Birth – Born

Intro: Thomas Sarakintsis

The two Astra records and the only Psicomagia album are frequently mentioned. These are masterpieces, music played by musicians with huge potential. The music of both bands made us rub our ears without any exaggeration, so their absence was very much felt. Birth’s first full-length album (preceded by the self-titled EP) features members who participated in the aforementioned bands. The line-up has already been announced, members of which (some less and others to a greater extent) defined the sound and style of Astra and Psicomagia. So let’s devote ourselves to listening to a highly anticipated release, hoping for a continuation similar to what had preceded.

Artistic and aesthetic reference to the past

As the amazing cover shows, the band deals with the fact of the birth of the human species. Americans are inspired by this issue and clothe their existential concerns with music. The cover vividly represents the biological components of existence and mirrors the musical side. Listening to Born is an otherworldly experience as images are transformed into sounds. Sounds that belong in another realm.

The arrival of Born came soon after release of the band’s EP, which we have been diligently digging into. Three compositions from the EP (Descending Us, Cosmcic Tears, Long Way Down) are also included on Born. The weaknesses here aren’t striking at all, not even obvious. Instead, the six compositions are built on a smooth, fervent and clear prog idea, with epic/lyrical extensions (Another Time, For Yesterday), emotional outbursts (Descending Us), elaborate themes (Long Way Down), and even traces of Burn-era Deep Purple (the funk / soul intro of Cosmic Tears). In total, out of the six compositions, two are instrumental, and they are excellent (Born, Cosmic Tears), while underlining the very good and catchy vocals of Conor Riley, which is not a rule in vintage prog forms. On the contrary, good voices are quite rare.

A great thing that’s obvious from the first listens is how well hidden are the band’s influences. Undoubtedly, their psychedelic prog rock with hints of symphonic and space rock is a product of the European school. After listening closely, we realize the influence exerted by ELP, Pink Floyd, Nektar, Camel and also Italian prog bands. Somewhere between all of these, and with the strong sonic identity provided mainly by Brian Ellis and Conor Riley (responsible for the production as well, and mostly for the final result), the sonic vision of Birth takes shape.

Another positive feature is that Birth does not pick up where Black Chord or Psicomagia had left off. Without causing shock or sailing in uncharted waters, it is a self-luminous album and adds extra points to the band’s resume.

Although deep down we’re hoping to see the Astra logo on a new album again, Birth’s music is excellent. Plenty of substance and sophisticated compositions, performances with imaginative and adventurous themes, prog that refers to another era but is a product of today’s developments.

8.5 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

San Diego psych / prog outfit Birth just released their first full-length entitled Born. The group of these talented musicians settled on the West Coast come together to shape an album that comes from the exclusivity and elegance of the most complex part of progressive rock, strongly anchored by the feeling of the 70s. The overall sound has Astra vibes at times but the guys took a slightly different approach to songwriting and playing and it seems that they have learned their lessons well, understanding the importance of building slowly, holding interest by sustaining a heady atmosphere, and when necessary, restraining themselves long enough to create dynamic tension, and captivating experience. There is a subtle balance between the Mellotron sounds and the guitar parts. Vocally, it’s a little monotone, but it does go well with the general melancholia mood of the music, which is quite dark. Everything here sounds clear and fluid, without any help or trick at the production level. There were quite a few good vintage prog albums in recent years but they failed to recapture that 70s free spirit and atmosphere. Birth did it almost effortlessly on Born.

8.5 / 10

Goran Petrić

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης

Για τους δύο δίσκους των Astra και το μοναδικό άλμπουμ των Psicomagia γίνεται συχνή αναφορά. Πρόκειται περί αριστουργηματικών πονημάτων, υλικό το οποίο αναδείκνυε μουσικούς με πολλές δυνατότητες. Η μουσική αμφότερων μάς έκανε δίχως καμία υπερβολή να τρίβουμε τα αφτιά μας, οπότε η απουσία τους παραμένει αισθητή. Στην υπό παρουσίαση και πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά των Birth (προηγήθηκε το φερότιτλο EP) συμμετέχουν μέλη που πρωτοστατούσαν στα πραναφερθέντα σχήματα. Το line up έχει ήδη γνωστοποιηθεί, μέλη τα οποία κάποια λιγότερο κάποια άλλα περισσότερο καθόρισαν τον ήχο και το ύφος των Astra και Psicomagia. Ας αφιερωθούμε λοιπόν στην ακρόαση μίας άκρως αναμενόμενης κυκλοφορίας, ελπίζοντας σε μία ανάλογη του παρελθόντος  συνέχεια.

Καλλιτεχνική και αισθητική αναγωγή στο παρελθόν

Οι Birth, όπως καταδεικνύει και το εκπληκτικό εξώφυλλο, ασχολούνται με το γεγονός της γέννησης του ανθρώπινου είδους. Οι Αμερικανοί εμπνεόνται από το εν λόγω ζήτημα και ενδύουν με μουσική τις υπαρξιακές ανησυχίες τους. Το εξώφυλλο αναπαριστά με γλαφυρό τρόπο τις βιολογικές συνιστώσες της ύπαρξης και καθρεπτίζει το μουσικό σκέλος. Η ακρόαση του Born συνιστά μία εξώκοσμη εμπειρία, καθώς οι εικόνες μετατρέπονται σε ήχους. Ήχοι που ανήκουν σε άλλη σφαίρα.

Η έλευση του Born δεν άργησε σε σχέση με την πρόσφατη κυκλοφορία του EP τους, με το οποιο ασχοληθήκαμε επισταμένως. Τρεις συνθέσεις από το EP (Descending Us, Cosmcic Tears, Long Way Down) περιλαμβάνονται και στο Born. Ξεκινώντας ανάποδα, οι αδυναμίες δεν είναι χτυπητές, ούτε καν εμφανείς. Τουναντίον, οι έξι συνθέσεις δομούνται επί ενός άρτιου, γεμάτου ζέση και ξεκάθαρων ιδεών prog, με επικολυρικές προεκτάσεις (Another Time, For Yesterday) και συναισθηματικές εκρήξεις (Descending Us), περίτεχνα θέματα (Long Way Down) ακόμη και τζούρες από Deep Purple εποχής Burn (η funk / soul εισαγωγή του Cosmic Tears). Συνολικά, από τις έξι σνυθέσεις  οι δύο είναι ορχηστρικές, και είναι εξαιρετικές (Born, Cosmic Tears), ενώ να υπογραμμιστούν τα πολύ καλά και πιασάρικα φωνητικά του Conor Riley, κάτι που δεν αποτελεί κανόνα σε vintage prog σχήματα. Αντιθέτως, οι καλές φωνές σπανίζουν.

Ένα από τα θετικά που αποκομίζουμε από τις πρώτες ακροάσεις είναι το ακαθόριστο των επιρροών που διατρέχουν τη μπάντα. Αναμφισβήτητα, το ψυχεδελικό prog rock τους με ρανίδες από συμφωνικό και space rock είναι προϊόν Ευρωπαϊκής σχολής. Μετά από συναπτές ακροάσεις αντιλαμβανόμαστε την επίδραση που έχουν ασκήσει σχήματα τύπου ELP, Pink Floyd, Nektar, Camel αλλά και ιταλικές prog μπάντες. Κάπου μεταξύ όλων αυτών, με τη διαφορά ότι η προσωπικότητα του σχήματος δεν καταργείται ελέω Brian Ellis και Conor Riley (υπεύθυνοι και για τη παραγωγή και ως επί το πλείστον για το τελικό αποτέλεσμα, αν και αξίζει να σημειωθεί ότι η μπάντα αποτελείται  γενικά από καλλιτέχνες που μετρούν χρόνια εμπειρίας στο χώρο), λαμβάνει σάρκα και οστά το ηχητικό όραμα των Birth.

Ένα επίσης θετικό γνώρισμα είναι πως το Birth δεν συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν το Black Chord ή το Psicomagia. Δίχως να προκαλεί σοκ ή να πλέει σε αχαρτόγραφητα νερά πρόκειται περί ενός αυτόφωτου πονήματος και προσθέτει επιπλέον πόντους στο βιογραφικό του συγκροτήματος.

Παρόλο που στο βάθος ελπίζουμε να ξαναδούμε το λογότυπο των Astra, το δείγμα των Birth είναι εξαιρετικό. Πληθώρα ουσίας και εκλεπτυσμένων συνθέσεων, εκτελέσεις με ευφάνταστα και συνάμα περιπετειώδη θέματα, prog που παραπέμπει σε μία άλλη εποχή αλλά αποτελεί προϊόν σημερινών εξελίξεων.

8.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Το psych / prog σχήμα των Birthαπό το San Diego μόλις κυκλοφόρησε τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο με τίτλο Born. Το συγκρότημα αυτών των ταλαντούχων μουσικών που εγκαταστάθηκαν στη Δυτική Ακτή διαμόρφωσαν ένα άλμπουμ που προέρχεται από την αποκλειστικότητα και την κομψότητα του πιο σύνθετου μέρους του progressive rock, καθαρά αγκυροβολημένο στην αισθητική των 70s. Ο συνολικός ήχος έχει στοιχεία από τους Astra σε σημεία, αλλά η μπάντα ακολούθησε μια ελαφρώς διαφορετική προσέγγιση στη σύνθεση και το παίξιμο και φαίνεται ότι έχουν μάθει καλά το είδος;, κατανοώντας τη σημασία της αργής ανάπτυξης, διατηρώντας το ενδιαφέρον με μια μεθυστική ατμόσφαιρα και όταν είναι απαραίτητο, συγκρατούνται αρκετά για να δημιουργήσουν δυναμική ένταση και τελικά μία σαγηνευτική εμπειρία. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ του ήχου του Mellotron και των μερών της κιθάρας. Φωνητικά είναι λίγο μονότονο, αλλά ταιριάζει με τη γενική μελαγχολική διάθεση της μουσικής, η οποία είναι αρκετά σκοτεινή. Όλα εδώ ακούγονται καθαρά και ρευστά, χωρίς καμία βοήθεια ή κάποιο κόλπο σε επίπεδο παραγωγής. Υπήρχαν αρκετά καλά vintage prog άλμπουμ τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν κατάφεραν να ανακτήσουν αυτό το ελεύθερο πνεύμα και ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’70. Οι Birth το έκαναν σχεδόν αβίαστα στο Born.

8.5 / 10

Goran Petrić