Calyces – Impulse to Soar

Intro: Dimitris Kaltsas

Calyces is a prog rock / heavy metal quartet from Athens, Greece which consists of Manthos Stergiou (guitar, vocals), Alexis Stavropoulos (drums), Giannis Golfis (guitar) and Stelios Tragos (bass), members of bands such as Tardive Dyskinesia, Boredrline Syndrome, Insect Radio, and Revenge of the Giant Face. The band was formed in 2018 and this year released their debut album titled Impulse to Soar.

The sound of Calyces blends prog metal in the way it was shaped through the 00’s, with the finest elements of classic progressive rock from the 70’s, something between Mastodon, Alice in Chains, Intronaut, King Crimson, Baroness, and Tool. The 10 songs of Impulse to Soar include low tuning heavy riffs with a barrage of polyrhythmic parties, alternated with atmospheric passages, emphasizing on groove, melody, and energy.

A very interesting album with clear orientation, given away by the cover art

Calyces is a band with familiar influences and a look at the modern – that of 10’s – album production with an ever present progressive aspect. Of course, the connoisseurs of the Greek scene are aware of the excellent Tardive Dyskinesia and their four albums before deciding to take an indefinite break. The singer / guitarist, Manthos Stergiou, with the collaboration of well-known musicians, gives a new expression to his vision through Calyces and their debut, Impulse to Soar.

And if the connotations that will be made from the get-go, from a first glance of the cover art that adorns the album, lead to Baroness and Baizley’s visual perception, then confirmation comes with Those Flames Are Dancing Wild, and there is no doubt about one of the sources of inspiration behind the release. Nevertheless, Impulse to Soar attempts to give a dynamic that does not walk the line between a disguise that is not open to criticism and progressive innovations. The Mastodon and Baroness elements are often presented in an obvious way, but the compositions are also built on the Intronaut logic and the progressive comfort provided by the combination of alternative and modern prog metal.

So, from the beginning, it is understood that compositionally, Calyces mix their influences quite clearly, but with the ability of a group that’s able to render its vision in a variety of ways, whether that has to do with the sharp, modern riffs (False Awakening , Wired Down) or the more atmospheric passages that remind us of Tool (Home, Uneven Loops). And if the Mastodon logic in the riffology that characterizes the album marks its general style, the flow in Unfair Labor meets something from Tardive Dyskinesia’s latest album, and the participation of Jørgen Munkeby (Shining) with a saxophone solo which makes the necessary transition to a jazz reference, is more than welcome.

Overall, from their first record, Calyces seem to be able to create music based on the combination of their influences and the opening of a new path in their compositions, combining melody, dynamics, and leaving room for the ideas to expand. At 58 minutes or so, Impulse to Soar manages to win the impressions with its modern musical style and its wonderful cover, but most importantly, it leaves promises for the future.

7.5 / 10

Panos Papazoglou

2^nd opinion

If you had listened to Impulse to Soar without knowing that Calyces is a Greek band, you’d probably guess that it is an American band influenced by Mastodon. Beyond the obvious aforementioned influence (mostly due to the vocals), I’d say the music of Calyces is a mix of Canvas Solaris and Baroness. In their rhythmic parts, they have this tech / math element which is very well combined with melodic southern leads, and the result is well-played modern prog, with such perfect sound that you’re unconsciously open-mouthed. The technical skills of the four musicians are impressive, while the guitar solos are the icing on the cake and what really sets them apart from other bands of the genre. A typical example is Those Flames are Dancing High. A nice touch in Parasites and False Awakening is the clean tone points on the guitar that give a jazzy feeling, while in Unfair Labor they achieve this by using saxophone (which fits perfectly). On the other hand, Ego Dries up the Ocean and Wired Crown are more direct and heavier, showing that they can easily be aggressive. They remind me a little of Anciients. In general, Calyces seem to know what they want to play but also how to achieve it, and thus their debut is an amazing album. I personally consider it one of the best records of the year. Well done!

8.5 / 10

Giannis Voulgaris

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Το τετραμελές prog rock / heavy metal σχήμα των Αθηναίων Calyces αποτελείται από τον Μάνθο Στεργίου (κιθάρα, φωνητικά – Tardive Dyskinesia), τον Αλέξη Σταυρόπουλο (ντραμς), τον Γιάννη Γκόλφη (κιθάρα) και τον Στέλιο Τράγο (μπάσο), όλοι τους μέλη σε μπάντες όπως οι Borderline Syndrome, οι Insect Radio και οι Revenge of the Giant Face. Το σχήμα ξεκίνησε το 2018 και φέτος κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους με τίτλο Impulse to Soar.

Ο ήχος των Calyces αναμειγνύει το prog metal όπως μας συστήθηκε στα 00’s, με στοιχεία κλασικού progressive ήχου των 70’s, κάτι μεταξύ Mastodon, Alice In Chains, Intronaut, King Crimson, Baroness και Tool. Τα 10 τραγούδια του Impulse to Soar περιλαμβάνουν χαμηλοκουρδισμένα heavy riffs και πολυρυθμικά σημεία, που εναλλάσσονται με ατμοσφαιρικά σημεία, δίνοντας έμφαση στο groove, την μελωδία και την ενέργεια.

Μια ενδιαφέρουσα πρόταση με σαφή προσανατολισμό που προδίδεται ήδη από το εξώφυλλο

Πρώτος δίσκος για τους Calyces, ένα συγκρότημα που περιστρέφεται γύρω από οικείες επιρροές και μια ματιά στη σύγχρονη – αυτή των 10’s – παραγωγή άλμπουμ με εκείνη την προοδευτική άποψη που είναι πανταχού παρούσα. Φυσικά, οι γνώστες της ελληνικής σκηνής θα έχουν κάπου, κάπως διαπιστώσει την παρουσία μέχρι και πριν λίγο καιρό των εξαιρετικών Tardive Dyskinesia και τις τέσσερις δισκογραφικές τους προτάσεις πριν αποφασίσουν να κάνουν ένα απροσδιόριστου χρόνου διάλειμμα.  Ο τραγουδιστής Μάνθος Στεργίου λοιπόν, με τη σύμπραξη γνωστών του μουσικών, δίνει στο όραμά του μια νέα έκφραση μέσα από τους Calyces και το ντεμπούτο τους, Impulse to Soar.

Και αν οι συνειρμοί που θα γίνουν εν αρχής, από μια πρώτη άποψη του εξωφύλλου που κοσμεί το άλμπουμ, οδηγούν στους Baroness και τη ματιά του Baizley όσον αφορά την οπτική αντίληψη του οράματος, τότε η επιβεβαίωση έρχεται αρμονικά και στο Those Flames Are Dancing Wild, δεν υπάρχει αμφιβολία για μια από τις πηγές έμπνευσης πίσω απ’την κυκλοφορία. Παρόλα αυτά, το Impulse to Soar επιχειρεί να προσδώσει μια δυναμική που δεν ακροβατεί μεταξύ μιας μεταμφίεσης που δεν επιδέχεται κριτικής και προοδευτικών νεωτερισμών. Οι Mastodon-ισμοί και οι κρυφές ματιές στους Baroness γίνονται συχνά με φανερό τρόπο, αλλά το κτίσιμο των συνθέσεων γίνεται και πάνω στις Intronaut λογικές και την προοδευτική άνεση που προσδίδει η σύμπλευση alternative και σύγχρονου prog metal.

Έτσι λοιπόν, γίνεται από την αρχή αντιληπτό ότι οι Calyces συνθετικά μπλέκουν με αρκετή σαφήνεια τις επιρροές τους, αλλά με την ικανότητα ενός γκρουπ να μπορεί να αποδώσει με ποικιλομορφία το όραμά του, είτε αυτό έχει να κάνει με τα κοφτά, μοντέρνα riffs (False Awakening, Wired Down) είτε με πιο ατμοσφαιρικά περάσματα που κοιτάνε προς τη μεγάλη των Tool σχολή (Home, Uneven Loops). Και αν η Mastodon λογική στη riff-ολογία που διαπνέει το άλμπουμ πρωταγωνιστεί δίνοντας τον τόνο στην υφολογική του λογική, η ροή του στο Unfair Labor συναντά κάτι από τους Tardive Dyskinesia του τελευταίου άλμπουμ και με συμμετοχή του Jørgen Munkeby των Shining σε ένα σόλο σαξοφώνου για να γίνει και το απαραίτητο πέρασμα σε μια jazz παραπομπή, καλοδεχούμενη.

Συνολικά, οι Calyces φαίνονται από την πρώτη τους δισκογραφική πρόταση ικανοί να δημιουργήσουν μουσική με γνώμονα το συγκερασμό των επιρροών τους και το άνοιγμα ενός νέου δρόμου στις συνθέσεις τους, συνδυάζοντας μελωδία, δυναμικές και αφήνοντας χώρο στις ιδέες των κομματιών να επεκταθούν. Στα 58 και κάτι λεπτά του, το Impulse to Soar καταφέρνει να κερδίσει με τη μοντέρνα του άποψη και το εξώφυλλό του, αλλά κυρίως αφήνει υποσχέσεις για τη συνέχεια.

7.5 / 10

Πάνος Παπάζογλου

2^η γνώμη

Αν ακούσεις το Impulse to Soar χωρίς να ξέρεις ότι πρόκειται κυκλοφορία ελληνικής μπάντας, θα φανταζόσουν ότι είναι κάποιο αμερικάνικο συγκρότημα επηρεασμένο από τους Mastodon. Οι Calyces πέρα από την προφανή προαναφερθείσα επιρροή (κυρίως λόγω φωνητικών), προσωπικά θα έλεγα ότι είναι μια μίξη Canvas Solaris και Baroness. Στα ρυθμικά τους σημεία έχουν αυτό το tech / math στοιχείο το οποίο συνδυάζουν πολύ καλά με μελωδικά southern leads και το αποτέλεσμα είναι καλοπαιγμένο modern prog, με τόσο τέλειο ήχο που ασυναίσθητα μένεις με το στόμα ανοιχτό. Η εκτελεστική δεινότητα των μουσικών εντυπωσιάζει, ενώ τα solos κιθάρας είναι για μένα το κερασάκι στην τούρτα και αυτό που πραγματικά τους ξεχωρίζει από πολλά συγκροτήματα που κινούνται σε αυτό τον χώρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Those Flames are Dancing High. Μια ωραία πινελιά στα Parasites και False Awakening είναι τα σημεία με clean tone στην κιθάρα που δίνουν ένα jazzy feeling, ενώ στο Unfair Labor αυτό το πετυχαίνουν με τη χρήση σαξόφωνου (και ταιριάζει γάντι). Από την άλλη τα Ego Dries up the Ocean και Wired Crown είναι πιο άμεσα και πωρωτικά, δείχνοντας πως μπορούν να άνετα να είναι και aggressive. Μου θυμίζουν λίγο τους Anciients. Γενικότερα, οι Calyces δείχνουν να ξέρουν τι θέλουν να παίξουν αλλά και πώς να το πετύχουν αυτό με αποτέλεσμα το ντεμπούτο τους να είναι ένας καταπληκτικός δίσκος για τον χώρο που κινείται. Προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Εύγε!

8.5 / 10

Γιάννης Βούλγαρης