[Self-Released, 2017]
Intro: Thomas Sarakintsis
Translation: Niki Nikolakaki
18 / 01 / 2017
Need have made their presence in discography for more than a decade now, contributing to the dynamics of prog metal at international level. Already on their debut release, The Wisdom Machine (2006), the evidence was more than convincing with the band being introduced in the audience taking enthusiastic reviews worldwide. The amazing Siamese God (2009) showed clearly that the priority of the band was the evolution of their music. Orvam (2014) received dithyrambic reviews certifying the performance of the band that had more and better results. Meanwhile, Need succeeded another significant achievement: the tours with some of the prominent names of the genre (examples include Threshold, Dead Soul Tribe, Symhony X), and the fact that they support concert bands of the range of Iron Maiden, Mastodon etc. and their participation three years ago in ProgPower festival in the US, added to the band experience which is evident in their new album.
[bandcamp width=100% height=120 album=1252265649 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Progdemption songs
The new, fourth album by Need entitled Hegaiamas: A Song for Freedom continues with absolute consistency the tradition of the aforementioned escalating quality. Firstly, one comparison as to the title of their previous album, Orvam: A Song for Home, since it reveals the intention to connect both philosophically and conceptually, the earlier lyrical tendencies of the band with the current concerns.
Under the prism of composition and playing, Need again have gone beyond the limits managing to overcome the excellent Orvam. Without degrading their past, their influences and musical directions, agitate the waters of progressive metal once more. The sound of the album is quite compact with really imaginative orchestration, melodies easily remembered, the guitar riffs vary, sometimes more elaborate, sometimes sharper, while Jon’s vocal interpretations probably the best in his course with the band so far.
To give some explanation to the sound direction of the album, we should draw references from the post-A Pleasant Shade of Gray period by Fates Warning, to Dream Theater, to Engine of Ray Alder, to Nevermore, to One Hour by the Concrete Lake and to the Scarsick period of Pain of Salvation, in the pre-Flow Conception era, to Evergrey and certainly to Symphony X, especially in the last three albums. Moreover, the vocal performances by Jon refer both to Russell Allen, and in the voice of Warrell Dane without meaning that his vocal identity (his interpretation in Therianthorpe is seminar) is absent.
Honorable mention should be made to the guitar invasion and the solos by Ravaya, whose melodies and rhythms converge as much Michael Romeo and Tore Østby, as well as Jeff Loomis and John Petrucci. The collective work should not be overridden against any personalized promotion, so it is emphasized that the album is the result of perfectly synchronized and methodical work.
Epics like the 22-minutes orientalizing Hegaiamas, the stunning heavy Riverthane, or the unprecedented Rememory and Tilikum, consist an aural feast which astonish and enchant with their aesthetics. The prelude of the song Hegaiamas touches the off music artistic pursuits of the band as they promote those needs that exist in the corrosive daily life with the dream of freedom being the compass for freedom and additional concerns as well.
In conclusion, Hegaiamas is both a composite and yet innovative album for the band, as it embodies the culmination of the current progressive metal reality. Ultimately, Need have verified their importance!
8.5 / 10
Thomas Sarakintsis
2nd opinion
The pleasant anticipation surrounding the next project of Need after Orvam didn’t stress the band at all, which in Hegaiamas vindicates the characterizations attributed to it. Less dark than the nightmarish paths of Orvam, the album surprises with its own gravity. Hard riffs that emerge from the introductory Rememory interwoven with melodies in elaborate orchestrations that invaginate creatively the influences of the band. The harsh direction is evident in tracks like Riverthane where we hear thrash riffs and in Tilikum where death vocals coexist with female ones. Hegaiamas is an epic 22- minutes long that invites you on a journey towards freedom from regularity barriers, perhaps the best ever written by the band. At a time when the great of the kind cannot impose their recommendations in the absence of high inspiration, the music of Need lurks the hope for progress.
8.5 / 10
Christos Minos
[Self-Released, 2017]
Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
Μετάφραση: Νίκη Νικολακάκη
18 / 01 / 2017
Οι Need, μας απασχολούν δισκογραφικά λίγο παραπάνω από μία δεκαετία, συμβάλοντας στη δυναμική του prog metal σε διεθνές επίπεδο. Ήδη από την παρθενική τους κυκλοφορία, The Wisdom Machine (2006), οι ενδείξεις ήταν κάτι παραπάνω από πειστικές με το συγκρότημα να πρωτοσυστήνεται στο κοινό λαμβάνοντας ενθουσιώδεις κριτικές ανά το παγκόσμιο. Το εκπληκτικό Siamese God (2009) έδειχνε καταφανώς ότι πρωτεύουσα ανάγκη της μπάντας ήταν η εξέλιξη της μουσικής της. Το Orvam (2014) έλαβε σωρεία διθυραμβικών κριτικών, πιστοποιώντας κλιμακωτά την επίδοση της μπάντας που παρουσίαζε συνεχώς όλο και καλύτερα αποτελέσματα. Παράλληλα, οι Need κατάφεραν και άλλο ένα διόλου ασήμαντο επίτευγμα: οι περιοδείες με κάποια από τα σημαίνοντα ονόματα του χώρου (ενδεικτικά αναφέρονται οι Threshold, Dead Soul Tribe, Symhony X), όπως και το γεγονός ότι έχουν υποστηρίξει συναυλιακά συγκροτήματα της εμβέλειας των Iron Maiden, των Mastodon κ.ά. καθώς και η προ τριών ετών συμμετοχή στο φεστιβάλ του ProgPower στην Αμερική, μετέδωσαν στο συγκρότημα τόνους εμπειρίας η οποία αποκρυσταλλώνεται στο νέο τους album.
[bandcamp width=100% height=120 album=1252265649 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Progdemption songs
Το νέο, τέταρτο στη σειρά δημιούργημά τους ονομάζεται Hegaiamas: A Song for Freedom και συνεχίζει με απόλυτη συνέπεια την παράδοση της προαναφερθείσας κλιμακούμενης ποιότητας. Εν πρώτοις, παρατηρείται μία αντιπαραβολή ως προς τον τίτλο του προηγούμενο δίσκου τους, Orvam: A Song for Home, μιας και διαφαίνεται η πρόθεση στο να συνδεθούν τόσο φιλοσοφικά όσο και εννοιολογικά, οι πρωτύτερες στιχουργικές τάσεις της μπάντας με τους σημερινούς της προβληματισμούς.
Συνθετικά, αλλά και εκτελεστικά, οι Need έχουν σημειώσει εκ νέου μία ακόμα υπέρβαση καταφέρνοντας να ξεπεράσουν το εξαιρετικό Orvam. Χωρίς να αποδομούν το παρελθόν τους, τις επιρροές τους και τις μουσικές τούς κατευθύνσεις, ταράσσουν εκ νέου τα ύδατα του προοδευτικού metal. Ο ήχος του album είναι απόλυτα συμπαγής με πραγματικά ευφάνταστες ενορχηστρώσεις, οι μελωδίες είναι ευμνημόνευτες, τα κιθαριστικά riffs ποικίλουν, άλλοτε πιο περίτεχνα, άλλοτε πιο κοφτά, ενώ οι ερμηνείες του Jon είναι ίσως οι καλύτερες στην έως τώρα πορεία του με το συγκρότημα.
Για να συγκεκριμενοποιηθεί η ηχητική κατεύθυνση του δίσκου, θα πρέπει να αναχθούμε στη μετά-A Pleasant Shade of Gray περίοδο των Fates Warning, στους Dream Theater, στους Engine του Ray Alder, στους Nevermore, στην One Hour by the Concrete Lake αλλά και Scarsick περίοδο των Pain of Salvation, στην προ-Flow Conception εποχή, στους Evergrey και οπωσδήποτε στους Symphony X, κυρίως των τριών τελευταίων album. Παράλληλα, οι φωνητικές ερμηνείες του Jon παραπέμπουν τόσο στον Russell Allen, όσο και στη στεντόρεια φωνή του Warrell Dane χωρίς να σημαίνει ότι απουσιάζει η φωνητική του ταυτότητα (σεμιναριακή ερμηνεία στο Therianthorpe).
Εύφημος μνεία πρέπει να γίνει στις κιθαριστικές επελάσεις και στα σόλο του Ravaya, του οποίου οι μελωδίες και οι ρυθμοί συγκλίνουν τόσο τους Michael Romeo και Tore Østby, όσο και τους Jeff Loomis και John Petrucci. Το συλλογικό δεν θα πρέπει να παραμεριστεί έναντι της όποιας εξατομικευμένης ανάδειξης, γι’ αυτό υπογραμμίζεται ότι ο δίσκος είναι αποτέλεσμα απόλυτα συγχρονισμένης και μεθοδικής δουλειάς.
Έπη όπως το 22λεπτό ανατολίζον Hegaiamas, το εκπληκτικό heavy Riverthane, ή τα ανεπανάληπτα Rememory και Tilikum, αποτελούν ηχητικές πανδαισίες τα οποία καθηλώνουν και θέλγουν με την αισθητική τους. Το πρελούδιο του τραγουδιού Hegaiamas αγγίζει τις εκτός μουσικής καλλιτεχνικές αναζητήσεις της μπάντας καθώς προβάλλονται εκείνες οι ανάγκες που εξίστανται από τη φθοροποιό καθημερινότητα με το όνειρο να αποτελεί οδοδείχτης ελευθερίας αλλά και επιπλέον ανησυχιών.
Εν κατακλείδι, το Hegaiamas αποτελεί αφενός ένα συγκεφαλαιωτικό αλλά συνάμα καινοτόμο album για το συγκρότημα, αφετέρου ενσαρκώνει το απαύγασμα της τρέχουσας progressive metal πραγματικότητας. Εν τέλει, οι Need, επαλήθευσαν τη σπουδαιότητά τους!
8.5 / 10
Θωμάς Σαρακίντσης
2nd opinion
Η ευχάριστη προσμονή που περιέβαλλε το επόμενο εγχείρημα των Need μετά το Orvam δεν άγχωσε διόλου την μπάντα, η οποία με το Hegaiamas δικαιώνει τους χαρακτηρισμούς που της αποδόθηκαν. Λιγότερο σκοτεινός από τις εφιαλτικές ατραπούς του Orvam, ο δίσκος εκπλήσσει με τη βαρύτητά του. Τα σκληρά riffs που ξεπροβάλλουν από το εισαγωγικό Rememory συνυφαίνονται με τις μελωδίες σε περίτεχνες ενορχηστρώσεις που εγκολπώνονται με δημιουργικό τρόπο τις επιρροές της μπάντας. Η σκληρή κατεύθυνση είναι εμφανής σε κομμάτια όπως το Riverthane όπου ακούμε thrash riffs και στο Tilikum όπου μέχρι και death φωνητικά συνυπάρχουν με γυναικεία. Το δε Hegaiamas είναι ένα έπος 22 λεπτών που σε προσκαλεί σε ένα ταξίδι προς την ελευθερία από τους φραγμούς της κανονικότητας, ίσως ό,τι καλύτερο έχει συγγράψει ποτέ η μπάντα. Σε καιρούς που οι μεγάλοι του είδους αδυνατούν να επιβάλλουν τις προτάσεις τους ελλείψει υψηλής έμπνευσης, στη μουσική των Νeed υποφώσκει η ελπίδα της προόδου.
8.5 / 10
Χρήστος Μήνος
Κάντε το πρώτο σχόλιο