Waste of Space Orchestra – Syntheosis

Intro: Petros Papadogiannis
21 / 05 / 2019

The formation of Waste of Space Orchestra was totally paradoxical. Members of two Finnish bands, Oranssi Pazuzu and Dark Buddha Rising, played live at the famous Roadburn festival in 2018 in the Netherlands, after an invitation by the organizers. They presented a set of nine new songs and after the instigation of those who did not attend the concert, the musicians were “forced” to record their setlist in the studio. Thus, Syntheosis came to reality, and was released via the Finnish Svart Records, which is also the record company of Oranssi Pazuzu.

An ingenious partnership, an extreme prog triumph

Oranssi Pazuzu belong to the generation of courageous musicians, with black metal as their main field, while on the other hand they extrapolate with extraordinary influences from other music genres. Thus, they managed to distinguish themselves for their quality work in the field of extreme metal. Dark Buddha Rising is a doom / sludge / occult group with many years of presence in the underground scene.

Syntheosis starts dynamically with Void Monolith, an instrumental doom metal gem, with a distinctive majestic and imposing rhythm. Shamanic Vision follows, bringing something from the atmosphere of oriental music. Black metal rhythms and guitar beats that sound like a ritual instrument of a Shaman who calls his dark flock to a ritual. Let’s not forget that Pazuzu was the lord of the demons of the winds according to the mythology of the Sumerians. Seeker’s Reflection, which has been unofficially selected as the single of the album, is a nightmarish composition with stunning black metal vocals filled with passion, but the whole rhythm has a rock groove. Then the bombastic rhythms fade, as the 10-minute Journey to the Center of Mass tilts towards the psychedelic and krautrock influence, but also includes a black metal vocal outburst.

The paranoid vocals in the introduction of Wake Up the Possessor reminded me of Mr. Doctor of Devil Doll. The vocal interpretation is creepy. As a singing of a lullaby that will not ideally bring Morpho as the redeemer, but the Mesopotamian Demons as the worst nightmare. As with the relentless black metal outbreak that follows, it is taken out of the best moments of the Norwegian scene. It is worth mentioning that three people share the vocals alternating according to the needs of the lyrical concept that serves the album. Shaman (Vesa Ajomo) who sees visions of the bleak future of mankind, Seeker (Juho Vanhanen) seeking the truth in other dimensions with mystical methods and Possessor (Marko Neuman) trying to corrupt them in a devastating plan.

At Infinite Gate Opening, the contribution of the ritual element of Dark Buddha Rising music appears to the utmost. A purely ocult composition with the imposing drums accompanying it and some electronic touches as well as choir vocals embellish the composition. Vaccum Head clearly reminds us of Oranssi Pazuzu, with its nightmarish psychedelic black metal rhythms that lead to The Universal Eye. Waste of Space Orchestra play brilliantly with rhythm changes. This is an instrumental ambient composition the small details of which make it a small masterpiece, such as the sounds of a turntable needle on a dusty record.

The doom title song completes the album. Thirteen minutes which summarize the album. Occultism, darkness, psychedelia, theatricality, despair, nightmare. Calmness and redemption are transient concepts in the world of Syntheosis.

Waste of Space Orchestra released a triumph of extreme progressive music. The informal call of the dark ancient mythological deities of Mesopotamia that takes place while listening to the album is also the ideal soundtrack of our most chaotic nightmares.

9 / 10

Petros Papadogiannis

2^nd opinion

The debut of the collaborative project of Waste of Space Orchestra is not just an album. It is a narrative eerie story, a cinematic experience, interconnected in a grandiose combination of styles, overflowing into a trippy voyage.

Syntheosis is an occult ceremony of avant-garde black metal embracing psychedelia and progressive as the central components and harnessing the cosmic energy of krautrock. The Shaman, The Seeker, and The Possessor each possess a voice that contributes to the progressive sludgy rhythms, the electronic effects along with the complex rock jams and the atmospheric blackened guitar trills, creating a result that will make you feel uneasy.

The sludgy heaviness in Shamanic Vision, the dissonant patterns in the haunting Seeker’s Reflection, the captivating dark ambient Journey to the Center of Mass, the witch-compelling Wake up the Possessor, the synthy complexity in Vacuum Head, the trippy odyssey in Universal Eye and the doomy tempos in Syntheosis offer diversity between the songs that are so coherently executed, making a performance with ten musicians sound extremely balanced, in an album that oscillates from the doomier tones to the blackened extremity.

9 / 10

Dina Dede

Εισαγωγή: Πέτρος Παπαδογιάννης
21 / 05 / 2019

Η δημιουργία των Waste of Space Orchestra έγινε τελείως παράδοξα. Μέλη των αμφότερα Φινλανδών Oranssi Pazuzu και Dark Buddha Rising πραγματοποίησαν έπειτα από παρότρυνση των διοργανωτών του φημισμένου φεστιβάλ Roadburn που λαμβάνει χώρα στην Ολλανδία, μία live εμφάνιση σε αυτό το 2018. Εκεί παρουσίασαν ένα  σετ εννέα νέων τραγουδιών και έπειτα από παρότρυνση των όσων και μη παρακολούθησαν τη συναυλία, οι μουσικοί «αναγκάστηκαν» να ηχογραφήσουν το σετ τους στο στούντιο. Και εγένετο το Syntheosis. Όλα αυτά υπό την σκέπη της αγαπημένης Φινλανδικής Svart Records που είναι και η δισκογραφική εταιρεία των Oranssi Pazuzu.

Μία ιδιοφυής σύμπραξη, ένας extreme prog θρίαμβος

Οι Oranssi Pazuzu ανήκουν στη γενιά των θαρραλέων μουσικών που η βάση της μουσικής τους είναι μεν το black metal που ενίοτε χαρακτηρίζεται και από μία μονολιθικότητα, αλλά από την άλλη αφομοιώνουν με εξαιρετικό τρόπο επιρροές από άλλα είδη μουσικής. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να ξεχωρίσουν για τις ποιοτικές τους δουλειές στο χώρο του extreme metal. Οι δε Dark Buddha Rising είναι ένα doom / sludge / occult γκρουπ με πολυετή παρουσία στο underground.

Το Syntheosis ξεκινά δυναμικά με το εναρκτήριο Void Monolith, ένα instrumental doom metal κόσμημα, με έναν χαρακτηριστικό μεγαλοπρεπή και επιβλητικό ρυθμό. Το Shamanic Vision που ακολουθεί, φέρει κάτι από την ατμόσφαιρα της ανατολίτικης μουσικής. Black metal ρυθμοί και χτυπήματα κιθάρας που ακούγονται σαν κάποιο τελετουργικό όργανο ενός Σαμάνου που καλεί το σκοτεινό ποίμνιό του σε κάποια ιεροτελεστία. Μην ξεχνάμε ότι ο Pazuzu ήταν ο άρχοντας των δαιμόνων των ανέμων σύμφωνα με τη μυθολογία των Σουμέριων. Το Seeker‘s Reflection που έχει επιλεγεί άτυπα ως single του άλμπουμ είναι μία εφιαλτική σύνθεση με καταιγιστικά black metal φωνητικά γεμάτα πάθος, ωστόσο ο όλος ρυθμός έχει ένα rock groove. Στη συνέχεια οι καταιγιστικοί ρυθμοί κοπάζουν, το διάρκειας 10 λεπτών Journey to the Center of the Mass γέρνει προς τη μεριά της πλάστιγγας επιρροής της ψυχεδέλειας και του krautrock, αλλά περιλαμβάνει και ένα φωνητικό black ξέσπασμα.

Τα παρανοϊκά  φωνητικά  στην εισαγωγή του Wake Up the Pοssessor μου θύμισαν κάτι από τον Mr. Doctor των Devil Doll. Η ερμηνεία είναι ανατριχιαστική. Σαν τραγούδισμα ενός νανουρίσματος που δε θα φέρει ιδανικά τον Μορφέα ως λυτρωτή, αλλά τους Δαίμονες της Μεσοποταμίας ως τον χειρότερο εφιάλτη. Όπως συμβαίνει και με το αδυσώπητο black metal ξέσπασμα της συνέχειας, βγαλμένο από τις καλύτερες στιγμές της Νορβηγικής σκηνής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα φωνητικά μοιράζονται τρία άτομα που εναλλάσσονται ανάλογα με τις ανάγκες του στιχουργικού concept που υπηρετεί το άλμπουμ. Του Shaman (Vesa Ajomo) που βλέπει οράματα από το ζοφερό μέλλον της ανθρωπότητας, του Seeker (Juho Vanhanen) που αναζητά την αλήθεια σε άλλες διαστάσεις με μυστικιστικές μεθόδους και του Possessor (Marko Neuman) που προσπαθεί να τους διαφθείρει σε ένα καταστροφικό πλάνο. Ευκαιρία να αναφερθεί η όλη θεατρική υπερβολή που διακατέχει το άλμπουμ, χωρίς όμως να κουράζει στο ελάχιστο.

Στο Infinite Gate Opening φαίνεται στο μέγιστο βαθμό η συνεισφορά του τελετουργικού στοιχείου που έχει η μουσική των Dark Buddha Rising. Μία καθαρά occult σύνθεση με τα επιβλητικά τύμπανα να τη συνοδεύουν και κάποιες ηλεκτρονικές πινελιές αλλά και χορωδιακά φωνητικά να ομορφαίνουν τη σύνθεση. Το Vaccum Ηead θυμίζει ξεκάθαρα Oranssi Pazuzu, με τους εφιαλτικούς ψυχεδελικούς black metal ρυθμούς του να δίνουν τη σκυτάλη στο The Universal Eye. Οι Waste of Space Orchestra παίζουν πανέξυπνα με την εναλλαγή του ρυθμού. Πρόκειται για μία  instrumental ambient σύνθεση στην οποία μικρές λεπτομέρειες την αναγάγουν σε ένα μικρό αριστούργημα. Για παράδειγμα κάποιοι ήχοι που ακούγονται παραπέμπουν στον ήχο της βελόνας του πικάπ που βγαίνει από έναν σκονισμένο δίσκο.

Το doom ομώνυμο τραγούδι ολοκληρώνει και το άλμπουμ. Δεκατρία λεπτά που κάνουν μία περίληψη του άλμπουμ. Αποκρυφισμός, σκοτάδι, ψυχεδέλεια, θεατρικότητα, απόγνωση, εφιάλτης. Η ηρεμία και η λύτρωση είναι έννοιες παροδικές στον κόσμο του Syntheosis.

Οι Waste of Space Orchestra κυκλοφόρησαν έναν θρίαμβο της extreme προοδευτικής μουσικής. Το άτυπο κάλεσμα των σκοτεινών αρχαίων μυθολογικών θεοτήτων της Μεσοποταμίας που πραγματοποιείται κατά την ακρόαση του άλμπουμ αποτελεί επιπλέον το ιδανικό soundtrack των πιο χαοτικών εφιαλτών μας.

9 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης

2^η γνώμη

Tο ντεμπούτο των Waste of Space Orchestra δεν είναι απλά άλλος ένας δίσκος. Πρόκειται για μια αφηγηματική μυστηριώδη ιστορία, μία κινηματογραφική εμπειρία, έχοντας ως εσωτερική σύνδεση ένα μεγαλοπρεπή συνδυασμό μουσικών στυλ που ξεχειλίζει σε ένα  trippy ταξίδι.

Το Syntheosis είναι μία occult avant-garde black metal τελετή που εναγκαλίζει την ψυχεδέλεια και το progressive ως βασικά συστατικά, αξιοποιώντας ταυτόχρονα την κοσμική ενέργεια του krautrock. Ο Shaman, ο Seeker και ο Possessor διαθέτουν μία φωνή που προσθέτει στους progressive sludgy ρυθμούς, τα ηλεκτρονικά εφέ με περίπλοκα rock jams και τα ατμοσφαιρικά black κιθαριστικά “τρεμουλιάσματα”, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που θα σε κάνει να αισθανθείς άβολα.

Η sludgy βαρύτητα στο Shamanic Vision, τα δυσαρμονικά μοτίβα στο στοιχειωτικό Seeker’s Reflection, το σαγηνευτικό, σκοτεινό ambient Journey to the Center of Mass, το επιβλητικό Wake up the Possessor, η synthy περιπλοκότητα στο Vacuum Head, η τριπαρισμένη οδύσσεια στο Universal Eye και οι doomy ρυθμοί στο Syntheosis προσφέρουν ποικιλότητα μεταξύ των κομματιών που είναι τόσο συνεκτικά εκτελεσμένα, κάνοντας μία παράσταση με 10 μουσικούς να ακούγεται εξαιρετικά ισορροπημένη σε ένα album που κυμαίνεται από του πιο doom τόνους έως την black ακρότητα.

9 / 10

Ντίνα Δέδε