Cosmic Ground – ΙΙΙ

Intro: Paris Gravouniotis
Translation: Alexandros Mantas
27 / 12 / 2016

Cosmic Ground is, in essence, the one-man project of Dirk Jan Müller, the keyboard player and leader of the German space / kraut / prog rockers Electric Orange. The first self-titled album was released in 2014 and succeeded in working up into enthusiasm the unsuspected progressive electronic fans with its warm, analogue sound that owes a debt of gratitude to the Berlin School and the work of the great Tangerine Dream, Klaus Schulze, Cluster and Manuel Gottsching (Ash Ra Tempel, Ashra) (οur reviews in Greek here). Just a year later their second record was released, simply entitled 2. To the dark and hypnotic soundscapes that stamped their first album, some motorik rhythms that bring to mind the early Kraftwerk were added, in a very intense record which is nevertheless nowhere near the inspiration (and originality) of its predecessor. This year, without ado, the third album of Cosmic Ground is out and along with Open Worlds of Zanov they are the most worthy representatives of Kosmische Musik.

[bandcamp width=650 height=120 album=579031670 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

The enchantment of being unable to shake off your influences

What could a fan of early electronic music, as we were introduced into it at the dawn of the 70’s when it jumped out of the creative cauldron of krautrock, ask for? If we break the basic components down, we’ll see that they are far but complex, yet there lies the rub, since a space and brain journey must be achieved through consoles and keyboards, a journey that will seduce the listener into places they never dreamed of. Dirk Jan Müller had this musical vision when he founded Cosmic Ground and judging by their short, so far, career we can tell that he is doing fine.

Dark feeling and repetitive patterns hypnotize the listener and Klaus Schulze of the Moondance – Mirage era, but also Tangerine Dream of the Phaedra – Stratosfear era, spring to mind. The opener Ground Control is perhaps the most representative and typical, in the good sense of the word, cut of the record. But, in my humble opinion, the otherworldly atmosphere of Crumbling Darkness and Monochrome Ritual steal the show. Here the influence of the experimentation of the legendary Zeit of DT is plain to see, as well as the attempt to recreate the sounds of the planetary electromagnetic waves of our solar system that we have lately heard. Keep Us In Space that rounds off the quartet of compositions is slightly more faithful to the great Berliner School with the ambient background and the dominating repetitive melody.  In general, the whole record honours lavishly the important heritance of the aforementioned legends, but therein lies also its main drawback.

The shadow of the great Edgar Froese and Klaus Schulze falls heavy upon the third work of the Germans and doesn’t contribute to sound genuinely authentic , since the better part of the music seems to ride on their coattails. The absence of the element of surprise, like it was in the debut album, should be stressed and plays an important role. Also, the lengths of the compositions go far beyond their natural life and the lack of interchange between feelings and moods within the songs justifies not its 72-minute duration. Yet, regardless of the flaws, III is at a decent level in a genre that wanes as time goes by. Let us hope that their next work will give the cutting edge that Dirk Jan Müller has proved that he is able to deliver.

7.5 / 10

Paris Gravouniotis

2^nd opinion 

There is something genuinely attractive in the third album of Dirk Jan Müller, namely the man behind the keyboards of the eclectic kraut rockers Electric Orange, who performs under the monicker Cosmic Ground. It is this daydreamlike aura that the analog synthesizers and sequencers emanate which played a starring role back in the 70’s to the architecture of the great electronic music from Germany, or more precisely of the Berlin School Electronica. A concise psychedelia of dark shades and its claustrophobic extensions are in pride of place during the 70 minutes this LP lasts, an intergalactic optical atmosphere that is intensified ecstatically all along. Nevertheless, diffidence is spotted in the way of handling the expressive meanings of Cosmic Ground, which in some cases tends to sit on the safe ground of the hitherto achievements and refrains from expanding its concept to other directions. Consequently, we have to do with a sufficiently enjoyable LP that nevertheless falls short of generating collateral thrills…

7 / 10

Panagiotis Stathopoulos

Εισαγωγή: Πάρης Γραβουνιώτης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
27 / 12 / 2016

Οι Cosmic Ground ουσιαστικά αποτελούν το προσωπικό σχήμα-project του Dirk Jan Müller, πληκτρά και ηγέτη των Γερμανών space / kraut / prog rockers Electric Orange. Το πρώτο ομώνυμο album τους κυκλοφόρησε το 2014 (οι κριτικές μας εδώ) και κατάφερε να ενθουσιάσει τους ανυποψίαστους fans του progressive electronic με τον ζεστό, αναλογικό του ήχο που χρωστάει τα πάντα στην Βερολινέζικη Σχολή και τα έργα των σπουδαίων Tangerine Dream, Klaus Schulze, Cluster και Manuel Gottsching (Ash Ra Tempel, Ashra). Μόλις ένα χρόνο αργότερα βγήκε και ο δεύτερος δίσκος τους με τον λιτό και σαφή τίτλο 2. Στα σκοτεινά και υπνωτικά ηχοτοπία που χαρακτήριζαν το πρώτο τους album προστέθηκαν μερικοί motorik ρυθμοί που έφερναν στο νου τους πρώιμους Kraftwerk, σε έναν δίσκο πολύ δυνατό που όμως δεν έφτασε τα επίπεδα έμπνευσης (και έκπληξης) του προκατόχου του. Φέτος λοιπόν και χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή, κυκλοφορεί το τρίτο κατά σειρά album των Cosmic Ground και μαζί με το Open Worlds των Zanov αποτελούν τους δύο άξιους φετινούς εκπροσώπους της Kosmische Musik.

[bandcamp width=650 height=120 album=579031670 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Η γοητεία του να μην μπορείς να ξεφύγεις από τις επιρροές σου

Τι μπορεί να ζητήσει ένας φίλος της πρώιμης ηλεκτρονικής μουσικής, όπως την συναντήσαμε στις αρχές των 70s όταν και ξεπήδησε μέσα από το δημιουργικό καζάνι του krautrock; Τα επιμέρους στοιχεία αν τα αναλύσουμε θα δούμε ότι δεν είναι ιδιαιτέρως περίπλοκα. Ωστόσο εδώ έγκειται και η δυσκολία, μιας και μέσω κονσόλων και πλήκτρων πρέπει να επιτευχθεί ένα διαστημικό όσο και εγκεφαλικό ταξίδι που θα περιπλανήσει τον ακροατή σε μέρη που ο ίδιος δεν είχε φανταστεί. Ο Dirk Jan Müller αυτό το μουσικό όραμα είχε οδηγό όταν ξεκίνησε τους Cosmic Ground, και αν κρίνουμε από την σύντομη μέχρι τώρα πορεία τους θα έλεγε κανείς ότι τα έχει πάει περίφημα.

 Σκοτεινές ατμόσφαιρες και επαναλαμβανόμενα μοτίβα υπνωτίζουν τον ακροατή φέρνοντας στο νου τον Klaus Schulze της περιόδου Moondance – Mirage αλλά και τους Tangerine Dream της περιόδου Phaedra – Stratosfear. Το εναρκτήριο Ground Control είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό και τυπικό -με την καλή έννοια- κομμάτι του δίσκου. Όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη το απόκοσμο κλίμα των Crumbling Darkness και Monochrome Ritual κλέβει την παράσταση. Εδώ φαίνεται καθαρά και η επιρροή του πειραματισμού του θρυλικού Zeit των TD, όπως και η απόπειρα να αναπαράγει τους ήχους που έχουμε ακούσει εσχάτως από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Το Keep Us In Space που συμπληρώνει το καρέ των συνθέσεων είναι ελαφρώς πιο πιστό στην περίφημη Σκηνή του Βερολίνου με το ατμοσφαιρικό υπόβαθρο και την κυρίαρχη επαναλαμβανόμενη μελωδία. Γενικότερα όλος ο δίσκος τιμάει και με το παραπάνω την σημαντικότατη κληρονομιά των προαναφερθέντων θρύλων, όμως εδώ ταυτόχρονα έγκειται και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του.

Η σκιά των σπουδαίων Edgar Froese και Klaus Schulze πέφτει βαριά πάνω στο τρίτο δημιούργημα των Γερμανών, και δεν το βοηθάει στο να ακουστεί εντελώς αυθεντικό, μιας και η πλειονότητα των στιγμών φαίνονται να είναι δανεισμένες. Εδώ να επισημανθεί πως και η απουσία του στοιχείου της έκπληξης, εφάμιλλης με του ντεμπούτου, παίζει τον ρόλο της. Επίσης οι διάρκειες των συνθέσεων είναι υπερβολικά μεγάλες, και η απουσία αλλαγών συναισθημάτων και διαθέσεων μέσα στα ίδια τα κομμάτια δεν δικαιολογεί τα 72 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος. Παρόλα όμως τα αρνητικά, το III στέκεται σε ένα πολύ αξιοπρεπές επίπεδο, σε ένα ιδίωμα που έχει φθίνει με το πέρασμα του χρόνου. Ας ελπίσουμε το επόμενο δημιούργημά τους να έχει αυτό το κάτι παραπάνω που ο Dirk Jan Müller έχει αποδείξει ότι μπορεί να το δώσει.

7.5 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης

2^η γνώμη 

Υπάρχει κάτι αληθινά θελκτικό στο τρίτο κατά σειρά άλμπουμ του Dirk Jan Müller, δηλαδή του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από τα keyboards των εκλεκτικών krautάδων Electric Orange, o οποίος υπογράφει καλλιτεχνικώς ως Cosmic Ground. Είναι αυτή η αύρα ονειροπόλησης των αναλογικών synthesizers και των sequencers που πρωτοστάτησαν πίσω στα ’70s στην αρχιτεκτονική της σπουδαίας ηλεκτρονικής μουσικής εξ Γερμανίας, ή ορθότερα της Berlin School Electronica. Μια πηχτή ψυχεδέλεια σκοτεινών αποχρώσεων και κλειστοφοβικών προεκτάσεων βρίσκεται στο επίκεντρο σε αυτά τα 70 λεπτά που διαρκεί το εν λόγω LP, μια διαγαλαξιακής οπτικής ατμόσφαιρα που εντείνεται εκστατικά καθόλη τη διάρκεια του δίσκου. Παρόλα αυτά, εντοπίζεται και μια ατολμία στον τρόπο χειρισμού των εκφραστικών μέσων του Cosmic Ground, ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις δείχνει να εμμένει στην ασφάλεια των έως τώρα πεπραγμένων του και να μην προωθεί την τεχνοτροπία του σε άλλες κατευθύνσεις. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με ένα αρκούντως απολαυστικό LP, που εντούτοις υπολείπεται στην προξένηση παράπλευρων συγκινήσεων…

7 / 10

Παναγιώτης Σταθόπουλος