Fragile Vastness – Perception

Intro: Christos Minos
Translation: Alexandros Mantas
31 / 05 / 2017

Fragile Vastness are a particular chapter in the book of the Greek progressive metal scene. Their debut album Excerpts… which was released in 2002 set high standards right off the bat. Its follow-up that came three years later Tribute to Life stirred quite an interest at the time and rightfully so. A double album in line with the golden era of progressive metal, in the mood for experimentation and with Ray Alder as special guest opened a new, promising page in the history of the genre in point. The future of the band looked bright but, unfortunately, its next step was delayed by twelve years. But here it is, nonetheless. Perception is now a fact and there are essential changes in the line-up, as well as the direction of the band.

Α sense of change

If someone reflects how their life was a dozen years before, it is likely that they will conclude that twelve years is a long time. They look like a lifetime. Fragile Vastness is now a totally different band compared to the one we got to know in the early and mid-00s. The time when the progressive metal of Pain of Salvation had permeated the respective Greek scene seems to be long gone. Judging by their come-back, the mastermind Vangelis Yalamas is well-aware of it. Yet, the term “progressive” is as present as ever in the equation and links past with present.

The most striking about-face regards the vocals. The traditional male voice behind the microphone is not the case here since Elena Stratigopoulou has taken over. Her voice is suitable to their new direction, a direction that owes a lot to the alt-prog of the current decade and mainly to the Aussie take on the genre. Groups like Dead Letter Circus must be in Yalamas’ playlist, yet there is hardly a part where there is a clear intention of copying others.

The durations of the songs range from short to moderate, indicating a stab at making more focused compositions. The base of their sound is located in the tight and highly impressive rhythm section provided by Yalamas and Tsolakis. The guitars are somewhat mixed down but they colour beautiful the final outcome. The keyboards and string instruments fit well, too. As a whole, the arrangements and the production are classy, while the performance of each individual musician is impeccable.

The album’s main catch lies in compositions themselves and mostly in motifs that reappear. The album is definitely not short of impressive compositions. Heaven on Mars for instance, is a killer track compelling for repeated listens. But a few more parts like the acoustic break in A Wall of Glass which would add some variety, wouldn’t go amiss. A second issue, though minor, are the vocals. Elena Stratigopoulou has impartially a good voice, possessing a depth and range envied by many. But the vocal lines are not invariably inspired and unfortunately this is the be-all and end-all for alt-prog.

In spite of the objections above, Perception is a strong record. It will probably turn off the old-school Fragile Vastness fans due to the abrupt change of their style, yet it is this change that we should welcome. If they refine what they started here when they make their next move (as A Tribute To Life did with Excerpts…), there will be then more than likely something to keep us engaged for a long time.

7.5 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

Terminating a year-long absence, the band strikes back with a retooled line-up almost from the ground up, where the singer Elena Stratigopoulou is on the vocals and Vangelis Yalamas provides the guidelines, aiming for a new direction. Latter-day Fragile Vastness embrace an alternative version of the progressive sound, shedding their metal past. It is a change that will surely take by surprise those who expected the sequel of their previous album. While their music nods to past bands like Rush, it inches now closer to bands in the vein of Karnivool and it is generally adapted to contemporary forms of music that render Perception unusual for Greek standards. Great emphasis is placed on the guitar work without diminishing the role of the other instruments. A meticulous outing (where Terry Gorle chips in A Wall of Glass – another surprise) which will appeal to an audience that seeks true progressive music.

8 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
31 / 05 / 2017

Οι Fragile Vastness αποτελούν ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο στο ελληνικό progressive metal. Από νωρίς έθεσαν τον πήχη πολύ ψηλά με το ντεμπούτο τους Excerpts… το 2002. To Tribute to Life που ακολούθησε μετά από τρία χρόνια είχε προκαλέσει ξεχωριστή αίσθηση εκείνη την εποχή και απόλυτα δικαιολογημένα. Ένα διπλός δίσκος που ευθυγραμμιζόταν με τη χρυσή εποχή του προοδευτικού metal, με διάθεση για πειραματισμό και με την τιμητική συμμετοχή του Ray Alder άνοιγε μια καινούργια πολύ ενθαρρυντική σελίδα στην ιστορία του συγκεκριμένου ήχου. Δυστυχώς η συνέχεια της μπάντας που προμηνύονταν λαμπρή άργησε κατά 12 χρόνια. Αλλά ήρθε. Το Perception είναι γεγονός πια και οι αλλαγές είναι σημαντικές στη σύνθεση και το ύφος της μπάντας.

Α sense of change

Αν κάποιος κάτσει και σκεφτεί που βρισκόταν ως άνθρωπος πριν από μια δωδεκαετία πιθανότατα θα φτάσει στο συμπέρασμα ότι τα δώδεκα χρόνια είναι πολλά. Μοιάζουν σχεδόν σαν μια ζωή. Οι Fragile Vastness είναι πλέον μια διαφορετική μπάντα από αυτή που γνωρίσαμε στις αρχές και στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Η εποχή που το progressive metal συγκροτημάτων όπως οι Pain of Salvation είχε επηρεάσει την αντίστοιχη ελληνική σκηνή, μοιάζει παρελθόν. Κρίνοντας από το πόνημα-επιστροφή της μπάντας του, ο Βαγγέλης Γιαλαμάς, mastermind των Fragile Vastness, δείχνει να το γνωρίζει. Ο όρος progressive πάντως παραμένει στην εξίσωση και ενώνει το παρόν με το παρελθόν.

Τα φωνητικά αποτελούν την πρώτη μεγάλη διαφοροποίηση. Η κλασική αντρική progressive metal προσέγγιση στη φωνή είναι παρελθόν, αφού η Έλενα Στρατηγοπούλου έχει αναλάβει το μικρόφωνο. Η φωνή της είναι πιο κοντά στο νέο μουσικό ύφος. Ένα ύφος που χρωστάει πολλά στο alt-prog της δεκαετίας που διανύουμε, με βάση την εκδοχή της Αυστραλιανής σκηνής. Μπάντες όπως οι Dead Letter Circus βρίσκονται σίγουρα στα ακούσματα του Γιαλαμά. Παρόλα αυτά, σε σχεδόν κανένα σημείο δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση για αντιγραφή.

Η μικρή προς μεσαία διάρκεια των κομματιών φανερώνουν μια προσπάθεια από την μπάντα για δημιουργία σφιχτών συνθέσεων. Η βάση του ήχου εντοπίζεται στο σφιχτό και εντυπωσιακότατο rhythm section των Γιαλαμά-Τσολάκη. Οι κιθάρες βρίσκονται κάπως πιο χαμηλά στην παραγωγή, αλλά ζωγραφίζουν ωραία το τελικό αποτέλεσμα. Τα πλήκτρα και έγχορδα δένουν και αυτά όμορφα με τον ήχο. Γενικά η ενορχήστρωση και η παραγωγή αγγίζει πολύ ψηλά στάνταρ, ενώ και τα παιξίματα του κάθε μουσικού ξεχωριστά είναι κάτι παραπάνω από άψογα.

Το βασικό πρόβλημα του δίσκου έγκειται στις ίδιες τις συνθέσεις και κυρίως στην επανάληψη κάποιων μοτίβων κατά τη διάρκεια του. Εντυπωσιακές συνθέσεις υπάρχουν σαφέστατα. Το Heaven on Mars είναι λόγου χάρη ένα εκπληκτικό κομμάτι που αξίζει πολλές ακροάσεις. Θα μπορούσαν όμως να υπήρχαν περισσότερες στιγμές σαν το ακουστικό κόψιμο στο A Wall of Glass, που να έδιναν μια μεγαλύτερη ποικιλία στο τελικό εγχείρημα. Το δεύτερο μικρότερο πρόβλημα είναι τα φωνητικά. Η φωνή της Στρατηγοπούλου είναι αντικειμενικά πολύ καλή, με βάθος και έκταση που θα ζήλευαν πολλοί. Οι φωνητικές γραμμές όμως δεν είναι πάντα τόσο εμπνευσμένες και δυστυχώς το alt-prog βασίζεται πολύ σε αυτόν τον τομέα.

Παρά τις όποιες ενστάσεις, το Perception αποτελεί μια πολύ δυνατή κυκλοφορία. Πιθανότατα δεν θα ενθουσιάσει όλους τους παλιούς φίλους της μπάντας, λόγω της γενναίας αλλαγής ύφους. Είναι όμως αυτή η γενναία αλλαγή που θα πρέπει να χειροκροτήσουμε. Αν στο επόμενο βήμα τελειοποιήσουν ότι άρχισαν εδώ (με τον ίδιο τρόπο που το A Tribute To Life αποτέλεσε τελειοποίηση του Excerpts…), πιθανότατα να έχουμε κάτι για το οποίο θα μιλάμε καιρό.

7.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Μετά από πολυετή αποχή η μπάντα επέστρεψε με line-up εκ βάθρων διαφορετικό, με την τραγουδίστρια Έλενα Στρατηγοπούλου και τον Βαγγέλη Γιαλαμά να θέτει τις κατευθυντήριες γραμμές της μουσικής αποβλέποντας σε μια «νέα αντίληψη» για το μουσικό όραμα της μπάντας. Οι Fragile Vastness του 2017 αγκαλιάζουν μια εναλλακτική εκδοχή του προοδευτικού ήχου απομακρυνόμενοι από το metal παρελθόν τους. Μια αλλαγή που σίγουρα θα εκπλήξει όσους περίμεναν τη συνέχεια του προηγούμενου δίσκου. Η μουσική τους ενώ έχει αναφορές στο παρελθόν όπως οι Rush πλέον κινείται πολύ κοντά σε μπάντες τύπου Karnivool και γενικά προσαρμόζεται σε σύγχρονες επιρροές που καθιστούν το Perception ξεχωριστό για τα ελληνικά δεδομένα. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στα κιθαριστικά σημεία χωρίς να επισκιάζουν τα υπόλοιπα όργανα. Μια πολύ προσεγμένη δουλειά (στην οποία συμμετέχει και ο Terry Gorle στο A Wall of Glass – άλλη μια έκπληξη που κρύβει ο δίσκος) που θα βρει ευρύτερο ακροατήριο που αποζητά προοδευτική μουσική χωρίς περιττά πρόσημα.

8 / 10

Χρήστος Μήνος