Sammal – Suuliekki

Intro: Thomas Sarakintsis
22 / 12 / 2018

The self-titled debut album of 2014 and Myrskyvaroitus, which was released three years ago, have both been a great occasion to meet the Finnish band Sammal. For those who don’t know them, Sammal are a quintet, they have a contract with the thriving Svart Records and engage in a Finnish-British style progressive rock, approaching the 1970s scene very successfully. After a series of extensive live appearances that followed the release of Myrskyvaroitus and Live at Roadburn, a live record that was released the same year as their second album, they are back with a new album under the title Suuliekki.

[bandcamp width=100% height=120 album=2204510258 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

The inspiration continues

The lineup of Sammal has not undergone the slightest change. The quintet is once again composed by Jan Kiviniemi on vocals, Jura Salmi on guitars, Lasse Ilano on bass, Juhani Laine on keys and Tuomas Karivaara on drums. The “silent” extra member is Matias Ryki Kilpiö, who contributes with his trombone in two songs.

Everything that happened in the previous albums regarding the lyrical part is also true for Suuliekki. The lyrics are sung in Finnish and it is certain that this may be difficult for many non-Finnish listeners. In its vinyl version, however, the album contains an inset with the titles and lyrics translated in English, which obviously helps to understand them. So, Suuliekki means “Orator’s flame,” a title in contrast both with the blue color on the cover as well as with the projected abstract depiction.

In my attempt to outline the style of Sammal in this album, I would say it’s a balanced blend of symphonic prog, heavy prog, art rock and heavy rock with Finnish folk elements and a subtle -not as obvious as in the previous albums- psychedelic background. At the same time, the groovy side of the rock expands through their compositions, while some late ’70s pomp elements are also evident.

Intro starts off the album ideally with a symphonic prog expression, which could well be used as an outro of the album: Juhani Laine’s keyboards introduce us harmoniously to the content with its rhythmic and nostalgic tempo. What follows is a series of compositions that are filled with superb melodies. The title track is a catchy song with dancing mood, with Laine’s keys and Jura Salmi’s guitar sounding irresistibly attractive. If anything, a very promising start. In Lukitut päivät, kiitävät yöt (Confined Days, galloping nights) other influences emerge, where Salmi’s riffs flirt with 00’s Swedish doom / heavy rock. Unparalleled guitar work, a really great song. The short Ylistys ja kumarrus (Exaltations and deep bows) is a masterpiece with a marvelous memorable melody by the keys and the guitar, so that it’s impossible not to recall it after the first time you hear it. Pinnalle kaltevalle (Leaning towards the surface) is filled with a Genesis and Camel scent, a masterful composition.

Vitutuksen valtameri (Ocean of frustrations) gives an opportunity to make a reference to Jan Kiviniemi’s vocals: clearly the color of his voice is not irrelevant to the music, but in some songs his piercing voice sounds a bit annoying. I believe that in Vitutuksen valtameri he gives his best performance, a song where the band shows its pop side. In Maailman surullisin suomalainen (The world’s saddest finn) the Finns balance between irony and drama. Music supports lyrics: a canvas that harmoniously blends art / prog with the northern European melancholy. The longest piece of the album is one of the best. Herr pelko (Fear your authorities) sounds as if Styx recorded at their creative peak in V.R. studio in Turku (where the recording of Suuliekki took place) with a Finnish singer. The album ends with the gloomy symphonic prog of Samettimetsä (Velvet forest), a good but predictable composition.

To summarize, compared to the previous albums, Sammal differentiate, but once again produce substantial prog rock with personality and character. Their noticeable characteristic is melody and catchy but perfect performance. The verse by Brecht “I saw the Old approaching, but it came as the New” readily reflects their artistic image.

8 / 10

Thomas Sarakitsis

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
22 / 12 / 2018

Το ομώνυμο ντεμπούτο του 2014 και το προ τριετίας Myrskyvaroitus, αποτέλεσαν εξαιρετικές αφορμές ώστε να μας γνωστοποιηθούν οι Φινλανδοί Sammal. Για τους μη γνωρίζοντες πρόκειται περί ενός πενταμελούς σχήματος, οι οποίοι κυκλοφορούν τα δημιουργήματά τους δια της ακμάζουσας Svart Records και επιδίδονται σε ένα φινλανδο-βρετανικού ύφους progressive rock προσεγγίζοντας άκρως επιτυχημένα τη δεκαετία του ’70. Μετά από μία σειρά εκτεταμένων ζωντανών εμφανίσεων που ακολούθησαν έπειτα από την κυκλοφορία του Myrskyvaroitus, και το Live at Roadburn, έναν ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το δεύτερό τους έργο, επανακάμπτουν με νέο τρίτο ολοκληρωμένο album υπό τον τίτλο Suuliekki.

[bandcamp width=100% height=120 album=2204510258 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ο δημιουργικός οίστρος συνεχίζεται

Το line up των Sammal δεν έχει υποστεί την παραμικρή αφαίρεση ή αντικατάσταση. Το κουιντέτο συγκροτείται και πάλι από τους Janu Kiviniemi στα φωνητικά, Jura Salmi στις κιθάρες, Lasse Ilano στο μπάσο, Juhani Laine στα πλήκτρα και Tuomas Karivaara στα τύμπανα. Το “αφανές” έκτακτο μέλος είναι ο Matias Ryki Kilpiö, ο οποίος συνεισφέρει με το τρομπόνι του σε δύο κομμάτια.

Ό,τι συνέβαινε στα προηγούμενα albums αναφορικά με το στιχουργικό μέρος ισχύει και για το Suuliekki, οι στίχοι του οποίου έχουν αποδοθεί και εδώ στην πατρική τους. Είναι σαφές ότι το γεγονός αυτό δεν αντιμετωπίζεται εξολοκλήρου θετικά από τους ακροατές. Στη βινυλιακή του μορφή, το album περιέχει ένθετο με μεταγραμμένους τους τίτλους και τους στίχους στα αγγλικά, γεγονός που προφανώς βοηθά στην κατανόησή τους. Στα ελληνικά Suuliekki σημαίνει “Η φλόγα του ρήτορα” (Orator’s flame), τίτλος που έρχεται σε αντίθεση τόσο με το κυανό χρώμα του εξωφύλλου όσο και με την προβαλλόμενη αφηρημένη απεικόνιση. 

Στην προσπάθειά μου να σκιαγραφήσω το, επί του παρουσιαζόμενου album, στυλ των Sammal θα έκανα λόγο για έναν ισορροπημένο συγκερασμό symphonic prog, heavy prog, art rock και heavy rock με folk επικάλυψη φινλανδικής παράδοσης κι ένα ανεπαίσθητο, κι όχι τόσο έκδηλο όσο στα προηγηθέντα albums, ψυχεδελίζον υπόβαθρο. Παράλληλα, δια των συνθέσεών τους εκβάλλει και η groovy πλευρά της rock (ήδη από το παρελθόν τους έχει διαφανεί ότι κατέχουν την τέχνη του ρυθμού), ενώ ανακύπτουν και ορισμένα late ’70s pomp ψήγματα.

Το Intro αποτελεί μία απογραφική τρόπον τινά εισαγωγή symphonic prog έκφρασης, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε, αντί εισαγωγής, να χρησιμοποιηθεί ως κατακλείδα του δίσκου: τα keyboards του Juhani Laine μάς εισάγουν αρμονικά στο περιεχόμενο με το ρυθμικό και συνάμα νοσταλγικό του tempo, εκπέμποντας σε συχνότητα που προσηλώνει το αυτί. Ακολουθεί μια σειρά συνθέσεων που βρίθουν ηδονιστικών μελωδιών. Το φερώνυμο κομμάτι είναι ένα εύληπτο άσμα “χορευτικής” διάθεσης, με τα πλήκτρα του Laine και την ταστιέρα του Jura Salmi να ασκούν ακατανίκητη έλξη. Αν μη τι άλλο, πολλή υποσχόμενη έναρξη. Στο καλλιτεχνικό αισθητήριο της μπάντας εμφιλοχωρούν κι άλλες πτυχές επιρροών, όπως συμβαίνει στο Lukitut päivät, kiitävät yöt (Confined days, galloping nights), όπου τα riffs του Salmi φλερτάρουν με το ’00s σουηδικό doom / heavy rock. Απαράμιλλη κιθαριστική δουλειά, εξαιρετικό κομμάτι. Το σύντομο Ylistys ja kumarrus (Exaltations and deep bows) είναι ένα απέριττο αριστούργημα διεπόμενο από ευμνημόνευτη εξαίσια μελωδικότητα πλήκτρων και κιθάρας, τόσο που είναι αδύνατον να μην το ανακαλέσεις μετά από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Το Pinnalle kaltevalle (Leaning towards the surface) διαπνέεται από μία Genesis αλλά και Camel ευωδιά, μία αριστοτεχνική σύνθεση τόσο εκτελεστικά όσο και ποιοτικά.

Το Vitutuksen valtameri (Ocean of frustrations) δίνει την ευκαιρία ώστε να γίνει μία αναφορά για τα φωνητικά του Janu Kiviniemi: σαφώς κι η απόχρωση της φωνής του δεν είναι παράταιρη με το μουσικό σκέλος, απλώς σε κάποιες συνθέσεις η διαπεραστική του χροιά ομολογώ ότι μου ακούγεται κάπως ενοχλητική. Θεωρώ ότι στο Vitutuksen valtameri καταθέτει τον καλύτερό του εαυτό, ένα κομμάτι όπου το σχήμα παρουσιάζει την πιο pop του πλευρά. Διόλου αδιάφορο κομμάτι, κάθε άλλο. Στο Maailman surullisin suomalainen (The world’s saddest finn) οι Φινλανδοί αυτοσαρκάζονται ισορροπώντας μεταξύ ειρωνείας και δράματος. Το μουσικό υπερθεματίζει το στιχουργικό: ένας καμβάς που συγχωνεύει αρμονικά το art / prog με την βορειοευρωπαϊκή μελαγχολία. Το πιο μακροσκελές κομμάτι του δίσκου και ένα εκ των κορυφαίων. Το Herran pelko (Fear your authorities) ακούγεται σα να ηχογράφησαν οι Styx, κατά την ανθηρή φάση τους, στα V.R. studio στο Τούρκου (εκεί περατώθηκε η ηχογράφηση του Suuliekki) με Φινλανδό τραγουδιστή. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με το gloomy symphonic prog του Samettimetsä (Velvet forest), μία καλή αλλά προβλέψιμη σύνθεση.

Για να συγκεφαλαιώσουμε, εν συγκρίσει με τους δίσκους που προηγήθηκαν, οι Sammal του Suuliekki διαφέρουν αλλά παράγουν για μία ακόμη φορά ουσιώδες και μεστό, με προσωπικότητα και χαρακτήρα, prog rock. Οι Φινλανδοί επιβεβαιώνουν πως δεν αποτελούν ένα ακόμη νερόβραστο και πολυκαιρισμένο cheesy prog κακέκτυπο. Το ειδοποιό τους χαρακτηριστικό είναι η μελωδία και το πιασάρικο αλλά άρτιο παίξιμο. Ο μπρεχτικός στίχος «είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο» απηχεί ευστόχως την καλλιτεχνική τους ιδιοπροσωπία.

8 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης