική επιστροφή. Γιατί συνολικά το Eupnea είναι ένας prog rock δίσκος με εκείνες τις δυναμικές που είχαν λείψει από το συγκρότημα, αλλά και επιπρόσθετα με πιο βαριές κιθάρες που συνδιαλέγονται εξαιρετικά με τα πλήκτρα σε όλη τη διάρκειά του. Και από την άλλη σε κομμάτια σαν το Maelstrom η πιο πειραματική στροφή που φάνηκε στα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους ισορροπεί τους Pure Reason Revolution των διαφορετικών προσώπων. Και το στοιχείο κλειδί σε ένα τέτοιο άλμπουμ – επιστροφής, μετά τις πρώτες πάντα επιφυλακτικές αντιδράσεις, είναι η ισορροπία που καταφέρνει να αποδίδει την ταυτότητα του συγκροτήματος, αλλά και να επιχειρεί να προσεγγίσει πραγματικές προοδευτικές διαστάσεις με αυθορμητισμό και όχι με παραθέσεις.

Έξι συνθέσεις, διανθισμένες με ατμοσφαιρικά σημεία, βαριά riffs, ποικιλία πλήκτρων και synths και προσεγμένες ερμηνείες με τα γνωστά διπλά φωνητικά που λειτουργούν αρμονικά παραδίδοντας εν τέλει ένα άλμπουμ, το οποίο οι ακροατές και οπαδοί του ήχου που περίμεναν τον διάδοχο του The Dark Third βρίσκουν πλέον να ανταποκρίνεται σε αυτό που κανείς δε θα περίμενε προ δεκαετίας. Ιδίως η ομώνυμη σύνθεση που κλείνει το άλμπουμ, το Eupnea, στα 13 λεπτά της διάρκειάς του, κρυφοκοιτάει προς το peak της δημιουργικότητας των Pure Reason Revolution στη νέα τους αυτή προσπάθεια και τους αναδεικνύει σε μια δύναμη που επανέρχεται να διεκδικήσει τις δάφνες που αναλογούν στο σύγχρονο χάρτη του προοδευτικού ήχου της Μεγάλης Βρετανίας. Μια ώριμη επιστροφή, μοντέρνος ήχος, αλλά και Porcupine Tree και Pink Floyd επιρροές, ένας ήχος που ανακατευθύνει επακριβώς τους Pure Reason Revolution που λίγοι θα περίμεναν να επιστρέψουν σε αυτόν.

8.5 / 10

Πάνος Παπάζογλου

2^nd opinion

Μετά από 10 χρόνια, επιτέλους κυκλοφόρησε καινούριος δίσκος από τους Pure Reason Revolution! να διευκρινίσω  ότι ανήκω στους μεγαλύτερους φαν τους από όταν μου τους πρωτοσύστησαν με την κυκλοφορία του The Dark Third. Eupnea, λοιπόν, είναι η κατάσταση όπου η λειτουργία της αναπνοής γίνεται με κανονικό τρόπο και ρυθμό και όπως φαίνεται και οι Pure Reason Revolution επέστρεψαν στους κανονικούς τους ρυθμούς. O δίσκος αυτός φαίνεται περισσότερο ως η συνέχεια του The Dark Third, με ατμοσφαιρικές μελωδίες γεμάτες συναισθήματα, βελούδινα φωνητικά, πλήκτρα που θυμίζουν κλασσικό progressive των 60s-70s και δυναμικές κιθάρες. Στο βάθος των τραγουδιών θα ακούσετε κρυμμένα ψηφιακά εφέ – ήχους από νοσοκομείο, τηλέφωνα κ.ά. Eupnea, όπως η διάχυτη ηρεμία που σε κατακλύζει σταδιακά όσο ακούς τον δίσκο. Θα μπορούσα να γράφω κι άλλα, αλλά αυτή είναι η μικρή κριτική. Ένας δίσκος που πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε!

9 / 10

Ελένη Παναγιώτου