Cheeto’s Magazine – Amazingous

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Lefteris Statharas
29 / 05 / 2019

When Cheeto’s Magazine released their debut album entitled Boiling Fowls in 2014, the reception from fans and critics alike was very positive, not just because it was a very good album. The Catalans presented their own version of progressive rock which, although it stands with a foot and a half on the classic version of prog sound, sounds quite modern with humor playing a central role in their music.

Their second album with new material was released this year entitled Amazingous and their unconventional character draws attention once more. What exactly do the “men in tights” (that’s how they appear in their concerts) have in store for us honors them now in the prog scene. But let’s start from the beginning…

[bandcamp width=100% height=120 album=595335658 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Such humour needs to be taken seriously

If there was one element in Boiling Fowls (2014) that created reservations for the future of Cheeto’s Magazine, it was the investment in humor in comparison to the compositional part. When the first listen of Amazingous was completed it sufficed to prove that the wait was worth and that the band has put in a lot of work in many sectors.

Musically, the style of the Spanish progsters has not changed one iota. The modern crossover prog with the traditional, yet far from retro, symphonic character is the same they presented to us five years ago. The big change, however, lies in the compositional aspect and the coherence of the songs. The flow of the album is more successful, resulting in repetitive listens.

Chili Guillermo is the perfect starter, with the keys of Navarro and Lizana in the lead and some of the best vocal lines we have heard so far in this year in prog. Cheese Cheater is even more catchy and proggy (yup, indeed). The familiar humor of the band dominates here and the development of the song concentrates a lot more than someone would expect in a 6.5-minute song, plus the beautiful guitar solo from Orella. In the same unobtrusively happy style, Outflow is as interesting, with the vocal lines still gaining attention, while the rhythm section of Marques (bass) and Sala (drums) is starring in rock and latin style. In Ready to Rumble prog rock is paradoxically and very successfully married to the 80s hard rock (poser to be exact) and modern metal with the result being quite impressive. Close Your Eyes starts off as a ballad and it evolves into a Dear Hunter-meets-80s-pop style which closes with a melodic and pompous fashion leaving questions even to the most acquainted. Scum is a necessary instrumental break that showcases the technical abilities of all the band-members, right before the poppy A.W.K.W.A.R.D. which sounds like the ideal mix of the melodic lines of Styx, the symphonic parts of Queen and the narration of the modern US crossover prog (that’s right, Dear Hunter again).

The above would be enough for any band, but not for Cheeto’s Magazine. The album ends with a 25 minute-long epic that has all the space and time for the elements that constitute the mosaic of their sound to develop. The most impressive of all is not the absence of the unnecessary and overextended “atmospheric” alibies, but contrariwise, Big Boy is a dense song with a chorus, clear structure and variety that exceeds in musicality the whole carreer of many bands in the genre. Granted, some parts are less inspired than others, but the performance of the quintet is undoubtedly their peak so far. This magnum opus is enough for someone to go and see them live (because it is certain that they will play this song in every chance, they are amazing on stage).

Amazingous is not simply better than the debut of Cheeto’s Magazine and one of the most interesting albums of 2019; it is the proof that melodic progressive rock can be cool, be presented with humor and simultaneously be extremely purposeful. The whole album might be full of trolling, but in the end it can inspire respect for every melody and mainly for the aesthetic result that belongs exclusively to the band. All this, under the condition that you are a progressive rock fan…

8 / 10

Dimitris Kaltsas

2^nd opinion

With the amazing Amazingous, the magnificent Iberians Chetto’s Magazine continue exactly where we had left them after their debut, creating one more good symphonic progressive rock album. The special elements that made them stand out from the lot of the genre are once again apparent. More than great compositional abilities, their big attribute is the humor and the personality with which they approach a genre which seems to be stale artistically. It is very pleasant in 2019 to hear a band that draws influences from Spock’s Beard to approach their music with a relaxed mindset. Sometimes the vocal approach and the modern sound are incorporated imaginatively into the strict structures of the songs. The age of the band members puts them in a spot where most of the humor is inspired by the internet and trolling. This is evident in their music without being annoying. Amazingous definitely won’t change the life of the listener, but it is definitely suggested to anyone that is looking for a refreshed approach to a genre full of artistic dinosaurs.

8 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας
29 / 05 / 2019

Όταν το 2014 κυκλοφόρησε το δισκογραφικό ντεμπούτο των Cheeto’s Magazine με τίτλο Boiling Fowls (οι κριτικές μας εδώ), η ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς ήταν θετικότατη, όχι μόνο γιατί ήταν ένα πολύ καλό album. Οι Καταλανοί παρουσίασαν μία εντελώς δική τους εκδοχή του progressive rock που αν αν και πατάει με το ενάμισι πόδι στην κλασική εκδοχή του ήχου αυτού, ακούγεται αρκετά σύγχρονο, με το χιούμορ να παίζει κεντρικό ρόλο στη μουσική τους.

Η δεύτερη κυκλοφορία τους με πρωτότυπο υλικό κυκλοφόρησε φέτος με τίτλο Amazingous και ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της μπάντας εντείνει δικαιολογημένα το ενδιαφέρον ξανά. Το τι ακριβώς μας επιφυλάσσουν οι «ήρωες με τα κολάν» (έτσι εμφανίζονται στις συναυλίες τους) τους καταξιώνει πλέον στο prog rock προσκήνιο. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…

[bandcamp width=100% height=120 album=595335658 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Τέτοιο χιούμορ οφείλεις να το πάρεις σοβαρά

Αν υπήρχε ένα στοιχείο στο Boiling Fowls (2014) που μου δημιουργούσε επιφυλάξεις σχετικά με τη μετέπειτα πορεία των Cheeto’s Magazine, αυτό ήταν η ελαφρώς δυσανάλογη επένδυσή τους στο χιουμοριστικό κομμάτι σε σχέση με το συνθετικό βάρος. Τελικά, η πρώτη ακρόαση του Amazingous ήταν αρκετή για να μας αποδείξει ότι η αναμονή ήταν απόλυτα δικαιολογημένη και ότι στο μεταξύ η μπάντα έχει δουλέψει εμφανώς πάρα πολύ σε πολλούς τομείς.

Μουσικά, το στυλ των Ισπανών δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Το σύγχρονο crossover prog τους με παραδοσιακό συμφωνικό χαρακτήρα αλλά ήχο κάθε άλλο παρά retro, είναι το ίδιο όπως μας το είχαν παρουσιάσει πριν πέντε χρόνια. Η μεγάλη αλλαγή, όμως, βρίσκεται στον συνθετικό τομέα καθώς και στη συνοχή των κομματιών. Η ροή του δίσκου είναι εμφανώς πιο επιτυχημένη, οδηγώντας αβίαστα σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις.

Το Chili Guillermo αποτελεί την ιδανική έναρξη, με τα πλήκτρα των Navarro και Lizana σε ρόλο οδηγού και μερικές από τις κορυφαίες φωνητικές γραμμές εντός prog που ακούσαμε φέτος. Το Cheese Cheater είναι ακόμα πιο πιασάρικο και πιο proggy (κι όμως, ναι). Το γνωστό πλέον χιούμορ της μπάντας κυριαρχεί εδώ και η ανάπτυξη του κομματιού συμπυκνώνει πολλά παραπάνω απ’ όσα θα περίμενε κανείς σε ένα κομμάτι 6,5 λεπτών, συν το πανέμορφο κιθαριστικό σόλο του Orella. Στο ίδιο ακομπλεξάριστα χαρούμενο ύφος, το Outflow είναι εξίσου ενδιαφέρον, με τις φωνητικές μελωδίες να εξακολουθούν να κερδίζουν την παράσταση, ενώ το ρυθμικό section των Marques (μπάσο) και Sala (ντραμς) πρωταγωνιστεί εντός rock και latin πεδίου. Στο Ready to Rumble το prog rock παντρεύεται παράδοξα και απόλυτα επιτυχημένα με το 80s hard rock (poser για την ακρίβεια) και το σύγχρονο metal και το αποτέλεσμα είναι επιεικώς εντυπωσιακό. Το Close Your Eyes ξεκινά ως μπαλάντα και εξελίσσεται σε ένα Dear Hunter-meets-80s pop στυλ που κλείνει με μελωδικό και πομπώδη τρόπο αφήνοντας απορίες ακόμα και στους πιο υποψιασμένους. Το Scum είναι το απαραίτητο instrumental διάλειμμα όπου ξεδιπλώνεται το εκπληκτικό δέσιμο και οι τεχνικές ικανότητες όλων των μελών, πριν το poppy A.W.K.W.A.R.D. που ακούγεται κάπως σαν ιδεατή μίξη της μελωδικότητας των Styx, της συμφωνικότητας των Queen και της αφηγηματικής ευστοχίας του σύγχρονου US crossover prog (σωστά, των Dear Hunter).

Τα παραπάνω θα ήταν αρκετά για οποιαδήποτε μπάντα, αλλά όχι και για τους Cheeto’s Magazine. Το album κλείνει με ένα 25λεπτο prog epic και εδώ υπάρχει χώρος και χρόνος για να αναπτυχθούν όλα τα στοιχεία που συναποτελούν το μωσαϊκό του ήχου τους. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι βέβαια ότι όχι μόνο απουσιάζουν τα αδικαιολόγητα και τραβηγμένα «ατμοσφαιρικά» άλοθι, αλλά αντιθέτως, το Big Boy είναι ένα πυκνό κομμάτι με ρεφραίν, σαφή δομή και ποικιλία που ξεπερνά σε μουσικό εύρος ολόκληρη την καριέρα πολλών συγκροτημάτων του χώρου. Μπορεί να μην είναι όλα τα σημεία το ίδιο εμπνευσμένα, αλλά η απόδοση του κουιντέτου εδώ είναι δίχως αμφιβολία η κορυφαία τους στιγμή μέχρι σήμερα. Αυτό το magnum opus είναι ένας λόγος αρκετός για να τους δει κανείς ζωντανά (γιατί είναι βέβαιο πως θα το παίζουν σε κάθε ευκαιρία, είναι εξαιρετικοί live).

Το Amazingous δεν είναι απλά σαφώς ανώτερο από το ντεμπούτο των Cheeto’s Magazine και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες prog δίσκους του 2019. Είναι η απόδειξη ότι το μελωδικό προοδευτικό rock μπορεί να είναι cool, να αποδίδεται με χιούμορ και ταυτόχρονα να είναι αποστομωτικά εύστοχο. Μπορεί ολόκληρο το album να στάζει trolling, αλλά τελικά καταφέρνει να αποπνεύσει σεβασμό για κάθε μελωδία και κυρίως για το αισθητικό αποτέλεσμα που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στην μπάντα. Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση ότι κάποιος ακούει progressive rock…

8 / 10

Δημήτρης Καλτσάς

2^η γνώμη

Με το Amazingous οι φοβεροί Ίβηρες Cheeto’s Magazine συνεχίζουν ακριβώς από εκεί που τους αφήσαμε στο ντεμπούτο τους, δημιουργώντας ένα ακόμα άρτιο δίσκο συμφωνικού progressive rock. Τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά που τους ξεχωρίζουν από το σωρό του είδους γίνονται για μια ακόμα φορά σαφέστατα. Πέρα της εξαιρετικής συνθετικής τους δεινότητας, το μεγάλο τους ατού είναι το χιούμορ και η προσωπικότητα με τα οποία προσεγγίζουν ένα χιλιοπαιγμένο είδος, το οποίο μοιάζει στις μέρες μας να βρίσκεται σε καλλιτεχνικό τέλμα. Είναι πολύ ευχάριστο να ακούς το 2019 μια μπάντα με επιρροές από τους Spock’s Beard να προσεγγίζει με έναν πολύ χαλαρό mindset τη μουσική της. Κάποιες πιο ιδιαίτερες φωνητικές προσεγγίσεις και σύγχρονοι ήχοι, ενσωματώνονται ευφάνταστα στις αυστηρές δομές των κομματιών. Η ηλικία των μελών τους, τους κατατάσσει στη γενιά που το χιούμορ της προέρχεται αρκετά από το internet και το trolling. Αυτό περνάει στη μουσική τους και στο ύφος τους, χωρίς να ενοχλεί καθόλου. Το Amazingous σίγουρα δεν θα αλλάξει τη ζωή όποιου το ακούσει, αλλά προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όποιον ψάχνει μια ανανεωμένη ματιά σε ένα είδος με πολλούς δυστυχώς δεινόσαυρους, όχι μόνο ηλικιακά, αλλά και καλλιτεχνικά.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας