Hail Spirit Noir – Mayhem in Blue

Intro: Kostas Barbas
Translation: Alexandros Mantas
31 / 10 / 2016

After their first two full-length albums, Hail Spirit Noir put themselves into a rare category of bands, the style of which does not clearly belong to any specific genre. Even if Pneuma (2012) can more or less be considered as black metal, Oi Magoi (2014) that followed was something quite unique. They themselves use the term psych-prog black metal which certainly describes their music pretty well. However, their similarities with bands of similar direction (e.g. Oranssi Pazuzu) are rather few. The factors that make them special are centered on the strong personality of their music and their particular songwriting, as well as their mastery in highlighting their influences from the 60s/70s . Mayhem In Blue signals their return under a record company that believes in them very much.

[bandcamp width=650 height=120 album=2695943380 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

A colorful chaos

The combination of black metal with progressive / psychedelic elements and avant-garde touches never seemed as an easy task. However, Hail Spirit Noir are here to prove once again that this musical hybrid suits them, creating an undeniably pleasant outcome. I think that Hail Spirit Noir have simply found their unique sound, combining both the aggression that characterizes dark and black metal music and the progressiveness which is a trademark of the band.

Mayhem in Blue is not an album about mayhem, apparently. It’s more of a trip to “dark” landscapes, blended with ingenuity and complexity as far as its sound is concerned. They wanted to produce an aggressive album and these weird mixtures result in something which, without exaggeration, can be described as an album-beyond-expectations, that marks the history of the band. The basic instrumentation is 70’s-like with quality production, blowing up in the roughness of Norwegian 90’s black metal music. Guitar sounds are not so extreme, but its main grooving riffs are more than memorable. This album totally affects the mood of the listener, as every song has its own identity, transporting everyone to darker, though dreamy places, with an ambience of horror. So, every song should be taken into consideration and judged individually. 

The album starts with I Mean You Harm a catchy hellish song that explodes with frenzied drumming, accompanied by dynamic nasty-sounding vocals. The title song sounds adventurous as it will keep the adrenaline flowing and the same time the plodding keyboards along with the bass create a nostalgic feeling. Several elements like riffing and screaming vocals in Riders in Utopia definitely spread out the well-known black aura, as well as lines of psychedelia.

Lost in Satan’s Charms ebbs and flows between eerie ambient passages and black metal rawness with an excellent and balanced progressive play by its side. The latter concludes with a barrel organ sound (it starts as well) and surf sounding guitar, presenting the most ‘complete’ song of the album. The Cannibal Tribe Came from the Sea is a slow paced song inundated with dark melodies in a more abstract space environment. The keyboards serve as a key ingredient and along with the guitar solo and ritualistic rhythms elevate my favorite song of the album. The closing How to Fly in Blackness contains a giallo-based (Argento-inspired) melody accompanied with melancholic vocals where every horror movies fan’s facial expression would indicate only pleasure into this compelling cinematic travel.

To conclude, we deal with an intellectually and artistically mature band which sounds solid, impressing once again with their sound, their remarkable progressive experimentation and psychedelic atmosphere, even though when the album finishes you are left with the feeling that one more song is missing. Hail Spirit Noir achieve an impressive musical imagery with unique musicianship. Their signature is totally upleveled and we hope their music will interest us in the future as well. I would certainly enjoy seeing Hail Spirit Noir as a support band in the upcoming live concert with Oranssi Pazuzu, for obvious reasons.

8.5 / 10

Dina Dede

2^nd opinion 

Mayhem in Blue is the logical continuation of Oi Magoi. Compositional-wise the two releases are almost just as good and also pretty similar since Hail Spirit Noir seem to have crystallized, more or less, their musical direction. Nevertheless, they have mastered the art of stripping down their sound, eliminating anything superfluous, which results in a superb flow that the listener enjoys effortlessly. Their style emanates an organic rock feeling, whereas the more extreme parts are absolutely convincing. The darkness that the songs emit, springs from the compositions themselves, not by cheap tricks. The clean vocal melodies are meticulously taken care of, while the brutal vocals are vastly improved which now sound totally impressive. Mayhem in Blue is one of the best metal releases you are about to listen to this year, which is not exactly metal. Or is it?

9 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας
31 / 10 / 2016

Οι Hail Spirit Noir με τα δύο πρώτα τους full length τοποθετήθηκαν αυτόματα σε μια σπάνια κατηγορία μπαντών όπου το μουσικό ύφος δεν ανήκει ξεκάθαρα σε κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα. Και αν το “Pneuma” (2012) μπορεί μέσες-άκρες να θεωρηθεί ως black metal, το “Oi Magoi” (2014) που ακολούθησε (οι κριτικές μας εδώ) ήταν κάτι τελείως ξεχωριστό. Οι ίδιοι χρησιμοποιούν την ταμπέλα psych-prog black metal που σίγουρα περιγράφει εν μέρει τη μουσική τους. Παρόλα αυτά, οι ομοιότητές τους με παρόμοιας κατεύθυνσης μπάντες (π.χ. Oranssi Pazuzu) είναι μάλλον λίγες. Ο κυριότεροι λόγοι που τους κάνουν ξεχωριστούς είναι η έντονη προσωπικότητα και ο ιδιαίτερος τρόπος που συνθέτουν, αλλά και η μαεστρία με την οποία αναδεικνύουν τις 60s και 70s επιρροές τους. Με το “Mayhem In Blue” επιστρέφουν θέλοντας να εδραιωθούν, μέσω μιας εταιρείας που δείχνει να τους πιστεύει πάρα πολύ.

[bandcamp width=650 height=120 album=2695943380 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ένα πολύχρωμο χάος

Ο συνδυασμός του black metal με progressive / psychedelic στοιχεία αλλά και avant-garde πινελιές ποτέ δεν ήταν ένα εύκολο έργο, αλλά οι Hail Spirit Noir είναι εδώ να αποδείξουν ακόμη μια φορά ότι αυτό το υβριδικό μουσικό στυλ τους ταιριάζει, δημιουργώντας ένα αναμφισβήτητα ευχάριστο αποτέλεσμα. Νομίζω ότι οι Hail Spirit Noir έχουν απλώς βρει τον δικό τους προσωπικό ήχο, συνδυάζοντας την επιθετικότητα που χαρακτηρίζει την dark και black metal μουσική με την προοδευτικότητα που είναι το σήμα κατατεθέν της μπάντας.

Το “Mayhem in Blue” προφανώς δεν είναι ένα album σχετικό με… mayhem. Είναι περισσότερο ένα ταξίδι σε σκοτεινά τοπία, αναμειγμένο με εφευρετικότητα και πολυπλοκότητα όσον αφορά τον ήχο του. Ήθελαν να παράγουν κάτι επιθετικό και αυτοί οι περίεργοι συνδυασμοί οδήγησαν σε κάτι που, χωρίς υπερβολή, μπορεί να περιγραφεί ως ένα album υπεράνω των προσδοκιών, που σημαδεύει την πορεία της μπάντας. Η βασική ενορχήστρωση και εκτέλεση έχει πολλά 70s στοιχεία με ποιοτική παραγωγή, που εκτινάσσεται με την τραχύτητα του νορβηγικού black metal. Οι ήχοι της κιθάρας δεν είναι τόσο ακραίοι, αλλά τα βασικά ‘grooving’ riffs είναι επιεικώς αξιομνημόνευτα. Το άλμπουμ επηρεάζει συνολικά τη διάθεση του ακροατή, αφού κάθε κομμάτι έχει τη δική του ταυτότητα, μεταφέροντάς τον σε σκοτεινά, αν και ονειρικά μέρη με μια ατμόσφαιρα τρόμου. Έτσι, κάθε τραγούδι πρέπει να αναλύεται και να κρίνεται ξεχωριστά. 

Ο δίσκος ξεκινάει με το “I Mean You Harm”, ένα πιασάρικο καταχθόνιο κομμάτι που εκρήγνυται με φρενήρες drumming, με δυναμικά, «μοχθηρά» φωνητικά. Το ομώνυμο κομμάτι ακούγεται περιπετειώδες, κρατώντας την αδρεναλίνη ρέουσα, ενώ τα αργόσυρτα πλήκτρα και το μπάσο δημιουργούν ένα νοσταλγικό συναίσθημα. Διάφορα στοιχεία, όπως το riffing και τα ουρλιαχτά φωνητικά στο “Riders in Utopia” αναμφισβήτητα εξαπλώνουν τη γνωστή black αύρα, καθώς και το ψυχεδελικό στοιχείο. 

Το “Lost in Satan’s Charms” κινείται μεταξύ απόκοσμων ambient περασμάτων και black metal ωμότητας με ένα εξαίσιο και ισορροπημένο progressive παίξιμο. To κομμάτι ολοκληρώνεται με ήχο λατέρνας (έτσι αρχίζει επίσης) και surf ήχο στην κιθάρα, αποτελώντας το πιο πλούσιο και ολοκληρωμένο κομμάτι του album. Το “The Cannibal Tribe Came from the Sea” είναι ένα αργόσυρτο τραγούδι, πλημμυρισμένο με σκοτεινές μελωδίες σε πιο αφηρημένο space περιβάλλον. Τα πλήκτρα αποτελούν το ξεχωριστό συστατικό και μαζί με το κιθαριστικό σόλο και τους τελετουργικούς ρυθμούς εξυψώνουν το αγαπημένο μου κομμάτι στο album. Το “How to Fly in Blackness” που κλείνει το δίσκο περιέχει μία giallo μελωδία (εμπνευσμένη από Argento κυρίως) συνοδευόμενη από μελαγχολικά φωνητικά όπου η έκφραση προσώπου κάθε fan των ταινιών τρόμου θα εξέφραζε μόνο ευχαρίστηση μέσα σε αυτό το συναρπαστικό κινηματογραφικό ταξίδι.          

Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με μία πνευματικά και καλλιτεχνικά ώριμη μπάντα που ακούγεται συμπαγής, εντυπωσιάζοντας για άλλη μία φορά με τον ήχο τους, με αξιοσημείωτο progressive πειραματισμό και ψυχεδελική ατμόσφαιρα, αν και όταν το album τελειώνει μένεις με την εντύπωση πως άλλο ένα κομμάτι θα ήταν απαραίτητο. Οι Hail Spirit Noir επιτυγχάνουν μία εντυπωσιακή εικονοπλασία με μοναδική τεχνική ικανότητα. Η σφραγίδα της μπάντας έχει πλέον αναβαθμιστεί και ελπίζουμε η μουσική τους να μας απασχολεί και στο μέλλον. Θα απολάμβανα να τους έβλεπα ζωντανά ως support στο επερχόμενο live των Oranssi Pazuzu, για προφανείς λόγους.

8.5 / 10

Ντίνα Δέδε

2^η γνώμη 

Το “Mayhem In Blue” αποτελεί την λογική συνέχεια του “Oi Magoi”. Συνθετικά οι δύο δίσκοι στέκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, ενώ οι ομοιότητες είναι αρκετές αφού οι Hail Spirit Noir δείχνουν να έχουν κατασταλάξει πάνω-κάτω σε ένα ύφος. Παρόλα αυτά καταφέρνουν να χρησιμοποιήσουν μαεστρικά την τέχνη της αφαίρεσης, απαλλάσσοντας τον ήχο τους από οτιδήποτε περιττό δίνοντας φοβερή ροή στις συνθέσεις και κάνοντας το τελικό άκουσμα πολύ πιο άνετο. Ο ήχος βγάζει μια οργανική rock αίσθηση, ενώ τα πιο ακραία σημεία είναι απολύτως πειστικά. Το σκοτάδι που αποπνέουν τα κομμάτια πηγάζει μέσα από την ίδια τη σύνθεση και όχι από κάποια φτηνά τεχνάσματα. Οι καθαρές φωνητικές γραμμές είναι μελετημένες στην εντέλεια, ενώ μεγάλη είναι η βελτίωση στα ακραία φωνητικά που πλέον πείθουν απόλυτα. Το “Mayhem In Blue” είναι ένας από τους καλύτερους metal δίσκους που θα ακούσετε φέτος παρόλο που δεν είναι και τόσο metal. Ή μήπως είναι;

9 / 10

Κώστας Μπάρμπας