Obscura – Akróasis

Intro: Christos Minos
07 / 04 / 2016

They suddenly appeared on the music scene in 2006, when Suffocation invited them to participate in their European tour. On the same year, they released their self-funded debut Retribution, verifying the hype around their name. The Germans Obscura were not another newly established band, as everything tended in the expectation that something important was about to be born.

The joining to the band of the eminent musicians Hannes Grossmann and Paul Thesseling (former members of Necrophagist and Pestilence respectively) and the signing of a contract with the giant Relapse Records, created the ideal conditions for the band to express its value. The two albums that followed, Omnivium and Cosmogenesis was the effectual outcome of the high expectations: great progressive death metal carrying the echo of the patriarchs of the genre in a way that only a band with undisputed talent could manage, creating thus their personal work.

Akróasis finds Obscura with a renewed line-up, but also with their moral rigid that their future lies before them.

Transition from technical to progressive death metal

Obscura, in the ears of an uneducated with this kind of music listener, is a death metal band from Germany, named after the corresponding album of Gorguts (Canadian pioneers of the scene). But in the universe of the extreme metal, they are a technical death metal band with progressive element and lyrical concept different from the ordinary, mainly philosophical and no gore at all, as required by the genre. The production is modern, with the drums, in my opinion, being a bit behind and the guitars well ahead, without however affecting the listening negatively. Akróasis is their fourth album, five years after the very good Omnivium, something which is logical and correct, because with demanding genres when you hurry the production, you get more of the same.

In Akróasis the band preserves the essential features of a death metal album, like extreme vocals, the blastbeats on drums and heavy and aggressive riffs on the guitar, but Obscura do not stay on this only since they have melodic guitar solos (in the style of Cynic), fretless bass which attaches a different sound to the band, and atmospheric parts of acoustic or without distortion guitars, with the track of the same name and the 15minute great Weltseele standing out.

Also, the Swedish sound is quite strong in this album with Ten Sepiroth, Sermon of the Seven Suns, Fractal Dimension being characteristic examples of it, since mainstream riffs and staccato playing by the musicians are dominant elements, while the progressive element occurs when there are variations in the rhythm and certain djent parts. Of course, there are The Monist and Ode to the Sun with a more American sound and reminiscent enough of Morbid Angel, with their groove, heavy sound and mid tempo pace, while The Origin of Primal Expression  -reminiscent of Voice of the Soul by Death- is ideal to close the album.

The death metal fan will find in this one hour a lovely album, one of which can rarely be found in recent years in the genre. Modern in sound, with aggressive riffs that stay in your mind and progressive at the same time within the framework of the scene. On the other hand, the average metal and non-listener will become surprised at how different death metal can be, because instead of just storming songs and heavy guitars, there are now more integral compositions. Finally, an Obscura’s fan would rather hear the best album of the band, the one that equally combines melody with American death metal, the one that will reasonably consolidate them as the new big band of the genre.

8 / 10

Giannis Voulgaris

2^nd opinion 

Akróasis is the proof that the band belongs now to the household names of our time. The Germans are currently the best contemporary progressive death metal band. Cynic, Pestilence and many others find the continuity of their legacy in the face of Obscura, who renew the genre with unique spirit and indomitable creativity.

8.5 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
07 / 04 / 2016

Eμφανίστηκαν ξαφνικά στο μουσικό προσκήνιο το 2006, όταν οι Suffocation τους προσκαλούν να συμμετάσχουν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο των περιοδειών τους. Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους Retribution επαληθεύοντας τον ντόρο γύρω από το όνομά τους. Οι Γερμανοί Obscura δεν ήταν μία ακόμα νεοσύστατη μπάντα, τα πάντα έτειναν στη προσδοκία πως κάτι σπουδαίο ήταν έτοιμο να γεννηθεί.

Η είσοδος των επιφανών Hannes Grossmann και Paul Thesseling (πρώην μέλη των Necrophagist και Pestilence αντιστοίχως) καθώς και η υπογραφή συμβολαίου με τον δισκογραφικό κολοσσό Relapse δημιουργούσαν τις ιδεατές προϋποθέσεις για την μπάντα να εκδηλώσει την αξία της. Οι δύο δίσκοι που ακολούθησαν Omnivium και Cosmogenesis ήταν η τελέσφορη κατάληξη των υψηλών προσδοκιών: σπουδαίο προοδευτικό death metal που κουβαλούσε τον αντίλαλο των πατριαρχών του είδος με ένα τρόπο που μόνο μια μπάντα με αδιαφιλονίκητο ταλέντο μπορούσε να διαχειριστεί δημιουργώντας το προσωπικό της έργο.

O φετινός τους δίσκος Akróasis βρίσκει τους Obscura με ανανεωμένη σύνθεση, αλλά και με άκαμπτο το ηθικό πως το μέλλον τους ανήκει.

Δίσκος μετάβασης από το τεχνικό στο progressive death metal

Οι Obscura είναι στα αυτιά ενός απαίδευτου με το είδος ακροατή ένα death metal συγκρότημα από την Γερμανία, όπου πήραν το όνομά τους από τον αντίστοιχο δίσκο των Gorguts (Καναδοί πρωτοπόροι της σκηνής). Όμως στο σύμπαν του ακραίου metal είναι ένα τεχνικό death metal σχήμα με progressive στοιχείο και στιχουργική θεματολογία διαφορετική από τα συνηθισμένα, κυρίως φιλοσοφική και καθόλου gore όπως επιτάσσει το ιδίωμα. Η παραγωγή είναι μοντέρνα, με τα τύμπανα κατά την άποψή μου να είναι λίγο πίσω και τις κιθάρες αρκετά μπροστά, χωρίς αυτό όμως να επηρεάζει αρνητικά το άκουσμα. Το Akróasis είναι ο τέταρτος δίσκος τους, πέντε χρόνια μετά το πολύ καλό Omnivium, πράγμα λογικό και σωστό, διότι στα απαιτητικά είδη μουσικής όταν βιάζεις την παραγωγική διαδικασία βγάζεις μια από τα ίδια.

Στο Akróasis η μπάντα διατηρεί τα βασικά χαρακτηριστικά ενός death metal δίσκου, όπως τα ακραία φωνητικά, τα blastbeats στα τύμπανα και βαριά και επιθετικά riffs στην κιθάρα, όμως οι Obscura δε μένουν σε αυτό, αφού έχουν μελωδικά κιθαριστικά solos (στο ύφος των Cynic), άταστο μπάσο που προσδίδει ένα διαφορετικό ήχο στο συγκρότημα και ατμοσφαιρικά σημεία από ακουστικές ή χωρίς παραμόρφωση κιθάρες, με το ομώνυμο και τη 15λεπτη κομματάρα Weltseele να ξεχωρίζουν.

Επίσης έντονος είναι και ο σουηδικός ήχος στον δίσκο με τα Ten Sepiroth, Sermon Of The Seven Suns, Fractal Dimension να αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, αφού κυριαρχούν τα mainstream riffs και το στακάτο παίξιμο από τους μουσικούς, ενώ το progressive στοιχείο εμφανίζεται όταν έχουν εναλλαγές στο ρυθμό και σε ορισμένα djent σημεία. Βέβαια, υπάρχουν τα The Monist και Ode to the Sun που έχουν πιο αμερικάνικο ήχο και θυμίζουν αρκετά Morbid Angel, με το groove τους, τον βαρύ ήχο και τον mid tempo ρυθμό τους, ενώ το The Origin of Primal Expression -θυμίζοντας πολύ το Voice of the Soul των Death- είναι ιδανικό για να κλείσει ο δίσκος.

Ο οπαδός του death metal θα βρει σε αυτή τη μία ώρα έναν υπέροχο δίσκο, από αυτούς που σπανίζουν τα τελευταία χρόνια στο χώρο. Μοντέρνος από πλευράς ήχου, με aggressive riffs που σου μένουν στο μυαλό και προοδευτικός στα πλαίσια της σκηνής. Από την άλλη, ο μέσος metal και μη ακροατής θα βρεθεί προ εκπλήξεως σχετικά με το πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι το death metal, αφού αντί για απλώς καταιγιστικά τραγούδια και βαριές κιθάρες, πλέον υπάρχουν πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις. Τέλος, ο οπαδός των Obscura θα ακούσει μάλλον τον καλύτερο δίσκο της μπάντας, αυτόν που συνδυάζει ισόποσα την μελωδία με το αμερικάνικο death metal, αυτόν που λογικά θα τους εδραιώσει ως τη νέα μεγάλη μπάντα του χώρου.

8 / 10

Γιάννης Βούλγαρης

2^η γνώμη 

Το Akróasis είναι η απόδειξη πως η μπάντα εισέρχεται στη κατηγορία των μεγάλων της εποχής μας. Οι Γερμανοί είναι πλέον η καλύτερη σύγχρονη μπάντα του προοδευτικού death metal κινήματος. Οι Cynic, οι Pestilence και τόσοι άλλοι βρίσκουν τη συνέχεια της κληρονομιάς τους στο πρόσωπο των Obscura, οι οποίοι ανανεώνουν το είδος με μοναδική έμπνευση και αδάμαστη δημιουργικότητα.

8.5 / 10

Χρήστος Μήνος