VAK – Budo

Intro: Dimitris Kaltsas
17 / 12 / 2018

VAK were formed in Paris 10 years ago based on the heritage of Magma but also having different origins that formed a peculiar blend of sounds. Experimental rock, metal, classical music and, of course, avant-prog have their share in the music of VAK and were first recorded in their self-titled EP (2012) and Aedividea EP (2014), which were reprinted in the full-length album Aedividea in 2015.

From then until 2017 the band worked on new material for their second album, based on much more ambitious, long compositions. Their new album was released this year by Soleil Zeuhl.

[bandcamp width=100% height=120 album=266268103 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

An unexpected masterpiece

In Budo, VAK became a four-member band, as wind instruments were played by guest musicians. Of course, the differences do not end there. The music itself has made a turn towards progressive rock as well as jazz-rock, with atmosphere and melodic flow being a priority, whereas the metal dose has obviously decreased, pushed in the background as a supportive element and not as a basic means of expression.

Most importantly, however, what is showcased magnificently in the almost 56 minutes of Budo is the maturity of the band and the rare bonding of the four members that exudes an uncommon determination to establish themselves in a purely French genre, but on their own terms. There are only three tracks in the album, but all the things that unfold during their duration are so many, it would be impossible to describe them in detail.

The absolute zeuhl character of VAK emerges from the beginning of the self-titled song that covers almost half the length of the album, satisfying to the highest degree even the highest demands anyone would have from a top-level band. Yes, VAK really fall into this category, as unexpected as it may sound for such a new band.

The opening is made by one of the most important elements of the band: the rhythm section of Joël Crouzet (bass) and Vladimir Mejstelman (drums). Throughout the album, they lead the band into gripping rhythmic changes with their unstoppable energy and the inspirational phrases by Crouzet. These variations are aided both by Crouzet’s heavy guitar and Alexandre Michaan’s keyboards that create a wonderful ambience of mystery either from a leading role or through a beloved “autistic” repetition. The carousel of zeuhl, RIO, jazz-rock / fusion (enhanced by Michaël Havard’s saxophone) and experimental rock gain a narrative character through Aurélie Saintecroix’s amazing vocalese (yes, no words). As oxymporon as this may sound, it is absolutely true. The difference is that the images created by VAK are shaped by each listener and are differentiated during each hearing, as if the course, the moods, the impact, the “story” itself changes. When the 27.5 minutes of the magnificent song are completed, the feeling of this unique experience captures you.

What is experienced in Hquark, which follows, is now more accessible. In the same frame of mystery and awesome atmosphere, the unparalleled melodies by Saintecroix’s voice and Michaan’s keys send the listener on a journey that, as much as it reminds of past zeuhl recordings, it has a uniqueness that gives Budo a new niche in the avant-prog universe. The influence of Magma remains at an elemental level, as the rock and jazz elements are leaning towards contemporary sound, melody replaces ferocity and darkness coexists with light. It’s really impressive how the French band manages to balance all these opposing elements In this 23-minute epic, producing music full of surprises, explosions, complexity and directness, ultimately giving us something new, which theoretically stems from a rather restricted genre.

The “just” 8 minute long Au Fond des Creuses that closes the album keeps the 70s element accentuated especially thanks to the flute of Nora Froger, while Hyder Aga’s guitar has a purely second role, contributing to the intensity during the outburst in the middle of the song. The closure is atmospheric and magnificent, as it should in this masterpiece, of course with the adorable voice of Saintecroix.

Based on this album as a whole, it is very difficult to imagine what VAK can do in the future. And it probably does not matter at all. Even if they had disbanded after Budo, what they’ve already given artistically is enormous and, most importantly, unique. Fortunately, everything shows that the band from Paris has just begun its course in top class prog rock. This is one of the top zeuhl records of all time and one of the best prog albums of the last decades.

9.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
17 / 12 / 2018

Οι Παριζιάνοι VAK σχηματίστηκαν πριν 10 χρόνια έχοντας ως βάση την κληρονομιά των Magma αλλά έχοντας και διαφορετικές καταβολές που σχημάτισαν ένα ιδιόμορφο μείγμα. Πειραματική rock, metal, κλασσική μουσική και φυσικά avant-prog έχουν το μερίδιό τους στη μουσική των VAK που αποτυπώθηκε για πρώτη φορά στο ομώνυμο EP (2012) και στο Aedividea EP (2014), τα οποία αναδημοσιεύτηκαν στο full-length album Aedividea το 2015.

Από τότε και μέχρι το 2017 η μπάντα εργάστηκε πάνω σε νέο υλικό για τον δεύτερο δίσκο της, ο οποίος βασίζεται σε πολύ πιο φιλόδοξες μακροσκελείς συνθέσεις και κυκλοφόρησε φέτος από την Soleil Zeuhl.

[bandcamp width=100% height=120 album=266268103 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ένα απροσδόκητο αριστούργημα

Στο Budo, η σύνθεση της μπάντας έγινε τετραμελής, καθώς τα πνευστά εδώ τα ανέλαβαν guest μουσικοί. Βέβαια, οι διαφορές δεν τελειώνουν εκεί. Η ίδια η μουσική τους έχει κάνει στροφή προς το progressive rock, αλλά και το jazz-rock, με την ατμοσφαιρικότητα και τη μελωδική ροή να αποτελεί προτεραιότητα, ενώ το metal στοιχείο υποχώρησε φανερά, βρισκόμενο στο βάθος ως υποστηρικτικό μέσο και όχι ως βασικό μέσο έκφρασης.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι στα σχεδόν 56 λεπτά του Budo αυτό που αναδεικνύεται μεγαλόπρεπα είναι η ωριμότητα του συγκροτήματος αλλά και το σπάνιο δέσιμο των τεσσάρων που αποπνέει μία σπάνια αποφασιστικότητα για καθιέρωση σε έναν αμιγώς γαλλικό ήχο, αλλά με τους δικούς τους όρους. Τα κομμάτια του album είναι μόλις τρία, αλλά αυτά που εκτυλίσσονται κατά τη διάρκειά τους είναι τόσο πολλά που θα ήταν αδύνατο να περιγραφούν αναλυτικά.

Ο απόλυτος zeuhl χαρακτήρας των VAK αναδύεται από το ξεκίνημα του ομώνυμου κομματιού που καλύπτει σχεδόν τη μισή διάρκεια του δίσκου, ικανοποιώντας σε απόλυτο βαθμό ακόμα και τις πιο υψηλές απαιτήσεις από μία μπάντα κορυφαίου επιπέδου. Γιατί όντως οι VAK εμπίπτουν πλήρως σε αυτή την κατηγορία, όσο απροσδόκητο κι αν είναι κάτι τέτοιο για ένα τόσο νέο συγκρότημα.

Το εναρκτήριο λάκτισμα γίνεται από ένα από τα σημαντικότερα όπλα της μπάντας: το ρυθμικό section των Joël Crouzet (μπάσο) και Vladimir Mejstelman (ντραμς). Καθόλη τη διάρκεια του δίσκου οδηγούν την μπάντα σε καθηλωτικές αλλαγές ρυθμών με χαρακτηριστικά τους την ασίγαστη ενέργεια και τις εμπνευσμένες φράσεις του Crouzet. Οι εναλλαγές αυτές συνεπικουρούνται τόσο από την σκληρή κιθάρα του Crouzet όσο και από τα πλήκτρα του Alexandre Michaan που δημιουργούν ένα υπέροχο κλίμα μυστηρίου είτε σε καθοδηγητικό ρόλο είτε μέσω της «αυτιστικής» επανάληψης. Το καρουζέλ zeuhl, RIO, jazz-rock / fusion (που ενισχύεται με το σαξόφωνο του guest Michaël Havard) και πειραματικού rock αποκτά αφηγηματικότητα με τα εκπληκτικά vocalese της Aurélie Saintecroix (ναι, χωρίς στίχους). Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό, είναι απόλυτα αληθές. Η διαφορά είναι πως οι εικόνες που δημιουργούν οι VAK σχηματοποιούνται από τον κάθε ακροατή και διαφοροποιούνται σε κάθε ακρόαση, σα να αλλάζει κάθε φορά η διαδρομή, οι διαθέσεις, ο αντίκτυπος, η «ιστορία» η ίδια. Όταν ολοκληρώνονται τα 27,5 λεπτά του μεγαλειώδους κομματιού, η αίσθηση αυτής της μοναδικής εμπειρίας σε κυριεύει.

Αυτό που βιώνεται στο Hquark, που ακολουθεί, είναι πλέον πιο προσβάσιμο. Στα ίδια πλαίσια μυστηρίου και επιβλητικής ατμόσφαιρας, οι μοναδικές μελωδίες από τη φωνή της Saintecroix και τα πλήκτρα του Michaan παρασέρνουν τον ακροατή σε ένα ταξίδι, που όσο κι αν ομοιάζει με παρελθούσες zeuhl ηχογραφήσεις, έχουν μια μοναδικότητα που προσδίδει στο Budo έναν ξεχωριστό θώκο στο avant-prog σύμπαν. Η επιρροή των Magma μένει σε στοιχειώδες επίπεδο, καθώς εδώ το rock αλλά και jazz στοιχείο γέρνουν προς τον σύγχρονο ήχο, η μελωδικότητα αντικαθιστά την αγριάδα και το σκοτάδι συνυπάρχει με το φως. Και σε αυτό το 23λεπτο epic είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς η γαλλική μπάντα ισορροπεί όλα αυτά τα αντιθετικά στοιχεία, παράγοντας μουσική γεμάτη εκπλήξεις, εκρήξεις, πολυπλοκότητα αλλά και αμεσότητα, δίνοντάς μας τελικά κάτι καινούργιο, εκπορευόμενο από έναν χώρο θεωρητικά αυστηρό και συγκεκριμένο.

Το «μόλις» 8λεπτο (και κάτι) Au Fond des Creuses που κλείνει τον δίσκο διατηρεί το 70s στοιχείο έντονο κυρίως χάρη στο φλάουτο της Nora Froger, ενώ η κιθάρα του Hyder Aga έχει καθαρά υποβοηθητικό ρόλο, συμβάλλοντας στην ένταση κατά το ξέσπασμα στο μέσο του κομματιού. Το κλείσιμο είναι ατμοσφαιρικό και υποβλητικό, όπως αξίζει σε αυτό τον αριστουργηματικό δίσκο, φυσικά με την αξιολάτρευτη φωνή της Saintecroix.

Με βάση το album αυτό συνολικά, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς τι μπορούν να δώσουν οι VAK στο μέλλον. Και μάλλον δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Ακόμα κι αν έπαυαν να υπάρχουν μετά το Budo, η προσφορά τους καλλιτεχνικά είναι ήδη τεράστια και -το σημαντικότερο- μοναδική. Ευτυχώς, όλα δείχνουν ότι η μπάντα από το Παρίσι μόλις ξεκίνησε την πορεία της στο υψηλότερο επίπεδο, δίνοντάς μας έναν από τα κορυφαίους zeuhl δίσκους όλων των εποχών και ένα από τα ποιοτικότερα prog albums των τελευταίων δεκαετιών.

9.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς