Soen – Lotus

Intro: Christos Minos
04 / 03 / 2019

In the last few years the name of the Swedish Soen has become increasingly famous among the friends of progressive music. The band began its career under the undoubted influence of Tool but gradually managed to disconnect from it and develop a quite personal style that has impressed many even more.

This year’s Lotus succeeds a very good predecessor, Lykaia, which gave a major boost to their career and now, on their fourth album, the question that arises is whether they can continue at the same successful pace.

The wonderful identity behind the influences

The arrival of a new guitarist, Cody Ford, does not have a major impact on the style of the band’s music. Soen has long been unhooked from their apparent influence by Tool, and although their influence remains present, it is more discreetly incorporated into the compositions and this time they also remind heavily of the late period of Katatonia and Opeth. The latest comparison also stems from the fact that Martin Lopez (ex Opeth drummer) is a leading member of Soen.

What impressed me most was the singer, Joel Ekelöf, whose voice stands out for its purity and the melancholic tone it exudes on most songs. Once again it is his voice that makes a difference to the composions of Lotus which are not far, style-wise, to those on Lykaia.

The title-track (the other official video) is also very beautiful with its Pink Floyd influences and the voice of Joel Ekelöf that colors it with melancholy. In Covenant, the shadow of Tool reappears shamelessly to meet that of Katatonia with excellent bass lines. In general, the songs on the record are very inspired compositions and helped by the perfect production, they reach the listener as they should and this is a significant difference to Lykaia. One more song I would pick, without underestimating the rest, is River. Another relatively mellow piece which includes the finest ingredients of Soen: the melody that has been washed in the waters of the sweet melancholy of its creators.

I think Lotus is another very good album by Soen, added to the previous ones. It cannot be said that it is groundbreaking, or an album that will make Soen huge, but it is guaranteed it’ll keep them within the club of the most special bands of our time.

8 / 10

Christos Minos

2^nd opinion

Continuing the vision launched on Lykaia, the sound of Soen in Lotus vastly eliminates the influence by Tool and moves away from “acoustic” Opeth. The atmosphere comes to the forefront of their music and now every note you hear on their new album is a completely conscious and premeditated choice. Including compositions of shorter duration, the Swedes are trying to support their ideas on riffs and choruses, like any rock band. Beautiful songs, simple structures, the headlight falls on the voice of Joel Ekelöf (the affinity of his voice’s color with that of Åkerfeldt’s remains annoying) and the progressive force that moves their artistic tendencies leaves space for simple structures and melodies. This imperceptible maneuver may have set them free, so that we can say that they released the first great album of their career. Without comparing the group with the great bands of the genre, we’re certain that Soen are now starting to build a modest, yet quality career as leaders rather than followers of a decadent scene.

8 / 10

Alexandros Topintzis

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
04 / 03 / 2019

Tα τελευταία χρόνια το όνομα των Σουηδών Soen γίνεται ολοένα και πιο διάσημο στους φίλους της προοδευτικής μουσικής. Η μπάντα άρχισε την καριέρα της κάτω από τη αδιαμφισβήτητη επιρροή των Tool, αλλά σταδιακά κατάφερε να απαγκιστρωθεί από αυτήν για να αναπτύξει ένα αρκετά προσωπικό ύφος που έχει εντυπωσιάσει πολλούς.

To φετινό Lotus διαδέχεται ένα επιτυχημένο προκάτοχο, το Lykaia, το οποίο τους έδωσε σημαντική ώθηση στη καριέρα τους και τώρα πλέον,στον τέταρτο τους δίσκο,γεννάται το ερώτημα αν μπορούν να συνεχίσουν στους ίδιους επιτυχημένους ρυθμούς.

Ο υπέροχος εαυτός πίσω από τις επιρροές

Η μπάντα αν και πλέον διαθέτει καινούργιο κιθαρίστα, τον Cody Ford, το γεγονός αυτό δεν έχει ιδιαίτερη επίπτωση στο ύφος της μουσικής τους. Οι Soen έδω και καιρό έχουν αποστασιοποιηθεί από την έκδηλη λατρεία προς στους Tool, αν και η επιρροή τους παραμένει παρούσα αλλά πιο διακριτικά ενταγμένη σε συνθέσεις, ενώ θυμίζουν επίσης σε μεγάλο βαθμό τους ύστερους Katatonia και τους Opeth. H τελευταία σύγκριση πηγάζει και από το γεγονός πως ο Martin Lopez (πρώην ντράμερ των Opeth) είναι ηγετικό στέλεχος των Soen.

Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στους Soen ήταν ο τραγουδιστής Joel Ekelöf, η φωνή του οποίου ξεχωρίζει για τη καθαρότητά της και το μελαγχολικό τόνο που αποπνέει στα περισσότερα τραγούδια. Στο Lotus κάνει και πάλι τη διαφορά σε συνθέσεις που δεν απέχουν πολύ σε ύφος από εκείνες του Lykaia.

Το πολύ δυναμικό Opponent με ένα πολύ αξιόλογο riff ανοίγει την αυλαία του Lotus, του οποίου το περιεχόμενο μοιράζεται σε παρόμοιου δυναμισμού τραγούδια και πιο μελωδικά και νομίζω πως η ζυγαριά κλίνει αισθητά προς την υπεροχή των τελευταίων. Το Lascivious που ακολουθεί είναι ένα τέτοιο κομμάτι, βασισμένο σε μελωδικές γραμμές με ξεσπάσματα νομίζω πως δείχνει το καλύτερο πρόσωπο που μπορούν να παρουσιάσουν οι Soen. Στη συνέχεια τo Martyrs έχει εξέχουσα θέση στην κυκλοφορία μιας και επιλέχθηκε να γίνει το πρώτο βίντεο από τον δίσκο. Τολμηρή κίνηση το θέμα που πραγματεύεται στιχουργικά το κομμάτι, γίνεται πιο έντονο όταν αποκτά εικόνες που περιγράφουν τη ζοφερή κατάσταση που βιώνουν συνάνθρωποί μας εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους. Μπορεί να φαίνεται οξύμωρο για την εποχή που ζούμε και τις μεγάλες νίκες που έχουν επιτευχθεί κατά των διακρίσεων πως ένα τέτοιο θέμα σε μερικούς κύκλους παραμένει ακόμα ταμπού. Μεγάλος μέρος των αντιδράσεων για το βίντεο αυτό πιστοποιούν και προσωπικά το αξιολογώ ως σπουδαία κίνηση εκ μέρους των Soen.

Πολύ όμορφο και το ομώνυμο τραγούδι (το έτερο επίσημο βίντεο) στις εύθραυστες φλέβες του οποίου τρέχει η επιρροή των Floyd και η φωνή του Joel Ekelöf το χρωματίζει με τη μελαγχολική της χροιά. Στο Covenant η επιρροή των Tool επανεμφανίζεται χωρίς ντροπή για να συναντήσει εκείνη των Katatonia με εξαιρετική δουλειά στο μπάσο. Γενικά τα τραγούδια του δίσκου παρουσιάζουν αρκετά υψηλή συνθετική έμπνευση και συνεπικουρούμενα από μια άρτια παραγωγή μπορούν να φθάσουν στον ακροατή όπως τους αρμόζει και εδώ έγκειται μια σημαντική διαφορά με το Lykaia. Ένα ακόμα κομμάτι που θα ξεχώριζα, χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα, είναι το River. Ένα ακόμα σχετικά απαλό κομμάτι που καταυγάζει τα καλύτερα συστατικά των Soen: τη μελωδία που έχει πλυθεί στα νερά της γλυκιάς μελαγχολίας των δημιουργών της.

Συνολικά νομίζω πως το Lotus είναι άλλη μια πολύ καλή κυκλοφορία για τους Soen και προστίθεται σε αυτές που έχουν προηγηθεί. Δεν μπορεί να ειπωθεί πως είναι κάτι το συγκλονιστικό, δηλαδή ένας δίσκος που θα κάνει τους Soen τεράστιους, έχει όμως τα εχέγγυα να τους διατηρήσει στη χορεία των ξεχωριστών συγκροτημάτων της εποχής μας.

8 / 10

Χρήστος Μήνος

2^η γνώμη

Συνεχίζοντας το όραμα που εκκίνησε το Lykaia, ο ήχος των Soen στο Lotus αποβάλλει σε τεράστιο βαθμό την τεχνοτροπία των Tool και απομακρύνεται από αυτή των «ακουστικών» Opeth. H ατμόσφαιρα μπαίνει ελάχιστα στο προσκήνιο της μουσικής τους και πλέον κάθε νότα της μουσικής που θα βρείτε στο νέο τους άλμπουμ αποτελεί μια απολύτως συνειδητή και προμελετημένη επιλογή. Με τις συνθέσεις να μην ξεχειλώνουν σε διάρκεια, οι Σουηδοί προσπαθούν να στηρίξουν τις ιδέες τους στα riffs και στα refrains, σαν μια οποιαδήποτε rock μπάντα. Όμορφα τραγούδια, απλές δομές, ο προβολέας να πέφτει πάνω στην φωνή του Joel Ekelöf (η συγγένεια της χροιάς του με αυτή του Åkerfeldt παραμένει μια ενοχλητική κατάσταση) και η προοδευτική δύναμη που κινεί τις καλλιτεχνικές τους τάσεις να μην πιέζει σε όλα τα μήκη και πλάτη των εκτελέσεων. Αυτός ο ανεπαίσθητος ελιγμός ίσως τους απελευθέρωσε και πια μπορούμε να πούμε ότι κυκλοφόρησαν τον πρώτο μεγάλο δίσκο της καριέρας τους. Χωρίς να μπαίνουμε καν σε συζήτηση για να συγκριθούν με μεγαθήρια του χώρου, οι Soen ξεκινούν πλέον να χτίζουν μια μετριοπαθή αλλά και συνάμα ποιοτική καριέρα, ως leaders και όχι ως ακόλουθοι μιας παρηκμασμένης σκηνής.

8 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής