Atsuko Chiba – Trace

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Lefteris Statharas
01 / 08 / 2019

Very few things are known about Atsuko Chiba from Montreal, Canada. Six years after their first album entitled Jinn, Anthoy Piazza (drums), David Palumbo (bass, vocals), Eric Schafhauser (guitar, synths) Karim Lakhdar (guitar, vocals, synths) and Kevin McDonald (guitar, synths) are back with Trace and it is obvious that their effort to build an audience is strictly on their own terms.

[bandcamp width=100% height=120 album=4198209353 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

If The Mars Volta loved post-rock

No matter how positively predisposed one can be by the album cover art (designed by Papernoise), what Atsuko Chiba have in store in their second album is far from what one would expect. The noticeable difference is mainly in the use of synthesizers which is a work of genius. Unravelling the skein of the additives in the sound of the Canadians, one would find out elements that contradict each other, yet they weave flawlessly for the most part.

A Heretic of Arrogance is the perfect opener, which introduces us to the new audio pallet of the band. The synths are in the lead plunging the listener into a cinematographic start while the rhythm section of Palymbo and Piazza injects energy when the atmospheric start morphs into a contemporary alternative prog composition with the few notes generating a feeling for impatience for the future. The also atmospheric, more post-rockish Pawn to King I gets denaturated in the proggier Pawn to King II, where the introduction of vocals and the more post-punk attitude reveal the rather more intense influence of the band, The Mars Volta. Captain Colair starts with a complete ambient spirit, and it evolves into a lyrical post-rock piece that ends into a rhythmic post-punk while after an electronic interlude (Sometimes All you Need Is), the band grooves in a particular electro-funk prog environment in the daring Dry Ice, which is a great achievement. Hold On would not be needed if it wasn’t the perfect transition to the best track that closes the album. In New Folds Atsuko Chiba are mixing the Mogwai and Tortoise influenced post-rock with the psychedelic paranoia of The Mars Volta, especially at the end.

Trace is a proposition that doesn’t use any catchy means to achieve recognition. The experimental element, the Mas Volta spirit and the fact that the mix of the elements is -even slightly- more interesting than the songs themselves, render the identification of the audience with the songs much harder. However, the convergence of the theoretically mismatched elements is rare, leading to a conclusion that in the 80s would make people laugh: in the end you can be prog and anything else at the same time.

7.5 / 10

Dimitris Kaltsas

2^nd opinion

Right from the first listens of Trace, it’s easy to understand that Atsuko Chiba worked again wanting to create a concise and homogenous result though the mix of elements from different musical genres. This second album of the band from Montreal is a true crucible of sounds and moods, that meet under a united vision and they offer lots of moments of daydreaming and mental uplift to their audience. And it is really enjoyable to listen to them building a sequence from subtractive soundscapes and structured songwriting bases. With the progressive rock logic as the common denominator, they mix psychedelia, post-rock, math-rock, post-punk, krautrock, funk and ambient orientations and they end up building their own concise and personal audio identity. You can find attractions right away. New Folds that closes the album is like a cataclysm of thoughts that is climaxing though the changes of explosions and lyricism. The Pawn of King (I & II), Captain and Dry Ice are revolving around an axis of funk explosions, giving a dancing tone and catchy parts of melodic and roughness to the whole venture. Listen to it and just take a look at the amazing album cover.

8 / 10

Panagiotis Stathopoulos

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας
01 / 08 / 2019

Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους Atsuko Chiba από το Montreal του Καναδά. Έξι χρόνια μετά τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο Jinn, οι Anthony Piazza (ντραμς), David Palumbo (μπάσο, φωνητικά), Eric Schafhauser (κιθάρα, synths), Karim Lakhdar (κιθάρα, φωνητικά, synths) και Kevin McDonald (κιθάρα, synths) επιστρέφουν με το φετινό Trace και είναι εμφανές ότι η προσπάθειά τους να βρουν απήχηση γίνεται αποκλειστικά και μόνο με δικούς τους όρους.

[bandcamp width=100% height=120 album=4198209353 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Αν οι Mars Volta αγαπούσαν το post-rock

Όσο κι αν το πανέμορφο εξώφυλλο της Papernoise προδιαθέτει θετικά, αυτό που επιφυλάσσουν οι Atsuko Chiba στο δεύτερο δίσκο τους απέχει πολύ από αυτό που θα περίμενε κανείς. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται κυρίως στην εντονότατη χρήση των συνθεσάιζερ, η οποία όμως γίνεται ιδιοφυώς. Ξετυλίγοντας το κουβάρι των προσμίξεων στον ήχο των Καναδών διαπιστώνει κανείς πως αυτός περιέχει πολλά φαινομενικά αντιθετικά στοιχεία που όμως περιπλέκονται ως επί το πλείστον άψογα.

Το A Heretic of Arrogance αποτελεί την ιδανική έναρξη, συστήνοντας τπν ακροατή με τη νέα ηχητική παλέτα της μπάντας. Εδώ τα synths ηγούνται καθηλωτικά σε μία αρκετά κινηματογραφική εκκίνηση, ενώ το ρυθμικό section των Palumbo και Piazza παρέχει τις κατάλληλες ενέσεις ενέργειας όταν η ατμοσφαιρική έναρξη μεταμορφώνεται σε σύγχρονο εναλλακτικό prog με τις λίγες νότες να δημιουργούν αδημονία για τη συνέχεια. Το επίσης ατμοσφαιρικό και πιο post-rock Pawn to King I μετουσιώνεται στο πιο proggy Pawn to King IΙ, όπου η εμφάνιση των φωνητικών και το post-punk attitude αποκαλύπτουν την εμφανέστερη και εντονότερη επιρροή της μπάντας, τους Mars Volta. Το Captain Colair ξεκινά με απόλυτα ambient πνεύμα, εξελίσσεται σε λυρικό post-rock και καταλήγει σε ρυθμικό post-punk, ενώ μετά από ένα ηλεκτρονικό ιντερλούδιο (Sometimes All You Need Is), η μπάντα γκρουβάρει σε ένα ιδιότυπο electro-funk prog περιβάλλον στο τολμηρό Dry Ice, το οποίο αποτελεί σπουδαίο επίτευγμα. Το Hold On θα ήταν αχρείαστο αν δεν αποτελούσε την ιδανική μετάβαση στο κορυφαίο κομμάτι που κλείνει και το album. Στο New Folds οι Atsuko Chiba αναμιγνύουν το επηρεασμένο από Mogwai και Tortoise post-rock τους με την ψυχεδελική παράνοια των Mars Volta, ειδικά στο κλείσιμο.

Το Trace αποτελεί μία πρόταση που δεν επιστρατεύει πιασάρικα μέσα για να βρει αναγνώριση. Το αρκετά πειραματικό στοιχείο, το τόσο εμφανές Mars Volta πνεύμα και το γεγονός πως η μίξη στοιχείων είναι -έστω ελάχιστα- πιο ενδιαφέρουσα από τα κομμάτια αυτά καθαυτά ίσως δυσκολεύουν την ταύτιση του κοινού με το περιεχόμενο. Παρόλα αυτά, η σύγκλιση τόσο θεωρητικά αταίριαστων στοιχείων είναι σπάνια, οδηγώντας σε μία διαπίστωση που στα 80s θα προκαλούσε το γέλιο: τελικά μπορείς να είσαι prog και οτιδήποτε άλλο ταυτόχρονα.

7.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς

2^η γνώμη

Από τις πρώτες ακροάσεις του Trace, γίνεται αντιληπτό ότι οι Atsuko Chiba εργάστηκαν ξανά με γνώμονα την επίτευξη ενός συνεκτικού και ομοιογενούς αποτελέσματος μέσα από την συγχώνευση στοιχειών από αλλιώτικα μεταξύ τους μουσικά ιδιώματα. To δεύτερο αυτό πλήρους διάρκειας άλμπουμ του σχήματος από το Μόντρεαλ, συνιστά ένα αληθινό χωνευτήρι ήχων και διαθέσεων, που συναντώνται υπό ένα ενιαίο όραμα και παρέχουν μπόλικες στιγμές ονειροπόλησης και ψυχικής ανάτασης στον ακροατή τους. Κι είναι πραγματικά απολαυστικό να τους ακούς να στήνουν μια αλληλουχία από αφαιρετικά ηχοτοπία και συγκροτημένες δομές τραγουδοποιίας. Με κοινό παρανομαστή μια ευρύτερη progressive rock λογική, ανακατεύουν ψυχεδέλεια, post-rock, math-rock, post-punk, krautrock, funk και ambient προσανατολισμούς και καταλήγουν να χτίζουν μια ολοδική τους συμπαγή ηχητική προσωπικότητα. Ψάχνεις θέλγητρα και τα βρίσκεις άμεσα. Το New Folds που ρίχνει αυλαία στο άλμπουμ μοιάζει με μια κατακλυσμιαία απεικόνιση σκέψεων που κλιμακώνονται μέσα από εναλλαγές εκρήξεων και λυρισμού. Τα Pawn οf King (I & II), Captain και Dry Ice στριφογυρίζουν γύρω από έναν άξονα funk εκτόνωσης, προσδίδοντας ένα χορευτικό τόνο και κολλητικά σημεία μελωδικότητας-τραχύτητας στο όλο εγχείρημα. Ακούστε το και στήστε βλέμμα στο καθηλωτικό του εξώφυλλο.

8 / 10

Παναγιώτης Σταθόπουλος