Airbag – Disconnected

Intro: Dimitris Kaltsas
04 / 10 / 2016

When the Norwegians Airbag were formed, even they themselves could hardly predict the success and recognition their work would receive so far. Their debut album, “Identity” was released in 2009, but they became widely known with “All Rights Removed” [2011]. “The Greatest Show on Earth” [2013] confirmed that Airbag is a considerable force in modern prog and their next step had already drawn the attention of many.

“Disconnected” seems as a criterion for the future course of the band -ascending or not- in an environment of high demands, and it contains the answer to the key question concerning Airbag which is associated with the ghost of Pink Floyd behind almost every track.

Walk on a safe path

“Disconnected” comes at a time when the band seems to have found its role within the huge contemporary music scene, with the positive reviews and live performances next to prog giants (e.g. Marillion) being convincing arguments for the above. Their devotion to the sound of Pink Floyd and specifically that of David Gilmour (which at times reaches the limits of imitation) and their undoubted executive flair have rightfully gained them recognition.

The atmosphere and the adequate sound setting of the album have always been a priority for Airbag. Faithful to this “tradition”, once again it seems that the work in the production has been carried out carefully and in accordance with their high standards. However, the reappearance of known elements is not limited in the production. In “Disconnected” one can detect elements such as melodic vocals, atmospheric patterns, alternative doses and of course the sound of David Gilmour’s guitar, all that stuff that has made Airbag known so far. So, despite the promising introduction of “Killer”, the rest of the album, with exceptions that rather confirm the rule, moves, in a way, in a ‘rehash’ of compositions that do not provoke the listener. In a nutshell, the observation of a more conscientious and painstaking work, is not enough to convince the listener to press the “repeat” button.

My opinion is that while the alternative character is always welcome, the key element for Airbag is the songwriting. With the exception of the 13-minute title track and the opening “Killer”, the rest of the album is rather weak. Certainly, “Disconnected” is a good album, but adding some adventure seems rather necessary for the future of Airbag.

6.5 / 10

Dimitris Kastritis

2^nd opinion 

Airbag return with their fourth album entitled “Disconnected”, trying to establish themselves and gain fans after the good “The Greatest Show On Earth”. The album starts with “Killer”, a very interesting –and relatively upbeat- with a guitar solo that reminds us of the love of the band for David Gilmour. Unfortunately (or fortunately), the love for Pink Floyd and David Gilmour continues during the rest of the album with more mid-tempo rhythms and with the guitar creating a nice melancholic atmosphere. Certainly, it is not something strange or bad since the tracks are well played, but Airbag continue to spend all the energy writing songs with, more or less, a tribute character. Another weak point of the album concerns the mixing, since while Asle Tostrup’s voice fits perfectly with the songs and Bjorn Riis’ guitar sounds crystal clear, the drums sound quite stuffy so the tracks lose in dynamism.

5.5 / 10

Lefteris Statharas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
04 / 10 / 2016

Όταν σχηματίστηκαν οι Νορβηγοί Airbag ακόμα και οι ίδιοι δύσκολα θα μπορούσαν να προβλέψουν την επιτυχία και την αναγνώριση που έλαβε το έργο τους μέχρι σήμερα. Όντας τέκνα της Karisma Records, το ντεμπούτο τους, “Identity” κυκλοφόρησε το 2009, αλλά έγιναν ευρέως γνωστοί με το “All Rights Removed” [2011]. Το “The Greatest Show on Earth” [2013] επιβεβαίωσε το ότι οι Airbag είναι μία υπολογίσιμη δύναμη στο σύγχρονο prog και το επόμενο βήμα τους είχε συγκεντρώσει την προσοχή πολλών.

Το “Disconnected” φαντάζει ως κριτήριο για τη μετέπειτα πορεία της μπάντας -ανοδική ή μη- σε ένα περιβάλλον υψηλών απαιτήσεων, περιέχει την απάντηση στο βασικό ερώτημα που αφορά τους Airbag και σχετίζεται με το φάντασμα των Pink Floyd πίσω από σχεδόν κάθε κομμάτι τους.

Σε ασφαλή μονοπάτια

Το “Disconnected” έρχεται σε μία εποχή όπου το συγκρότημα φαίνεται να έχει βρει τον ρόλο του μέσα μία χαώδη δισκογραφική πραγματικότητα, με τις θετικές κριτικές όσο και τις ζωντανές εμφανίσεις πλάι σε μεγαθήρια (π.χ. Marillion) να αποτελούν πειστικά επιχειρήματα για το παραπάνω. Η προσήλωση στον ήχο των Pink Floyd και του David Gilmour (που ώρες ώρες φτάνει στα όρια της μίμησης) και η αναμφίβολη εκτελεστική τους δεινότητα πάνω σε αυτό το κομμάτι τους έχει ανοίξει δικαίως τις διεθνείς πόρτες.

Ανέκαθεν η ατμόσφαιρα και η επαρκής ηχητική συγκρότηση του δίσκου στο studio έπαιζε βασικό ρόλο για τους Airbag. Πιστοί στην «παράδοση» που αναφέραμε και παραπάνω, για ακόμη μια φορά φαίνεται πως η δουλειά στον τομέα της παραγωγής έχει γίνει προσεκτικά και σύμφωνα με τα γνωστά στάνταρ. Ωστόσο, αυτή η επανεμφάνιση γνωστών στοιχείων δεν σταματά απλώς στο ηχητικό κομμάτι. Μέσα στο “Disconnected” είναι δυνατό να ανιχνευθούν στοιχεία μεταξύ των οποίων μελωδικά φωνητικά, ατμοσφαιρικά μοτίβα, alternative δόσεις και φυσικά ο ήχος της κιθάρας του David Gilmour, όλα δηλαδή όσα τους έκαναν γνωστούς το προηγούμενο διάστημα. Παρά λοιπόν την ελπιδοφόρα εισαγωγή του “Killer”, ο υπόλοιπος δίσκος, με εξαιρέσεις που μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα, κινείται κατά κάποιο τρόπο σε ένα «αναμάσημα» συνθέσεων που δεν σε προκαλούν να τις ακούσεις αρκετές φορές. Με λίγα λόγια, η διαπίστωση μίας ακόμα φιλότιμης και σαφώς προσεγμένης δουλειάς, σαν και αυτή των Airbag, δεν αρκεί ώστε να φέρει τα κατάλληλα πειστήρια για τον ακροατή προκειμένου ο τελευταίος να πατήσει το «repeat».

Η γνώμη μου είναι πως ενώ o alternative χαρακτήρας είναι πάντα καλοδεχούμενος, βασικό στοιχείο παραμένει ο συνθετικός τομέας. Με εξαίρεση το ομώνυμο 13λεπτο κομμάτι και το εναρκτήριο “Killer”, στον υπόλοιπο δίσκο παρατηρείται μία «στασιμότητα» στον τομέα αυτό. Σίγουρα έχουμε να κάνουμε με έναν καλό δίσκο, ωστόσο μία δόση περιπέτειας είναι μάλλον απαραίτητη για τη συνέχεια.

6.5 / 10

Δημήτρης Καστρίτης

2^η γνώμη 

Οι Airbag επανέρχονται με τον τέταρτο δίσκο τους με τίτλο “Disconnected” προσπαθώντας να εδραιωθούν και να κερδίσουν νέους οπαδούς μετά το καλό “The Greatest Show On Earth”. Ο δίσκος ξεκινάει  με το αρκετά ενδιαφέρον “Killer” το οποίο είναι σχετικά upbeat και με ένα κιθαριστικό σόλο που μας θυμίζει την αγάπη που έχει η μπάντα προς τον David Gilmour. Δυστυχώς (ή ευτυχώς), η λατρεία για τους Pink Floyd και τον David Gilmour συνεχίζεται και στον υπόλοιπο δίσκο με κομμάτια σε πιο mid-tempo ρυθμούς και την κιθάρα να δημιουργεί μια ωραία μελαγχολική ατμόσφαιρα. Σίγουρα όχι κάτι ξένο και όχι κάτι άσχημο αφού τα κομμάτια είναι καλοπαιγμένα, αλλά συνεχίζουν και ξοδεύουν όλη τους την ενέργεια γράφοντας τραγούδια που έχουν έναν λίγο πιο tribute χαρακτήρα. Άλλο ένα μικρό παράπονο αφορά τη μίξη, μιας και ενώ η φωνή του Asle Tostrup ταιριάζει απόλυτα με τα κομμάτια και η κιθάρα του Bjorn Riis ακούγεται πεντακάθαρα, τα τύμπανα ακούγονται αρκετά μπουκωμένα, με αποτέλεσμα τα κομμάτια να χάνουν σε δυναμισμό.

5.5 / 10

Λευτέρης Σταθάρας