Haken – Virus

Intro: T. Poimenidis, D. Kaltsas

Just over a year and a half after the excellent Vector (our reviews here) and the remarkable solo album of their leader Richard Henshall (The Cocoon – 2019), Haken are back with a new album.

Virus was meant to have a prophetic title, as the COVID-19 pandemic and the global quarantine coincided with the release of the album, which was postponed several times, (it’ll be officially released on July 24). During this time, the first three singles were released (Prosthetic, Canary Yellow and Invasion), which were quite different from each other and stimulated our interest for the sixth studio album of the great British prog metal band.

A multi-faceted reference point for modern progressive metal

Virus continues from where its predecessor had ended and as we expected, these are essentially albums with great conceptual and musical relevance. Even though the recipe is quite similar with small variations in detail, I think this time the British were overall more successful. The heaviness in many of the riffs remains, but at the same time there is more variety and its duration and the absence of a fully instrumental song that its predecessor had, shows details that the band distinguished and corrected. Adam “Nolly” Getgood’s perfect mixing and the band’s production maintain both the necessary sound relevance with Vector and its perfect prog metal sound.

Prosthetic, which was the single-forerunner of the album, is a track that won me over and an ideal opener. It perfectly combines aggressive riffing on the verge of thrash with 80s King Crimson tunes and I imagine that it will be their concert opener in the future. But the really great stuff starts with the next song. Invasion has emotional climaxes in its addictive chorus, beautiful vocal performance by Jennings, amazing djent riffs in between and two excellent guitar themes instead of a solo, simple but totally appropriate.

As if that wasn’t enough, things get even better in Carousel, one of the best tracks Haken have ever written. Ten minutes full of inspiration that flow effortlessly, an opening melody that in another music world would be more than enough for a radio hit, Tool-ish riffs, amazing drumming, flashy guitar solos, syncopated riffs, polyrhythms and several alternations, while some melodies remind us of Fates Warning’s A Pleasant Shade of Gray.

The next two songs, The Strain and Canary Yellow, slow the pace (especially the latter) and flow without any intermediate pause or gap between the tracks. These are very good songs, and although they’re not at the same level as the previous two, they are placed in the ideal spot, because in the next five tracks that make up the epic Messiah Complex there’s a chaos of riffs and themes. As expected, there are several theme alternations and volume fluctuations and several parts are among the most technical that Haken have ever written. Sect (Part IV) is the Cockroach King Reprise, an absolutely pleasant surprise. The 17 or so minutes of Messiah Complex pass in a heartbeat and I think that for many this will be the album’s highlight. The melancholic Only Stars is the outro of the record, not representative of the general style and perhaps it leaves room to assume that there will be a third part that will complete Vector and Virus.

In summary, Haken continue their quality album series with a record that may replace The Mountain and Affinity as a listening preference, while there is no significant compositional weakness. An excellent album by a great thinking group of musicians, a reference point for modern progressive metal.

9 / 10

Tasos Poimenidis

2^nd opinion

Haken do not need any recommendation and with Virus they build on the success and the significantly more metal approach of their previous album. Musically, it is an imaginary, direct sequel. For example, Prosthetic is the most thrashy and concert song they have ever written. The speed is higher in several parts, such as the second part of Messiah Complex, an interesting five-part epic track that can be described as a potpourri of their career so far with elements of Dream Theater and Spastic Ink. But as it is a prog band, the experiments within this genre culminate in the best composition of the album, Carousel. Beyond that, however, there are compositions that are not as interesting, such as Canary Yellow and Only Stars, while there is a lack of coherence in the parts of Messiah Complex. There’s no point in discussing whether Haken are well acquainted with their instruments, they have proven it many times, but compositionally they have submitted their credentials significantly more effectively in Visions and The Mountain (masterpiece). Personally, I find Vector more balanced, but in no case should Virus be sidelined. It is Vector’s immediate relative and it certainly deserves our attention.

7 / 10

Meletis Doulgeroglou

Εισαγωγή: T. Ποιμενίδης, Δ. Kαλτσάς

Λίγο πάνω από ενάμιση χρόνο από το εξαιρετικό Vector (οι κριτικές μας εδώ) και με τον αξιόλογο προσωπικό δίσκο του ηγέτη τους Richard Henshall (The Cocoon – 2019) πήρε στους Haken για να επιστρέψουν με καινούρια δουλειά.

Το Virus έμελλε να έχει προφητικό τίτλο, καθώς η πανδημία του COVID-19 και η παγκόσμια καραντίνα συνέπεσε με την κυκλοφορία του δίσκου, η οποία αναβλήθηκε μερικές φορές, με τελική ημερομηνία τις 24 Ιουλίου. Στο διάστημα αυτό δημοσιεύτηκαν τα τρία πρώτα singles από τον δίσκο (Prosthetic, Canary Yellow και Invasion), τα οποία ήταν αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους και τόνωσαν το ενδιαφέρον όλων μας για το έκτο studio album της σπουδαίας βρετανικής prog metal μπάντας.

Ένα πολυπρόσωπο σημείο αναφοράς για το σύγχρονο progressive metal

Το Virus συνεχίζει από εκεί που τελείωσε o προκάτοχος του και όπως αναμέναμε πρόκειται ουσιαστικά για δίσκους με μεγάλη συνάφεια, θεματική και μουσική. Ενώ, όμως, πρόκειται για παρόμοια συνταγή με μικρές παραλλαγές στις λεπτομέρειες, θεωρώ ότι αυτή τη φορά οι Βρετανοί πέτυχαν περισσότερο στο τελικό αποτέλεσμα. To βάρος σε πολλά από τα riffs παραμένει, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία ενώ και η διάρκεια του και η απουσία ενός εξολοκλήρου instrumental κομματιού που είχε ο προκάτοχός του δείχνει λεπτομέρειες που το συγκρότημα διέκρινε και διόρθωσε. Η μαγική μίξη του Adam “Nolly” Getgood σε συνδυασμό με την παραγωγή των ίδιων διατηρεί τόσο την απαραίτητη ηχητική συνάφεια με τον προηγούμενο δίσκο όσο και όλα τα ηχητικά υπέρ που είχε το Vector σε έναν σεμιναριακό για το είδος ήχο.

Το εναρκτήριο Prosthetic που ήταν και το single – προπομπός του δίσκου είναι ένα κομμάτι που με κέρδισε στην πορεία των ακροάσεων και ιδανικό opener για το δίσκο. Συνδυάζει ιδανικά επιθετικό riffing στα όρια του thrash με 80s King Crimson μελωδίες και φαντάζομαι ότι θα αποτελέσει αρκετές φορές κομμάτι που θα ξεκινούν τις συναυλίες τους στο μέλλον. Τα πραγματικά σπουδαία όμως ξεκινούν με το αμέσως επόμενο κομμάτι. Το Invasion έχει συναισθηματικές κορυφώσεις στο εθιστικό του refrain, πολύ όμορφη ερμηνεία από τον Jennings, καταπληκτικά djent riffs στο ενδιάμεσο και αντί για solo δύο εξαιρετικά κιθαριστικά θέματα, απλά μεν αλλά ταιριαστά όσο δεν πάει στο κομμάτι.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η ποιότητα ανεβαίνει ακόμη περισσότερο στο Carousel, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει οι Haken μέχρι σήμερα. Δέκα λεπτά γεμάτα έμπνευση που κυλάνε νεράκι, εναρκτήρια μελωδία που σε άλλο μουσικό κόσμο θα έφτανε και θα περίσσευε για να το κάνει ραδιοφωνικό hit, Tool-οειδή riffs, εκπληκτικά τύμπανα, flashy κιθαριστικά solos, syncopated riffs, πολυρυθμίες και κάμποσες εναλλαγές, ενώ κάποιες μελωδίες θα φέρουν συνειρμικά ακόμη και Fates Warning εποχής A Pleasant Shade of Gray στο μυαλό.

Τα δύο επόμενα τραγούδια The Strain και Canary Yellow ρίχνουν κάπως τις εντάσεις (ειδικά το δεύτερο), κάτι στο οποίο βοηθάει και η άμεση εναλλαγή από το ένα στο άλλο χωρίς ενδιάμεση παύση ή κενό στα κομμάτια. Πρόκειται για πολύ καλά κομμάτια κι ας μην είναι στο επίπεδο των δύο προηγουμένων, γιατί είναι σε πολύ καλή θέση από άποψη ύφους στον δίσκο, καθώς στα επόμενα πέντε τραγούδια που αποτελούν το Messiah Complex ακολουθεί ένας χαμός από riffs και θέματα. Αναμενόμενα, ακολουθούν αρκετές εναλλαγές σε θέματα και αυξομειώσεις εντάσεων και πολλά από τα σημεία του είναι από τα πιο τεχνικά που έχουν γράψει ποτέ σε δίσκο τους οι Haken. To Sect (Part IV) αποτελεί το Cockroach King Reprise και είναι η επανεμφάνιση-έκπληξη του δίσκου. Τα 17 περίπου λεπτά του εξανεμίζονται σχεδόν μονομιάς και πιστεύω ότι για πολλούς θα αποτελέσει το highlight του δίσκου. Το μελαγχολικό Only Stars είναι το outro του δίσκου, όχι αντιπροσωπευτικό του γενικότερου ύφους και ίσως αφήνει περιθώριο να υποθέσουμε ότι θα υπάρχει και τρίτο μέρος που θα ολοκληρώσει τα Vector και Virus.

Συνοψίζοντας έχουμε να πούμε ότι οι Haken συνεχίζουν το ποιοτικό τους σερί με έναν δίσκο στον οποίο πολλές φορές στο μέλλον θα πάει το χέρι του ακροατή αντί του The Mountain και του Affinity, ενώ δεν υπάρχει καμία σημαντική συνθετική αδυναμία. Εξαιρετικός δίσκος από μια σπουδαία και σκεπτόμενη παρέα μουσικών που αποτελεί σημείο αναφοράς στο σύγχρονο progressive metal.

9 / 10

Τάσος Ποιμενίδης

2^η γνώμη

Οι Haken δε χρειάζονται πολλές συστάσεις και με το Virus (εμπορικός αλλά και ατυχής τίτλος ελέω των παρουσών συνθηκών) χτίζουν πάνω στην επιτυχία και την αισθητά πιο μέταλ προσέγγιση του προπομπού το. Μουσικά, πρόκειται για μια νοητή και πιο άμεση συνέχεια. Για παράδειγμα το Prosthetic είναι το πιο thrash και συναυλιακό τραγούδι που έχουν ποτέ γράψει. Οι ταχύτητες είναι ανεβασμένες και σε αρκετές ακόμα στιγμές όπως τη δεύτερη σύνθεση του Messiah Complex, ενός ενδιαφέροντος πεντατμηματικού τραγουδιού το οποίο μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ένα ποτ-πουρί της μουσικής τους καριέρας με ηχητικές αναζητήσεις παρόμοιες σε Dream Theater και Spastic Ink. Καθότι όμως πρόκειται για μια prog μπάντα, οι πειραματισμοί εντός του συγκεκριμένου ύφους κορυφώνονται στην ποιοτικότερη σύνθεση του album με τίτλο Carousel. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν συνθέσεις που είναι αδιάφορες όπως το Canary Yellow και Only Stars ενώ παρατηρείται και μια έλλειψη συνοχής στα υπομέρη του Messiah Complex. Παικτικά δεν έχει νόημα να συζητάμε αν οι Haken γνωρίζουν άρτια τα μουσικά όργανα, το έχουν αποδείξει πολλάκις, όμως συνθετικά έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήρια τους εμφανώς πιο αποτελεσματικά στα Visions και The Mountain (αριστούργημα). Προσωπικά θεωρώ το Vector πιο ισορροπημένο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το Virus να παραγκωνισθεί. Είναι ο άμεσος συγγενής του, που αξίζει την προσοχή μας.

7 / 10

Μελέτης Δουλγκέρογλου