Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Stickman Records announced the release of The Crucible, the follow-up to The Tower by Motorpsycho (our reviews here) which was voted as #1 album of the year 2017 by the editors of progrocks.gr. The announcement reads as follows:
We are beyond pleased to announce the coming arrival of a new Motorpsycho album, titled “The Crucible”! Release date is set for February 15th, 2019 on vinyl, CD and digitally. More details will follow, but here’s a little taster for you:
Crucible
noun
cru·ci·ble | ˈkrü-sə-bəl
1: a severe test
2: a place or situation in which concentrated forces interact to cause or influence change or development
Both visually and musically, The Crucible starts where the last album The Tower ended, but it soon takes on its own hue, and it is clear that it cannot be called a ‘sequel’ as such: this is very much a step further out than anywhere the band ventured on The Tower. While it is broader lyrically speaking, it is even sharper focused musically and, if possible, even more idiosyncratic and insular than ever. Unarguably a Motorpsycho album, it is one that is going to make the novice Psychonaut’s head spin, but feel comfortingly unfamiliar to the acolyte. Motorpsycho was always too gnarly for prog nerds as well as too musically unwieldy for punks, and as their appeal becomes ever more selective, they are still proudly falling between all cracks, stools or chairs one might think of putting in their way. ‘Prog rock’? Call it Motorpsychodelia!
The Crucible was recorded at Monnow Valley Studios in Wales in August 2018 by Hans Magnus Ryan (guitars, vocals), Bent Sæther (bass, vocals, sundry) and Tomas Järmyr (drums), with co-producers Andrew Scheps and Deathprod. To these ears, and to the band’s satisfaction, this co-production ploy worked out wonderfully, and has resulted in a beautifully crafted record, smaller in size but at least equal in ambition to its celebrated predecessor. It is somehow both more focused, and denser in content, but also compositionally more ambitious than The Tower. One would perhaps think that this necessarily results in a diminished sonic assault, but the album still packs a wallop like a good rock record should. And – ‘for once’ some waggish tongues would say – does not outstay its welcome.
Η Stickman Records ανακοίνωσε την κυκλοφορία του The Crucible, της επόμενης κυκλοφορίας μετά το The Tower από τους Motorpsycho (οι κριτικές μας εδώ) το οποίο ψηφίστηκε ως #1 album της χρονιάς 2017 από τους συντάκτες του progrocks.gr. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε την επερχόμενη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Motorpsycho με τίτλο The Crucible! Η ημερομηνία κυκλοφορίας ορίζεται για τις 15 Φεβρουαρίου 2019 σε βινύλιο, CD και ψηφιακά. Περισσότερες λεπτομέρειες θα ακολουθήσουν, αλλά εδώ ακολουθεί μια μικρή γεύση για εσάς:
Crucible
noun
cru·ci·ble | ˈkrü-sə-bəl
1: a severe test
2: a place or situation in which concentrated forces interact to cause or influence change or development
Τόσο οπτικά όσο και μουσικά, το The Crucible ξεκινά εκεί όπου τελείωσε το τελευταίο άλμπουμ The Tower, αλλά σύντομα παίρνει τη δική του απόχρωση και είναι σαφές ότι δεν μπορεί να ονομαστεί “sequel”: αυτό είναι μεγάλο βήμα πιο πέρα από οπουδήποτε η μπάντα τόλμησε στο στον The Tower. Αν και είναι ευρύτερο στιχουργικά, είναι ακόμη πιο έντονα επικεντρωμένο μουσικά και, ει δυνατόν, ακόμα πιο ιδιοσυγκρασιακό και “νησιωτικό” από ποτέ. Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα άλμπουμ των Motorpsycho. Οι Motorpsycho ήταν πάντα πάρα πολύ γενναίοι για τους οπαδούς του prog αλλά και μουσικά δύσκαμπτοι για τους οπαδούς του πανκ, και καθώς η έκκλησή τους γίνεται όλο και πιο επιλεκτική, εξακολουθούν να γεμίζουν όλες τις ρωγμές, τα σκαμνιά ή τις καρέκλες που μπορεί κανείς να σκεφτεί να βάλει στο δρόμο τους. ‘Prog rock’; Καλέστε το Motorpsychodelia!
Το The Crucible ηχογραφήθηκε στα Studios Monnow Valley στην Ουαλία τον Αύγουστο του 2018 από τους Hans Magnus Ryan (κιθάρες, φωνητικά), Bent Sæther (μπάσο, φωνητικά) και Tomas Järmyr (τύμπανα), με συμπαραγωγούς τους Andrew Scheps και Deathprod. Σε αυτά τα αυτιά και προς ικανοποίηση της μπάντας, αυτή η συμπαραγωγή λειτούργησε θαυμάσια και οδήγησε σε ένα όμορφα δημιουργημένο δίσκο, μικρότερο σε μέγεθος αλλά τουλάχιστον ισάξιο σε φιλοδοξία με τον διάσημο προκάτοχό του. Είναι κατά κάποιο τρόπο τόσο πιο εστιασμένο όσο και πυκνότερο στο περιεχόμενο, αλλά και πιο φιλόδοξο από το The Tower. Κάποιος ίσως πιστεύει ότι αυτό αναγκαστικά έχει ως αποτέλεσμα μια μειωμένη “ηχητική επίθεση”, αλλά το άλμπουμ εξακολουθεί να αποτελεί ένα εκπληκτικό πακέτο, όπως κάθε καλός rock δίσκος οφείλει.
Be the first to comment