Special Providence – Will

Intro: Tasos Poimenidis
22 / 12 / 2017

Special Providence, despite the young age of the members, was formed in 2004. This year’s fifth album of their career follows Essence of Change (2015), Soul Alert (2012), Labyrinth (2008) and Space Café 2007). Throughout these years they managed to tour or share the stage with well-known prog acts such as Dream Theater, Pain of Salvation, Steve Hackett, Spock’s Beard and also appearing in a series of prog and jazz festivals around the world. The special interest regarding them is the country of origin of the quartet, Hungary, which is not famous for its music scene, especially in the broad prog genre. Will is an instrumental album that claims the attention of listeners and its own space among a variety of other instrumental releases. The band’s style is a combination of progressive rock / metal with jazz / fusion elements.

[bandcamp width=650 height=120 album=2273547879 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

The necessary element of surprise is absent

The opener, Akshaya Tritiya, is an interesting mid-tempo composition where the influence of Dream Theater and their projects (Liquid Tension Experiment most of all) on the Hungarians’ music alongside a potion of Tribal Tech filtered through ‘sharper’ aesthetics. In the compositions that follow, the speed is increasing. Admirably sophisticated solos that move close to the sound of John Petrucci, turn the attention towards atmospheric jazz wedges and forms balancing between prog rock, progressive metal and jazz / fusion. In the flow of the album we also find a few djent complementary elements.

As the album rolls, surprises are reduced, uniformity takes the lead, and the sound becomes more predictable, without missing some extraordinary excitements. Special mention should be made to the sound of the keys that have a positive contribution throughout the compositions, giving them an electronic mood, exemplified in the excellent Slow Spin. If I had to distinguish a certain presence of a musician, it would certainly be that of the keyboard player.

The sound of the drums is what brings forth the metal element more than any other instrument, assisted by the clear production that allows this obvious intention of the Hungarians for a more aggressive approach. The bass lines are superb, although I feel that the bass is a bit down in the final mix.

The album closes with Distant Knowledge where the good ideas, the obvious momentum and the technical capabilities of the band are ideal, leaving many expectations for the future.

Special Providence believe in their capabilities. They are all excellent musicians, but of course this is not enough. The duration of the album is over 52 minutes, which I personally think is a lot for an instrumental album, especially when the really good moments ‘struggle’ to be heard between the compositions. Something shorter, more focused and concentrated on their good ideas would have a better effect. It is worth noting that, apart from their very first album, Space Café (in a more jazzy / atmospheric style), the rest do not differ significantly from Will.

6 / 10

Petros Papadogiannis

2^nd opinion

Special Providence is an instrumental progressive metal band influenced by Animals as Leaders (on their first album), Dream Theater and Tool, while some influences from Haken’s recent works are obvious. The absence of vocals seems to me to be a compromise rather than just a choice in their case. The presence of a singer I think will raise the level of the final result, but in any case their work is satisfactory enough. Their technical training is indisputable, there are interesting melodies in the majority of tracks, while the flow of the album and the consistency between the songs makes it possible for the listener to watch it. The djent influences on the pieces give the necessary dynamics, while the melodic spots dominate the tracks and create interesting contrasts. Although I’m not a fan of the instrumental album in this genre, this release has been pleasant to my ears and I think it’s a remarkable album for every follower of progressive music. I think this is a promising band that has not yet reached its peak.

7 / 10

Tasos Poimenidis

Εισαγωγή: Τάσος Ποιμενίδης
22 / 12 / 2017

Οι Special Providence παρόλο το νεαρό της ηλικίας των μελών τους, συγκροτήθηκαν ως μπάντα το 2004. Φέτος κυκλοφορούν το πέμπτο άλμπουμ της καριέρας τους που ακολουθεί τα Essence of change (2015), Soul Alert (2012), Labyrinth (2008) και Space Café (2007). Μέσα σε αυτά τα χρόνια κατάφεραν να περιοδεύσουν ή να μοιραστούν τη σκηνή με γνωστά ονόματα του χώρου όπως οι Dream Theater, Pain of Salvation, Steve Hackett, Spock’s Beard αλλά και να εμφανισθούν σε μία σειρά από prog και jazz φεστιβάλ ανά τον κόσμο. To ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι η χώρα καταγωγής της τετραμελούς μπάντας, η Ουγγαρία, η οποία δε φημίζεται για τη μουσική της σκηνή πόσο μάλλον για τις ευρύτερες prog κυκλοφορίες. Το Will είναι ένα instrumental album που διεκδικεί την προσοχή των ακροατών και το δικό του χώρο ανάμεσα σε πληθώρα άλλων instrumental  κυκλοφοριών. Το ύφος της μπάντας κινείται στο χώρο του progressive rock / metal με ισομερή jazz / fusion στοιχεία.

[bandcamp width=650 height=120 album=2273547879 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Το αναγκαίο στοιχείο της έκπληξης απουσιάζει

Το εναρκτήριο Akshaya Tritiya είναι μία ενδιαφέρουσα mid tempo σύνθεση, όπου γίνεται αντιληπτή άμεσα η επιρροή των Dream Theater και των project τους (Liquid Tension Experiment περισσότερο απ΄ όλα) στη μουσική των Ούγγρων, αλλά και των Tribal Tech περασμένη από μία πιο αιχμηρή αισθητική. Στις συνθέσεις που ακολουθούν οι ταχύτητες αυξάνονται. Περίτεχνα ομολογουμένως solos που κινούνται κοντά στον ήχο του John Petrucci, δίνουν τη σειρά τους σε ατμοσφαιρικές jazz σφήνες και σε σχεδιασμούς που ακροβατούν ανάμεσα στο prog rock, στο  progressive metal  και στη jazz / fusion. Στη ροή του άλμπουμ συναντάμε και ελάχιστα djent στοιχεία ως συμπληρωματικά στον ήχο των Special Providence.

 Όσο κυλάει το άλμπουμ οι εκπλήξεις μειώνονται, η ομοιομορφία παίρνει τα ηνία και ο ήχος γίνεται περισσότερο προβλέψιμος, χωρίς να λείπουν όμως κάποιες εξαιρετικές εξάρσεις. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον ήχο των πλήκτρων που έχουν θετική συνεισφορά καθόλη τη διάρκεια των συνθέσεων δίνοντας και μία ηλεκτρονική διάθεση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το εξαιρετικό Slow Spin. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια παρουσία μουσικού, σίγουρα θα ήταν αυτή του πληκτρά.

Ο ήχος των drums είναι αυτός που προσδίδει το metal στοιχείο περισσότερο από κάθε άλλο όργανο, υποβοηθούμενος από τη διαυγή παραγωγή που επιτρέπει την φανερή αυτή πρόθεση των Ούγγρων για μία πιο επιθετική προσέγγιση. Εξαιρετικά τα θέματα του μπασίστα, αν και θεωρώ ότι λίγο αδικείται στη μίξη για χάρη της παρουσίας των drums.

Το άλμπουμ κλείνει με το Distant Knowledge όπου συγκεντρώνονται ιδανικά οι καλές ιδέες, η φανερή ορμή αλλά και οι τεχνικές δυνατότητες της μπάντας , αφήνοντας προσδοκίες για το μέλλον.

Οι Special Providence πιστεύουν στις δυνατότητές τους. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί μουσικοί αλλά φυσικά αυτό δεν αρκεί. Η διάρκεια του άλμπουμ είναι πλέον των 52 λεπτών που προσωπικά θεωρώ υπερβολή για instrumental δίσκο σε τέτοιο ύφος, ειδικά όταν οι πραγματικά καλές στιγμές παλεύουν να ακουστούν ανάμεσα στις συνθέσεις. Κάτι σε μικρότερη διάρκεια και περισσότερο στοχευμένο στη συμπύκνωση των καλών ιδεών τους, θα είχε καλύτερο αποτέλεσμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι πλην του πολύ καλού πρώτου τους άλμπουμ Space Café (σε περισσότερο jazzy / ατμοσφαιρικό ύφος), τα υπόλοιπα δε διαφοροποιούνται ηχητικά σημαντικά από το The Will.

6 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης

2^η γνώμη

Οι Special Providence αποτελούν ένα συγκρότημα instrumental progressive metal βασισμένο αρκετά στους Animals as Leaders του πρώτου τους δίσκου, τους Dream Theater και τους Tool, ενώ κάποιες επιρροές από τις πρόσφατες δουλειές των Haken είναι εμφανείς. Η απουσία των φωνητικών νομίζω ότι μάλλον αποτελεί συμβιβασμό και όχι ακριβώς επιλογή στην περίπτωσή τους. Η παρουσία κάποιου τραγουδιστή θαρρώ ότι θα ανέβαζε επίπεδο το τελικό αποτέλεσμα, αλλά ούτως ή άλλως ακόμη και με αυτή την τροχοπέδη το πόνημά τους είναι αρκούντως ικανοποιητικό. Η τεχνική τους κατάρτιση είναι αδιαμφισβήτητη, υπάρχουν ενδιαφέρουσες μελωδίες στην πλειοψηφία των κομματιών, ενώ η ροή του δίσκου και η συνοχή ανάμεσα στα τραγούδια τον καθιστά ικανό να τον παρακολουθήσει ο ακροατής. Οι djent επιρροές στα κομμάτια δίνουν τις απαραίτητες δυναμικές, ενώ τα μελωδικά σημεία κυριαρχούν στα κομμάτια και δημιουργούν ενδιαφέρουσες αντιθέσεις. Αν και δεν είμαι fan των instrumental album σε αυτό το ύφος, η παρούσα κυκλοφορία κύλισε ευχάριστα στα αυτιά μου και νομίζω είναι μια δουλειά αξιοπρόσεκτη για κάθε οπαδό της προοδευτικής μουσικής. Νομίζω ότι πρόκειται για υποσχόμενο συγκρότημα που δεν έχει πιάσει ακόμη το ταβάνι του.

7 / 10

Τάσος Ποιμενίδης