Η δεκαετία 2010-2019 που ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες ήταν πιθανότατα πιο αναμενόμενη συγκριτικά με τις έξι προηγούμενες. Η αλήθεια είναι ότι κατά το διάστημα αυτό δεν εμφανίστηκε κάποιο νέο πολύ μεγάλο συγκρότημα σε παγκόσμιο επίπεδο και οι κυκλοφορίες αποτέλεσαν – λίγο ή πολύ – μία συνέχεια όσων προηγήθηκαν στα 00s.
Ρίχνοντας μια συνολική ματιά σε ό,τι προηγήθηκε τα τελευταία 10 χρόνια, ο κανόνας των απογοητεύσεων από τα πολύ μεγάλα ονόματα επαληθεύτηκε με κάποιες πολύ λαμπρές εξαιρέσεις, ενώ το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο ήταν η εμφάνιση πολλών νέων ελπιδοφόρων σχημάτων. Η «λαίλαπα» των revivals κυριάρχησε, με επιτυχή ή όχι αποτελέσματα, η πρωτοτυπία περιορίστηκε στον πειραματικό κυρίως τομέα και η τυποποιημένη, «πλαστική» επιτήδευση στον mainstream χώρο έστρεψε την προσοχή μας ακόμα περισσότερο στον underground χώρο.
Ας μείνουμε, όμως, στη θετική πλευρά. Στα 10 χρόνια που περασαν απολαύσαμε πολλές υπέροχες κυκλοφορίες που προστέθηκαν ανάμεσα στους αγαπημένους μας δίσκους, ακόμα κι αν το αποτύπωμά τους είναι ακόμα νωπό. Το ποσοστό διαφορετικότητας μεταξύ των προτιμήσεών μας ήταν μεγάλο για άλλη μία φορά. Για την ακρίβεια, κάθε ένας από εμάς στις 20 επιλογές του συμπεριέλαβε κατά μέσο όρο σχεδόν 13.8 μοναδικά albums. Πέρα από την όποια σημασία των λιστών και της ιεραρχική ταξινόμησης των δίσκων, η αξία αυτής της σύνοψης βρίσκεται και στα πολλά και διαφορετικά albums που επιλέχτηκαν, ανεξάρτητα της θέσης τους. Εδώ μπορεί κανείς να βρει 303 αξιόλογες προτάσεις για ακρόαση, που εκτείνονται και αρκετά εκτός prog βεβαίως.
Ας αρχίσει λοιπόν η αντίστροφη μέτρηση των 20 πιο αγαπημένων μας δίσκων από τα 2010s…
20. Leprous – The Congregation
Με το The Congregation, Οι Νορβηγοί διατηρούν όλα τα στοιχεία που τους έκαναν αναγνωρίσιμους, δηλαδή τις κιθάρες με χαμηλή παραμόρφωση, τα περίπλοκα ρυθμικά μελωδικά ρεφρέν, το τεχνικό rhythm section, τα συνοδευτικά πλήκτρα και τη θλιμμένη έως παρανοίκή φωνή του τραγουδιστή. Η παραγωγή ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετική. Ο Jens Borgen έκανε τ0 θαύμα του με όλα τα όργανα να ακούγονται καθαρά και δυνατά και ο Ihsahn συνέβαλε στα φωνητικά για το τελικό αποτέλεσμα. Είναι ένα άλμπουμ που πηγαίνει στο πολύ υψηλό επίπεδο όπου είχαν σταματήσει με το Coal, λίγο πιο rock και έτσι λίγο πιο mainstream, λιγότερο prog με την παλιομοδίτικη έννοια της λέξης αλλά πιο «προοδευτικό» κάνοντας άλλα prog συγκροτήματα ακούγονται σαν να βρίσκονται σε λούπα της δεκαετίας του ’90.
– Γιάννης Βούλγαρης
19. Diagonal – The Second Mechanism
Ο ομώνυμος πρώτος δίσκος που προηγήθηκε του Second Mechanism είναι από εκείνα τα άλμπουμ, τα οποία δεν εντάσσονται απαραίτητα σε ένα ιδίωμα με στεγανά, αλλά καταφέρνουν και αναγεννούν το ίδιο το ιδίωμα, ακόμα και αν περνάνε σχετικά απαρατήρητα. Ένα αριστούργημα λοιπόν είχε να διαδεχθεί το Second Mechanism και ακολουθώντας πάνω κάτω την ίδια τεχνοτροπία και διάθεση, συνεχίζει να απογειώνει τους Diagonal και να τους εξελίσσει. Με τις πανταχού παρούσες διδαχές των King Crimson να βρίσκουν την έκφρασή τους, τον αναλογικό ήχο και τη μαεστρία στην αυθεντική Vintage αισθητική να προσδιορίζουν το ηχητικό πλαίσιο, οι fusion/jazz καταβολές προσδίδουν περισσότερη ελευθερία για πειραματισμούς στο συγκρότημα. Οι Diagonal καταφέρνουν να αποδώσουν με εξαιρετική επιτυχία τις επιρροές τους και να τις αφήσουν να περιπλανηθούν και να οδηγήσουν στα μονοπάτια των συνθέσεών τους, πάντα στη λογική της μοντέρνας απόδοσης ενός διαχρονικού ήχου. Ένας ήχος, ο οποίος χάρη και στους δύο πρώτους Diagonal δίσκους μεταξύ άλλων, ακούγεται όπως χαρακτηρίζεται, προοδευτικός!
– Πάνος Παπάζογλου
18. Astra – The Black Chord
Ο δεύτερος δίσκος των Astra προσγειώθηκε μεγαλοπρέπως, την κατάλληλη εποχή, σε μια ακμάζουσα progressive rock σκηνή και μέχρι σήμερα αποτελεί μία από τις ναυαρχίδες της αναβίωσης του είδους. Αυτό που καταφέρνουν πρωτίστως οι αμερικάνοι είναι να παρουσιάζουν έναν τόσο παλαιό μουσικό ύφος, με μια φρεσκάδα και – μετά συγχωρήσεως – μια μετεφηβική καύλα, που προσδίδει στο τελικό αποτέλεσμα την αίσθηση του «τώρα» και του «συμβαίνει». Επίσης καταφέρνουν να βρουν τη χρυσή τομή που ενώνει το progressive rock με το space rock, ενώ δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημείο στο δίσκο που να μην νιώθει ο ακροατής τον απόηχο της βρετανικής ψυχεδέλειας, με αντίστοιχο τρόπο που τον ένιωθε στους βρετανικούς progressive δίσκους των early 70s. Ο αναλογικός ήχος με τον οποίο ηχογράφησαν είναι κάτι παραπάνω από άψογος και σίγουρα προϊόν πολλών ωρών δουλειάς, μιας δουλειάς που φαίνεται ακόμα πιο πολύ στο συνθετικό κομμάτι. Γιατί αν οι 6 αυτές συνθέσεις δεν ήταν γραμμένες και εκτελεσμένες για να μείνουν στην ιστορία του progressive rock, τότε και το Black Chord δεν θα είχε θέση στο παρών αφιέρωμα
– Κώστας Μπάρμπας
17. Leprous – Bilateral
Στο Bilateral οι Leprous παρουσιάζουν σε πλήρη έκταση αυτό που έχουν στο μυαλό τους ως σύγχρονο prog, δηλαδή μια μίξη πλήκτρων, «ογκωδών» ρυθμικών κιθάρων και μελωδικών φωνητικών, αποδομημένα όμως και σερβιρισμένα τελείως διαφορετικά από οτιδήποτε υπήρχε μέχρι τότε. Γιατί κακά τα ψέμματα αυτά τα τρια συστατικά χρησιμοποιούνταν κατά κόρον στο progressive rock/metal χωρίς να δίνουν κάτι νέο. Από το ομώνυμο μέχρι το Mb. Indifferentia και από το Thorn μέχρι το Painful Detour ο δίσκος βρίθει έμπνευσης και περιέχει όλα τα στοιχεία που έκαναν τους Leprous τεράστιους. Το παιχνίδισμα της μελωδίας μεταξύ της φωνής του Solberg και των πλήκτρων, τα tribal τύμπανα, οι djenty – αλλά όχι ακριβώς – κιθάρες, τα ambient σημεία, όλα όσα χρησιμοποίησαν στο έπακρο στους επόμενους δίσκους, πρωτοπαίχτηκαν εδώ και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Το Bilateral είναι ο δίσκος που ισορροπεί κατ’ εμέ, τέλεια μεταξύ prog, ατμόσφαιρας και επιθετικότητας γι’ αυτό και είναι ο αγαπημένος μου της μπάντας. Αριστούργημα!
– Γιάννης Βούλγαρης
16. Alice in Chains – Rainier Fog
Αν το Black Gives Way to Blue ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιστροφές στην ιστορία της rock μουσικής, αν το The Devil Put Dinosaurs Here σφράγισε τη νέα τους ταυτότητα, τότε το Rainier Fog είναι ένας μοναδικός δίσκος ενός συγκροτήματος στη δεύτερη κορύφωση της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Σε αυτό το άλμπουμ όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την Alice in Chains είναι εδώ, από τα μελαγχολικά διπλά φωνητικά, την αρρώστια, την ευπάθεια, το πάθος και την εξάρτηση που ως αόρατες δυνάμεις επηρεάζουν την ανθρώπινη ψυχή, τα αιθέρια φωνητικά και τον τεράστιο ήχο της κιθάρας. με διαφορά. Μια εξέλιξη. Είναι ο μοναδικός τους δίσκος στον οποίο λαμβάνει χώρα η λύτρωση, το μόνο άλμπουμ που διαποτίζεται από μια αίσθηση αισιοδοξίας και όχι ένα ατελείωτο παρατεταμένο αδιέξοδο. Δεν υπάρχει πρώτη ή δεύτερη φάση της μπάντας. Υπάρχει μόνο ο μονόλιθος που ονομάζεται Alice in Chains και αυτή είναι η πιο εμφατική δήλωση τους.
– Δημήτρης Αναστασιάδης
15. Alice In Chains – The Devil Put Dinosaurs Here
Αν το Black Gives Way to Blue ήταν ένα από τα μεγαλύτερα comeback του 21ου αιώνα στην rock μουσική, το The Devil Put Dinosaurs Here είναι το υποτιμημένο αριστούργημα τους, αυτό που κατέδειξε την χημεία της ένωσης του DuVall με την μπάντα και τους βύθισε σε πρωτόγνωρα σκοτεινά ηχοτοπία. Όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Alice in Chains είναι παρόντα εδώ σαν σε μουσικό καλειδοσκόπιο, από τα ακουστικά στοιχεία του Jar of Flies στο Voices ως την rock ελεγεία του Stone που είχε εύκολα θέση στο Dirt, όλα μεγενθυμένα από την απέραντη παραγωγή του Nick Raskulinecz η οποία δημιουργεί ατμόσφαιρα κατακόμβης. Από τις πιο πολιτικοποιημένες και ποιοτικές στιγμές στιχουργικά του συγκροτήματος, ζοφερό και αργόσυρτο με εκλάμψεις δυσθεώρητων riff, ένα album που μεγαλώνει μέσα σου αναλόγως της χρονικής απόστασης που σε χωρίζει από την τελευταία ακρόαση του, ένα γιγαντιαίο grower που είναι δήλωση ότι κανένας τους δίσκος δεν ηχεί ίδιος με οποιονδήποτε άλλον, ότι είναι πραγματικά ανίκανοι να γράψουν ένα μέτριο κομμάτι, ότι είναι η low-key μεγαλύτερη μπάντα της υδρογείου.
– Δημήτρης Αναστασιάδης
14. Seven Impale – City of the Sun
Οι Seven Impale ενσωματώνουν όλα τα στοιχεία που κάνουν ένα σύγχρονο progressive rock άλμπουμ επιτυχές, χρησιμοποιώντας τις σωστές αναλογίες. Η βρετανική progressive rock παράδοση είναι, καταρχήν, η βάση πάνω στην οποία το συγκρότημα χτίζει το όραμά του. Αλλά οι Seven Impale δεν μένουν εδώ. Σε όλο το άλμπουμ φυσάει ένας avant-prog άνεμος, αλλά αποφεύγει τους ατελείωτους πειραματισμούς και κάνει άμεσες αναφορές στον Zappa. Ο τρόπος που το σαξόφωνο, το hammond και οι κιθάρες ξεπροβάλλουν ταυτόχρονα, που συμπληρώνεται από την τέλεια αναλογία της εξαιρετικής παραγωγής τους, είναι το αποκορύφωμα του δίσκου. Το συγκρότημα έχει καταφέρει να συνδυάσει δομές progressive rock και κλασικές επαναλήψεις μελωδίας RIO με τονικές ή ακόμα και τονικές αλλαγές, σε ένα σχεδόν επίμονο βαρύ τοπίο. Από το ντεμπούτο τους, οι Seven Impale βρίσκονται ήδη σε ψηλές κορυφές, έχοντας καταφέρει να παντρέψουν τον νεανικό τους ενθουσιασμό με μια απαράμιλλη ωριμότητα και σε βάθος γνώση της progressive μουσικής.
– Κώστας Μπάρμπας
13. Nova Collective – The Further Side
Η τεχνική προσέγγιση των Nova Collective είναι ξεκάθαρη καθώς κινείται με ασφάλεια σε κομμάτια jazz, rock ή prog metal. Οι συνθέσεις χαρακτηρίζονται από ένα υψηλό επίπεδο τεχνικής χωρίς ίχνος βερμπαλισμού, που αποτελείται από φράσεις που ξεδιπλώνονται με κινηματογραφικό τρόπο πατώντας πάνω σε jazz, κλασικά και ethnic ηχητικά τοπία που προσφέρουν μια πλήρη, πλουραλιστική ενορχήστρωση και μια απαράμιλλη καθαρότητα παραγωγής. Όλα τα παραπάνω στοιχεία υφαίνουν το πέπλο του The Further Side το οποίο μετά τη χαρακτηριστική αμηχανία της πρώτης ακρόασης (η εκτελεστική ικανότητα εντυπωσιάζει πρώτα) γίνεται όλο και καλύτερο καθώς η αποκωδικοποίηση του μουσικού περιεχομένου γίνεται όλο και πιο ευχάριστη. Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η αναδυόμενη δυναμική των Nova Collective ως μπάντα. Πρόκειται για μια πολλά υποσχόμενη φιγούρα νέων ταλαντούχων μουσικών που φαίνονται ικανοί να δημιουργήσουν τη δική τους μουσική υπόσταση και αισθητική προκειμένου να κερδίσουν μια μοναδική θέση στη συνείδηση των ακροατών που αναζητούν υψηλό επίπεδο.
– Ηλίας Γουμάγιας
12. Mastodon – The Hunter
Η ιστορία έγραψε ότι η υποχώρηση και η σταδιακή πτώση του sludge metal στοιχείου στη μουσική των Mastodon ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για να αποκτήσουν ένα πολύ ευρύτερο κοινό και να καθιερωθούν ως παγκόσμια δύναμη στη rock μουσική. Στο The Hunter η ποικιλία των ερεθισμάτων και των κατευθύνσεων είναι πιο εμφανής από ποτέ στην ιστορία του κουαρτέτου από την Ατλάντα. Το συνδετικό στοιχείο σχεδόν όλων των κομματιών είναι η πιο απλή δομή και η έμφαση στην απλούστερη σύνθεση τραγουδιών με ένα αρκετά προβλέψιμο μοτίβο. Το ρίσκο στέφθηκε με επιτυχία και κομμάτια όπως Black Tongue, Curl of the Burl, Stargasm, All the Heavy Lifting, Spectrelight, The Sparrow έγιναν στιγμιαία κλασικά. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το συγκρότημα δημιούργησε και με βάση το -γνωστό- χιούμορ των μελών και η επιτυχία του συγκροτήματος είναι απόδειξη του πόσο σπουδαίοι είναι. Τα άτυπα αφιερώματα στους QOTSA, τους Beatles, τους Sabbath και τους Floyd αποτελούν μέρος του μεγαλείου των Mastodon και σύμφωνα με πολλούς από τους θαυμαστές τους, το The Hunter είναι το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους.
– Δημήτρης Καλτσάς
11. Haken – The Mountain
Οι Haken τάραξαν τα νερά του progressive metal με το The Mountain το 2013. Η δεξιοτεχνία όλων τους σε συνδυασμό με την επιθυμία να ενσωματώσουν ετερογενή στοιχεία και επιρροές καθώς και η συνθετική τους έμπνευση οδήγησαν σε ένα άλμπουμ που δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεπεράσουν (ελπίζουμε να το κάνουν φυσικά). Οι Dream Theater και οι κορυφές τους είναι τα θεμέλια του ήχου του Haken, αλλά σε αντίθεση με τους πνευματικούς τους πατέρες, τόλμησαν να ενσωματώσουν επιτυχημένες μελωδίες jazz και fusion καθώς και μη εμφανείς επιρροές prog rock και δεν φοβήθηκαν να εισέλθουν σε ένα πεδίο που μόνο λίγες μέταλ μπάντες τόλμησαν να περάσουν. Ένα καλό συμπερίληψη όλων των παραπάνω είναι το Cockroach King (μπορείτε ακόμη και να ακούσετε πολυφωνίες Gentle Giant εδώ). Ένας δίσκος που τοποθέτησε τον Haken στους μεγάλους της εποχής τους και ταυτόχρονα δημιούργησε μια μεγάλη ελπίδα για το μέλλον του είδους.
– Τάσος Ποιμενίδης
10. Goat – World Music
Αν στην προηγούμενη δεκαετία έγινε πλέον ξεκάθαρο πως η rock μουσική μπορεί να επιβιώσει καλλιτεχνικά κυρίως μέσω της ανασυγκρότησης και επανεφεύρεσης των ήδη «ειπωμένων» τρόπων της, τότε το World Music των Goat αποτελεί ένα κορυφαίο παράδειγμα αναδιατύπωσης του ψυχεδελικού rock. Ο θάνατος της rock μυθολογίας στα 90s, όταν τα παιδιά της διπλανής πόρτας έγιναν οι νέοι rock (αντι)ήρωες, έχει αναγκάσει πολλούς νέους μουσικούς να κατασκευάσουν το δικό τους μυθολογικό πλαίσιο ως όχημα της μουσικής τους πρότασης. Κάπως έτσι, κάπου στη Σουηδία, τα παιδιά της διπλανής πόρτας μεταμορφώνονται μέσω των μασκών και τον φορεσιών τους σε μέλη μια voodoo αίρεσης, εξαπολύοντας στον πλανήτη μια εκ βαθέων μελέτη της αρχέγονης δύναμης και Διονυσιακής έκστασης του rock ‘n’ roll, πλέκοντας το ψυχεδελικό rock με το afrobeat και την παραδοσιακή αφρικάνικη μουσική και καταδεικνύοντας τη μαύρη ήπειρο ως τη γενέτειρα των όλων. Το World Music αποτελεί τον πιο εστιασμένο και ταυτόχρονα τον πιο πηγαίο ψυχεδελικό δίσκο των τελευταίων 40 ετών. Άρα και τον καλυτερο.
– Κώστας Μπάρμπας
09. Wobbler – From Silence To Somewhere
Οι συνθέσεις είναι τόσο καλά μελετημένες και απαιτητικές που σίγουρα απαιτούσαν σκληρή δουλειά για να δομηθούν και να φτάσουν σε τόσο υψηλό επίπεδο. Η μόνη αλλαγή στη σύνθεση αφορά τη θέση του κιθαρίστα, καθώς ο Morten Andreas Eriksen, ιδρυτικό μέλος, αντικαταστάθηκε από τον Geir Marius Bergom Halleland. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η άφιξη του νέου εξαιρετικού κιθαρίστα έφερε έναν αναζωογονητικό αέρα στο συγκρότημα. Κάποια άλλα στοιχεία που θα ήθελα να επισημάνω είναι η εξαιρετική παραγωγή που αναδεικνύει όλο το οπλοστάσιο των Νορβηγών, καθώς και ο μερικός απογαλακτισμός από τα στοιχεία Yes που κυριάρχησαν στο Rites At Dawn, επενδύοντας πολύ περισσότερο στην κληρονομιά των King Crimson και Gentle. Γίγαντας. Αν και όλα τα μέλη της μπάντας παίζουν στο έπακρο των δυνατοτήτων τους, θα ήθελα να εστιάσω λίγο περισσότερο στον μπασίστα τους Kristian Karl Hultgren και στο full, a la Chris Squire που παίζει. Οι Wobbler μας χάρισεαν όχι μόνο τον καλύτερο τους δίσκο, αλλά και μία από τις prog κορυφές της δεκαετίας του 2010.
– Πάρης Γραβουνιώτης
08. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
Οι Motorpsycho του2012 ήταν ήδη καταξιωμένοι, πάντα με το μεράκι και την ποιότητα να χαρακτηρίζει τις κυκλοφορίες τους από τα 90’ς με τις garage και alternative καταβολές, αλλά όσο ωρίμαζαν στα 00’ς οι προοδευτικές τάσεις βρήκαν το σημείο τομής με τη jazz με συνέπεια την καρποφορία ενός φιλόδοξου αριστουργήματος. The Death Defying Unicorn το όνομα αυτού και η συνεργασία με τον επίσης καταξιωμένο jazz Νορβηγό μουσικό Stale Storlokken άφησε το στίγμα της στα πεπραγμένα της δεκαετίας, αλλά και υποσχέσεις για μελλοντική σύμπραξη. Ένα άλμπουμ – σημείο αναφοράς της σύγχρονης σκηνής, αψεγάδιαστο, πάντα με τη σφραγίδα ενός αεικίνητου δημιουργικού συγκροτήματος. Οι αυτοσχεδιασμοί και οι 60’ς ψυχεδελικές παραπομπές συναντούν την «οργανωμένη αταξία» των εγχόρδων και ανοίγουν νέα μονοπάτια στους Motorpsycho. Είχε προηγηθεί καμιά δεκαετία πριν και η συνεργασία τους με τους έτερους καταπληκτικούς Jaga Jazzist, αλλά η πορεία τους μετά το συγκεκριμένο διπλό έπος πρόσφερε και άλλες μοναδικές κυκλοφορίες, που δίνουν αφορμή για πλασαρίσματα σε κάθε λίστα του είδους (βλ. The Tower).
– Πάνος Παπάζογλου
07. Agusa – Högtid
Μπορεί η αναλογική παραγωγή να έχει επιστρέψει για τα καλά και πλέον οι περισσότερες μπάντες προσεγγίζουν τον ήχο τους έτσι, αλλά στην περίπτωση αυτών των Σουηδών η αισθητική του όλου εγχειρήματος είναι ασύγκριτη. Οι Agusa τιμούν το πνεύμα της δεκαετίας του ’70 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και είναι ξεκάθαρο ότι, ανεξάρτητα από το timing του άλμπουμ, θα το έκαναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με την ίδια θρησκευτική αφοσίωση. Το ντεμπούτο των Agusa είναι μια χρονομηχανή που αποτελείται από πέντε συναρπαστικούς τίτλους τραγουδιών. Η όλη κατάσταση μοιάζει σαν να εκτυλίσσεται σε δάσος: μία παραμυθένια psych-prog-folk βόλτα σε σουηδικό δάσος, όπου ο ήχος του hammond κυριαρχεί επιβλητικά, συχνά πυκνός, φτερουγίζει με την κιθάρα, που θυμίζει Focus. Οι Agusa στέκονται αντάξιοι του ύψους τους και τιμούν την prog κληρονομιά της χώρας τους πατώντας σε σκανδιναβικές νότες και μελωδίες, τόσο παραμυθένιες όσο και επικές, ενώ τα folk και τα krautrock στοιχεία προσθέτουν επιπλέον βάρος στο άλμπουμ
– Ηλίας Γουμάγιας
06. Änglagård – Viljans Öga
Όταν το 2012 κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο Änglagård θα κυκλοφορούσαν ένα νέο άλμπουμ μετά από 18 ολόκληρα χρόνια, οι οπαδοί των prog από όλο τον κόσμο περίμεναν με ανυπομονησία το απόλυτο 3/3 μετά τα αριστουργήματα Hybris και Epilog. Ωστόσο, ούτε οι πιο αισιόδοξοι θαυμαστές περίμεναν ένα τόσο δίσκο όπως το Viljans Öga. Ένα κορυφαίο, εκλεπτυσμένο συμφωνικό prog άλμπουμ, με τα τεχνικά και περίπλοκα μέρη να εναλλάσσονται με παραδεισένιες μελωδίες και πιο σκοτεινές ατμόσφαιρες, και με την καθοδήγηση της χειρουργικής ακρίβειας του ρυθμικού τμήματος, τα χαλιά mellotron είναι στημένα για τα αποσπάσματα του φλάουτου και της κιθάρας. τραβηγμένο. Τα Ur Vilande, Sorgmantel, Snårdom και Langtans Klocka είναι τέσσερις συνθέσεις που αν ηχογραφούνταν στη δεκαετία του ’70, σήμερα θα αναφέρονται ως μερικά από τα καλύτερα prog epics εκείνης της θρυλικής δεκαετίας. Για πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, το Viljans Öga είναι το απόλυτο progressive rock άλμπουμ της δεκαετίας των 2ο10s.
– Πάρης Γραβουνιώτης
05. Atlanter – Vidde
Αμφιβάλλω αν ο Jens Carelius και ο Arild Hammerø (κιθάρα & φωνητικά) είχαν σχεδιάσει αυτό που ακούσαμε στο Vidde όταν δημιούργησαν τους Atlanter στο Όσλο. Και αυτό γιατί τα τραγούδια τους, συνθετικά και εκτελεστικά, αποπνέουν ελευθερία και ζωντάνια, ασυνήθιστη για σήμερα. Και το ίδιο είναι και η ποιότητα της μουσικής τους, την οποία παρομοιάζουν με κάλεσμα για χορό γύρω από τη φωτιά. Η κυρίαρχη ψυχεδέλεια της δεκαετίας του ’60 συναντά το Krautrock και τα δύο συνδυάζονται μοναδικά με folk, indie, γκόσπελ και κινηματογραφικό λυρισμό, όλα σε ένα ξεκάθαρα groovy μπλουζ περιτύλιγμα της ερήμου (το αποκαλούν “Viddeblues”), με ένα μουσικό σημείο συνάντησης να είναι το εντυπωσιακά δυσδιάκριτο όριο. της Άγριας Δύσης και της Άπω Ανατολής. Αν και είναι ουσιαστικά ένα πειραματικό άλμπουμ, ο ακροατής το ξεχνάει εύκολα λόγω του συγκλονιστικού συνθετικού επιπέδου, της ρυθμικής λεπτότητας και της ανεπιτήδευτης θετικότητας που εκπέμπουν όλα τα κομμάτια. Όταν τελειώσει το Vidde, ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό σου. Νιώθεις μια ψυχική ανάταση και μια ευχάριστη ένταση. Χόρεψες κι εσύ γύρω από τη φωτιά.
– Δημήτρης Καλτσάς
04. Messenger – Illusory Blues
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που αποτελούν κριτήρια επιτυχίας, λειτουργώντας ως προϋποθέσεις πειθούς, και πολλά από αυτά είναι ανεξάρτητα από μουσικά είδη και υποείδη. Τέτοια χαρακτηριστικά είναι η απλότητα και η ειλικρίνεια, που εντυπωσιάζουν από την αρχή μέχρι το τέλος στο Illusory Blues και εκτιμώνται όταν κάθε ακρόαση επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Η δύναμη της αφήγησης της μουσικής ων Messenger (ένα στοιχείο που είχαν τελειοποιήσει οι Genesis στη δεκαετία του ’70) εντυπωσιάζει εξίσου καλά σε όλα τα κομμάτια, κυρίως χάρη σε αυτήν την έξυπνη αλλαγή ισορροπίας μεταξύ pysch, prog και folk στοιχείων (που συνυπάρχουν παντού), στο συνδυασμός με κάποια σύγχρονα, κυρίως δομικά, στοιχεία σε ορισμένα τραγούδια. Το απίστευτα υψηλό συνθετικό επίπεδο, η εκφραστική ευθύτητα, η απόλυτη απουσία άγχους και η «ερεθιστική» ευκολία με την οποία επιτυγχάνεται η συναισθηματική ταύτιση δημιουργών και ακροατών σπάνια συναντώνται σήμερα. Το Illusory Blues δεν είναι ρετρό αλλά μια άμεση συνέχεια σχεδόν μισού αιώνα psych / prog / folk ιστορίας στην Αγγλία.
– Δημήτρης Καλτσάς
Το στυλ δεν απέχει πολύ από αυτό που παίζουν οι Νορβηγοί από το 2010. Supergroovy heavy rock που ακούγεται αμείλικτα ψυχεδελικό (αυτό που θα ήθελε να κάνει το μέσο stoner συγκρότημα), αλλά δεν παύει να είναι progressive rock σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια. Αυτό είναι το μεγάλο τους επίτευγμα: ίσως είναι η πρώτη φορά που το progressive rock είναι τόσο «rock». Οι συνθέσεις περιλαμβάνουν επίσης τους Floyd, καθώς και μεγάλο μέρος της αμερικανικής ψυχεδελικής παράδοσης. Η συμπερίληψη της ψυχεδέλειας είναι επίσης ο λόγος που τέτοια προσεκτικά μελετημένα κομμάτια δεν ακούγονται αποστειρωμένα ή ακαδημαϊκά. Συνθετικά, το The Tower αγγίζει την τελειότητα. Ένα διπλό άλμπουμ με ούτε μισό filler κομμάτι ή μάλλον καμία filler στιγμή. Με το The Tower, οι Motorpsycho δημιούργησαν το αντίθετο ενός μουσικού πύργου της Βαβέλ. Στον πύργο των Motorpsycho, όλες οι φυλές και τα είδη ενώνονται, παραδίδοντας ένα μουσικό μωσαϊκό που κάθε σοβαρός ακροατής της rock χρειάζεται να ακούσει. Είναι ίσως το καλύτερο άλμπουμ τους μετά το The Death Defying Unicorn. Ενώ ωριμάζει στα αυτιά μας, μάλλον θα κερδίσει την πρώτη θέση στη δισκογραφία τους. Δηλαδή, 26 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους…
– Κώστας Μπάρμπας
02. David Bowie – Blackstar
Every man has a black star / A black star over his shoulder / And when a man sees his black star / He knows his time, his time has come, τραγούδησε ο Έλβις το 1960. Ο David Bowie το ήξερε καλά. Ήξερε ότι είχε καρκίνο, ήξερε ότι θα πέθαινε σύντομα. «Θα φτιάξω κάτι σπουδαίο» σκέφτηκε. «Θα συνδυάσω την jazz της Νέας Υόρκης, το krautrock, την avant-garde με στοιχεία electonica και το RnB, και σε συνδυασμό με το dna του Βρετανού singer-songwriter, θα δημιουργήσω ένα τεράστιο, ανυπέρβλητο ηχητικό αποτύπωμα, καθαρά πειραματικό και ταυτόχρονα pop με τον πιο απόλυτο τρόπο. Και μετά θα φύγω». Και έτσι έγινε. Είναι το καλύτερο άλμπουμ του Bowie το Blackstar; Πιθανώς. Το σίγουρο είναι ότι είναι το απόλυτο κύκνειο άσμα ενός μοναδικού, ασυμβίβαστου καλλιτέχνη. Επιβεβαιώνει το γεγονός ότι όλη η μουσική «έχει παιχτεί τώρα» και μετατρέπει τον θάνατο σε απαράμιλλο έργο τέχνης και ο απόηχός του θα συζητείται για χρόνια..
– Ηλίας Γουμάγιας
01. Steven Wilson – The Raven That Refused to Sing (And Other Stories)
Η μουσική που έγραψε ο Steven Wilson σε αυτό το άλμπουμ είναι αυστηρά progressive rock. Εκτός από την εκπληκτική παραγωγή (ίσως το πιο αναμενόμενο στοιχείο) και την εκπληκτική ισορροπία σύνθεσης σε απίστευτα ύψη, ο Wilson έχει αποδείξει ότι είναι εξαιρετικός ενορχηστρωτής και ηγέτης εδώ. Έφτιαξε ένα αξιοζήλευτο συγκρότημα και κατάφερε να κατευθύνει τους μουσικούς του στη μέγιστη ατομική τους απόδοση, αλλά αυστηρά μέσα σε μια ομάδα, χωρίς τον εαυτό του (ή κανέναν άλλο) μπροστά. Οι Nick Beggs, Marco Minnemann, Adam Holzman, Theo Travis και Guthrie Govan συνθέτουν ένα ιδανικό σύνολο ερμηνευτών, με τον δεύτερο να παίζει πιο ουσιαστικά από ποτέ. Ειδικά το σόλο του στο Drive Home θα αναφέρεται ως κλασικό, όπως και αυτό το άλμπουμ στο σύνολό του, τουλάχιστον για το prog rock είδος.
– Δημήτρης Καλτσάς
Δημήτρης Αναστασιάδης
01. David Bowie – Blackstar
02. Alice in Chains – Rainier Fog
03. Tuatara – Underworld
04. Kamasi Washington – The Epic
05. Joe Bonamassa – Black Rock
06. Alice In Chains – The Devil Put Dinosaurs Here
07. Otis Taylor – Fantasizing About Being Black
08. Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth
09. Ambrose Akinmusire – Origami Harvest
10. Robert Plant – Carry Fire
11. Mastodon – Once More ‘Round the Sun
12. Soundgarden – King Animal
13. Kamasi Washington – Heaven and Earth
14. Steve Rothery – Ghosts of Pripyat
15. Tauk – Collisions
16. Ben Harper / Charlie Musselwhite – No Mercy In This Land
17. Kendrick Lamar – To Pimp a Butterfly
18. Nick Cave – Skeleton Tree
19. Ry Cooder – Prodigal Son
20. Deftones – Diamond Eyes
Γιάννης Βούλγαρης
01. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
02. Motorpsycho – The Tower
03. Nova Collective – The Further Side
04. Messenger – Illusory Blues
05. Agusa – Högtid
06. Soft Machine – Hidden Details
07. Haken – The Mountain
08. TesseracT – Altered State
09. Leprous – Bilateral
10. David Bowie – Blackstar
11. Riverside – Shrine of New Generation Slaves
12. Subsignal – Touchstones
13. Gojira – L’Enfant Sauvage
14. The Dear Hunter – Act V: Hymns With the Devil in Confessional
15. Caligula’s Horse – Moments from Ephemeral City
16. Ishahn – After
17. The Kindred – Life In Lucidity
18. Mastodon – Emperor of Sand
19. Arcane – Known/Learned
20. Niechęć – Niechęć
Ηλίας Γουμάγιας
01. Mastodon – The Hunter
02. Alice In Chains – The Devil Put Dinosaurs Here
03. David Bowie – Blackstar
04. Jaga Jazzist – One Armed Bandit
05. Daft Punk – Random Access Memories
06. Motorpsycho – The Tower
07. Baroness – Yellow & Green
08. Grand General – Grand General
09. Kamasi Washington – The Epic
10. Goat – World Music
11. Metallica – Hardwired… to Self-Distruct
12. The Dear Hunter – Migrant
13. A Perfect Circle – Eat the Elephant
14. Diagonal – The Second Mechanism
15. Mastodon – Once More ‘Round the Sun
16. Soft Machine – Hidden Details
17. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
18. Brant Bjork – Gods and Godesses
19. The Robert Glasper Experiment – Black Radio
20. Black Sabbath – 13
Πάρης Γραβουνιώτης
01. Änglagård – Viljans Öga
02. Discipline. – To Shatter All Accord
03. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
04. Agusa – Högtid
05. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
06. Goat – World Music
07. Elephant9 with Reine Fiske – Silver Mountain
08. Motorpsycho – The Tower
09. Wobbler – From Silence to Somewhere
10. Astra – The Black Chord
11. Diagonal – The Second Mechanism
12. Mastodon – The Hunter
13. Haken – The Mountain
14. All Traps On Earth – A Drop of Light
15. Grand General – Grand General
16. Hooffoot – Hooffoot
17. Leprous – Bilateral
18. Atlanter – Vidde
19. Utopianisti – The Third Frontier
20. Koenji Hyakkei – Dhorismvishka
Μελέτης Δουλγκέρογλου
01. Haken – The Mountain
02. Caligula’s Horse – In Contact
03. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
04. Nova Collective – The Further Side
05. Native Construct – Quiet World
06. Not Blood Paint – Believing Is Believing
07. Shaolin Death Squad – Five Deadly Venoms
08. Leprous – Bilateral
09. Seventh Wonder – The Great Escape
10. Death Angel – The Evil Divide
11. Evergrey – Hymns For the Broken
12. Leprous – Coal
13. Myrath – Tales Of Sand
14. Beyond Creation – The Aura
15. Judas Priest – Firepower
16. Symphony X – Iconoclast
17. Rivers Of Nihil – Where Owls Know My Name
18. Fleshgod Apocalypse – King
19. Vektor – Terminal Redux
20. Need – Orvam: a Song for Home
Ντίνα Δέδε
01. Uncle Acid & The Deadbeats – Blood Lust
02. Death Grips – The Money Store
03. Goat – World Music
04. Tame Impala – Lonerism
05. Cultes des Ghoules – Henbane
06. Internal Rot – Mental Hygiene
07. Swans – To Be Kind
08. Mastodon – Once More ‘Round the Sun
09. Napalm Death – Apex Predator
10. David Bowie – Blackstar
11. Tobacco – Ultima II Massage
12. Cobalt – Slow Forever
13. Alcest – Kodama
14. Body Count – Bloodlust
15. Motorpsycho – The Tower
16. Daughters – You Won’t Get What You Want
17. Alice in Chains – Rainier Fog
18. Blood Incantation – Hidden History of the Human Race
19. Lana Del Ray – Norman Fucking Rockwell
20. Big Business – The Beast You Are
Γιάννης Ζαβραδινός
01. Jaga Jazzist – One-Armed Bandid
02. Polite Refusal – Geese and Swans
03. Deluge Grander – Oceanarium
04. Aranis – Made in Belgium 2
05. Squintaloo – Uber Bord!
06. Univers Zero – Phosphorescent Dreams
07. Voivod – Target Earth
08. Panzerpappa – Summarisk Suite
09. Farmhouse Odyssey – Fertile Ground
10. John Greaves – Verlaine Gisant
11. Gorguts – Colored Sands
12. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
13. Farmhouse Odyssey – Rise of the Waterfowl
14. Fleet Foxes – Helplessness Blues
15. Rush – Clockwork Angels
16. Vespero – Fitful Slumber Until 5 A.M.
17. Niechęć – Niechęć
18. Voivod – The Wake
19. Radiohead – King of Limbs
20. Amgala Temple – Invisible Airships
Γιώργος Ζούκας
01. David Bowie - Blackstar
02. Boards of Canada – Tomorrow’s Harvest
03. Damon Albarn - Everyday Robots
04. C’mon Tigre - C’mon Tigre
05. The Knife – Shaking The Habitual
06. The Heliocentrics – 13 Degrees Of Reality
07. The Sign Of Four - Hammer, Anvil And Stirrup
08. STUFF. - STUFF.
09. The Sorcerers - The Sorcerers
10. Bobby Womack – The Bravest Man In The Universe
11. The Gaslamp Killer - Breakthrough
12. Gonjasufi – A Sufi And A Killer
13. Flying Lotus – Cosmogramma
14. These New Puritans – Hidden
15. Gil Scott Heron – Me and The Devil
16. Laurie Anderson – Homeland
17. PJ Harvey – Let England Shake
18. The Natural Yogurt Band - Braille, Slate & Stylus
19. Modeselektor - Monkeytown
20. Sven Wunder – Doğu Çiçekleri
Δημήτρης Καλτσάς
01. Atlanter – Vidde
02. Änglagård – Viljans Öga
03. David Bowie – Blackstar
04. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
05. Motorpsycho – The Tower
06. Messenger – Illusory Blues
07. Agusa – Högtid
08. VAK – Budo
09. Mastodon – The Hunter
10. Goat – World Music
11. Discipline. – To Shatter All Accord
12. Hooffoot – Hooffoot
13. Koenji Hyakkei – Dhorimviskha
14. Yolk – Solar
15. Midlake – The Courage of Others
16. Fonderia – My Grandmother’s Space Suit
17. Mastodon – Once More ‘Round the Sun
18. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
19. Nova Collective – The Further Side
20. Grand General – Grand General
Σπύρος Κονιτόπουλος
01. Leprous – The Congregation
02. Änglagård – Viljans Öga
03. David Bowie – Blackstar
04. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
05. Fates Warning – Theories of Flight
06. Mastodon – The Hunter
07. Agusa – Högtid
08. Motorpsycho – The Tower
09. Alice in Chains – The Devil Put Dinosaurs Here
10. Haken – Visions
11. The Pineapple Thief – Your Wilderness
12. Diagonal – The Second Mechanism
13. Beardfish – Mammoth
14. Aranis – Made in Belgium
15. Leprous – Coal
16. Atlanter – Vidde
17. The Dear Hunter – Act IV: Rebirth in Reprise
18. Goat – World Music
19. Haken – The Mountain
20. Nova Collective – The Further Side
Βασίλης Κορολής
01. Burzum – Belus
02. Leprous – The Congregation
03. Metallica – Hardwired… to Self-Destruct
04. Alice In Chains – Rainier Fog
05. Ulver – The Norwegian National Opera
06. Mgła – With Hearts Toward None
07. Alcest – Kodama
08. Swans – The Seer
09. Macabre Onen – Gods Of War: At War
10. Ghost – Opus Eponymous
11. Atlantean Kodex – The Course Of Empire
12. Moropsycho – The Tower
13. Menace Ruine – Alight In Ashes
14. Thy Darkened Shade – Liber Lvcifer I: Khem Sedjet
15. Batushka – Litourgiya
16. Deathspell Omega – Paracletus
17. OM – Advaitic Songs
18. Gojira – Magma
19. Schammasch – Contradiction
20. Deafheaven – Sunbather
Αλέξανδρος Μαντάς
01. Mother Turtle – Mother Turtle
02. Mystery – One Among the Living
03. Verbal Delirium – So Close and Yet So Far Away
04. Anima Morte – The Nightmare Becomes Reality
05. Karmakanic – In a Perfect World
06. Master Key – Sense Reversed
07. Comedy of Errors – Fanfare and Fantasy
08. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
09. Ciccada – The Finest of Miracles
10. Apolis – The Sun Has Fallen
11. Circle – Terminal
12. Trojka – I speilvendthet
13. Mostly Autumn – Sight of Day
14. Lifesigns – Cardington
15. Methexis – Topos
16. Pymlico – Nightscape
17. Kaleidoreal – A Life Wasted
18. Damanek – In Flight
19. Evership – Evership II
20. Empty Frame – Who Wants to Ride the Horse
Χρήστος Μήνος
01. Judas Priest – Firepower
02. Schammasch – Triangle
03. Motorpsycho – The Tower
04. The Dear Hunter – Act IV: Rebirth in Reprise
05. Shining – Blackjazz
06. Arch / Matheos – Sympathetic Resonance
07. Kenn Nardi – Dancing With the Past
08. Elder – Lore
09. Triptykon – Eparistera Daimones
10. Gojira – Magma
11. Arcane – Known/Learned
12. Wobbler – From Silence to Somewhere
13. Caligula’s Horse – In Contact
14. Vektor – Terminal Redux
15. Hail Spirit Noir – Oi Magoi
16. VHÖL – Deeper Than Sky
17. Anekdoten – Until All the Ghosts Are Gone
18. Mastodon – Once More ‘Round the Sun
19. Pallbearer – Heartless
20. Deafheaven – Sunbather
Κώστας Μπάρμπας
01. Atlanter – Vidde
02. David Bowie – Blackstar
03. Änglagård – Viljans Öga
04. Goat – World Music
05. Midlake – The Courage Of Others
06. Messenger – Illusory Blues
07. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
08. Mastodon – The Hunter
09. Motorpsycho – The Tower
10. Aranis – Made in Belgium 2
11. Elephant9 with Reine Fiske – Silver Mountain
12. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
13. Tonbruket – Dan Berglund’s Tonbruket
14. Hail Spirit Noir – Mayhem in Blue
15. Discipline. – To Shatter All Accord
16. Alice In Chains – The Devil Put Dinosaurs Here
17. Vespero – Fitful Slumber Until 5 A.M.
18. Leprous – Bilateral
19. Astra – The Black Chord
20. VAK – Budo
Ελένη Παναγιώτου
01. Steven Wilson – The Raven That Refused to Sing (And Other Stories)
02. David Bowie – Blackstar
03. Mother of Millions – Human
04. Riverside – Love, Fear and the Time Machine
05. Verbal Delirium – From the Small Hours of Weakness
06. Messenger – Illusory Blues
07. Fen – Trails our of Gloom
08. Leprous – Bilateral
09. The Dear Hunter – Act IV: Rebirth in Reprise
10. The Dear Hunter – Act V: Hymns With the Devil in Confessional
11. Voyager – V
12. Gazpacho – Molok
13. The Pineapple Thief – Your wilderness
14. Steven Wilson – Hand.Cannot.Erase.
15. Bend Sinister – Animals
16. Katatonia – The Fall of Hearts
17. Verbal Delirium – The Imprisoned Words of Fear
18. The Pineapple Thief – Dissolution
19. Gazpacho – Soyuz
20. Lunatic Soul – Fractured
Πέτρος Παπαδογιάννης
01. David Bowie – Blackstar
02. Trojka – I Speilvendhet
03. Sharon Van Etten – Are We There
04. Wobbler – From Silence to Somewhere
05. Anna von Hausswolff – Dead Magic
06. Nick Cave – Skeleton Tree
07. Atlanter – Vidde
08. Motorpsycho – The Tower
09. Beastmilk – Climax
10. Niechęć – Niechęć
11. Messenger – Illusory Blues
12. Mayfair – Schlage Mein Herz, Schlage…
13. Seven Impale – City of the Sun
14. King Gizzard and the Lizard Wizard – Polygondwanaland
15. Skog Under Jord -Skog Under Jord
16. Kate Bush – 50 Words For Snow
17. Steven Wilson – Hand.Cannot.Erase
18. VAK – Budo
19. Waste of Space Orchestra – Syntheosis
20. Hollow Earth – Out of Atlantis
Πάνος Παπάζογλου
01. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
02. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
03. Anekdoten – Until All The Ghosts Are Gone
04. Leprous – Malina
05. King Gizzard and The Lizard Wizard – Nonagon Infinity
06. Wobbler – From Silence to Somewhere
07. Baroness – Yellow & Green
08. Diagonal – The Second Mechanism
09. Astra – The Black Chord
10. Gazpacho – March οf Ghosts
11. Riverside – Shrine of New Generation Slaves
12. Leprous – Bilateral
13. Seven Impale – City of the Sun
14. Paradise Lost – Tragic Idol
15. Mastodon – The Hunter
16. Gojira – L’Enfant Sauvage
17. Metallica – Hardwired…to Self Destruct
18. Motorpsycho – The Tower
19. Disillusion – The Liberation
20. Faith No More – Sol Invictus
Goran Petrić
01. Rush – Clockwork Angels
02. Wobbler – From Silence to Somewhere
03. Arch / Matheos – Sympathetic Resonance
04. Dawid Bowie – Blackstar
05. Caligula’s Horse – The Tide, the Thief & River’s End
06. Haken – The Mountain
07. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
08. Astra – The Black Chord
09. Seven Impale – City of the Sun
10. Hällas – Excerpts From a Future Past
11. Sumerlands – Sumerlands
12. Messenger – Illusory Blues
13. Ozric Tentacles – Technicians of the Sacred
14. Horisont – Odyssey
15. Marillion – Sounds that Can’t Be Made
16. Kenn Nardi – Dancing With the Past
17. Mondo Drag – Mondo Drag
18. Trioscapes – Separate Realities
19. King Gizzard and the Lizard Wizard – Polygondwanaland
20. Wolverine – Communication Lost
Τάσος Ποιμενίδης
01. Ne Obliviscaris – Portal of I
02. Wobbler – From Silence to Somewhere
03. Vektor – Outer Isolation
04. Need – Orvam: a Song for Home
05. Sacral Rage – Illusions in Infinite Void
06. Leprous – Coal
07. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
08. Gojira – L’Enfant Sauvage
09. Motorpsycho – The Tower
10. Persefone – Spiritual Migration
11. Sacral Rage – Beyond Celestial Echoes
12. Persefone – Aathma
13. Crypt Sermon – Out of the Garden
14. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
15. Immolation – Atonement
16. Watain – Lawless Darkness
17. Periphery – Juggernaut Omega
18. Enslaved – In Times
19. Voivod – The Wake
20. Caligula’s Horse – In Contact
Κώστας Ρόκας
01. Änglagård – Viljans Öga
02. Nova Collective – The Further Side
03. Haken – The Mountain
04. Hooffoot – Hooffoot
05. All Traps on Earth – A Drop of Light
06. Samsara Blues Experiment – Long Distance Trip
07. Elephant9 with Reine Fiske – Silver Mountain
08. Bevis Frond – The Leaving of London
09. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock: OMEGA
10. Messenger – Illusory Blues
11. Hypnos 69 – Legacy
12. Leprous – The Congregation
13. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
14. Seven Impale – City of the Sun
15. Solstafir – Otta
16. Motorpsycho – The Tower
17. Amgala Temple – Invisible Airships
18. Hexvessel – No Holier Temple
19. King Gizzard and the Lizard Wizard – Nonagon Infinity
20. Anekdoten – Until All the Ghosts Are Gone
Θωμάς Σαρακίντσης
01. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
02. Areknamés – In Case of Loss…
03. Anekdoten – Until All the Ghosts Are Gone
04. Rush – Clockwork Angels
05. Astra – The Black Chord
06. Soft Machine – Hidden Details
07. Diagonal – The Second Mechanism
08. Wolf People – Ruins
09. Änglagård – Viljans Öga
10. Cathedral – The Guessing Game
11. Agusa – Högtid
12. Hällas – Excerpts From A Future Past
13. Hooffoot – The Lights in the Aisle Will Guide You
14. Messenger – Illusory Blues
15. Uncle Acid & The Deadbeats – Blood Lust
16. All Traps on Earth – A Drop of Light
17. Sacri Monti – Sacri Monti
18. Seven Impale – City of the Sun
19. Motorpsycho – Heavy Metal Fruit
20. Blood Ceremony – The Eldritch Dark
Λευτέρης Σταθάρας
01. Atlanter – Vidde
02. David Bowie – Blackstar
03. Agusa – Högtid
04. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
05. Messenger – Illusory Blues
06. Motorpsycho – The Tower
07. VAK – Budo
08. The Dear Hunter – Act IV: Revirth in Reprise
09. Seven Impale – City of the Sun
10. Jaga Jazzist – Starfire
11. Soft Machine – Hidden Details
12. Mother Turtle – II
13. Nova Collective – The Further Side
14. Alice In Chains – The Devil Put Dinosaurs Here
15. Methexis – Suiciety
16. Leprous – The Congregation
17. Hooffoot – Hooffoot
18. Vespero – Fitful Slumber Until 5 A.M.
19. Thank You Scientist – Terraformer
20. Devin Townsend – Empath
Παναγιώτης Σταθόπουλος
01. Messenger – Illusory Blues
02. Agusa – Högtid
03. These New Puritans – Hidden
04. Grails – Deep Politics
05. Boards of Canada – Tommorow’s Harvest
06. Gogo Penguin – V.2
07. Tropical Fuck Storm – A Laughing Death in Meatspace
08. Tangents – New Bodies
09. Atlanter – Vidde
10. Floating Points – Elaenia
11. The Necks – Mindset
12. Motorpsycho – The Tower
13. Nils Frahm – All Melody
14. Gravitysays_i – The Figures of Enormous Grey and the Patterns of Fraud
15. Midlake – The Courage of Others
16. Forest Swords – Engravings
17. Dungen – Häxan
18. Vault of Blossomed Ropes – Vault of Blossomed Ropes
19. Tim Hecker – Ravedeath, 1972
20. Goat – World Music
Αλέξανδρος Τοπιντζής
01. Motorpsycho – The Tower
02. David Bowie – Blackstar
03. Kamasi Washington – Epic
04. Steven Wilson – The Raven that Refused to Sing (and Other Stories)
05. Leprous – Malina
06. Alice in Chains – Rainier Fog
07. Wolf People – Fain
08. Father John Misty – I Love You, Honeybear
09. Mastodon – Once More ‘Round the Sun
10. Sturgill Simpson – A Sailor’s Guide to Earth
11. Seven Impale – City of the Sun
12. Daft Punk – Random Access Memories
13. Atlanter – Vidde
14. Ghost – Meliora
15. Blues Pills – Blues Pills
16. Änglagård – Viljans Öga
17. Agusa – Högtid
18. Alfa Mist – Antiphon
19. Goat – World Music
20. Solange – A Seat At the Table
Νίκος Φιλιππαίος
01. Nicolas Jaar – Space Is Only Noise
02. Pacific Horizons – Pacific Horizons
03. Alfa Mist – Antiphon
04. Public Service Broadcasting – Inform – Educate – Entertain
05. Vakula – Voyage To Arcturus
06. Atlanter – Vidde
07. Bonobo – Black Sands
08. Michael Kiwanuka – Kiwanuka
09. Eziak – No Place Land
10. Bambi Davidson – Brunswick
11. Floating Points – Elaenia
12. 2814 – Birth Of A New Day
13. Dungen – Häxan
14. Goat – World Music
15. Childish Gambino – “Awaken My Love!”
16. Bandjo – Bandjo
17. Murmuüre – Murmuüre
18. Mildlife Phase
19. Bison – Travellers
20. Black Midi – Schalgenheim
Βαγγέλης Χριστοδούλου
01. Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn
02. Anguish – Anguish
03. Marker – Wired for Sound
04. Yolk – Solar
05. Karenautas – RECREO
06. Thinking Plague – Decline and Fall
07. Blituri – Blituri
08. Univers Zero – Phosphorescent Dreams
09. Anna von Hausswolff – Dead Magic
10. Hookworms – The Hum
11. Time is a Mountain – Time is a Mountain
12. Dawn of Midi – Dysnomia
13. Book of Air – Vvolk
14. Ikarus – Chronosome
15. In Love With – Axel Erotic
16. Esperanza Spalding – Emily’s D+Evolution
17. Colin Stetson – Sorrow (A Reimagining of Gorecki’s 3rd Symphony)
18. Ghost Rhythms – Madeleine
19. Nik Bärtsch’s Ronin – AWASE
20. Motorpsycho – The Tower
Κάντε το πρώτο σχόλιο